ஏழாம் திருமுறை-77

7.077.திருவையாறு 

பண் - காந்தாரபஞ்சமம் 

திருச்சிற்றம்பலம் 

இத்தலம் சோழநாட்டிலுள்ளது. 

சுவாமிபெயர் - செம்பொற்சோதியீசுவரர். 

தேவியார் - அறம் வளர்த்த நாயகியம்மை. 

781 பரவும் பரிசொன் றறியேன்நான்

பண்டே உம்மைப் பயிலாதேன்

இரவும் பகலும் நினைந்தாலும்

எய்த நினைய மாட்டேன்நான்

கரவில் அருவி கமுகுண்ணத்

தெங்கங் குலைக்கீழ்க் கருப்பாலை

அரவந் திரைக்கா விரிக்கோட்டத்

தையா றுடைய அடிகேளோ!

7.077.1

  கரவின்றி வருகின்ற நீர்ப்பெருக்குக் கமுகங் குலையை விழுங்க, தென்னை மரங்களின் குலைக்கீழ் உள்ள கரும்பாலைகளின் ஓசையோடே கூடி ஒலிக்கின்ற அலைகளையுடைய, காவிரியாற்றங் கரைக்கண் உள்ள திருவையாற்றை உமதாக உடைய அடிகேள், யான் உம்மைத் துதிக்கும் முறையை இயற்கையில் சிறிதும் அறியாதேன் ஆகலின், முன்னமே உம்பால் வந்து வழிபடாதொழிந்தேன்; இரவும் பகலும் உம்மையே நினைவேன்; என்றாலும், அழுந்த நினையமாட்டேன்; ஓலம்! 

782 எங்கே போவே னாயிடினும் 

அங்கே வந்தென் மனத்தீராய்ச்

சங்கை யொன்று மின்றியே 

தலைநாள் கடைநா ளொக்கவே

கங்கை சடைமேற் கரந்தானே

கலைமான் மறியுங் கனல்மழுவும்

தங்குந் திரைக்கா விரிக்கோட்டத்

தையா றுடைய அடிகேளோ!

7.077.2

  அடியேன் எங்கே செல்வேனாயினும், முதல் நாளும் இறுதி நாளும் ஒரு பெற்றியவாக, சிறிதும் ஐயம் இன்றி, அங்கே வந்து என் மனத்தில் இருப்பீராய், சடைமேற் கங்கையும், கையில் மானின் ஆண் கன்றும், சுடுகின்ற மழுவுமாய்த் தங்குகின்ற, அலைகளையுடைய, காவிரியாற்றங்கரைக் கண் உள்ள திருவையாற்றை உமதாக உடைய அடிகேள் ஓலம்! 

783 மருவிப் பிரிய மாட்டேன் நான்

வழிநின் றொழிந்தேன் ஒழிகிலேன்

பருவி விச்சி மலைச்சாரற்

பட்டை கொண்டு பகடாடிக்

குருவி யோப்பிக் கிளிகடிவார்

குழல்மேல் மாலை கொண்டோட்டம்

தரவந் திரைக்கா விரிக்கோட்டத்

தையா றுடைய அடிகேளோ!

7.077.3

  நீர், பரந்து பெருகி தினை விதைக்கப்பட்ட மலைச்சாரலில் பல பிரிவுகளாய்க் காணப்பட்டு, யானைகளைப் புரட்டி, புனங்களில் குருவிகளையும் கிளிகளையும் ஓட்டித் தினையைக் காக்கும் மகளிரது கூந்தல்மேல் அணிந்த மாலைகளை ஈர்த்துக் கொண்டு ஓடுதலைச் செய்தலால் அழகிய அலைகளை உடைத்தாய் நிற்கும், காவிரிக் கரைக்கண் உள்ள திருவையாற்றை உமதாக உடைய அடிகேள், யான், சிலர்போல, உறுவது சீர் தூக்கி, உற்ற வழிக்கூடி, உறாதவழிப் பிரியமாட்டேன் ; என்றும் உம் வழியிலே நின்று விட்டேன் ; இனி ஒருகாலும் இந்நிலையினின்றும் நீங்கேன் ; ஓலம் ! 

784 பழகா நின்று பணிசெய்வார்

பெற்ற பயனொன் றறிகிலேன்

இகழா துமக்காட் பட்டோர்க்கு

வேக படமொன் றரைச்சாத்திக்

குழகா வாழைக் குலைதெங்கு

கொணர்ந்து கரைமேல் எறியவே

அழகார் திரைக்கா விரிக்கோட்டத்

தையா றுடைய அடிகேளோ!

7.077.4

  வாழைக் குலைகளையும், தென்னங் குலைகளையும் அழகாகக் கொணர்ந்து கரைமேல் எறிதலால் அழகு நிறைந்துள்ள அலைகளையுடைய, காவிரி யாற்றங்கரைக்கண் உள்ள திருவையாற்றை உமதாக உடைய அடிகேள், உமக்கு அடிமைப்பட்டவர் முன்னே, நீர் ஒற்றை ஆடையையே அரையில் பொருந்த உடுத்து நிற்றலால், உம்மை அணுகி நின்று உமக்குப் பணி செய்பவர், அதனால்பெற்ற பயன் ஒன்றையும் யான் அறிகின்றிலேன் ; ஓலம்! 

785 பிழைத்த பிழையொன் றறியேன்நான் 

பிழையைத் தீரப் பணியாயே 

மழைக்கண் நல்லார் குடைந்தாட 

மலையும் நிலனுங் கொள்ளாமைக் 

கழைக்கொள் பிரசங் கலந்தெங்குங் 

கழனி மண்டிக் கையேறி 

அழைக்குந் திரைக்கா விரிக்கோட்டத் 

தையா றுடைய அடிகேளோ!

7.077.5

  மழைபோலும் கண்களையுடைய அழகியராகிய மகளிர் நீரில் மூழ்கி விளையாட, மலையும் நிலமும் இடம் கொள்ளாதபடி பெருகி, மூங்கிலிடத்துப் பொருந்திய தேன் பொருந்தப்பெற்று, வயல்களில் எல்லாம் நிறைந்து, வரம்புகளின் மேல் ஏறி ஒலிக்கின்ற அலைகளையுடைய, காவிரி யாற்றங் கரைக்கண் உள்ள திருவையாற்றை உமதாகிய உடைய அடிகேள், அடியேன் உமக்குச் செய்த குற்றம் ஒன்று உளதாக அறிந்திலேன்; யான் அறியாதவாறு நிகழ்ந்த பிழை உளதாயின், அது நீங்க அருள்செய்; ஓலம்! 

786 கார்க்கொள் கொன்றை சடைமேலொன்

றுடையாய் விடையாய் கையினான்

மூர்க்கர் புரமூன் றெரிசெய்தாய்

முன்நீ பின்நீ முதல்வன்நீ

வார்கொள் அருவி பலவாரி

மணியும் முத்தும் பொன்னுங்கொண்

டார்க்குந் திரைக்கா விரிக்கோட்டத்

தையா றுடைய அடிகேளோ!

7.077.6

  கார்காலத்தைக் கொண்ட கொன்றைமலரின் மாலை யொன்றைச் சடைமேல் உடையவனே, விடையை ஏறுபவனே, அறிவில்லாதவரது ஊர்கள் மூன்றைச் சிரிப்பினால் எரித்தவனே, ஒழுகுதலைக்கொண்ட பல அருவிகள் வாரிக் கொண்டு வந்த மாணிக்கங்களையும் முத்துக்களையும் கைக்கொண்டு ஆரவாரிக்கின்ற அலைகளையுடைய, காவிரி யாற்றங்கரைக்கண் உள்ள திருவையாற்றை நினதாக உடைய அடிகேள், எல்லாவற்றுக்கும் முன்னுள்ளவனும் நீயே; பின்னுள்ளவனும் நீயே; எப்பொருட்கும் முதல்வனும் நீயே; ஓலம்! 

787 மலைக்கண் மடவாள் ஒருபாலாய்ப்

பற்றி உலகம் பலிதேர்வாய்

சிலைக்கொள் கணையால் எயில்எய்த

செங்கண் விடையாய் தீர்த்தன்நீ

மலைக்கொள் அருவி பலவாரி

மணியும் முத்தும் பொன்னுங்கொண்

டலைக்குந் திரைக்கா விரிக்கோட்டத்

தையா றுடைய அடிகேளோ!

7.077.7

  மலையிடத்துத் தோன்றிய மங்கையை ஒரு பாகத்திற் கொண்டு, உலக முழுவதும் பிச்சைக்குத் திரிபவனே, வில்லிடத்துக் கொண்ட அம்பினால் முப்புரத்தை அழித்த, சிவந்த கண்களையுடைய இடபத்தை யுடையவனே, மலையிடத்துப் பெருகிய பல அருவிகள் வாரிக்கொண்டு வந்த மாணிக்கங்களையும் முத்துக்களையும் கைக்கொண்டு இருபக்கங்களையும் அரிக்கின்ற அலைகளை உடைய, காவிரியாற்றங்கரைக்கண் உள்ள திருவையாற்றை நினதாக உடைய அடிகேள், இறைவனாவான் நீயே; ஓலம்! 

788 போழும் மதியும் புனக்கொன்றை

புனல்சேர் சென்னிப் புண்ணியா

சூழும் அரவச் சுடர்ச்சோதீ

உன்னைத் தொழுவார் துயர்போக

வாழும் அவர்கள் அங்கங்கே

வைத்த சிந்தை உய்த்தாட்ட

ஆழுந் திரைக்கா விரிக்கோட்டத்

தையா றுடைய அடிகேளோ!

7.077.8

  பகுக்கப்பட்ட சந்திரனும், புனங்களில் உள்ள கொன்றை மலரும், நீரும் பொருந்திய முடியையுடைய புண்ணிய வடிவினனே, சுற்றி ஊர்கின்ற பாம்பை அணிந்த, சுடர்களையுடைய ஒளி வடிவினனே, உன்னை வணங்குகின்றவர்களது துன்பம் நீங்குமாறும், ஆங்காங்கு வாழ்கின்றவர்கள் விருப்பத்தினால் வைத்த உள்ளங்கள் அவர்களைச் செலுத்தி மூழ்குவிக்குமாறும், மறித்து வீசுகின்ற அலைகளையுடைய, காவிரியாற்றங்கரைக்கண் உள்ள திருவையாற்றை நினதாக உடைய அடிகேள், ஓலம்! 

789 கதிர்க்கொள் பசியே யொத்தேநான்

கண்டே னும்மைக் காணாதேன்

எதிர்த்து நீந்த மாட்டேன்நான்

எம்மான் றம்மான் தம்மானே

அதிர்க்குந் திரைக்கா விரிக்கோட்டத்

தையா றுடைய அடிகேளோ!

7.077.9

  என் தந்தை தந்தைக்கும் பெருமானே, மேகங்கள் துளிகளைச்சிதறி மழையைப் பொழிதலால் வெள்ளம் நுரையைச் சிதறிப் பரந்து வருகையினாலே முழங்குகின்ற அலைகளையுடைய, காவிரியாற்றங்கரைக்கண் உள்ள திருவையாற்றை நுமதாக உடைய அடிகேள், நான் உம்மை, பசியுடையவன் நெற்கதிரைக் கண்டாற் போலக் கண்டேன்; அவன் உணவைக் கண்டாற்போலக் காணேனாயினேன்; நீரின் வேகத்தை எதிர்த்து நீந்தி அக்கரையை அடைய நான் வல்லேனல்லேன்; ஓலம்! 

790 கூசி அடியார் இருந்தாலுங்

குணமொன் றில்லீர் குறிப்பில்லீர்

தேச வேந்தன் திருமாலும்

மலர்மேல் அயனுங் காண்கிலார்

தேசம் எங்கும் தௌந்தாடத்

தெண்ணீர் அருவி கொணர்ந்தெங்கும்

வாசந் திரைக்கா விரிக்கோட்டத்

தையா றுடைய அடிகேளோ!

7.077.10

  நாடெங்கும் உள்ளவர்கள் ஐயமின்றி வந்து மூழ்குமாறு, தௌந்த நீராகிய அருவியைக் கொணர்ந்து எங்கும் தங்குகின்ற அலைகளையுடைய காவிரியாற்றங் கரைக்கண் உள்ள திருவையாற்றை நுமதாக உடைய அடிகேள், அடியார் தாம் தம் குறையைச் சொல்ல வெள்கியிருந்தாலும், நீரும் அவர்தம் குறையை அறிந்து தீர்க்கும் குணம் சிறிதும் இல்லீர்; அவ்வாறு தீர்த்தல் வேண்டும் என்னும் எண்ணமும் இல்லீர்; உம்மை, உலகிற்குத் தலைவனாகிய திருமாலும், தாமரை மலர்மேல் உள்ள பிரமனும் என்னும் இவர்தாமும் காண்கிலர்; பிறர் எங்ஙனங் காண்பார்! ஓலம்! 

791 கூடி அடியார் இருந்தாலும்

குணமொன் றில்லீர் குறிப்பில்லீர்

ஊடி இருந்தும் உணர்கிலேன்

உம்மைத் தொண்டன் ஊரனேன்

தேடி எங்குங் காண்கிலேன்

திருவா ரூரே சிந்திப்பன்

ஆடுந் திரைக்கா விரிக்கோட்டத்

தையா றுடைய அடிகேளோ!

7.077.11

  அசைகின்ற அலைகளையுடைய, காவிரியாற்றங்கரைக்கண் உள்ள திருவையாற்றை உமதாக உடைய அடிகேள், அடியார் உம்மைவிட்டு நீங்காது கூடியே இருந்தாலும் நீர், அவர்க்கு அருள்பண்ணும் குணம் சிறிதும் இல்லீர், 'அருள் பண்ணுதல் வேண்டும் என்னும் எண்ணமும் இல்லீர்; அது நிற்க, நீர் என்பால் பிணக்குக் கொண்டிருந்தும், யான் அதனை உணர்ந்திலேன்; உம் அடியேனும், 'நம்பியாரூரன்' என்னும் பெயரினேனும் ஆகிய யான் உம்மை இங்குப் பலவிடத்துந் தேடியும் காண்கின்றிலேன்; அதனால், உம்மை யான் நேர்படக்கண்ட திருவாரூரையே நினைப்பேனாயினேன்; ஓலம்! 

திருச்சிற்றம்பலம்