ஐங்குறுநூறு-7

31. செலவு அழுங்குவித்த பத்து
மால்வெள் ளோத்திரத்து மையில் வாலிணர்அருஞ்சுரம் செல்வோர் சென்னிக் கூட்டும்அவ்வரை யிறக்குவை யாயின்மைவரை நாட வருந்துவள் பெரிதே. 301
அரும்பெருள் செய்வினை தப்பற்கும் உரித்தேபெருந்தோள் அரிவை தகைத்தற்கும் உரியள்செல்லாய் அயினோ நன்றேமல்லம் புலம்ப இவள்அழப் பிரிந்தே. 302
புதுக்கலத் தன்ன கனிய ஆலம்போகில்தனைத் தடுக்கும் வேனில் அருஞ்சுரம்தண்ணிய இனிய வாகஎம்மொடுஞ் சென்மோ விடலை நீயே. 303
கல்லாக் கோவலர் கோலின் தோண்டியஆன்நீர்ப் பத்தல் யானை வெளவும்கல்லதர்க் கவலை செல்லின் மெல்லியல்புயல்நெடுங் கூந்தல் புலம்பும் வயமான் தோன்றல் வல்லா தீமே. 304
களிறு பிடிதழீஇப் பிறபுலம் படராதுபசிதின வருத்தம் பைதறு குன்றத்துச்சுடர்தொடிக் குறுமகள் இனையஎனப்பயஞ் செய்யுமோ விடலைநின் செலவே. 305
வெல்போர்க் குருசில்நீ வியன்சுரம் இறப்பின்பல்கழ் அல்குல் அவ்வரி வாடக்குழலினும் இனைகுவள் பெரிதேவிழவொலி கூந்தல் மாஅ யோளே. 306
ஞெலிகை முழங்கழல் வயமா வெரூஉம்குன்றுடை அருஞ்சுரம் செலவயர்ந் தனையேநன்றில் கொண்கநின் பொருளேபாவை யன்னநின் துணைபிரிந்து வருமே. 307
பல்லிருங் கூந்தல் மெல்லிய லோள்வயின்பிரியாய் ஆயினும் நன்றே விரியிணர்க்கால் எறுழ் ஒள்வி தாஅயமுருகமர் மாமலை பிரிந்தெனப் பிரிமே. 308
வேனில் திங்கள் வெஞ்சுரம் இறந்துசெலவுஅயர்ந் தனையால் நீயே நன்றுநின்னயந்து உறைவி கடுஞ்சூல் சிறுவன்முறுவல் காண்டலின் இனிதோஇறுவரை நாடநீ இறந்துசெய் பொருளே. 309
பொலம்பசும் பாண்டில் காசுநிரை அல்குல்இலங்குவளை மெல்தோள் இழைநிலை நெகிழப்பிரிதல் வல்லுவை ஆயின்அரிதே விடலை இவள் ஆய்நுதற் கவினே. 310

32. செலவுப் பத்து
வேங்கை கொய்யுநர் பஞ்சுரம் விளிப்பினும்ஆரிடைச் செல்வோர் ஆறுநனி வெரூஉம்காடுஇறந் தனரே காதலர்நீடுவர் கொல்என நினையும்என் நெஞ்சே. 311
அறஞ்சா லியரோ அறஞ்சா லியரேவறனுண் டாயினும் அறஞ்சா லியரோவாள்வனப் புற்ற அருவிக்கோள்வல் என்னையை மறிந்த குன்றே. 312
தெறுவது அம்ம நும்மகள் விருப்பேஉறுதுயர் அவலமொடு உயிர்செலச் சாஅய்ப்பாழ்படு நெஞ்சம் படர் அடக் கலங்கநாடுஇடை விலங்கிய வைப்பின்காடுஇறந் தனள்நம் காத லோனே 313
அவிர்தொடி கொட்பக் கழுதுபுகவு அயரக்கர்ங்கண் காக்கையொடு கழுகுவிசும்பு அகலச்சிறுகண் யானை ஆள்வீழ்துத் திரித்ரும்நீளிடை அருஞ்சுரம் என்பநம் தோளிடை முனிநர் சென்ற ஆறே. 314
பாயல் கொண்ட பனிமலர் நெடுங்கண்பூசல் கேளார் சேயர் என்பவிழைநெகிழ் செல்லல் உறீஇக்கழைமுதிர் சோலைக் காடுஇறந் தோரே. 315
பொன்செய் பாண்டில் பொலங்கலம் நந்தத்தேரகல் அல்குல் அவ்வரி வாடஇறந்தோர் மன்ற தாமே பிறங்குலைப்புல்லரை ஓமை நீடியபுலிவழங்கு அதர கானத் தானே. 316
சூழ்கம் வம்மோ தோழி பாழ்பட்டுப்பைதற வெந்த பாலை வெங்காட்டுஅருஞ்சுரம் இறந்தோர் தேஎத்துச்சென்ர நெஞ்சம் நீடிய பொருளே. 317
ஆய்நலம் பசப்ப அரும்படர் நலியவேய்மருள் பணைத்தோள் வில்லிலை நெகிழநசைநனி கொன்றோர் மன்ற இசைநிமிர்ந்துஓடெரி நடந்த வைப்பின்கோடுயர் பிறங்கல் மலை இறந் தோரே. 318
கண்பொர விளங்கிய கதிர்தெறு வைப்பின்மண்புரை பெருகிய மரம்முளி கானம்இறந்தன ரோநம் காதலர்மறந்தன ரோதில் மறவா நம்மே. 319
முள்ளரை இலவத்து ஒள்ளினர் வான்பூமுழங்கல் அசைவளி எடுப்ப வானத்துஉருமுப்படு கனலின் இருநிலத்து உறைக்கும்கவலை அருஞ்சுரம் போயினர்தவலில் அருநோய் தலைதந் தோரே. 320

33. இடைச்சுரப் பத்து.
உலறுதலைப் பருந்தின் உளிவாய்ப் பேடைஅலறுதலை ஓமை அம்கவட் டேறிப்புலம்புகொள விளிக்கும் நிலம்காய் கானத்துமொழிபெயர் பன்மலை இறப்பினும்ஒழிதல் செல்லாது ஒண்டொடி குணனே. 321
நெடுங்கழை முனிய வேனில் நீடிக்கடுங்கதிர் ஞாயிறு கல்பகத் தெறுதலின்வெய்ய வாயினை முன்னே இனியேஒண்ணுதல் அரிவையை யுள்ளுதொறும்தண்ணிய வாயின சுரட்திடை யாறே. 322
வள்ளெயிற்றுச் செந்நாய் வயவுறு பிணவிற்குக்கள்ளியங் கடத்தினைக் கேழல் பார்க்கும்வெஞ்சுரக் கவலை நீந்திவந்த நெஞ்சம் நீ நயந்தோள் பண்பே. 323
எரிகவர்ந் துண்ட என்றூழ் நீளிடைச்சிறிதுகண் படுப்பினும் காண்குவென் மன்றநள்ளென் கங்குல் நளிமனை நெடுநகர்வேங்கை வென்ற சுணங்கின்தம்பாய் கூந்தல் மாஅ யோளே. 324
வேணில் அரையத்து இலையொலி வெரீஇப்போகில் புகாவுண்ணாது பிறிதுபுலம் படரும்வெம்பலை அருஞ்சுரம் நலியாதுஎம்வெம் காதலி பண்புதுணைப் பெற்றே. 325
அழலவிர் நன்ந்தலை நிழலிடம் பெறாதுமடமான் அமபினை மறியொடு திரங்கநீர்மருங்கு அறுத்த நிரம்பா இயவின்இன்னா மன்ற சுரமேஇனிய மறையான் ஒழிந்தோள் பண்பே. 326
பொறிவரித் தடக்கை வேதல் அஞ்சிச்சிறுகண் யானை நிலந்தொடல் செல்வாவெயின்முளி சோலைய வேய்உயர் சுரனேஅன்ன ஆர்இடை யானும்தண்மை செய்தஇத் தகையோன் பண்பே. 327
நுண்மழை தனித்தென நறுமலர் தாஅய்த்தண்ணிய வாயினும் வெய்ய மன்றமடவரல் இந்துணை ஒழியக்கடமுதிர் சோலைய காடிறத் தேற்கே. 328
ஆள்வழக்கு அற்ற பாழ்படு நனந்தலைவெம்முனை அருஞ்சுரம் நீந்தி நம்மொடுமறுதரு வதுகொல் தானே செறிதொடிகழிந்துகு நிலைய வாகஒழிந்தோள் கொண்டஎன் உரங்கெழு நெஞ்சே. 329
வெந்துக ளாகிய வெயிர்கடம் நீந்திவந்தனம் ஆயினும் ஒழிகஇனிச் செலவேஅழுத கண்ணள் ஆய்நலம் சிதையக்கதிர்தெறு வஞ்சுரம் நினைக்கும்அவிர்கொல் ஆய்தொடி உள்ளத்துப் படரே. 330

34. தலைவி இரங்கு பத்து.
அம்ம வாழி தோழி அவிழிணர்க்கருங்கால் மராஅத்து வைகிசினை வான்பூஅருஞ்சுரம் செல்லுநர் ஒழிந்தோர் உள்ளஇனிய கம்ழும் வெற்பின்இன்னா என்பஅவர் சென்ற ஆறே. 331
அம்ம வாழி தோழி என்னதூஉம்அறநில மன்ற தாமே விறன்மிசைக்குன்றுகெழு கானத்<ட பண்பின் மாக்கணம்கொடிதே காதலிப் பிரிதல்செல்லல் ஐய என்னா தவ்வே. 332
அம்ம வாழி தோழி யாவதும்வல்லா கொல்லோ தாமே அவணகல்லுடை நன்னாட்டுப் புள்ளீனப் பெர்ந்தோடுயாஅம் துணைபுணர்ந்து உறைதும்யாங்குப் பிந்துறைதி என்னா தவ்வே. 333
அம்ம வாழி தோழி சிறியிலைநெல்லி நீடிய கல்வாய் கடத்திடைப்பேதை நெஞ்சம் பின்செலச் சென்றோர்கல்லினும் வலியர் மன்றப்ல்லிதல் உண்கண் அழப்பிர்ந் தோரே. 334
அம்ம வாழி தோழி நம்வயின்நெய்தோ ரன்ன வெவிய எருவைகற்புடை மருங்கில் கடுமுடை யார்க்கும்கடுநனி கடிய என்பநீடி இவன் வருநர் சென்ற ஆறே. 335
அம்ம வாழி தோழி நம்வயின்பிரியலர் போலப் புணர்ந்தோர் மன்றநின்றதில் பொருட்பிணி முற்றியஎன்றூழ் நீடிய சுரன்இறந் தோரே. 336
அம்ம வாழி தோழி நம் வயின்மெய்யுற விரும்பிய கைகவர் முயக்கினும்இனிய மன்ற தாமேபனியிரும் குன்றம் சென்றோர்க்குப் பொருளே. 337
அம்ம வாழி தோழி சாரல்இலையில வலர்ந்த ஓங்குநிலை இலவம்மலையுறு தீயில் சுரமுதல் தோன்றும்பிரிவருங் காலையும் பிரிதல்அரிதுவல் லுநர்நம் காத லோரே. 338
அம்ம வாழி தொழி சிறியிலைக்குறுஞ்சினை வேம்பின் நறும்பழம் உணீஇயவாவல் உகக்கும் மாலையும்இன்றுகொல் காதலவர் சென்ற நாடே. 339
அம்ம வாழி தொழி காதலர்உள்ளார் கொல்நாம் மருள்உற் றனம்கொல்விட்டுச் சென்றனர் நம்மேதட்டைத் சென்றனர் நம்மேதட்டைத் தீயின் ஊரலர் எழவே. 340

35. இளவேனிற் பத்து.
அவரோ வாரார் தான்வந் தன்றேகுயிற்பெடை இன்குரல் அகவஅயிர்க்கேழ் நுண்ணறல் நுடங்கும் பொழுதே. 341
அவரோ வாரார் தான்வந் தன்றேசுரும்புகளித்து ஆலும் இருஞ்சினைக்கருங்கால் நுணவம் கமழும் பொழுதே. 342
அவரோ வாரார் தான்வந் தன்றேதிணிநிலைக் கோங்கம் பயந்தஅணிமிகு கொழுமுகை உடையும் பொழுதே. 343
அவரோ வாரார் தான்வந் தன்றேஎழில்தகை இஅள்முலை பொலியப்பொரிப்பூம் புன்கின் முறிதிமிர் பொழுதே. 344
அவரோ வாரார் தான்வந் தன்றேவலஞ்சுரி மராஅம் வேய்ந்துநம்மணங்கமழ் தண்பொழில் மலரும் பொழுதே. 345
அவரோ வாரார் தான்வந் தன்றேஅஞ்சினைப் பாதிரி அலர்ந்தெனச்செங்கண இருங்குயில் அறையும் பொழுதே. 346
அவரோ வாரார் தான்வந் தன்றேஎழில்தகை இளமுலை பொலியப்பொரிப்பூம் புன்கின் முறிதிமிர் பொழுதே. 347
அவரோ வாரார் தான்வந் தன்றேவலஞ்சுரி மராஅம் வேய்ந்துநம்மண்ங்கமழ் தண்பொழில் மலரும் பொழுதே. 348
அவரோ வாரார் தான்வந் தன்றேபொரிகால் மாஞ்சினை புதையஎரிகால் இளந்தளிர் ஈனும் பொழுதே. 349
அவரோ வாரார் தான்வந் தன்றேவேம்பின் ஒண்பூ உறப்பத்தேம்படு கிளவியவர்த் தெளீக்கும் போதே. 350