ஐங்குறுநூறு-8

36. வரவுரைத்த பத்து
அத்த பலவின் வெயில்தின் சிறுகாய்அருஞ்சுரம் செல்வோர் அருந்தினர் கழியும்காடுபின் ஒழிய வந்தனர் தீர்கினிப்பல்லிதல் உண்கண் மடந்தைநின்நல்லெழில் அல்குல் வாடிய நிலையே. 351
விழுத்தொடை மறவர் வில்லிடத் தொலைந்தோர்எழுத்துடை நடுகிஅல் அன்ன விழுப்பிணர்ப்பெருங்கை யானை இருஞ்சினம் உறைக்கும்வெஞ்சுரம் அரிய என்னார்வந்தனர் தோழிநம் காத லோரே. 352
எரிக்கொடி கலை இய செவ்வரை போலச்சுடர்ப்பூண் விளங்கும் எந்தெழில் அகலம்நீ இனிது முயங்க வந்தனர்மாயிருஞ் சோலை மலையிறந் தோரே. 353
ஈர்ம் பிணவு புணர்ந்த செந்நாய் ஏற்றாஇமறியுடை மான்பிணை கொள்ளாது கழியும்அரிய சுரன்வந் தனரேதெரியிழை அரிவைநின் பண்புதர விரைந்தே. 354
திருந்திழை அரிவை நின்னலம் உள்ளிஅருஞ்செயல் பொருட்பிணி பெருந்திரு உறுகெனச்சொல்லாது பெயர்தந் தேனே பல்பொறிச்சிறுகண் யானை திரிதரும்நெறிவிலங்கு அதர கானத் தானே. 355
உள்ளுதற்கு இனிய மன்ற செல்வர்யானை பிணித்த பொன்புனை கயிற்றின்ஒள்ளெரி மேய்ந்த சுரத்திடைஉள்ளம் வாங்கத் தந்தநின் குணனே. 356
குரவம் மலர மரவம் பூப்பச்சுரன்அணி கொண்ட கானம் காணூஉஅழுங்குக செய்பொருள் செலவுஎன விரும்பிநின்அம்கலிழ் மாமை கவினவந்தனர் தோழிநம் காத லோரே. 357
கோடுயர் பன்மலை இறந்தனர் ஆயினும்நீடவிடுமோ மற்றே நீடுநினைந்துதுடைத்தொறும் துடைத்தொறும் கலங்கிஉடிஅத்தெழு வெள்ள மாகிய கண்ணே. 358
அரும்பொருள் வேட்கைய மாகிநின் துறந்துபெருங்கல் அதரிடைப் பிரிந்த காலைத்தவநனி நெடிய வாயின இனியேஅணியிழை உள்ளியாம் வருதலின்அணிய வாயின சுரத்தைடை யாறே. 359
எரிகவர்ந் துண்ட என்றூழ் நீளிடைஅரிய வாயினும் எளிய அன்றேஅவவூறு நெஞ்சம் கலவுநனி விரும்பிக்கடுமான் திண்தேர் கடைஇநெடுமான் நோக்கிநின் உள்ளி வரவே. 360

37. முன்னிலைப் பத்து
உயர்கரைக் கான்யாற்று அவிர்மணல் அகந்துறைவேனிற் பாதிரி விரிமலர் குவைஇத்தொடலை தை இய மடவரல் மகளேகண்ணினும் கதவநின் முலையேமுலையினும் கதவநின் தடமென் தோளே. 361
பதுக்கைத் தாய ஒதுக்கருங் கவலைச்சிறுகண் யானை உறுபகை நினையாதுயாக்குவந் தனையோ பூந்தார் மார்பஅருள்புரி நெஞ்சம் உய்த்தரஇருள்பொர நின்ற இரவி னானே. 362
சிலைவிற் பகழிச் செந்துவ ராடைக்கொலைவல் எயினர் தங்கைநின் முலையசுணங்கென நினைதி நீயேஅணங்கென நினையும்என் அணங்குறு நெஞ்சே. 363
முளமா வல்சி எயினர் தங்கைஇளமா எயிற்றிக்கும் இந்நிலை அறியச்சொல்லினேன் இரக்கும் அளவைவெள்வேல் விடலை விரையா தீமே. 364
கணமா தொலைச்சித் தன்னையர் தந்தநிணவூன் வல்சிப் படுபுள் ஒப்பும்நலமாண் எயிற்றி போலப் பலமிகுநல்நலம் நயவர உடையைஎன்நோற் றனையோ மாஇன் தளிரே. 365
அன்னாய் வாழிவேண் டன்னை தோழிபசந்தனள் பெரிதெனச் சிவந்த கண்ணைகொன்னே கடவுதி யாயின் என்னதூஉம்அறிய ஆகுமோ மற்றேமுறியிணர்க் கோங்கM பயந்த மாறே. 366
பொரியரைக் கோங்கின் பொன்மருள் பசுவீவிரியிணர் வேங்கையொடு வேறுபட மிலைச்சிவிரிவுமலர் அணிந்த வேனில் கான்யாற்றுத்தேரொடு குறுக வந்தோன்பேரொடு புணர்ந்தன்று அன்னைஇவள் உயிரே. 367
எரிப்பூ இலவத்து ஊழ்கழி பன்பலர்பொரிப்பூம் புன்கின் புகர்நிழல் வரிக்கும்தண்பத வேனில் இன்ப நுகர்ச்சிஎம்மொடு கொண்மோ பெருமநின்எம்மெல் ஓதி அழிவிலள் எனினே. 368
வளமலர் ததிந்த வண்டுபடு நறும்பொழில்முளைநிரை முறுவல் ஒருத்தியொடு நெருநல்குறிநீ செய்தனை என்ப அலரேகுரவ நீள்சினை உறையும்பருவ மாக்குயில் கௌவையில் பெரிதே. 369
வண்சினைக் கோங்கின் தண்கமழ் படலைஇருஞ்சிறை வண்டின் பெருங்கிளை மொய்ப்பநீநயந்து உறையப் பட்டோள்யாவ ளோஎம் மறையா தீமே. 370

38. மக்கட் போக்கிய வழித் தாயிரங்கு பத்து.
மள்ளர் கோட்டின் மஞ்ஞை யாலும்உயர்நெடும் குன்றம் படுமழை தலைஇச்சுரநனி இனிய வாகுக தில்லஅறநெறி இதுவெனத் தெளிந்தஎன்பிறைநுதற் குறுமகள் போகிய சுரனே. 371
என்னும் உள்ளினள் கொல்லோ தன்னைநெஞ்சுணத் தேற்றிய வஞ்சினக் காளையொடுஅழுங்கல் மூதூர் அலரெழச்செழும்பல் குன்றம் இறந்தஎன் மகளே. 372
நினைத்தொறும் கலிலும் இடும்பை எய்துகபுலிக்கோட் பிழைட்த கவைக்கோட்டு முதுகலைமான்பிணை அணைதர ஆண்குரல் விளிக்கும்வெஞ்சுரம் என்மகள் உய்த்தவம்பமை வல்வில்விடலை தாயே. 373
பல்லூல் நினைப்பினும் நல்லென் றூழமிளி முன்பின் காளை காப்பமுடியகம் புகாக் கூந்தலள்கடுவனும் அறியாக் காடுஇறந் தோளே. 374
இதுவென் பாவை பாவை இதுஎன்அலமரு நோக்கின் நலம்வரு சுடர்நுதல்பைங்கிளி எடுத்த பைங்கிளி என்றிவைகாண்தொறும் காண்தொறும் கலங்கநீங்கின ளோஎன் பூங்க ணோளே. 375
நாள்தொறும் கலிழும் என்னினும் இடைநின்றுகாடுபடு தீயின் கனலியர் மாதோநல்வினை நெடுநகர் கல்லெனக் கலங்கப்பூப்புரை உண்கண் மடவரல்போக்கிய புணர்த்த அறனில் பாலே. 376
நீர்நசைக்கு ஊக்கிய உயவல் யானைஇயம்புணர் தூம்பின் உயிர்க்கும் அத்தம்சென்றனள் மன்றஎன் மகளேபந்தும் பாவையும் கழங்கும்எமக்கு ஒழித்தே. 377
செல்லிய முயலிப் பாஅய சிறகர்வாவல் உகக்கும் மாலையாம் புலம்பப்போகிய அவட்கோ நோவேன் தேமொழித்துணையிலள் கலிழும் நெஞ்சின்இணையேர் உண்கண் இவட்குநோ வதுமே. 378
தன்னமர் ஆயமொடு நன்மண நுகர்ச்சியின்இனிதாங் கொல்லோ தனக்கே பனிவரைஇனக்களிறு வழங்கும் சோலைவயக்குறு வெள்வேல் அவற்புணர்ந்து செலவே. 379
அத்தம் நீளிடை அவனொடு போகியமுத்தேர் வெண்பல் முகிழ்நகை மடவரல்தாயர் என்னும் பெயரே வல்லாறுஎடுத்தேன் மன்ற யானேகொடுத்தோர் மன்றஅவள் ஆயத் தோரே. 380

39. உடன்போக்கின் கண் இடைச் சுரத்து உரைத்த பத்து.
பைங்காய் நெல்லி பலவுடன் மிசைந்துசெங்கால் மராஅத்த வரிநிழல் இருந்தோர்யார்கொல் அளியர் தாமே வார்சிறைக்குறுங்கால் மகன்றில் அன்னஉடன்புணர் கொள்கைக் காத லோரே. 381
புன்னொலிக்கு அமர்த்த கண்ணன் வெள்வேல்திருந்துகழ் காளையொடு அருஞ்சுரம் கழிவோள்எல்லிடை அசைந்த கல்லென் சீறூர்ப்புனையிழை மகளிர்ப் பயந்தமனைகெழு பெண்டிர்க்கு நோவுமார் பெரிதே. 382
கோள்சுரும்பு அரற்றும் நாள்சுரத்து அமன்றநெடுங்காண் மராஅத்துக் குறுஞ்சினை பற்றிவல்ஞ்சுரி வாலிணர் கொய்தற்கு நின்றமள்ளன் உள்ள மகிழ்கூர்ந்துஅன்றேபஞ்சாய்ப் பாவைக்கும் தனக்கும்அம்சாய் கூந்தல் ஆய்வது கண்டே. 383
சேண்புலம் முன்னிய அசைநடை அந்தணிர்நும்மொன்று இரந்தனென் மொழிவல் எம்மூர்ஆய்நயந்து எடுத்த ஆய்நலம் கலினஆரிடை இறந்தனள் என்மின்நேர் இறை முன்கைஎன் ஆயத் தோர்க்கே. 384
கடுங்கண் காளையொட்ய் நெடுந்தேர் ஏறிக்கோள்வல் வேங்கை மலையிறக்கொழியவேறுபல் அருஞ்சுரம் இறந்தனள் அவளெனக்கூறுமின் வாழியோ ஆறுசெல் மாக்கள்நல்தோள் நயந்துபா ராட்டிஎன்கெடுத்து இருந்த அறனில் யாய்க்கே. 385
புன்கண் யானையொடு புலிவழங்கு அத்தம்நய்ந்த காதலற் புணர்ந்துசென் றனளேநெடுஞ்சுவர் நல்லில் மருண்டஇடும்பை உறவிநின் கடுஞ்சூல் மகளே. 386
அறம்புரி அருமறை நவின்ற நாவில்திறம்புரி கொள்கை அந்தணீர் தொழுவலென்றுஒள்தொடி வினவும் பேதையம் பெண்டேகண்டனெம் அம்ம சுரத்திடை அவளைஇந்துணை இனிதுபா ராட்டக்குன்றுயர் பிறங்கல் மலையிறந்த் தோளே. 387
நெரும்பவிர் கனலி உர்ப்புசினந் தணியக்கருங்கால் யாத்து வரிநிழல் இரீஇச்சிறுவரை இறப்பின் காண்குவை செறிதொடிப்பொன்னேர் மேணி மடந்தையொடுவென்வேல் விடலை முன்னிய சுரனே. 388
செய்வினை பொலிந்த செறிகழல் நோந்தாள்மையணல் காளையொடு பைய இயலிப்பாவை யன்னஎன் ஆய்தொடி மடந்தைசென்றனள் என்றிர் ஐயஒன்றின வோஅவள் அம்சிலம் படியே. 389
நல்லோர் ஆங்கண் பர்ந்துகை தொழுதுபல்லூழ் மறுகி வனவு வோயேதிண்தோள் வல்வில் காளையொடுகண்டனெம் மன்ற சுரத்திடை யாமே. 390

40. மறுதரவுப் பத்து
மறுவில் தூவிச் சிறுகருங் காக்கைஅன்புடை மரபின்நின் கிளையோடு ஆரப்பச்சூன் பெய்த பைந்நிண வல்சிபொலம்புனை கலத்தில் தருகுவென் மாதோவெம்சின விறல்வேல் காளையொடுஅம்சில் ஓதியை வரக்கரைந் தீமே. 391
வேய்வனப்பு இழந்த தோளும் வெயில்தெறவாய்கவின் தொந்த நுதலும் நோக்கிப்பரியல் வாழி தோழி பரியின்எல்லைஇல் இடும்பை தரூஉம்நல்வரை நாடனொடு வந்த மாறே. 392
துறந்ததன் கொண்டு துயரடச் சாஅய்அறம்புலந்து பழிக்கும் அண்க ணாட்டிஎவ்வ நெஞ்சிற்கு ஏம மாகவந்தன ளோநின் மகளேவெந்திறல் வெள்வேல் விடலைமுந் துறவே. 393
மாண்பில் கொள்கையொடு மயங்குதுயர் செய்தஅன்பில் அறானும் அருளிற்று மன்றவெஞ்சுரம் இறந்த அம்சில் ஓதிப்பெருமட மான்பிணை அலைத்தசிறுநுதல் குறுமகள் காட்டிய வம்மே. 394
முளிவயிர்ப் பிறந்த வளிவளர் கூர்எரிச்சுடர்விடு நெடுங்கொடி விடர்குகை முழங்கும்இன்னா அருஞ்சுரம் தீர்ந்தனம் மென்மெலஏகுமதி வாழியோ குறுமகள் போதுகலந்துகறங்கிசை அருவி வீழும்பிறங்கிரும் சோலைநம் மலைகெழு நாட்டே. 395
புலிப்பொறி வேங்கைப் பொன்னிணர் கொய்துநிண்கதுப்பயல் அணியும் அளவை பைபயச்சுரத்திடை அயர்ச்சியை ஆறுக மடந்தைகல்கெழு சிறப்பின் நம்மூர்எவ்விருந் தாகிப் புகுக நாமே. 396
கவிழ்மயிர் எருத்தின் செந்நாய் ஏற்றைகுருளைப் பன்றி கொள்ளாது கழியும்சுரன்அணி வாரா நின்றனள் என்பதுமுன்னுற விரந்தநீர் உரைமின்இன்நகை முறுவல்என் ஆயத்தோர்க்கே. 397
புள்ளும் அறியாப் பல்பழம் பழுனிமடமான் அறியாத் தடநீர் நிலைஇச்சுரநனி இனிய வாகுக என்றுநினைத்தொறும் கலிழும் என்னினும்மிகப்பெரிது புலம்பின்று தோழிநம் ஊரே. 398
நும்மனைச் சிலம்பு கழீஇ அயரினும்எம்மனை வதுவை நன்மணம் கழிகெனச்சொல்லின் எவனோ மற்றே வென்வேல்மையற விளங்கிய கழலடிப்பொய்வல் காளையை ஈன்ற தாய்க்கே. 399
மள்ளர் அன்ன மரவந் தழீஇமகளிர் அன்ன ஆடுகொடி நுடக்கும்அரும்பதம் கொண்ட பெரும்பத வேனில்காதல் புணர்ந்தனள் ஆகி ஆய்கழல்வெஞ்சின விரல்வேல் காலையொடுஇன்றுபுகு தருமென வந்தன்று வந்தன்று தூதே. 400