ஐங்குறுநூறு-6

26. குன்றக் குறவன் பத்து.
குன்றக் குறவன் ஆர்ப்பின் எழிலிநுன்பல் அழிதுளி பொழியும் நாடநெடுவரைப் படப்பை நும்மூர்க்கடுவரல் அருவி காணினும் அழுமே. 251
குன்றக் குறவன் புல்வேய்க் குரம்பைமன்றாடு இளமழை மறைக்கும் நாடன்புரையோன் வாழி தோழி விரைபெயல்அரும்பனி அளைஇய கூதிர்ப்பெருந்தண் வாடையின் முந்துவந் தனனே. 252
குன்றக் குறவன் சார்ந்த நறும்புகைதேஙகமழ் சிலம்பின் வரையகம் கமழும்கானக நாடன் வரையின்மன்றலும் உடையள்கொல் தோழி யாயே. 253
குன்றக் குறவன் ஆரம் அறுத்தெனநறும்புகை சூழ்ந்து காந்தள் நாறும்வண்ட்மிர் சுடர்நுதல் குறுமகள்கொண்டனர் செல்வர்தம் குன்றுகெழு நாட்டே. 254
குன்றக் குறவன் காதல் மடமகள்வரையர மகளிர்ப் புரையுஞ் சாயலள்ஐயள் அரும்பிய முலையள்செய்ய வாயினள் மார்பினள் சுணங்கே. 255
குன்றக் குறவன் காதல் மடமகள்வண்படு கூந்தல் தந்தழைக் கொடிச்சிவளையள் முளைவாள் எயிற்றள்இளையள் ஆயினும் ஆரணங் கினனே. 256
குன்றக் குறவன் கடவுட் பேணிஇரந்தனன் பெற்ற வெள்வளைக் குறுமகள்ஆயரி நெடுங்கள் கலிழச்சேயதால் தெய்யநீ பிரியும் நாடே. 257
குன்றக் குறுவன் காதல் மடமகள்அணிமயில் அன்ன அசைநடைக் கொடிச்சியைப்பெருவரை நாடன் வரையும் ஆயின்கொடுத்தனெம் ஆயினோம் நன்றேஇன்னும் ஆனாது நன்னுதல் துயிரே. 258
குன்றக் குறவன் காதல் மடமகள்மன்ற வேங்கை மலர்சில கொண்டுமலையுறை கடவுள் குலமுதல் வழுத்தித்தேம்பலிச் செய்த ஈர்நறுங் கையள்மலர்ந்த காந்தள் நாறிக்கவிழ்ந்த கண்ணள்எம் அணங்கி யோளே. 259
குன்றக் குறவன் காதல் மடமகள்மெந்தோள் கொடிச்சியைப் பெறற்கரிது தில்லபைம்புறப் பைங்கிளி ஒப்பலர்புன்புல மயக்கத்து விளைந்தன தினையே. 260

27. கேழற் பத்து
மெந்தினை மேய்ந்த தறுகண் பன்றிவன்கல் அடுக்கத்துத் துஞ்சும் நாடன்எந்தை அறிதல் அஞ்சிக் கொல்அதுவே மன்ற வாரா மையே. 261
சிறுதினை மேய்ந்த தறுகண் பன்றிதுறுகல் அடுக்கத்துத் துணையொடு வதியும்இலங்குமலை நாடன் வரூஉம்மருந்தும் அறியும்கொல் தோழிஅவன் விருப்பே 262
நன்பொன் அன்ன புனிறுதீர் ஏனல்கட்டளை அன்ன கேழல் மாந்தும்குன்றுகெழு நாடன் தானும்வந்தனன் வந்தன்று தோழிஎன் நலனே. 263
இளம்பிறை யன்ன கோட்ட கேழல்களங்கனி யன்ன பெண்பாற் புணரும்அயந்திகழ் சில்மப கண்டிரும்பயந்தன மாதோநீ நய்ந்தோள் கண்ணே. 264
புலிகொல் பெண்பால் புவரிக் குருளைவளைவெண் மருப்பின் கேழல் புரக்கும்குன்றுகெழு நாடன் மறந்தனன்பொன்போல் புதல்வனோடு என்நீத் தோனே 265
சிறுகண் பன்றிப் பெருஞ்சின ஒருத்தலொடுகுறுங்கை இரும்புலி பொரூஉம் நாடன்நனிநாண் உடைமையம் மன்றபனிப்பயந் தனநீ நய்ந்தோள் கண்ணே. 266
சிறுகண் பறிப் பெருஞ்சின ஒருத்தல்துறுகல் அடுக்கத்து வில்லோர் மாற்றிஐவனம் கவரும் குன்ற நாடன்வண்டுபடு கூந்தலைப் பேணிப்பண்பில சொல்லும் தேறுதல் செத்தே. 267
தாஅய் இழந்த தழுவரிக் குருளையொடுவளமலைச் சிறுதினை ய்ணீஇய கானவர்வரையோங்கு உயர்சிமைக் கேழல் உறங்கும்நன்மலை நாடன் பிரிதல்என்பயக்கும் மோநம் விட்டுத் துறந்தே. 268
கேழல் உழுதெனக் கிளர்ந்த எருவைவிஅளைந்த செறுவில் தோன்றும் நாடன்வாராது அவண்உறை நீடின் நேர்வளைஇணை ஈர் ஓதி நீயழத்துணைநனி இழக்குவென் மடமை யானே. 269
கிழங்ககழ் கேழல் உழுத சிலம்பில்தலைவிளை கானவர் கொய்தனர் பொய்ரும்புல்லென் குன்றத்துப் புலம்புகொள் நெடுவரைகாணினும் கலிழுநோய் செத்துத்தாம்வந் தனர்நம் காத லோரே. 270

28. குரக்குப் பத்து
அவரை அருந்த மந்தி பகர்வர்பக்கின் தோன்றும் நாடன் வேண்டின்பல்பசுப் பெண்டிரும் பெறுகுவன்தொல்கேள் ஆகலின் நல்குமால் இவட்கே. 271
கருவிரல் மந்திக் கல்லா வன்பறழ்அருவரைத் தீந்தேன் எடுப்பை அயலதுஉருகெழு நெடுஞ்சினைப் பாயும் நாடன்இரவின் வருதல் அறியான்வரும் வரும் என்பள் தோழியாயே. 272
அத்தச் செயலைத் துப்புறழ் ஒள்தளிர்புந்தலை மந்தி வன்பறழ் ஆரும்நன்மலை நாட நீசெலின்நின்நயத்து உறைவி என்னினும் கழில்மே. 273
மந்திக் கணவன் கல்லாக் கொடுவன்ஒன்கேழ் வயப்புலி குழுமலின் வைரைந்துடன்குன்றுயர் அடுக்கம் கொள்ளும் நாடன்சென்றனன் வாழி தோழியென்மெல்தோள் கவினும் பாயலும் கொண்டே. 274
குரங்கின் தலிஅவன் குருமயிர்க் கடுவன்சூரலஞ்ச் சிறுகோல் கொண்டு வியலறைமாரி மொக்குள் புடைக்கும் நாடயாம்நின் நயத்தனம் எனினும்எம்ஆய்நலம் வாடுமோ அருளுதி எனினே. 275
மந்திக் காதலன் முறிமேய் கடுவன்தண்கமழ் நறைக்கொடி கொண்டு வியலறைப்பொங்கல் இளமழை புடைக்கும் நாடநயவாய் ஆயினும் வரைந்தனை சென்மோகன்முகை வேங்கை மலரும்நன்மலை நாடன் பெண்டெனப் படுத்தே. 276
குறவர் முன்றில் மாதீண்டு துறுகல்கல்லா மந்தி கடுவனோடு உகளும்குன்ற நாடநின் மொழிவல் என்றும்பயப்ப நீத்தல் என்இவள்கயத்துவளர் குவளையின் அமர்த்த கண்ணே. 277
சிலம்பின் வெதிரத்துக் கண்விடு கழைக்கோல்குரங்கின் வன்பரழ் பாய்ந்தன இலஞ்சிமீனெறி தூண்டிலின் நிவக்கும் நாடன்உற்றோர் மறவா நோய்தந்துகண்டோர் தண்டா நலங்கொண் டனனே. 278
கல் இவர் இற்றி புல்லுவன எறிக்குளவி மேய்ந்த மந்தி துணையோடுவரைமிசை உகளும் நாட நீவரின்கல்லகத் ததுஎம் ஊரேஅம்பல் சேரி அலராம் கட்டே. 279
கருவிரல் மந்திக் கல்லா வன்பார்ப்புஇருவெதிர் ஈர்ங்கழை ஏறிச் சிறுகோல்மதிபுடைப் பதுபோல தோன்றும் நாடவரைந்தனை நீஎனக் கேட்டுயான்உரைத்தனென் அல்லனோ அதென் யாய்க்கே. 280

29. கிள்ளைப் பத்து
வெள்ள வரம்பின் ஊழி போகியும்கிள்ளை வாழிய பலவே ஒள்ளிழைஇரும்பல் கூந்தல் கொடிச்சிபெருந்தோள் காவல் காட்டி யவ்வே. 281
சாரல் புறத்த பெருங்குரல் சிறுதினைப்பேரமர் மழைக்கண் கொடிச்சி கடியவும்சோலைச் சிறுகிளி உன்னு நாடஅரிருள் பெருகின வாரல்கோட்டுமா வாழங்கும் காட்டக நெறியே. 282
வன்கண் கானவன் மென்சொல் மடமகள்புன்புல மயக்கத்து உழுத ஏஅனல்பைம்புறச் சிறுகிளி கடியும் நாடபெரிய கூறி நீப்பினும்பொய்வலைப் படூஉம் பெண்டுதவப் பலவே. 283
அரிய தாமே செவ்வாய்ப் பைங்கிளிகுன்றக் குறவர் கொய்தினைப் பைங்கால்இருவை நீள்புனங் கண்டும்பிரிதல் தேற்றாப் பேரன் பினவே. 284
பின்னிருங் கூந்தல் நன்னுதல் குறமகள்மெல்தினை நுவனை யுண்டு தட்டையின்ஐவனச் சிறுகிளி கடியும் நாடவீங்குவளை நெகிழப் பிரிதல்யாங்குவல் லுநையோ ஈங்கிவள் துறந்தே. 285
சிறுதினை கொய்த இருவை வெண்கால்காய்த்த அவரைப் படுகிளி கடியும்யாண ராகிய நன்மலை நாடன்புகரின்று நயந்தனன் போலும்கவரும் தோழிஎன் மாமைக் கவினே. 286
நெடுவரை மிசையது குறுங்கால் வருடைதினைபாய் கிள்ளை வெரூஉம் நாடவல்லை மன்ற பொய்த்தல்வல்லாய் மன்றநீ அல்லது செயலே. 287
நன்றே செய்த உதவி நன்றுதெரிந்துயாம் எவன் செய்குவம் நெஞ்சேமெல்லியல் கொடிச்சி காப்பப்பல்குரல் ஏனல் பாத்தரும் கிளியே. 288
கொடிச்சி இன்குரல் கிளிசெத் தடுக்கத்துப்பைங்குரல் ஏனல் படர்தரும் கிளியெனக்காவலும் கடியுநர் போல்வர்மால்வரை நாட வரைந்தனை கொண்மோ. 289
அறம்புரி செங்கோல் மன்னனின் தாம்நனிசிறந்தன போலும் கிள்ளை பிறங்கியபூக்கமழ் கூந்தல் கொடிச்சிநோக்கவும் படும்அவள் ஒப்பவும் படுமே. 290

30. மஞ்ஞைப் பத்து.
மயில்கள் ஆலக் குடிஞை இரட்டும்துறுகல் அடுக்கத்து அதுவே பணைத்தோள்ஆய்தழை நுடங்கும் அல்குல்காதலி உறையும் நனிநல் லூரே. 291
மயில்கள் ஆலப் பெருந்தேன் இமிரத்தண்மழை தழீஇய மாமலை நாடநின்னினும் சிறந்தனள் எமக்கே நீநயந்துநன்மனை அருங்கடி அயரஎம்நலம் சிறப்பயாம் இனிப்பெற் றோளே. 292
சிலம்புகமழ் காந்தன் நறுங்குலை யன்னநலம்பெறு கையின்என் கண்புதைத் தோயேபாயல் இந்துணை யாகிய பணைத்தோள்தோகை மாட்சிய மடந்தைநீயலது உளரோஎன் நெஞ்சமர்ந் தோரே. 293
எரிமருள் வேங்கை இருந்த தோகைஇழையணி மடந்தையின் தோன்றும் நாடஇனிதுசெய் தனையால் நுந்தை வாழியர்நன்மனை வதுவை அயர இவள்பின்னருங் கூந்தல் மலர் அணிந் தோரே. 294
வருவது கொல்லோ தனே வாராதுஅவணுறை மேவலின் அமைவது கொல்லோபுனவர் கொள்ளியின் புகல்வரும் மஞ்ஞைஇருவி யிருந்த குருவி வருந்துறப்பந்தாடு மகளிரின் படர்தரும்குன்றுகெழு நாடனொடு சென்றஎன் நெஞ்சே. 295
கொடிச்சி காக்கும் பெருங்குரல் ஏனல்அடுக்கல் மஞ்ஞை கவரு நாடநடுநாள் கங்குலும் வருதிகடுமா தாக்கின் அறியேன் யானே. 296
விரிந்த வேங்கைப் பெருஞ்சினைத் தோகைபூக்கொய் மகளிரின் தோன்றும் நாடபிரியினும் பிரிவ தன்றேநின்னொடு மேய மடந்தை நட்பே. 297
மழைவரவு அறியா மஞ்ஞை ஆலும்அடுக்கல் நல்லூர் அசைநடைக் கொடிச்சிதான்எம் அருளாள் ஆயினும்யாம்தன் உள்ளுபு மற்ந்தறி யேமே. 298
குனற நாடன் குன்றத்துக் கவாஅன்பைஞ்சுனைப் பூத்த பகுவாய்க் குவளையும்அம்சில் ஓதி அசைநடைக் கொடிச்சிகண்போல் மலர்தலும் அரிதுஇவள்தன்போல் சாயல் மஞ்ஞைக்கும் அரிதே. 299
கொடிச்சி கூந்தல் போலத் தோகைஅம்சிறை விவரிக்கும் பெருங்கல் வெற்பன்வந்தனன் எதிர்ந்தனர் கொடையேஅம்தீம் கிளவி பொலிகநின் சிறப்பே. 300