ஏழாம் திருமுறை-68

7.068.திருநள்ளாறு 

பண் - தக்கேசி 

திருச்சிற்றம்பலம் 

இத்தலம் சோழநாட்டிலுள்ளது. 

சுவாமிபெயர் - தெர்ப்பாரணியயீசுவரர். 

தேவியார் - போகமார்த்தபூண்முலையம்மை. 

688 செம்பொன் மேனிவெண் ணீறணி வானைக்

கரிய கண்டனை மாலயன் காணாச்

சம்பு வைத்தழல் அங்கையி னானைச்

சாம வேதனைத் தன்னொப்பி லானைக்

கும்ப மாகரி யின்னுரி யானைக்

கோவின் மேல்வருங் கோவினை எங்கள்

நம்ப னைநள் ளாறனை அமுதை

நாயி னேன்மறந் தென்நினைக் கேனே.

7.068.1

  செம்பொன் போலும் திருமேனியில் வெள்ளிய திருநீற்றை அணிபவனும், கரிய கண்டத்தை உடையவனும், திருமாலும் பிரமனும் காணாத சம்புவும், நெருப்பை அகங்கையில் ஏந்தியவனும், சாமவேதத்தை விரும்புபவனும், தனக்கு ஒப்பாவதொரு பொருள் இல்லாதவனும், குடம்போலும் தலையை உடைய பெரிய யானையின் தோலை உடையவனும், எருதின்மேல் ஏறிவரும் தலைவனும், எங்கள் அருந்துணைவனும், திருநள்ளாற்றில் எழுந்தருளியுள்ளவனும் ஆகிய அமுதம் போல்பவனை மறந்து, நாய்போலும் அடியேன், வேறு எதனை நினைப்பேன்! ஒன்றையும் நினையேன். 

689 விரைசெய் மாமலர்க் கொன்றையி னானை

வேத கீதனை மிகச்சிறந் துருகிப்

பரசு வார்வினைப் பற்றறுப் பானைப்

பாலொ டானஞ்சும் ஆடவல் லானைக்

குரைக டல்வரை ஏழுல குடைய

கோனை ஞானக் கொழுந்தினைக் கொல்லை

நரைவிடை யுடைநள் ளாறனை அமுதை

நாயி னேன்மறந் தென்நினைக் கேனே.

7.068.2

  மணத்தைத் தருகின்ற கொன்றைமலர் மாலையை அணிந்தவனும், வேதத்தின் இசையை விரும்புபவனும், அன்பு மிகச்சிறந்து, மனம் உருகித் துதிப்பவர்களது வினைத்தொடர்பை அறுப்பவனும், பால் முதலிய ஆனைந்தினை ஆடவல்லவனும், ஒலிக்கின்ற கடலும், மலையும், உலகும் ஆகியவற்றை ஏழேழாக உடைய தலைவனும், ஞானத்திற்கு எல்லையாய் உள்ளவனும், முல்லை நிலத்திற்குரிய வெள்ளிய இடபத்தை உடையவனும், திருநள்ளாற்றில் எழுந்தருளியிருப்பவனும் ஆகிய அமுதம்போல்பவனை மறந்து, நாய் போலும் அடியேன், வேறு எதனை நினைப்பேன்! ஒன்றையும் நினையேன். 

690 பூவில்வா சத்தைப் பொன்னினை மணியைப்

புவியைக் காற்றினைப் புனல்அனல் வெளியைச்

சேவின் மேல்வருஞ் செல்வனைச் சிவனைத்

தேவ தேவனைத் தித்திக்குந் தேனைக்

காவியங் கண்ணி பங்கனைக் கங்கைச்

சடைய னைக்கா மரத்திசை பாட

நாவில் ஊறுநள் ளாறனை அமுதை

நாயி னேன்மறந் தென்நினைக் கேனே.

7.068.3

  பூவில் உள்ள மணமும், பொன்னும், மணியும் ஆகிய இவைபோல்பவனும், 'மண், நீர், தீ, காற்று, வானம்' என்னும் ஐம்பெரும் பூதங்களாய் நிற்பவனும், எருதின்மேல் வரும் செல்வத்தை உடையவனும், நன்மையே வடிவானவனும். தேவர்கட்கெல்லாம் தேவனும், தித்திக்கும் தேன்போல இனிப்பவனும், குவளைப் பூப் போலும் கண்களையுடையவளாகிய மங்கைதன் பங்காளனும், கங்கையைத் தாங்கிய சடையை உடையவனும், 'சீகாமரம்' என்னும் இசையாற் பாடுமிடத்து, நாவில் இனிமை மிகுகின்றவனும், திருநள்ளாற்றில் எழுந்தருளியிருப்பவனும் ஆகிய அமுதம்போல்பவனை மறந்து, நாய்போலும் அடியேன் வேறு எதனை நினைப்பேன்! ஒன்றையும் நினையேன். 

691 தஞ்ச மென்றுதன் தாளது வடைந்த

பாலன்மேல் வந்த காலனை உருள

நெஞ்சில் ஓர்உதை கொண்டபி ரானை

நினைப்ப வர்மனம் நீங்ககில் லானை

விஞ்சை வானவர் தானவர் கூடிக்

கடைந்த வேலையுள் மிக்கெழுந் தெரியும்

நஞ்சம் உண்டநள் ளாறனை அமுதை

நாயி னேன்மறந் தென்நினைக் கேனே.

7.068.4

  'அடைக்கலம்' என்று சொல்லித் தனது திருவடியை அடைந்த சிறுவன்மேல் சினந்து வந்த இயமனை, வீழ்ந்து உருளும்படி அவனது மார்பில் ஓர் உதை உதைத்தலை மேற்கொண்ட தலைவனும், தன்னை நினைப்பவரது மனத்தை விட்டு நீங்குதல் இல்லாதவனும், அறிவு மிக்க தேவர்களும், அசுரர்களும் கூடிக் கடைந்த கடலுள் மிகுதியாய்த் தோன்றி வெம்மையுற்று நின்ற நஞ்சினை உண்டவனும், திருநள்ளாற்றில் எழுந்தருளியிருப்பவனும் ஆகிய அமுதம் போல்பவனை மறந்து, நாய்போலும் அடியேன், வேறு எதனை நினைப்பேன்! ஒன்றையும் நினையேன். 

692 மங்கை பங்கனை மாசிலா மணியை

வான நாடனை ஏனமோ டன்னம

எங்கும் நாடியுங் காண்பரி யானை

ஏழை யேற்கௌ வந்தபி ரானை

அங்கம் நான்மறை யான்நிறை கின்ற

அந்த ணாளர் அடியது போற்றும்

நங்கள் கோனைநள் ளாறனை அமுதை

நாயி னேன்மறந் தென்நினைக் கேன.

7.068.5

  மங்கை ஒருத்தியது பங்கை உடையவனும், இயல்பாகவே மாசில்லாது விளங்கும் மணிபோல்பவனும், வானமாகிய நாட்டை உடையவனும், பன்றியும் அன்னமும் எவ்விடத்துத் தேடியும் காணுதல் அரியவனும், எளியேனுக்கு எளியனாய் எதிர்வந்த தலைவனும், ஆறு அங்கங்களையுடைய நான்கு வேதங்களோடு நிறைந்து நிற்கின்ற அந்தணர்கள் தனது திருவடியைப் போற்றுகின்ற நம் தலைவனும், திருநள்ளாற்றில் எழுந்தருளியிருப்பவனும் ஆகிய அமுதம் போல்பவனை மறந்து, நாய் போலும் அடியேன். வேறு எதனை நினைப்பேன்! ஒன்றையும் நினையேன். 

693 கற்ப கத்தினைக் கனகமால் வரையைக்

காம கோபனைக் கண்ணுத லானைச்

சொற்ப தப்பொருள் இருள்அறுத் தருளுந்

தூய சோதியை வெண்ணெய்நல் லூரில

அற்பு தப்பழ ஆவணங் காட்டி

அடிய னாஎன்னை ஆளது கொண்ட

நற்ப தத்தைநள் ளாறனை அமுதை

நாயி னேன்மறந் தென்நினைக் கேனே.

7.068.6

  கற்பக தருவும் பெரிய பொன்மலையும் போல்பவனும், காமனைக் காய்ந்தவனும் கண்பொருந்திய நெற்றியை உடையவனும், சொல் நிலையில் நிற்கும் பொருள் உணர்வாகிய அறியாமையைக் களைந்து, பொருள்கள், நேரே விளங்குமாறு விளக்குகின்ற தூய ஒளியாய் நிற்பவனும், என்னை அடியவனாக, திருவெண்ணெய் நல்லூரில், யாவரும் வியக்கத் தக்க, பழமையதாகத் தீட்டப்பட்டதோர் ஓலையைக் காட்டி அடிமை கொண்ட நன்னிலையாய் உள்ளவனும், திருநள்ளாற்றில் எழுந்தருளியிருப்பவனும் ஆகிய அமுதம் போல்பவனை மறந்து, நாய் போலும் அடியேன், வேறு எதனை நினைப்பேன்! ஒன்றையும் நினையேன். 

694 மறவ னைஅன்று பன்றிப்பின் சென்ற

மாயனை நால்வர்க் காலின்கீழ் உரைத்த

அறவ னைஅம ரர்க்கரி யானை

அமரர் சேனைக்கு நாயக னான

குறவர் மங்கைதன் கேள்வனைப் பெற்ற

கோனை நான்செய்த குற்றங்கள் பொறுக்கும்

நறைவி ரியும்நள் ளாறனை அமுதை

நாயி னேன்மறந் தென்நினைக் கேனே.

7.068.7

  அன்று ஒரு பன்றியின்பின் அதனைத் துரத்திச் சென்ற வேடனும், அன்னதொரு மாயம் வல்லவனும், நால்வர் முனிவர்க்கு ஆல் நிழலில் இருந்து சொல்லிய அறத்தை உடையவனும், தேவர்கட்கு அரியனாய் நிற்பவனும், தேவர் சேனைக்குத் தலைவனாகிய, குறவர் மகளாகிய வள்ளிதன் கணவனைப் பெற்ற தலைவனும், நான் செய்த குற்றங்களைப் பொறுப்பவனும், பூக்களின் மணம் பரக்கின்ற திருநள்ளாற்றில் எழுந்தருளியிருப்பவனும் ஆகிய அமுதம் போல்பவனை மறந்து, நாய்போலும் அடியேன், வேறு எதனை நினைப்பேன் ! ஒன்றையும் நினையேன். 

695 மாதி னுக்குடம் பிடங்கொடுத் தானை

மணியி னைப்பணி வார்வினை கெடுக்கும்

வேதனை வேத வேள்வியர் வணங்கும்

விமல னைஅடி யேற்கௌ வந்த

தூதனைத் தன்னைத் தோழமை யருளித

தொண்ட னேன்செய்த துரிசுகள் பொறுக்கும

நாத னைநள் ளாறனை அமுதை

நாயி னேன்மறந் தென்நினைக் கேனே.

7.068.8

  மாதராள் ஒருத்திக்குத் தனது உடம்பின் இடப் பக்கத்தைக் கொடுத்தவனும், மாணிக்கம் போல்பவனும், தன்னைப் பணிகின்றவர்களது வினையை அழிக்கின்ற, வேத முதல்வனாய் உள்ளவனும், வேதத்தின் வழி வேட்கின்ற வேள்வியை உடையவர்கள் வணங்குகின்ற தூயவனும், அடியேனுக்கு எளிமையாய்க் கிடைத்த தூதனும், தன்னை எனக்குத் தோழமை முறையினனாக அளித்து, அடியேன் செய்த குற்றங்களைப் பொறுக்கும் தலைவனும், திருநள்ளாற்றில் எழுந்தருளியிருப்பவனும் ஆகிய அமுதம் போல்பவனை மறந்து, நாய் போலும் அடியேன் வேறு எதனை நினைப்பேன்! ஒன்றையும் நினையேன். 

696 இலங்கை வேந்தன் எழில்திகழ் கயிலை

எடுப்ப ஆங்கிம வான்மகள் அஞ்சத்

துலங்கு நீள்முடி ஒருபதுந் தோள்கள

இருப துந்நெரித் தின்னிசை கேட்டு

வலங்கை வாளொடு நாமமுங் கொடுத்த

வள்ளலைப் பிள்ளை மாமதி சடைமேல

நலங்கொள் சோதிநள் ளாறனை அமுதை

நாயி னேன்மறந் தென்நினைக் கேனே.

7.068.9

  இலங்கைக்கு அரசன் அழகு விளங்குகின்ற கயிலாய மலையைப் பெயர்க்க, அது போழ்து மலையரையன் மகளாகிய உமை அஞ்சுதலும், அவனது விளங்குகின்ற பெரிய முடியணிந்த தலைகள் ஒருபதையும், தோள்கள் இருபதையும் நெரித்து, பின்னர் அவன் செருக்கொழிந்து பாடிய இனிய இசையைக் கேட்டு, வலக்கையிற் பிடிக்கும் வாளினையும் 'இராவணன்' என்ற பெயரையும், அவனுக்கு அளித்த வள்ளலும், குழவிப் பருவத்தையுடைய சிறந்த சந்திரன், சடைமேல் தங்கி நன்மையுடன் வாழ்கின்ற ஒளியுருவினனும் திருநள்ளாற்றில் எழுந்தருளியிருப்பவனும் ஆகிய அமுதம் போல்பவனை மறந்து, நாய்போலும் அடியேன், வேறு எதனை நினைப்பேன்! ஒன்றையும் நினையேன். 

697 செறிந்த சோலைகள் சூழ்ந்தநள் ளாற்றெஞ்

சிவனை நாவலூர்ச் சிங்கடி தந்தை

மறந்து நான்மற்று நினைப்பதே தென்று

வனப்பகை அப்பன் ஊரன்வன் றொண்டன

சிறந்த மாலைகள் அஞ்சினோ டஞ்சுஞ்

சிந்தைஉள் ளுருகிச் செப்ப வல்லார்க

கிறந்து போக்கில்லை வரவில்லை யாகி

இன்ப வெள்ளத்துள் இருப்பர்கள் இனிதே.

7.068.10

  நெருங்கிய சோலைகள் சூழ்ந்த திருநள்ளாற்றில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற எங்கள் சிவபெருமானை, திருநாவலூரில் தோன்றியவனும், 'சிங்கடி' என்பவளுக்கும் 'வனப்பகை' என்பவளுக்கும் தந்தையும், வன்றொண்டனும் ஆகிய நம்பியாரூரன், 'இப்பெருமானை மறந்து நான் நினைப்பது வேறு யாது' என்று சொல்லி, அன்பு மிகுந்து பாடிய பாடல்களாகிய இப்பத்தினையும் மனம் உள்ளுருகிப் பாட வல்லவர்க்கு, இறந்து போதலும், பிறந்து வருதலும் இல்லையாக, பேரின்ப வெள்ளத்துள் இனிதே இருப்பார்கள். 

திருச்சிற்றம்பலம்