|
||||||||
சர்க்கரை நோய் (சுகர்) (இனிப்பு நீர்) - ஹீலர் பாஸ்கர் |
||||||||
சர்க்கரை நோய் பல பேருக்கு இருக்கிறது. சில நபர்களுக்கு சர்க்கரை நோய் இருக்காது. சர்க்கரை நோயில்லாதவர்கள் இதைப் படிக்க வேண்டாமென முடிவுக்கு வந்து விடாதீர்கள். இப்பொழுது உங்களுக்கு சர்க்கரை நோயில்லை. எப்படியும், எங்கேயாவது இலவச சர்க்கரை விழிப்புணர்வு முகாம் என்பதைப் பார்க்க வாய்ப்புள்ளது. நீங்கள் அதில் டெஸ்ட் செய்து பார்க்கும் பொழுது அன்று முதல் நீங்கள் சர்க்கரை நோயாளியாக்கப்படுவீர்கள். எனவே, சர்க்கரை நோய் உள்ளவர்களும், இல்லாதவர்களும் தயவு செய்து இதை முழுவதுமாகப் படியுங்கள்.
நம் உடல் பல கோடிக்கணகான செல்களால் உருவாகப்பட்டது. பல லட்சம் கிலோ மீட்டர் தூரம் உள்ள இரத்த நாளங்களும் உள்ளது. ஒவ்வொரு செல்லும் ஒரு வீடு போல.இரத்தம் ஒரு ரோடு போல உள்ளது. நாம் சாப்பிடுகிற உணவில் உள்ள சத்துப் பொருட்கள் சிறு குடலில் ஜீரணமாகி கல்லீரல் மூலமாக இரத்தத்தில் கலக்கின்றன. சாப்பிடுகிற உணவில் மாவுச் சத்து, புரதச் சத்து, நார்ச் சத்து, உயிர் சத்து, தாதுப் பொருட்கள் விட்டமின்கள் உள்ளன. இந்த மாவுச் சத்து(கார்போஹைட்டேட்), சர்க்கரையாக மாறுகிறது. சர்க்கரை, சுகர், குளுக்கோஸ், இந்த மூன்றுக்கும் ஒரே அர்த்தம்தான். ஒரு வேளை, இந்தப் புத்தகத்தில் சர்க்கரை, சுகர், குளுக்கோஸ் என்ற வார்த்தைகள் மாறி மாறி வந்தாலும் இது மூன்றுக்கும் ஒரே அர்த்தமென்பதை நினைவில் வைத்துக் கொண்டு படியுங்கள்.
சர்க்கரை என்பது தமிழில் சொல்வது, சுகர் என்பது ஆங்கிலத்தில் சொல்வது, குளுக்கோஸ் என்பது மருத்துவர்கள் சொல்லும் பெயர். இது தான் இந்த மூன்றுக்கும் வித்தியாசம். செல் என்ற வீடு கதவை திறந்த இரத்தத்திலுள்ள சத்துப் போருகளைத் தன் தேவைக்காக எடுத்துக் கொள்கிறது. ஒரு செல் கால்சியம்,அயன், சோடியம், மக்னிசியம் போன்ற எல்லாப் பொருட்களையும் உள்ளே சுலபமாக எடுத்துக் கொள்ளும். ஆனால், சர்க்கரையை மட்டும் நேரடியாக எடுத்துக் கொள்ளாது. செல்கள் சர்க்கரையை எடுப்பதற்கு முன்பாக அந்த சர்க்கரை நல்ல சர்க்கரையா? கெட்ட சர்க்கரையா? என்று ஆராய்ச்சி செய்யும். சர்க்கரையில் இரண்டு வகையுண்டு.
நல்ல சர்க்கரை, மற்றொன்று கெட்ட சர்க்கரை. உணவிலுள்ள மாவுச் சத்து வாயிலே, வயிற்றிலே, சிறுகுடலிலே ஜீரணம் செய்தால் கிடைப்பது நல்ல சர்க்கரை. ஒழுங்காக ஜீரணமாகாமல் அரைகுறையாக ஜீரணமாகி வரும் சர்க்கரை கெட்ட சர்க்கரை. நல்ல சர்க்கரை என்பது தரமான சர்க்கரை. கெட்ட சர்க்கரை என்பது தரம் குறைந்த சர்க்கரை. நம் அனைவருக்கும் புரிவதற்காக கெட்ட, நல்ல என்ற வார்த்தைகள் பயன்படுத்துகிறோம். நல்ல சர்க்கரை என்பது வீரியம் அதிகமுள்ள சர்க்கரை. கெட்ட சர்க்கரை என்பது வீரியம் குறைந்த சர்க்கரை என்றும் எடுத்துக் கொள்ளலாம்.
ஒரு செல் கதவைத் திறந்து இரத்தத்தில் சர்க்கரையை எடுத்து இது ஒழுங்காக ஜீரணமான வீரியமுள்ள நல்ல சர்க்கரையா? அல்லது ஒழுங்காக ஜீரணமாகாத அரைகுறை ஜீரணமான வீரியம் குறைந்த கெட்ட சர்க்கரையா? என்று சோதனை செய்யும், செல் சர்க்கரையின் நீ நல்லவனா? கெட்டவனா? என்று கேட்கும். நம்மிடம் யாராவது நீ நல்லவனா கெட்டவனாயென்று கேட்டால் என பதில் சொல்வோம். நாயகன் படத்தில் வரும் கமலஹாசனைப் போல தெரியலையம்மா !
என்று கூறுவோம். நாம் கெட்டவன் என்று இது வரை யாரிடமும் சொல்லமாட்டோம். அதே போல் சர்க்கரையும் எனக்குத் தெரியலையென்று கூறி விடும். செல்களுக்கு நல்ல சர்க்கரை. கெட்ட சர்க்கரையை பிரித்துப் பார்க்கும் அறிவு கிடையாது. எனவே, செல்கள் சர்க்கரையிடம், நமது உடலில் கணையம் என்ற உறுப்பு இருக்கிறது, அவரிடம் செல், நீ கெட்ட சர்க்கரையாக இருந்தால் அவர் உனக்கு இன்சுலின்(கணைய நீர்) கொடுப்பார், நீ கெட்ட சர்க்கரையாக இருந்தால் இன்சுலின் கொடுக்க மாட்டார் என்று கூறி விடும். இரத்தத்திலுள்ள சர்க்கரைகள் நேரடியாக எந்த செல்லுக்குள்ளேயும் போக முடியாது.
நமது உடலில் கணையம் என்ற(Pancreas) உறுப்புள்ளது. இந்த உறுப்பு பல வேலைகளைச் செய்கிறது. அதில் ஒரு முக்கியமான வேலை என்னவென்றால், இரத்தத்திலுள்ள சர்க்கரை நல்ல சர்க்கரையா? கெட்ட சர்க்கரையா? என்று கண்டுபிடிக்கும் Quality Controller (தரக்கட்டுபாட்டு அலுவலர்).வேலை கணையம் இரத்தத்திலுள்ள ஒவ்வொரு சர்க்கரையாக எடுத்து ஆராய்ச்சி செய்யும். நல்ல சர்க்கரையாக இருந்தால் அதற்கு இன்சுலின் என்ற முத்திரை கொடுக்கும். கெட்ட சர்க்கரையாக இருந்தால் இன்சுலின் கொடுக்காது. ஒரு பனியன் கம்பெனியில் QC (Quality Controller) என்பவர் இருப்பார். இவர் பனியன் தயாரான பிறகு கடைசியாக வந்து அதைச் சோதித்துப் பார்ப்பார். தரமாக எந்தக் குறையுமில்லாமல் பனியன் இருந்தால் OK, Tested, Selected என்று வெளிநாட்டுக்கு ஏற்றுமதி செய்வதற்கு அனுமதிப்பார். அதில் ஏதாவது குறையிருந்தால் Rejected என்று ஒதுக்கிக் குப்பைத் தொட்டியில் போடுவார். அதைப் போல் கணையம் என்ற உறுப்பு சர்க்கரையின் தரத்தை சோதனை செய்யும் ஒரு தரக் கட்டுப்பட்டு அலுவலர். எந்தச் சர்க்கரை ஒழுங்காக ஜீரணமாகிறதோ அந்தச் சர்க்கரைக்கு மட்டும் தான் இன்சுலின் என்ற ஒரு முத்திரை கிடைக்கிறது. இன்சுலினை ஒரு சாவி என்று கூறலாம். எந்த சர்க்கரைக்கு இன்சுலின் என்ற சாவி இருக்கிறதோ. அதன் சர்க்கரையால் மட்டுமே செல் என்ற வீட்டின் கதவைத் திறந்து உள்ளே செல்ல முடியும். எந்தச் சர்க்கரை ஒழுங்காக ஜீரணமாகி நல்ல சர்க்கரையாக இருக்கிறதோ.அது மட்டுமே கணையத்திடம் இன்சுலினைப் பெற்று செல்லுக்குள் நுழைய முடியும்.
ஒரு செல் இரத்தத்திலிருக்கும் சர்க்கரையை எடுத்துப் பார்க்கும். அந்தச் சர்க்கரையில் இன்சுலின் என்ற முத்திரை இருந்தால் மட்டுமே நல்ல சர்க்கரையென்று முடிவு செய்து செல்லிற்குள் எடுக்கும். ஏனென்றால், தரம் குறைந்த சர்க்கரை அந்த செல்லுக்குள் செல்ல முடியாது. எனவே உடலிலுள்ள அனைத்து செல்களையும் நோயிலிருந்து காப்பாற்ற ஆரோக்கியமாக இருக்க கணையம் என்ற உறுப்பு பேருதவியாக இருக்கிறது. என்ன புது குழப்பமாக இருக்கிறது. நான் பத்து வருடமாக சர்க்கரை நோயாளியாக இருக்கிறேன். பெரிய, பெரிய மருத்துவரிடம் சென்றிருக்கிறேன். பெரிய, பெரிய மருத்துவமனைக்குச் சென்றிருக்கிறேன். இது வரை யாரும் நல்ல சர்க்கரை. கெட்ட சர்க்கரையென்று சொல்லவே இல்லையே? நீங்கள் என்ன புதிதாக உளறுகிறீர்கள்? என்று சிலருக்கு மனதில் சந்தேகம் ஏற்பட வாய்ப்புள்ளது. நாங்கள் ஒன்றும் சர்க்கரையைப் பற்றி ஒன்றுமே தெரியாமல் சும்மா உளரவில்லை. இதுவரை நல்ல சர்க்கரை, கெட்ட சர்க்கரையைப் பற்றி நீங்கள் தெரிந்து கொள்ளாமல் இருப்பதனால் தான் பத்து வருடமாக உங்கள் நோய் குனனமாகாமல் இருக்கிறது. பல வருடங்களாக மருந்து மாத்திரைகள் சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருக்கிறீர்கள். இந்த நல்ல சர்க்கரை, கெட்ட சர்க்கரை என்ற வித்தியாசம் எப்பொழுதும் தெரிந்து கொள்கிறீர்களோ, அந்த நிமிடம் முதல் உங்கள் சர்க்கரை நோய் குணப்படுத்தப்படும்.
சர்க்கரை என்பது C6H12o6 இது சர்க்கைரையின் வாய்ப்பாடு. சர்க்கரை என்பது ஒரு ஐசோமர் என்று அழைக்கப்படும். நாங்கள் சொல்வது Bio-Chemistry படித்தவர்களுக்கு நன்றாகப் புரியும் என நினைக்கிறேன். ஒரு பொருளை எப்போழுது ஐசோமர் என்று கூறுகிறோமோ, அப்பொழுது அந்த பொருளில் நிறைய வகைகள் உள்ளன என்று அர்த்தம்.
சர்க்கரை ஒரு ஐசோமர் என்பதை யாரும் மறுக்க முடியாது. எனவே, சர்க்கரையில் நிறைய வகைகள் உள்ளன. சர்க்கரையின் வாய்ப்பாட்டில் உள்ள கார்பன், ஹைட்ரஜன், ஆக்ஸிஜன் அளவு மாறாமல் வேறு வேறு இடங்களுக்கு மாற்றி அமைப்பது மூலமாக சர்க்கரையின் வகை மாறுகிறது. லேக்டோஸ், மேனோஸ், ஒற்றை சர்க்கரை, கூட்டுச் சர்க்கரை இப்படி சர்க்கரையில் பல வகைகள் உள்ளது. சர்க்கரை(STRUC-TRUE) அமைப்பில் H என்ற மூலக்கூறு வலது பக்கத்திலிருந்து இடது பக்கமாகவும் OH என்ற மூலக்கூறு இடது பக்கத்திலிருந்து வலது பக்கமாகவும் மாற்றி அமைப்பதன் மூலமாக சர்க்கரையின் வகையை மாற்றியமைக்க முடியும்.
இப்படி சர்க்கரையின் ஒவ்வொரு கட்டமைப்பு(STRUCTURE) உள்ளன. எனவே சர்க்கரையில் பல வகைகள் உள்ளது. என்பதை யாராலும் மறுக்க முடியாது. ஒருசில குறிப்பிட்ட சர்க்கரை வகைகள் மட்டுமே மனித உடம்பிலுள்ள செல்களுக்குப் பொருந்தும். ஒரு சில சர்க்கரை வகைகள் மனித உடம்புக்கு பொருந்தாது. எந்தெந்த வகை சர்க்கரைகள் மனித உடம்புக்குப் பொருந்துமோ அது அனைத்தும் நல்ல சர்க்கரை. எந்தெந்த வகை சர்க்கரை மனித உடம்புக்குப் பொருந்தாதோ, அது அனைத்தும் கெட்ட சர்க்கரை. கணையம் எந்த வகை சர்க்கரை மனித உடம்புக்கு ஒத்து வருமோ, அதற்கு மட்டுமே இன்சுலின் கொடுக்கும். மனித உடலுக்கு நோயை உண்டு பண்ணும் அல்லது ஒத்து வராத, தேவைப்படாத சர்க்கரைகளுக்கு இன்சுலின் கொடுக்காது.
நாம் மருத்துவமனைகளில் சென்று சர்க்கரை டெஸ்ட் செய்கிறோம். அதில் 100 இருக்கிறது. 200 இருக்கிறது என்று கூறுகிறார்கள். ஆனால், அந்த அளவில் எந்தெந்த சர்க்கரை எவ்வளவு இருக்கின்றது? என்று யாரும் அளந்தது கிடையாது. இப்படி மொத்தமாக சர்க்கரை எவ்வளவு இருக்கிறது ? என்று பார்ப்பதில் எந்த அர்த்தமும் கிடையாது. நாம் பார்க்கும் சர்க்கரையின் அளவில் எந்தெந்த வகை சர்க்கரை எந்த அளவு இருக்கின்றது என்று பார்ப்பதற்குத் தனியாக மிசின் உள்ளது. அதன் பெயர் IR STUDY மற்றும் UV Spectrum Study இந்த Study உள்ள மிஷின்களில் மட்டுமே இரத்தத்திலுள்ள சர்க்கரையின் வகைகளைக் கண்டறிய முடியும். இந்த மிஷின்கள் எந்த மருத்துவமனையிலும் கிடையாது. பெரிய பெரிய LAB. INSTITUTE ஆராய்ச்சிக் கூடங்களில் மட்டுமே உள்ளது. எனவே, சர்க்கரையை சோதனை செய்து பொதுவாகப் பார்ப்பதில் எந்த அர்த்தமுமில்லை. எந்த பிரயோஜனமும் கிடையாது.
மருத்துவமனையில் (BLOOD GLUCOSE LEVEL) இரத்தத்தின் சர்க்கரை அளவு என்று எழுதிக் கொடுக்கிறார்கள். அனால், இரத்தத்தின் சர்க்கரை அளவை யாரும் பார்ப்பது கிடையாது. இப்பொழுது பார்க்கப்படும் அளவு PLASMA GLUCOSE LEVEL ஆகும். PLASMA GLUCOSE LEVEL என்பது வேறு. இரத்தத்தின் சர்க்கரை அளவு என்பது வேறு. எனவே, சர்க்கரை நோய் என்பது கணையம் சம்பந்தப்பட்ட நோயே கிடையாது.
சர்க்கரை நோய் என்பது கணையம் கெட்டுப் போன நோய் அல்ல. நாம் சாப்பிடுகிற சாப்பாட்டில் உள்ள சர்க்கரை ஒழுங்காக ஜீரனமாகாததால் கணையம் இன்சுலின் கொடுக்க மறுக்கிறதே தவிர கணையம் தவறு செய்யவில்லை என்பதைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள். எப்பொழுது உடலில் இன்சுலின் பற்றாக் ஏற்படுகிறதோ நாம் உணவை ஒழுங்காக ஜீரணம் பண்ணவில்லை என்றுதான் அர்த்தமே தவிர, கணையத்தில் குறை கிடையாது. எனவே, சர்க்கரை நோய் என்பது சர்க்கரையை ஒழுங்காக ஜீரணம் செய்யாத நோயே தவிர இதற்கும் உடலிலுள்ள உறுப்புகளுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் கிடையாது. எனவே, உணவை எந்த முறையில் சாப்பிட்டால் அது இரத்தத்தில் நல்ல சர்க்கரையாக கலக்கும் என்ற ஒரே ஒரு சுலபமான வித்தையைக் கற்றுக் கொள்வது மூலமாக நாம் இந்த நிமிடத்தில் சர்க்கரை இருந்தால் மட்டுமே கொடுக்கும். கெட்ட சர்க்கரை இருந்தால் கொடுக்காது. இந்த நல்ல சர்க்கரை கெட்ட சர்க்கரை என்ன என்பதை தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ள மேற்கொண்டு சில உதாரணங்களை மூலமாகத் தெளிவுபடுத்திக் கொள்ளலாம்.
நாம் குழந்தையாக இருக்கும் பொழுது நாம் சாப்பிடுகிற உணவு நல்லபடியாக ஜீரணம் நடக்கிறது. ஏனென்றால், குழந்தைக்கு டென்சன், கோபம், பயம் ஏதும் கிடையாது. இப்படி சிறு வயதில் ஒரு குழந்தை உணவு உண்ணும் போது நல்லபடியாக ஜீரணமாகி நல்ல சர்க்கரை மட்டுமே இரத்தத்தில் கலக்கிறது. உதாரணமாக ஒரு குழந்தை சாப்பிடுகிறது. அதில் 500 சர்க்கரை இரத்தத்தில் கலக்கிறது என்று வைத்துக் கொள்வோம். அந்தக் குழந்தை நல்ல படியாக ஜீரணம் செய்து விட்டது என்று வைத்துக் கொள்வோம். இப்பொழுது ஒழுங்காக ஜீரணமான 500 சர்க்கரை இரத்தத்தில் கலக்கிறது. இந்த 500 நல்ல சர்க்கரையும் செல்லுக்குள் செல்வதற்கு முயற்சி செய்யும். ஆனால், என்னதான் நல்ல சர்க்கரையாக இருந்தாலும், இன்சுலின் இல்லையென்ற காரனத்திற்காக செல்லிற்குள் நுழைய முடியாது. இந்த 500 சர்க்கரையும் கணையத்திற்குச் செல்லும். கணையம் இந்த 500 சர்க்கரையை சோதித்து பார்த்து நல்ல சர்க்கரையாக இருப்பதால் கணையம் 500 இன்சுலினை சுரக்கும் ஒரு சர்கரைக்கு ஒரு இன்சுலின்தான் கிடைக்கும். அதுவும் நல்ல சர்க்கரையாக இருந்தால் மட்டுமே கணையம் கொடுக்கும். இந்த 500 சர்க்கரையும் நல்ல சர்க்கரையாக இருந்ததால், அனைத்திற்கும் இன்சுலின் கிடைத்து விட்டது. இப்பொழுது குழந்தையின் இரத்தத்தில் 500 நல்ல சர்க்கரை, இன்சுலின் என்ற சாவியுடன் சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறது.
குழந்தையின் உடம்புக்கு 300 சர்க்கரை தேவைப்படுகிறது என்று வைத்துக் கொள்வோம். செல்கள் கதவைத் திறந்து இன்சுலின் உள்ள சர்க்கரைகளைத் தனது வேலைக்காக, தேவைக்காக, நோயைக் குணப்படுத்துவதற்காக எடுத்துக் கொள்கிறது. இப்பொழுது உடலில் 300 சர்க்கரை தேவை என்பதால் 300 ம் செல்களுக்குள் புகுந்து விட்டது. மீதமுள்ள 200 சர்க்கரை இரத்தத்தில் மீண்டும், மீண்டும் சுற்றி சுற்றி வரும். செல்கள் தேவைக்கு அதிகமான பொருட்களை எப்பொழுதும் உள்ளே எடுத்துக் கொள்ளாது. இரத்தத்தில் 500 சர்க்கரை இருப்பதென்பதற்காக நாம் சேர்த்து வைத்துக் கொள்வோம், பிறகு தேவைப்படுமென்று செல்கள் எடுக்காது. இப்பொழுது தேவையில்லாத ஆனால் நல்ல தரம் வாய்ந்த 200 சர்க்கரைகள் இரத்தத்தில் சுற்றி சுற்றி வருகிறது. இந்த சர்க்கரை என்னவாகும்.
நம் வீட்டிற்கு 500 ரூபாய் சம்பாதித்து எடுத்து போகிறோம். குடும்பச் செலவுக்கு 300 ருபாய் தேவைப்படுகிறது. மீதமுள்ள 200 ரூபாயை அளவுக்கு அதிகமாக சம்பாதித்து விட்டோமென்று கிழித்து குப்பையில் போடுகிறோமா? என்ன செய்வோம்? பத்து,பத்து ரூபாயாக இருந்தால் இரண்டு நூறு ரூபாய் தாளாக மாற்றி நமது பீரோவில் சேர்த்து வைப்போம். அதே போல் குழந்தை சம்பாதித்தது 500 சர்க்கரை, செலவு 300 சர்க்கரை மீதமுள்ள 200 சர்க்கரையை, சர்க்கரைக்கு குளுக்கோஸ் என்றும் பெயருண்டு.
இந்த 200 குளுக்கோஸ்யை ஒன்று சேர்த்து ஒரு பொருளாக மாற்றும் நமது கல்லீரல், அதன் பெயர் கிளைகோஜன். குளுக்கோஸ் என்பது ஒரு சர்க்கரை. கிளைகோஜன் என்பது பல சர்க்கரையை ஒன்று சேர்த்தால் கிடைக்கும் ஒரு பொருள். ஒரு ருபாய் நோட்டிற்கும், நூறு ரூபாய் நோட்டிற்குமுள்ள வித்தியாசம் எப்படியோ அதே போல் சர்க்கரை என்பது ஒரு ருபாய். நூறு சர்க்கரையை ஒன்று சேர்த்தால் நூறு ரூபாய் மதிப்புள்ள கிளைக்கோஜென். 500 சர்க்கரை ஒன்று சேர்ந்தால் 500 ரூபாய் மதிப்புள்ள கிளைகோஜன். நாம் எப்படி 10 ரூபாய் நோட்டை 100 ரூபாயாக மாற்றி சேமித்து வைக்கிறமோ அதே போல் தனித்தனி சர்க்கரையாக இருப்பதை ஒன்று சேர்த்து ரூபாய் நோட்டு சர்க்கரையாக அதாவது கிளைகோஜென்னாக அதாவது செறிவூட்டப்பட்ட சர்க்கரையாக மாற்றி நாம் எப்படி பணத்தை பீரோவில் வைக்கிறமோ அதே போல் சர்க்கரையைச் சேமித்து வைக்கும் பீரோ கல்லீரல், சதை நார்கள்(MUSCLES) மற்றும் மூளை(BRAIN)இப்படி அளவுக்கதிகமாக உள்ள இன்சுலின் உள்ள நல்ல சர்க்கரைகளை உடம்பு சேமித்து வைக்கிறது. இப்பொழுது அந்தக் குழந்தைக்கு சர்க்கரை நோய் கிடையாது.
இந்தக் குழந்தையின் ஜீரணத்தைக் கெடுப்பது முதன் முதலில் அந்தக் குழந்தையின் அம்மாதான். மனதிற்குப் பிடித்தவாறு விளையாடிக் கொண்டு, சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த குழந்தையை முதன் முதலில் நாம் பள்ளிக்கு அனுப்புகிறோம். குழந்தையை 8 மணிக்கு ஸ்கூல் வேன் வந்து விடும், எனவே, உடனே தயாராகு என்று தூங்கி கொண்டிருக்கும் குழந்தையை எழுப்பி விருப்பமில்லாமல் குளிப்பாட்டி விருப்பமில்லாமல் பசியில்லாமல் அந்த குழந்தைக்குச் சாப்பாடு ஊட்டுகிறோம். சில தாய்மார்கள் குழந்தை சாப்பிடவில்லையென்றால் அடிக்கிறார்கள். ஒரு டம்ளரில் தண்ணீரை வைத்து நடுநடுவே ஊற்றி ஊற்றி முழுங்க வைக்கிறார்கள்.
இது போல குழந்தைக்கு விருப்பமில்லாத போது பசியில்லாத போது உணவு கொடுக்கும் பொழுது அந்த உணவு ஒழுங்காக ஜீரணம் செய்வது கிடையாது. இப்பொழுது அந்தக் குழந்தைக்கு 300 சர்க்கரை ஒழுங்காக ஜீரணமாகி 500 சர்க்கரை ஒழுங்காக ஜீரணமாகவில்லை என்று வைத்து கொள்வோம். இப்பொழுது என்னாகும் இரத்தத்தில் 300 நல்ல சர்க்கரையும், 200கெட்ட சர்க்கரையும் உள்ளது. இந்தக் குழந்தையின் கணையம் 300 இன்சுலின் மட்டுமே சுரக்கும். கெட்ட சர்க்கரைகளுக்கு இன்சுலின் சுரக்காது. எனவே, கணையம் இன்சுலின் குறைவாக சுரப்பது கணையத்தின் தவறு கிடையாது. ஜீரனத்தின் குறைபாடே என்பதை தெளிவாக புரிந்து கொள்ளுங்கள்.இந்த 300 இன்சுலின் பெற்றுக் கொண்ட நல்ல சர்க்கரைகள் செல்லுக்குள் செல்லும்.
ஆனால், இன்சுலின் கிடைக்காத 200 கெட்ட சர்க்கரைகள் இரத்தத்தில் சுற்றி சுற்றி வரும். இது செல்லிற்குள்ளும் நுழைய முடியாது. கிளைக்கோஜென்னாகவும் மாற முடியாது. எந்தக் கல்லீரல் அளவுக்கதிகமான நல்ல சர்க்கரைகளை, பீரோவில் கொண்டு சேர்த்ததோ, அதே கல்லீரல் இன்சுலின் இல்லாத சர்க்கரைகளை இது கெட்ட சர்க்கரை, இதனால் நம் உடலிற்கு எந்தப் பிரயோஜனமும் இல்லை என்று முடிவெடுத்து அந்த சர்க்கரையை சிறுநீரகத்திற்கு அனுப்பி வைக்கும். சிறுநீரகம் இந்தக் கெட்ட சர்க்கரைகளை மூத்திரப் பைக்கு(Urinary Bladder) அனுப்பி வைக்கும். மூத்திர பையின் மூலமாக மூத்திரத்தில் கலந்து கெட்ட சர்க்கரை வெளியேறுகிறது.
சர்க்கரை நோயாளிகள் அதிகமாக மூத்திரம் செல்வதும், அந்த மூத்திரத்தில் சர்க்கரை இருப்பதற்கும் காரணம் கணையமோ, கல்லீரலோ, சிறுநீரகமோ, மூத்திரப் பையோ கிடையாது. ஒரு கம்பெனியில் தயாரிக்கப்படும் தரம் குறைந்த பொருட்களை எப்படி வெளியே வீசுகிறார்களோ அதே போல் உணவு ஒழுங்காக ஜீரணமாகாமல் கிடைத்த கெட்ட சர்க்கரையை நம் உடம்பு வேண்டாமென்று வெளியே கழிவாக அனுப்புகிறது.
இந்த சிறுநீரை பிடித்து அதில் சுகர் எவ்வளவு இருக்கிறதென்பதை ஆராய்ச்சி செய்து உங்களை சர்க்கரை நோயாளிகள் என்று கூறுகிறார்கள். இது ஒரு தவறான கருத்தாகும். வடிவேல் ஒரு படத்தில் "நீ புடுங்குற ஆணி அனைத்தும் தேவையில்லை" என்று கூறுவது போல் சிறுநீர் வழியாக வெளியே செல்லும் அனைத்து சர்க்கரையும் தேவையில்லாத சர்க்கரையென்று புரிந்து கொள்ளுங்கள். நம் உடலிற்கு அறிவுள்ளது என்று நாம் ஏற்கனவே பார்த்தோம். கிட்னியும், மூத்திரப் பையும் அறிவு கெட்டத்தனமாக ஒரு நல்ல சர்க்கரையை என்றுமே வெளியேற்றாது. கிளைக்கோஜென்னாக மாறும் அனைத்து சர்க்கரைகளும் நல்ல சர்க்கரை. மூத்திரம் வழியாக வெளியேறும் அனைத்தும் கெட்ட சர்க்கரை. உடல் என்றுமே ஒரு நல்ல சர்க்கரையை சிறுநீர் வழியாக வெளியேற்றாது. எனவே, மூத்திரத்தில் சர்க்கரை வருகிறதென்று தயவு செய்து பயப்படாதீர்கள். அது சாக்கடைக்குச் செல்ல வேண்டிய சர்க்கரை.
இப்பொழுதும் இந்தக் குழந்தைக்''கு சர்க்கரை நோய் கிடையாது. இந்தக் குழந்தை படித்துப் பெரிய ஆளாக மாறி ஒரு நிறுவனத்திற்கு தலைவராகிறது என்று வைத்துக் கொள்வோம். முதலாளிகள் என்றுமே காலையில் ஒழுங்காக சாப்பிட மாட்டார்கள். மதியானம் பசியெடுக்கும் பொழுது சாப்பிடாமல் வேலையைப் பார்த்து கொண்டிருப்பார்கள். இரவு 11 மணி 12 மணிக்கு போல வீட்டிற்கு வந்து தேவையில்லாமல் அளவுக்கதிகமாக சாப்பிடுவார்கள். இப்படித் தவறான உணவுப் பழக்க வழக்கம் அதிகமாகும் பொழுது ஜீரணம் ஒழுங்காக ஆகாமல் கெட்ட சர்க்கரையின் அளவு அதிகரிக்கிறது.
உதாரணமாக ஒருவருக்கு 300 கெட்ட சர்க்கரையும், 200 நல்ல சர்க்கரையும் இரத்தத்தில் கலக்கிறதென்று வைத்தக் கொள்வோம். 200 நல்ல சர்க்கரைக்கு இன்சுலின் கிடைத்தவுடன், செல்லிற்கு புகுந்து விடும். 300 சர்க்கரை இன்சுலின் கிடைக்காததால் மூத்திரம் வழியாக வெளியேறி விடும். ஆனால், அவருக்கு இன்று உடலுக்கு 300 சர்க்கரை தேவைப்படுகிறது. 200 மட்டுமே உள்ளே சென்றுள்ளது. 100 பற்றாக்குறை ஏற்பட்டுள்ளது. இந்த நிலையில் உடல் என செய்யும். நமது வீட்டில் 500 ரூபாய் சம்பாதித்து வருகிறோம். அதில் 300 ரூபாய் கள்ள நோட்டு, 200 ரூபாய் நல்ல நோட்டு. 200 ரூபாயை குடும்ப செலவுக்கு பயன்படுத்துவோம். 300 ரூபாயை கள்ள நோட்டு என்று தெரிந்தவுடன் கிழித்து குப்பையில் போடுவோம். அதே போல் எப்பொழுது கள்ள சர்க்கரை உடலுக்குள் செல்கிறதோ, உடல் கிழித்து மூத்திரம் என்ற குப்பைத் தொட்டியில் அனுப்புகிறது. ஆனால் உங்க குடும்பத்திற்கு 300 ரூபாய் செலவுக்குப் பணம் தேவைப்படுகிறது. 200 ரூபாய் மட்டுமே நல்ல நோட்டாக இருந்ததால் பயன்படுத்த முடிந்தது. இப்பொழுது 100 ரூபாய் பட்ஜெட்டில் துண்டு விழுந்துள்ளது. இப்பொழுது என்ன செய்வீர்கள் ஏற்கனவே சம்பாதித்து வைத்த 100 ரூபாயை பீரோவிலிருந்து எடுத்து வந்து செலவு செய்வீர்களல்லவா அதே போல் எப்பொழுது செல்களுக்கு நல்ல சர்க்கரை இரத்தத்தில் இல்லையோ இரு புருவத்திற்கு இடைப்பட்ட பகுதியிலிருக்கும் பிட்யூட்டரி சுரப்பி ACTH என்ற நீரை சுரக்க ஆரம்பிக்கும். இந்த நீர் சிறுநீரகத்திற்கு மேலே அட்ரினல் சுரப்பியை(தொப்பி சுரப்பி) வேலை செய்ய வைக்கும். இந்த அட்ரினல் சுரப்பி ஏற்கனவே கிளைக்கோஜென்னாக மாற்றி கல்லீரல், சதை நார்கள், மூளை ஆகிய பகுதிகளிலுள்ள ரூபாய் நோட்டு சர்க்கரைகளை எடுத்து வந்து செலவு செய்யும். இப்படி சிறு வயது முதல் நாம் நிறைய சர்க்கரை சம்பாதிக்கும் பொழுது பீரோவில் சேர்த்து வைக்கிறோம். சர்க்கரை பற்றாக்குறை ஏற்படும் போது பீரோவிலிருந்து செலவு செய்கிறோம்.
எனவே, ஒரு விஷயத்தை தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ளுங்கள். லோ சுகர்-ல் யாருக்கும் உலகத்தில் மயக்கம் வராது. ஏனென்றால், எப்போது சர்க்கரையின் அளவு குறைகிறதோ, பிட்யூட்டரி, அட்ரினல் சுரப்பி ஆகியவை உடனே சேமித்து வைத்த சர்க்கரையை எடுத்துச் செலவு செய்யும் பொழுது இப்படியொரு அமைப்பு நம் உடம்பில் இருக்கும் பொழுது லோ சுகர்-ல் மயக்கம் வரும் என்பது ஒரு தவறான கருத்தாகும். இப்பொழுதும் இந்தக் குழந்தைக்கு சர்க்கரை நோய் கிடையாது. இப்படி பல ஆண்டுகளாக நாம் சில நேரங்களில் பீரோவில் சேமிப்போம். சில நேரங்களில் செலவு செய்வோம். உடலில் கிளைக்கொஜென் இருக்கும் வரை யாருக்கும் மயக்கம் வரவே வராது. ஒரு காலக் கட்டத்தில் நம் உடம்பில் சேமித்து வைக்கப்பட்டுள்ள கிளைக்கொஜென் தீர்ந்து விடும் பொழுது உடலில் என்ன நடக்கும் என்பதை பார்ப்போம்.
உதாரணமாக, ஒருவர் சாப்பிடுகிறார். 500 சர்க்கரை இரத்தத்தில் கலக்கிறது. அதில் 400 கெட்ட சர்க்கரை, 100 நல்ல சர்க்கரை. இந்த 400 கெட்ட சர்க்கரையும் இன்சுலின் கிடைக்காமல் மூத்திரம் வழியாக வெளியேறுகிறது. 100 நல்ல சர்க்கரையும் இன்சுலின் கிடைக்காமல் மூத்திரம் வழியாக வெளியேறுகிறது. 100 நல்ல சர்க்கரை இன்சுலின் வாங்கிக் கொண்டு செல்களுக்குள் புகுந்து விடுகிறது. ஆனால், உடலின் தேவை 300 சர்க்கரை 200 பற்றாக்குறை. இப்பொழுது கிளைக்கோஜெனை வெளியே எடுக்க உடல் முயற்சி செய்கிறது. ஆனால், இவரது உடலில் சேமித்து சர்க்கரை தீர்ந்து விட்டது. சேமிப்பில் எதுவுமேயில்லையென வைத்துக் கொண்டால் என்னவாகும்? அட்ரினல் சுரப்பி, கிளைகோஜென் தீர்ந்து விட்டதென்று கூறும். அப்பொழுது இரத்தத்தில் செல்களுக்குக்குள்ளே செல்ல நல்ல சர்க்கரைகள் இல்லாமல் பெட்ரோல் தீர்ந்த கார் போல. கரண்ட் போன காற்றாடி போல உடனே நின்று போகும். சர்க்கரை நோயாளிகள் மயக்கம் வருவதற்கு காரணம் சர்க்கரை அதிகமாக இருப்பதோ, அல்லது குறைவாக இருப்பதோ கிடையவே கிடையாது. சர்க்கரை பற்றாக்குறை ஏற்படும் பொழுது சேமித்து வைக்கப்பட்ட கிளைக்கோஜன் எப்பொழுது இல்லையோ அப்பொழுது மட்டுமே உலகத்தில் ஒரு மனிதனுக்கு மயக்கம் வரும். சர்க்கரை நோயாளிகள் மயக்கம் போடுவது கணையத்தின் குறைபாடு கிடையாது. சர்க்கரை நோயும் கிடையாது. உடலில் சேமித்து வைக்கப்பட்ட சர்க்கரை தீர்ந்து விட்டதென்று மட்டுமே அர்த்தம்.
சர்க்கரை நோய் பல பேருக்கு இருக்கிறது. சில நபர்களுக்கு சர்க்கரை நோய் இருக்காது. சர்க்கரை நோயில்லாதவர்கள் இதைப் படிக்க வேண்டாமென முடிவுக்கு வந்து விடாதீர்கள். இப்பொழுது உங்களுக்கு சர்க்கரை நோயில்லை. எப்படியும், எங்கேயாவது இலவச சர்க்கரை விழிப்புணர்வு முகாம் என்பதைப் பார்க்க வாய்ப்புள்ளது. நீங்கள் அதில் டெஸ்ட் செய்து பார்க்கும் பொழுது அன்று முதல் நீங்கள் சர்க்கரை நோயாளியாக்கப்படுவீர்கள். எனவே, சர்க்கரை நோய் உள்ளவர்களும், இல்லாதவர்களும் தயவு செய்து இதை முழுவதுமாகப் படியுங்கள். நம் உடல் பல கோடிக்கணகான செல்களால் உருவாகப்பட்டது. பல லட்சம் கிலோ மீட்டர் தூரம் உள்ள இரத்த நாளங்களும் உள்ளது. ஒவ்வொரு செல்லும் ஒரு வீடு போல.இரத்தம் ஒரு ரோடு போல உள்ளது. நாம் சாப்பிடுகிற உணவில் உள்ள சத்துப் பொருட்கள் சிறு குடலில் ஜீரணமாகி கல்லீரல் மூலமாக இரத்தத்தில் கலக்கின்றன. சாப்பிடுகிற உணவில் மாவுச் சத்து, புரதச் சத்து, நார்ச் சத்து, உயிர் சத்து, தாதுப் பொருட்கள் விட்டமின்கள் உள்ளன. இந்த மாவுச் சத்து(கார்போஹைட்டேட்), சர்க்கரையாக மாறுகிறது. சர்க்கரை, சுகர், குளுக்கோஸ், இந்த மூன்றுக்கும் ஒரே அர்த்தம்தான். ஒரு வேளை, இந்தப் புத்தகத்தில் சர்க்கரை, சுகர், குளுக்கோஸ் என்ற வார்த்தைகள் மாறி மாறி வந்தாலும் இது மூன்றுக்கும் ஒரே அர்த்தமென்பதை நினைவில் வைத்துக் கொண்டு படியுங்கள். சர்க்கரை என்பது தமிழில் சொல்வது, சுகர் என்பது ஆங்கிலத்தில் சொல்வது, குளுக்கோஸ் என்பது மருத்துவர்கள் சொல்லும் பெயர். இது தான் இந்த மூன்றுக்கும் வித்தியாசம். செல் என்ற வீடு கதவை திறந்த இரத்தத்திலுள்ள சத்துப் போருகளைத் தன் தேவைக்காக எடுத்துக் கொள்கிறது. ஒரு செல் கால்சியம்,அயன், சோடியம், மக்னிசியம் போன்ற எல்லாப் பொருட்களையும் உள்ளே சுலபமாக எடுத்துக் கொள்ளும். ஆனால், சர்க்கரையை மட்டும் நேரடியாக எடுத்துக் கொள்ளாது. செல்கள் சர்க்கரையை எடுப்பதற்கு முன்பாக அந்த சர்க்கரை நல்ல சர்க்கரையா? கெட்ட சர்க்கரையா? என்று ஆராய்ச்சி செய்யும். சர்க்கரையில் இரண்டு வகையுண்டு. நல்ல சர்க்கரை, மற்றொன்று கெட்ட சர்க்கரை. உணவிலுள்ள மாவுச் சத்து வாயிலே, வயிற்றிலே, சிறுகுடலிலே ஜீரணம் செய்தால் கிடைப்பது நல்ல சர்க்கரை. ஒழுங்காக ஜீரணமாகாமல் அரைகுறையாக ஜீரணமாகி வரும் சர்க்கரை கெட்ட சர்க்கரை. நல்ல சர்க்கரை என்பது தரமான சர்க்கரை. கெட்ட சர்க்கரை என்பது தரம் குறைந்த சர்க்கரை. நம் அனைவருக்கும் புரிவதற்காக கெட்ட, நல்ல என்ற வார்த்தைகள் பயன்படுத்துகிறோம். நல்ல சர்க்கரை என்பது வீரியம் அதிகமுள்ள சர்க்கரை. கெட்ட சர்க்கரை என்பது வீரியம் குறைந்த சர்க்கரை என்றும் எடுத்துக் கொள்ளலாம். ஒரு செல் கதவைத் திறந்து இரத்தத்தில் சர்க்கரையை எடுத்து இது ஒழுங்காக ஜீரணமான வீரியமுள்ள நல்ல சர்க்கரையா? அல்லது ஒழுங்காக ஜீரணமாகாத அரைகுறை ஜீரணமான வீரியம் குறைந்த கெட்ட சர்க்கரையா? என்று சோதனை செய்யும், செல் சர்க்கரையின் நீ நல்லவனா? கெட்டவனா? என்று கேட்கும். நம்மிடம் யாராவது நீ நல்லவனா கெட்டவனாயென்று கேட்டால் என பதில் சொல்வோம். நாயகன் படத்தில் வரும் கமலஹாசனைப் போல தெரியலையம்மா ! என்று கூறுவோம். நாம் கெட்டவன் என்று இது வரை யாரிடமும் சொல்லமாட்டோம். அதே போல் சர்க்கரையும் எனக்குத் தெரியலையென்று கூறி விடும். செல்களுக்கு நல்ல சர்க்கரை. கெட்ட சர்க்கரையை பிரித்துப் பார்க்கும் அறிவு கிடையாது. எனவே, செல்கள் சர்க்கரையிடம், நமது உடலில் கணையம் என்ற உறுப்பு இருக்கிறது, அவரிடம் செல், நீ கெட்ட சர்க்கரையாக இருந்தால் அவர் உனக்கு இன்சுலின்(கணைய நீர்) கொடுப்பார், நீ கெட்ட சர்க்கரையாக இருந்தால் இன்சுலின் கொடுக்க மாட்டார் என்று கூறி விடும். இரத்தத்திலுள்ள சர்க்கரைகள் நேரடியாக எந்த செல்லுக்குள்ளேயும் போக முடியாது. நமது உடலில் கணையம் என்ற(Pancreas) உறுப்புள்ளது. இந்த உறுப்பு பல வேலைகளைச் செய்கிறது. அதில் ஒரு முக்கியமான வேலை என்னவென்றால், இரத்தத்திலுள்ள சர்க்கரை நல்ல சர்க்கரையா? கெட்ட சர்க்கரையா? என்று கண்டுபிடிக்கும் Quality Controller (தரக்கட்டுபாட்டு அலுவலர்).வேலை கணையம் இரத்தத்திலுள்ள ஒவ்வொரு சர்க்கரையாக எடுத்து ஆராய்ச்சி செய்யும். நல்ல சர்க்கரையாக இருந்தால் அதற்கு இன்சுலின் என்ற முத்திரை கொடுக்கும். கெட்ட சர்க்கரையாக இருந்தால் இன்சுலின் கொடுக்காது. ஒரு பனியன் கம்பெனியில் QC (Quality Controller) என்பவர் இருப்பார். இவர் பனியன் தயாரான பிறகு கடைசியாக வந்து அதைச் சோதித்துப் பார்ப்பார். தரமாக எந்தக் குறையுமில்லாமல் பனியன் இருந்தால் OK, Tested, Selected என்று வெளிநாட்டுக்கு ஏற்றுமதி செய்வதற்கு அனுமதிப்பார். அதில் ஏதாவது குறையிருந்தால் Rejected என்று ஒதுக்கிக் குப்பைத் தொட்டியில் போடுவார். அதைப் போல் கணையம் என்ற உறுப்பு சர்க்கரையின் தரத்தை சோதனை செய்யும் ஒரு தரக் கட்டுப்பட்டு அலுவலர். எந்தச் சர்க்கரை ஒழுங்காக ஜீரணமாகிறதோ அந்தச் சர்க்கரைக்கு மட்டும் தான் இன்சுலின் என்ற ஒரு முத்திரை கிடைக்கிறது. இன்சுலினை ஒரு சாவி என்று கூறலாம். எந்த சர்க்கரைக்கு இன்சுலின் என்ற சாவி இருக்கிறதோ. அதன் சர்க்கரையால் மட்டுமே செல் என்ற வீட்டின் கதவைத் திறந்து உள்ளே செல்ல முடியும். எந்தச் சர்க்கரை ஒழுங்காக ஜீரணமாகி நல்ல சர்க்கரையாக இருக்கிறதோ.அது மட்டுமே கணையத்திடம் இன்சுலினைப் பெற்று செல்லுக்குள் நுழைய முடியும். ஒரு செல் இரத்தத்திலிருக்கும் சர்க்கரையை எடுத்துப் பார்க்கும். அந்தச் சர்க்கரையில் இன்சுலின் என்ற முத்திரை இருந்தால் மட்டுமே நல்ல சர்க்கரையென்று முடிவு செய்து செல்லிற்குள் எடுக்கும். ஏனென்றால், தரம் குறைந்த சர்க்கரை அந்த செல்லுக்குள் செல்ல முடியாது. எனவே உடலிலுள்ள அனைத்து செல்களையும் நோயிலிருந்து காப்பாற்ற ஆரோக்கியமாக இருக்க கணையம் என்ற உறுப்பு பேருதவியாக இருக்கிறது. என்ன புது குழப்பமாக இருக்கிறது. நான் பத்து வருடமாக சர்க்கரை நோயாளியாக இருக்கிறேன். பெரிய, பெரிய மருத்துவரிடம் சென்றிருக்கிறேன். பெரிய, பெரிய மருத்துவமனைக்குச் சென்றிருக்கிறேன். இது வரை யாரும் நல்ல சர்க்கரை. கெட்ட சர்க்கரையென்று சொல்லவே இல்லையே? நீங்கள் என்ன புதிதாக உளறுகிறீர்கள்? என்று சிலருக்கு மனதில் சந்தேகம் ஏற்பட வாய்ப்புள்ளது. நாங்கள் ஒன்றும் சர்க்கரையைப் பற்றி ஒன்றுமே தெரியாமல் சும்மா உளரவில்லை. இதுவரை நல்ல சர்க்கரை, கெட்ட சர்க்கரையைப் பற்றி நீங்கள் தெரிந்து கொள்ளாமல் இருப்பதனால் தான் பத்து வருடமாக உங்கள் நோய் குனனமாகாமல் இருக்கிறது. பல வருடங்களாக மருந்து மாத்திரைகள் சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருக்கிறீர்கள். இந்த நல்ல சர்க்கரை, கெட்ட சர்க்கரை என்ற வித்தியாசம் எப்பொழுதும் தெரிந்து கொள்கிறீர்களோ, அந்த நிமிடம் முதல் உங்கள் சர்க்கரை நோய் குணப்படுத்தப்படும். சர்க்கரை என்பது C6H12o6 இது சர்க்கைரையின் வாய்ப்பாடு. சர்க்கரை என்பது ஒரு ஐசோமர் என்று அழைக்கப்படும். நாங்கள் சொல்வது Bio-Chemistry படித்தவர்களுக்கு நன்றாகப் புரியும் என நினைக்கிறேன். ஒரு பொருளை எப்போழுது ஐசோமர் என்று கூறுகிறோமோ, அப்பொழுது அந்த பொருளில் நிறைய வகைகள் உள்ளன என்று அர்த்தம். சர்க்கரை ஒரு ஐசோமர் என்பதை யாரும் மறுக்க முடியாது. எனவே, சர்க்கரையில் நிறைய வகைகள் உள்ளன. சர்க்கரையின் வாய்ப்பாட்டில் உள்ள கார்பன், ஹைட்ரஜன், ஆக்ஸிஜன் அளவு மாறாமல் வேறு வேறு இடங்களுக்கு மாற்றி அமைப்பது மூலமாக சர்க்கரையின் வகை மாறுகிறது. லேக்டோஸ், மேனோஸ், ஒற்றை சர்க்கரை, கூட்டுச் சர்க்கரை இப்படி சர்க்கரையில் பல வகைகள் உள்ளது. சர்க்கரை(STRUC-TRUE) அமைப்பில் H என்ற மூலக்கூறு வலது பக்கத்திலிருந்து இடது பக்கமாகவும் OH என்ற மூலக்கூறு இடது பக்கத்திலிருந்து வலது பக்கமாகவும் மாற்றி அமைப்பதன் மூலமாக சர்க்கரையின் வகையை மாற்றியமைக்க முடியும். இப்படி சர்க்கரையின் ஒவ்வொரு கட்டமைப்பு(STRUCTURE) உள்ளன. எனவே சர்க்கரையில் பல வகைகள் உள்ளது. என்பதை யாராலும் மறுக்க முடியாது. ஒருசில குறிப்பிட்ட சர்க்கரை வகைகள் மட்டுமே மனித உடம்பிலுள்ள செல்களுக்குப் பொருந்தும். ஒரு சில சர்க்கரை வகைகள் மனித உடம்புக்கு பொருந்தாது. எந்தெந்த வகை சர்க்கரைகள் மனித உடம்புக்குப் பொருந்துமோ அது அனைத்தும் நல்ல சர்க்கரை. எந்தெந்த வகை சர்க்கரை மனித உடம்புக்குப் பொருந்தாதோ, அது அனைத்தும் கெட்ட சர்க்கரை. கணையம் எந்த வகை சர்க்கரை மனித உடம்புக்கு ஒத்து வருமோ, அதற்கு மட்டுமே இன்சுலின் கொடுக்கும். மனித உடலுக்கு நோயை உண்டு பண்ணும் அல்லது ஒத்து வராத, தேவைப்படாத சர்க்கரைகளுக்கு இன்சுலின் கொடுக்காது. நாம் மருத்துவமனைகளில் சென்று சர்க்கரை டெஸ்ட் செய்கிறோம். அதில் 100 இருக்கிறது. 200 இருக்கிறது என்று கூறுகிறார்கள். ஆனால், அந்த அளவில் எந்தெந்த சர்க்கரை எவ்வளவு இருக்கின்றது? என்று யாரும் அளந்தது கிடையாது. இப்படி மொத்தமாக சர்க்கரை எவ்வளவு இருக்கிறது ? என்று பார்ப்பதில் எந்த அர்த்தமும் கிடையாது. நாம் பார்க்கும் சர்க்கரையின் அளவில் எந்தெந்த வகை சர்க்கரை எந்த அளவு இருக்கின்றது என்று பார்ப்பதற்குத் தனியாக மிசின் உள்ளது. அதன் பெயர் IR STUDY மற்றும் UV Spectrum Study இந்த Study உள்ள மிஷின்களில் மட்டுமே இரத்தத்திலுள்ள சர்க்கரையின் வகைகளைக் கண்டறிய முடியும். இந்த மிஷின்கள் எந்த மருத்துவமனையிலும் கிடையாது. பெரிய பெரிய LAB. INSTITUTE ஆராய்ச்சிக் கூடங்களில் மட்டுமே உள்ளது. எனவே, சர்க்கரையை சோதனை செய்து பொதுவாகப் பார்ப்பதில் எந்த அர்த்தமுமில்லை. எந்த பிரயோஜனமும் கிடையாது. மருத்துவமனையில் (BLOOD GLUCOSE LEVEL) இரத்தத்தின் சர்க்கரை அளவு என்று எழுதிக் கொடுக்கிறார்கள். அனால், இரத்தத்தின் சர்க்கரை அளவை யாரும் பார்ப்பது கிடையாது. இப்பொழுது பார்க்கப்படும் அளவு PLASMA GLUCOSE LEVEL ஆகும். PLASMA GLUCOSE LEVEL என்பது வேறு. இரத்தத்தின் சர்க்கரை அளவு என்பது வேறு. எனவே, சர்க்கரை நோய் என்பது கணையம் சம்பந்தப்பட்ட நோயே கிடையாது. சர்க்கரை நோய் என்பது கணையம் கெட்டுப் போன நோய் அல்ல. நாம் சாப்பிடுகிற சாப்பாட்டில் உள்ள சர்க்கரை ஒழுங்காக ஜீரனமாகாததால் கணையம் இன்சுலின் கொடுக்க மறுக்கிறதே தவிர கணையம் தவறு செய்யவில்லை என்பதைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள். எப்பொழுது உடலில் இன்சுலின் பற்றாக் ஏற்படுகிறதோ நாம் உணவை ஒழுங்காக ஜீரணம் பண்ணவில்லை என்றுதான் அர்த்தமே தவிர, கணையத்தில் குறை கிடையாது. எனவே, சர்க்கரை நோய் என்பது சர்க்கரையை ஒழுங்காக ஜீரணம் செய்யாத நோயே தவிர இதற்கும் உடலிலுள்ள உறுப்புகளுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் கிடையாது. எனவே, உணவை எந்த முறையில் சாப்பிட்டால் அது இரத்தத்தில் நல்ல சர்க்கரையாக கலக்கும் என்ற ஒரே ஒரு சுலபமான வித்தையைக் கற்றுக் கொள்வது மூலமாக நாம் இந்த நிமிடத்தில் சர்க்கரை இருந்தால் மட்டுமே கொடுக்கும். கெட்ட சர்க்கரை இருந்தால் கொடுக்காது. இந்த நல்ல சர்க்கரை கெட்ட சர்க்கரை என்ன என்பதை தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ள மேற்கொண்டு சில உதாரணங்களை மூலமாகத் தெளிவுபடுத்திக் கொள்ளலாம். நாம் குழந்தையாக இருக்கும் பொழுது நாம் சாப்பிடுகிற உணவு நல்லபடியாக ஜீரணம் நடக்கிறது. ஏனென்றால், குழந்தைக்கு டென்சன், கோபம், பயம் ஏதும் கிடையாது. இப்படி சிறு வயதில் ஒரு குழந்தை உணவு உண்ணும் போது நல்லபடியாக ஜீரணமாகி நல்ல சர்க்கரை மட்டுமே இரத்தத்தில் கலக்கிறது. உதாரணமாக ஒரு குழந்தை சாப்பிடுகிறது. அதில் 500 சர்க்கரை இரத்தத்தில் கலக்கிறது என்று வைத்துக் கொள்வோம். அந்தக் குழந்தை நல்ல படியாக ஜீரணம் செய்து விட்டது என்று வைத்துக் கொள்வோம். இப்பொழுது ஒழுங்காக ஜீரணமான 500 சர்க்கரை இரத்தத்தில் கலக்கிறது. இந்த 500 நல்ல சர்க்கரையும் செல்லுக்குள் செல்வதற்கு முயற்சி செய்யும். ஆனால், என்னதான் நல்ல சர்க்கரையாக இருந்தாலும், இன்சுலின் இல்லையென்ற காரனத்திற்காக செல்லிற்குள் நுழைய முடியாது. இந்த 500 சர்க்கரையும் கணையத்திற்குச் செல்லும். கணையம் இந்த 500 சர்க்கரையை சோதித்து பார்த்து நல்ல சர்க்கரையாக இருப்பதால் கணையம் 500 இன்சுலினை சுரக்கும் ஒரு சர்கரைக்கு ஒரு இன்சுலின்தான் கிடைக்கும். அதுவும் நல்ல சர்க்கரையாக இருந்தால் மட்டுமே கணையம் கொடுக்கும். இந்த 500 சர்க்கரையும் நல்ல சர்க்கரையாக இருந்ததால், அனைத்திற்கும் இன்சுலின் கிடைத்து விட்டது. இப்பொழுது குழந்தையின் இரத்தத்தில் 500 நல்ல சர்க்கரை, இன்சுலின் என்ற சாவியுடன் சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறது. குழந்தையின் உடம்புக்கு 300 சர்க்கரை தேவைப்படுகிறது என்று வைத்துக் கொள்வோம். செல்கள் கதவைத் திறந்து இன்சுலின் உள்ள சர்க்கரைகளைத் தனது வேலைக்காக, தேவைக்காக, நோயைக் குணப்படுத்துவதற்காக எடுத்துக் கொள்கிறது. இப்பொழுது உடலில் 300 சர்க்கரை தேவை என்பதால் 300 ம் செல்களுக்குள் புகுந்து விட்டது. மீதமுள்ள 200 சர்க்கரை இரத்தத்தில் மீண்டும், மீண்டும் சுற்றி சுற்றி வரும். செல்கள் தேவைக்கு அதிகமான பொருட்களை எப்பொழுதும் உள்ளே எடுத்துக் கொள்ளாது. இரத்தத்தில் 500 சர்க்கரை இருப்பதென்பதற்காக நாம் சேர்த்து வைத்துக் கொள்வோம், பிறகு தேவைப்படுமென்று செல்கள் எடுக்காது. இப்பொழுது தேவையில்லாத ஆனால் நல்ல தரம் வாய்ந்த 200 சர்க்கரைகள் இரத்தத்தில் சுற்றி சுற்றி வருகிறது. இந்த சர்க்கரை என்னவாகும். நம் வீட்டிற்கு 500 ரூபாய் சம்பாதித்து எடுத்து போகிறோம். குடும்பச் செலவுக்கு 300 ருபாய் தேவைப்படுகிறது. மீதமுள்ள 200 ரூபாயை அளவுக்கு அதிகமாக சம்பாதித்து விட்டோமென்று கிழித்து குப்பையில் போடுகிறோமா? என்ன செய்வோம்? பத்து,பத்து ரூபாயாக இருந்தால் இரண்டு நூறு ரூபாய் தாளாக மாற்றி நமது பீரோவில் சேர்த்து வைப்போம். அதே போல் குழந்தை சம்பாதித்தது 500 சர்க்கரை, செலவு 300 சர்க்கரை மீதமுள்ள 200 சர்க்கரையை, சர்க்கரைக்கு குளுக்கோஸ் என்றும் பெயருண்டு. இந்த 200 குளுக்கோஸ்யை ஒன்று சேர்த்து ஒரு பொருளாக மாற்றும் நமது கல்லீரல், அதன் பெயர் கிளைகோஜன். குளுக்கோஸ் என்பது ஒரு சர்க்கரை. கிளைகோஜன் என்பது பல சர்க்கரையை ஒன்று சேர்த்தால் கிடைக்கும் ஒரு பொருள். ஒரு ருபாய் நோட்டிற்கும், நூறு ரூபாய் நோட்டிற்குமுள்ள வித்தியாசம் எப்படியோ அதே போல் சர்க்கரை என்பது ஒரு ருபாய். நூறு சர்க்கரையை ஒன்று சேர்த்தால் நூறு ரூபாய் மதிப்புள்ள கிளைக்கோஜென். 500 சர்க்கரை ஒன்று சேர்ந்தால் 500 ரூபாய் மதிப்புள்ள கிளைகோஜன். நாம் எப்படி 10 ரூபாய் நோட்டை 100 ரூபாயாக மாற்றி சேமித்து வைக்கிறமோ அதே போல் தனித்தனி சர்க்கரையாக இருப்பதை ஒன்று சேர்த்து ரூபாய் நோட்டு சர்க்கரையாக அதாவது கிளைகோஜென்னாக அதாவது செறிவூட்டப்பட்ட சர்க்கரையாக மாற்றி நாம் எப்படி பணத்தை பீரோவில் வைக்கிறமோ அதே போல் சர்க்கரையைச் சேமித்து வைக்கும் பீரோ கல்லீரல், சதை நார்கள்(MUSCLES) மற்றும் மூளை(BRAIN)இப்படி அளவுக்கதிகமாக உள்ள இன்சுலின் உள்ள நல்ல சர்க்கரைகளை உடம்பு சேமித்து வைக்கிறது. இப்பொழுது அந்தக் குழந்தைக்கு சர்க்கரை நோய் கிடையாது. இந்தக் குழந்தையின் ஜீரணத்தைக் கெடுப்பது முதன் முதலில் அந்தக் குழந்தையின் அம்மாதான். மனதிற்குப் பிடித்தவாறு விளையாடிக் கொண்டு, சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த குழந்தையை முதன் முதலில் நாம் பள்ளிக்கு அனுப்புகிறோம். குழந்தையை 8 மணிக்கு ஸ்கூல் வேன் வந்து விடும், எனவே, உடனே தயாராகு என்று தூங்கி கொண்டிருக்கும் குழந்தையை எழுப்பி விருப்பமில்லாமல் குளிப்பாட்டி விருப்பமில்லாமல் பசியில்லாமல் அந்த குழந்தைக்குச் சாப்பாடு ஊட்டுகிறோம். சில தாய்மார்கள் குழந்தை சாப்பிடவில்லையென்றால் அடிக்கிறார்கள். ஒரு டம்ளரில் தண்ணீரை வைத்து நடுநடுவே ஊற்றி ஊற்றி முழுங்க வைக்கிறார்கள். இது போல குழந்தைக்கு விருப்பமில்லாத போது பசியில்லாத போது உணவு கொடுக்கும் பொழுது அந்த உணவு ஒழுங்காக ஜீரணம் செய்வது கிடையாது. இப்பொழுது அந்தக் குழந்தைக்கு 300 சர்க்கரை ஒழுங்காக ஜீரணமாகி 500 சர்க்கரை ஒழுங்காக ஜீரணமாகவில்லை என்று வைத்து கொள்வோம். இப்பொழுது என்னாகும் இரத்தத்தில் 300 நல்ல சர்க்கரையும், 200கெட்ட சர்க்கரையும் உள்ளது. இந்தக் குழந்தையின் கணையம் 300 இன்சுலின் மட்டுமே சுரக்கும். கெட்ட சர்க்கரைகளுக்கு இன்சுலின் சுரக்காது. எனவே, கணையம் இன்சுலின் குறைவாக சுரப்பது கணையத்தின் தவறு கிடையாது. ஜீரனத்தின் குறைபாடே என்பதை தெளிவாக புரிந்து கொள்ளுங்கள்.இந்த 300 இன்சுலின் பெற்றுக் கொண்ட நல்ல சர்க்கரைகள் செல்லுக்குள் செல்லும். ஆனால், இன்சுலின் கிடைக்காத 200 கெட்ட சர்க்கரைகள் இரத்தத்தில் சுற்றி சுற்றி வரும். இது செல்லிற்குள்ளும் நுழைய முடியாது. கிளைக்கோஜென்னாகவும் மாற முடியாது. எந்தக் கல்லீரல் அளவுக்கதிகமான நல்ல சர்க்கரைகளை, பீரோவில் கொண்டு சேர்த்ததோ, அதே கல்லீரல் இன்சுலின் இல்லாத சர்க்கரைகளை இது கெட்ட சர்க்கரை, இதனால் நம் உடலிற்கு எந்தப் பிரயோஜனமும் இல்லை என்று முடிவெடுத்து அந்த சர்க்கரையை சிறுநீரகத்திற்கு அனுப்பி வைக்கும். சிறுநீரகம் இந்தக் கெட்ட சர்க்கரைகளை மூத்திரப் பைக்கு(Urinary Bladder) அனுப்பி வைக்கும். மூத்திர பையின் மூலமாக மூத்திரத்தில் கலந்து கெட்ட சர்க்கரை வெளியேறுகிறது. சர்க்கரை நோயாளிகள் அதிகமாக மூத்திரம் செல்வதும், அந்த மூத்திரத்தில் சர்க்கரை இருப்பதற்கும் காரணம் கணையமோ, கல்லீரலோ, சிறுநீரகமோ, மூத்திரப் பையோ கிடையாது. ஒரு கம்பெனியில் தயாரிக்கப்படும் தரம் குறைந்த பொருட்களை எப்படி வெளியே வீசுகிறார்களோ அதே போல் உணவு ஒழுங்காக ஜீரணமாகாமல் கிடைத்த கெட்ட சர்க்கரையை நம் உடம்பு வேண்டாமென்று வெளியே கழிவாக அனுப்புகிறது. இந்த சிறுநீரை பிடித்து அதில் சுகர் எவ்வளவு இருக்கிறதென்பதை ஆராய்ச்சி செய்து உங்களை சர்க்கரை நோயாளிகள் என்று கூறுகிறார்கள். இது ஒரு தவறான கருத்தாகும். வடிவேல் ஒரு படத்தில் "நீ புடுங்குற ஆணி அனைத்தும் தேவையில்லை" என்று கூறுவது போல் சிறுநீர் வழியாக வெளியே செல்லும் அனைத்து சர்க்கரையும் தேவையில்லாத சர்க்கரையென்று புரிந்து கொள்ளுங்கள். நம் உடலிற்கு அறிவுள்ளது என்று நாம் ஏற்கனவே பார்த்தோம். கிட்னியும், மூத்திரப் பையும் அறிவு கெட்டத்தனமாக ஒரு நல்ல சர்க்கரையை என்றுமே வெளியேற்றாது. கிளைக்கோஜென்னாக மாறும் அனைத்து சர்க்கரைகளும் நல்ல சர்க்கரை. மூத்திரம் வழியாக வெளியேறும் அனைத்தும் கெட்ட சர்க்கரை. உடல் என்றுமே ஒரு நல்ல சர்க்கரையை சிறுநீர் வழியாக வெளியேற்றாது. எனவே, மூத்திரத்தில் சர்க்கரை வருகிறதென்று தயவு செய்து பயப்படாதீர்கள். அது சாக்கடைக்குச் செல்ல வேண்டிய சர்க்கரை. இப்பொழுதும் இந்தக் குழந்தைக்''கு சர்க்கரை நோய் கிடையாது. இந்தக் குழந்தை படித்துப் பெரிய ஆளாக மாறி ஒரு நிறுவனத்திற்கு தலைவராகிறது என்று வைத்துக் கொள்வோம். முதலாளிகள் என்றுமே காலையில் ஒழுங்காக சாப்பிட மாட்டார்கள். மதியானம் பசியெடுக்கும் பொழுது சாப்பிடாமல் வேலையைப் பார்த்து கொண்டிருப்பார்கள். இரவு 11 மணி 12 மணிக்கு போல வீட்டிற்கு வந்து தேவையில்லாமல் அளவுக்கதிகமாக சாப்பிடுவார்கள். இப்படித் தவறான உணவுப் பழக்க வழக்கம் அதிகமாகும் பொழுது ஜீரணம் ஒழுங்காக ஆகாமல் கெட்ட சர்க்கரையின் அளவு அதிகரிக்கிறது. உதாரணமாக ஒருவருக்கு 300 கெட்ட சர்க்கரையும், 200 நல்ல சர்க்கரையும் இரத்தத்தில் கலக்கிறதென்று வைத்தக் கொள்வோம். 200 நல்ல சர்க்கரைக்கு இன்சுலின் கிடைத்தவுடன், செல்லிற்கு புகுந்து விடும். 300 சர்க்கரை இன்சுலின் கிடைக்காததால் மூத்திரம் வழியாக வெளியேறி விடும். ஆனால், அவருக்கு இன்று உடலுக்கு 300 சர்க்கரை தேவைப்படுகிறது. 200 மட்டுமே உள்ளே சென்றுள்ளது. 100 பற்றாக்குறை ஏற்பட்டுள்ளது. இந்த நிலையில் உடல் என செய்யும். நமது வீட்டில் 500 ரூபாய் சம்பாதித்து வருகிறோம். அதில் 300 ரூபாய் கள்ள நோட்டு, 200 ரூபாய் நல்ல நோட்டு. 200 ரூபாயை குடும்ப செலவுக்கு பயன்படுத்துவோம். 300 ரூபாயை கள்ள நோட்டு என்று தெரிந்தவுடன் கிழித்து குப்பையில் போடுவோம். அதே போல் எப்பொழுது கள்ள சர்க்கரை உடலுக்குள் செல்கிறதோ, உடல் கிழித்து மூத்திரம் என்ற குப்பைத் தொட்டியில் அனுப்புகிறது. ஆனால் உங்க குடும்பத்திற்கு 300 ரூபாய் செலவுக்குப் பணம் தேவைப்படுகிறது. 200 ரூபாய் மட்டுமே நல்ல நோட்டாக இருந்ததால் பயன்படுத்த முடிந்தது. இப்பொழுது 100 ரூபாய் பட்ஜெட்டில் துண்டு விழுந்துள்ளது. இப்பொழுது என்ன செய்வீர்கள் ஏற்கனவே சம்பாதித்து வைத்த 100 ரூபாயை பீரோவிலிருந்து எடுத்து வந்து செலவு செய்வீர்களல்லவா அதே போல் எப்பொழுது செல்களுக்கு நல்ல சர்க்கரை இரத்தத்தில் இல்லையோ இரு புருவத்திற்கு இடைப்பட்ட பகுதியிலிருக்கும் பிட்யூட்டரி சுரப்பி ACTH என்ற நீரை சுரக்க ஆரம்பிக்கும். இந்த நீர் சிறுநீரகத்திற்கு மேலே அட்ரினல் சுரப்பியை(தொப்பி சுரப்பி) வேலை செய்ய வைக்கும். இந்த அட்ரினல் சுரப்பி ஏற்கனவே கிளைக்கோஜென்னாக மாற்றி கல்லீரல், சதை நார்கள், மூளை ஆகிய பகுதிகளிலுள்ள ரூபாய் நோட்டு சர்க்கரைகளை எடுத்து வந்து செலவு செய்யும். இப்படி சிறு வயது முதல் நாம் நிறைய சர்க்கரை சம்பாதிக்கும் பொழுது பீரோவில் சேர்த்து வைக்கிறோம். சர்க்கரை பற்றாக்குறை ஏற்படும் போது பீரோவிலிருந்து செலவு செய்கிறோம். எனவே, ஒரு விஷயத்தை தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ளுங்கள். லோ சுகர்-ல் யாருக்கும் உலகத்தில் மயக்கம் வராது. ஏனென்றால், எப்போது சர்க்கரையின் அளவு குறைகிறதோ, பிட்யூட்டரி, அட்ரினல் சுரப்பி ஆகியவை உடனே சேமித்து வைத்த சர்க்கரையை எடுத்துச் செலவு செய்யும் பொழுது இப்படியொரு அமைப்பு நம் உடம்பில் இருக்கும் பொழுது லோ சுகர்-ல் மயக்கம் வரும் என்பது ஒரு தவறான கருத்தாகும். இப்பொழுதும் இந்தக் குழந்தைக்கு சர்க்கரை நோய் கிடையாது. இப்படி பல ஆண்டுகளாக நாம் சில நேரங்களில் பீரோவில் சேமிப்போம். சில நேரங்களில் செலவு செய்வோம். உடலில் கிளைக்கொஜென் இருக்கும் வரை யாருக்கும் மயக்கம் வரவே வராது. ஒரு காலக் கட்டத்தில் நம் உடம்பில் சேமித்து வைக்கப்பட்டுள்ள கிளைக்கொஜென் தீர்ந்து விடும் பொழுது உடலில் என்ன நடக்கும் என்பதை பார்ப்போம். உதாரணமாக, ஒருவர் சாப்பிடுகிறார். 500 சர்க்கரை இரத்தத்தில் கலக்கிறது. அதில் 400 கெட்ட சர்க்கரை, 100 நல்ல சர்க்கரை. இந்த 400 கெட்ட சர்க்கரையும் இன்சுலின் கிடைக்காமல் மூத்திரம் வழியாக வெளியேறுகிறது. 100 நல்ல சர்க்கரையும் இன்சுலின் கிடைக்காமல் மூத்திரம் வழியாக வெளியேறுகிறது. 100 நல்ல சர்க்கரை இன்சுலின் வாங்கிக் கொண்டு செல்களுக்குள் புகுந்து விடுகிறது. ஆனால், உடலின் தேவை 300 சர்க்கரை 200 பற்றாக்குறை. இப்பொழுது கிளைக்கோஜெனை வெளியே எடுக்க உடல் முயற்சி செய்கிறது. ஆனால், இவரது உடலில் சேமித்து சர்க்கரை தீர்ந்து விட்டது. சேமிப்பில் எதுவுமேயில்லையென வைத்துக் கொண்டால் என்னவாகும்? அட்ரினல் சுரப்பி, கிளைகோஜென் தீர்ந்து விட்டதென்று கூறும். அப்பொழுது இரத்தத்தில் செல்களுக்குக்குள்ளே செல்ல நல்ல சர்க்கரைகள் இல்லாமல் பெட்ரோல் தீர்ந்த கார் போல. கரண்ட் போன காற்றாடி போல உடனே நின்று போகும். சர்க்கரை நோயாளிகள் மயக்கம் வருவதற்கு காரணம் சர்க்கரை அதிகமாக இருப்பதோ, அல்லது குறைவாக இருப்பதோ கிடையவே கிடையாது. சர்க்கரை பற்றாக்குறை ஏற்படும் பொழுது சேமித்து வைக்கப்பட்ட கிளைக்கோஜன் எப்பொழுது இல்லையோ அப்பொழுது மட்டுமே உலகத்தில் ஒரு மனிதனுக்கு மயக்கம் வரும். சர்க்கரை நோயாளிகள் மயக்கம் போடுவது கணையத்தின் குறைபாடு கிடையாது. சர்க்கரை நோயும் கிடையாது. உடலில் சேமித்து வைக்கப்பட்ட சர்க்கரை தீர்ந்து விட்டதென்று மட்டுமே அர்த்தம்.
|
||||||||
| HOW TO CURE SUGAR DISEASE (DIABETES) | ||||||||
Many people suffer from sugar disease. Some people may not have sugar disease. Please do not think that those not having sugar problem need not read this section. You may not have sugar problem now. Somewhere, someday, you may come across a free sugar check-up camp. Once you test yourself there, from that day you will be made a sugar patient. Therefore, all those who have sugar problem and also those who do not have sugar problem are requested to read this completely.
Our body is made up of millions of cells. It also has several million kilometres long blood veins. Each cell is similar to a house and the blood is similar to a road. The nutrients in the food we eat get digested in the small intestine and they mix in the blood through the liver. The food that we eat contains nutrients such as carbohydrates, proteins, vitamins, minerals, etc. Sugar and glucose are one and the same.
Whenever the words sugar and glucose appear in this book, please keep in mind that both mean the same. What we call as sugar is called glucose by the doctors.
The house called cell opens its door and takes nutrients needed by it from the blood. A cell can easily take items such as calcium, iron, sodium, magnesium, etc. But, it will not take sugar directly in. Before taking sugar inside, the cell will check to see whether it is a good sugar or a bad sugar.
There are two kinds of sugar. They are good sugars and bad sugars. Good sugar is obtained when the carbohydrate in the food gets digested properly in the mouth, stomach and small intestine. Bad sugar is obtained when the food is not digested properly. Good sugar means good quality sugar and bad sugar means bad quality sugar. We use the words good and bad so that we can understand the concepts easily. We can also consider good sugar as sugar with high potency (power) and bad sugar as sugar with low potency.
The sugar in the blood cannot directly enter into any cell. A cell will open its door, take one sugar from the blood and examine whether it is a properly digested, potent, good sugar or it is an improperly digested, less potent, bad sugar. The cell will ask the sugar, “Are you a good sugar or a bad sugar?” If someone asks us this question, what will be our reply? We will never say that we are bad. So, the sugar will say, “I do not know.”
Cells do not have the intelligence to differentiate between good sugar and bad sugar. Therefore, the cell will tell the sugar, “There is an organ called pancreas in our body. Go to him. If you are a good sugar he will give you insulin. If you are a bad sugar, then he will not give you insulin.”
Our body has an organ called pancreas. It does several jobs. One important job it does is the job of quality controller that finds out if a sugar in the blood is good sugar or bad sugar. Pancreas will analyze each and every unit of sugar in the blood. If it is good sugar, pancreas will give it a seal called insulin. If it is a bad sugar, pancreas will not issue insulin for it.
In a garment factory, there will be a quality controller. Once a garment is ready, he will come and examine it. If it is of good quality and not having any defect, he will mark it as “Tested OK.” and he will allow it to be exported abroad. If it is having any defect, he will mark it as “Rejected” and he will dump it in the dust bin.
Similarly, pancreas is the organ which functions as the quality control officer and it tests the quality of the sugar. Only the sugar which has been digested properly will be affixed with the seal called insulin. We can also consider the insulin as a key. Only that sugar which has the key called insulin can open the door of the house called cell and go inside. Only that sugar which has been digested properly and is a good sugar can get the key called insulin from the pancreas and enter the cell.
A cell will take a sugar from the blood and check it. Only if that sugar has the seal called insulin, the cell will conclude that that particular sugar is a good sugar and will take it inside. Therefore, a bad sugar can never enter a cell. Thus, the organ called pancreas is very helpful in protecting all the cells from diseases and keeping them healthy.
Some of you may get a doubt. “What is this new confusion? I am a sugar patient for more than 10 years. I have consulted many famous doctors and visited many big hospitals. So far no one told me anything about good sugar and bad sugar. What are you talking about?” We are not just blabbering around without knowing anything about sugar.
Your sugar disease has not been cured for 10 years only because you have not learnt about good sugar and bad sugar so far. You have been consuming medicines and tablets for several years. Once you understand the difference between good sugar and bad sugar, from that moment your sugar disease will be cured.
The chemical formula for sugar is C6H12O6. Sugar is an isomer. Those who have studied biochemistry will understand what we are saying. If we say that an item is an isomer, it means that there are different types of that item. No one can deny the fact that sugar is an isomer. By rearranging the positions of carbon, hydrogen and oxygen in the structure of sugar without changing their quantity as per the chemical formula, the type of sugar can be changed.
There are different types of sugar namely single sugars such as glucose, fructose and galactose and complex sugars such as sucrose, lactose and maltose. By changing the base O from right to left position and by changing the base OH from left to right position in the structure of sugar the type of sugar can be changed.
Thus, each type of sugar has a different structure. Only a few types of sugar are suitable for the human body. Some sugar types will not be suitable for the human body. Whatever types of sugar are suitable to the human body, those are all good sugars. Whatever types are not suitable for the human body, those are all bad sugars. Pancreas will issue insulin only to those sugars which are suitable for the human body. It will not issue insulin to all those sugars which can cause disease to the human body, which do not suit the human body and which are not needed by the human body.
We go to the hospital to test our sugar level. They inform us that our sugar level is 100 or 200. But, no one measures and finds out which type of sugar is present in what quantity in our blood. There is no meaning in finding out how much is the total sugar.
There is a separate machine to analyze and find out which type of sugar is in what quantity. This is called IR Study and UV Spectrum Study. The different types of sugar in the blood and their quantity can be seen only with the help of machines having this facility. These machines cannot be found in any hospital. These will be found only in very big laboratories and research institutes. Therefore, there is no use of examining the total sugar in a general way.
In the hospitals, they give report on how much is the blood glucose level. But, no one checks the sugar level in the blood. The measure that is being seen now is called Plasma Glucose level. Plasma Glucose level is different from the sugar level in the blood.
Sugar disease (diabetes) is not at all a disease connected to the pancreas. Sugar disease does not mean that your pancreas is not functioning properly. Please understand clearly that the pancreas refuses to give insulin to the sugar in the food that we eat if it has not been properly digested. If the pancreas does not issue insulin to a bad sugar it is not the mistake of the pancreas. Whenever there is insulin shortage in the body, it only means that we have not digested the food properly and there is nothing wrong with the pancreas.
Therefore, sugar disease is nothing but the improper digestion of sugar and there is no link between this disease and any body part. So, just by learning one simple trick namely how to eat food so that it will mix with blood as good sugar, we can cure the sugar disease in a minute. Our pancreas is always having insulin and waiting to give it to the good sugar. Without giving it to our body, will it give it to someone else? But, mind you, it will give insulin only to the good sugar and not to the bad sugar. Now let us get some more clarification about good sugar and bad sugar through some examples.
When we are children, the food we eat is digested well. This is because a child will not have tension, anger, fear, etc. Thus, when a small child eats food, it gets digested properly and only the good sugar mixes with the blood.
For example, let us say that when a child eats, 500 units of sugar mix with the blood. Let us assume that the child has digested all the food properly. Now, 500 properly digested sugars mix in the blood. All these 500 sugars will attempt to go into the cells. But, even a good sugar cannot enter the cell without insulin. Therefore, all the 500 sugars will go to the pancreas.
Pancreas will test the 500 sugars. Because all the 500 sugars are good sugars, pancreas will issue 500 units of insulin. Each unit of sugar will get only one unit of insulin. Pancreas will give it to only a good sugar. Since all the 500 sugars are good sugars, all of them have got insulin. Now, 500 good sugars are circulating in the blood of the child with the key called insulin.
Let us assume that the child’s body needs only 300 sugars. Cells open their doors and take sugars which have insulin, for their work and for curing the diseases. Now, since the body needs 300 sugars, 300 sugars will enter the cells. The remaining 200 sugars will keep on circulating in the blood.
Our cells will never take any items more than their actual requirement. Just because there are 500 sugars in the blood, the cells will not take all of them and store them for future use. Now, what will happen to the 200 good quality sugars that are going around in the blood?
Let us assume that we earn Rs.500 and bring it home. But, we need only Rs.300 for our domestic expenses. Do we tear off the remaining Rs.200 and throw it in the dust bin just because we have earned more than our needs? No. If the money is in the form of ten rupee notes, we will convert it into two hundred rupee notes and save it in the cupboard.
Similarly, the child’s body has earned 500 sugars, its expenditure is 300 sugars and the balance is 200 sugars. Sugar is also called glucose. The liver will combine the 200 units of glucose and convert it into an item called Glycogen. Glucose is one unit of sugar. Glycogen is an item obtained by combining several units of sugar.
This is like the difference between a one rupee note and a hundred rupee note. Sugar is like a one rupee note. If hundred sugars are added, we will get a glycogen which has the value of 100 sugars. If 500 sugars are added, we will get a glycogen having the value of 500 sugars.
Just as we convert 10 rupee notes into 100 rupee notes and save, individual sugars are added together to form glycogen which is nothing but an enriched form of sugar. Just as we keep the excess money in the safe, the cupboards in our body where the sugar is stored are the liver, the muscles and the brain. Thus, the child’s body stores the excess good sugar which has insulin. So, the child has no sugar disease.
The first person who spoils the child’s digestion is its mother. To start with, the child that is playing and eating as it wishes is being sent to the school. We wake up the sleeping child and say, “The school van will come at 8 o’clock. Get ready fast!” We then forcibly give bath to the child and force it to eat the food against its wishes. Some mothers even beat the children when they do not eat the food. They force the child to swallow the food by forcing it to drink water in between.
If the child eats the food when it is not hungry and when it does not wish to eat, that food will not be digested properly. Now, let us assume that 300 sugars got digested properly and 200 sugars did not get digested properly. What will happen now? There are 300 good sugars and 200 bad sugars now present in the blood of the child. The pancreas of the child will issue only 300 units of insulin now. Insulin will not be given to the 200 bad sugars.
Therefore, if the pancreas gives less insulin, we need to understand that it is not the fault of the pancreas but the problem lies in the deficiency in digestion. The good sugars which got the 300 units of insulin will enter the cells. But, the 200 bad sugars which did not get insulin will keep on circulating in the blood. They cannot enter the cells. Also they cannot be converted into glycogen.
The same liver which saved the excess good sugars in the cupboard will now earmark the sugars without insulin as bad sugars and conclude that they are not of any use to the body and it will send the bad sugars to the kidney. The kidney will send the bad sugars to the urinary bladder. The bad sugar mixes with the urine in the urinary bladder and then goes out of the body.
Frequent urination by the sugar patients and the presence of sugar in their urine are not due to any problem in the pancreas, liver, kidney or urinary bladder. Just as the poor quality items manufactured in a company are being thrown out, our body rejects the bad sugar obtained through improper digestion of food and sends it out as waste.
But this urine is tested and analyzed to see how much sugar is present in it and we are being labeled as a sugar patient based on this analysis. This is a totally wrong approach. We need to understand that all the sugar that is going out through the urine is useless sugar.
We have already seen that our body has intelligence. Our kidney and urinary bladder will not foolishly send out a good sugar. All the sugar that gets converted into glycogen is good sugar. All the sugar that goes out through the urine is bad sugar. Our body will never send out good sugar through the urine. Therefore, please do not be afraid when sugar comes out in the urine. It is the sugar that is meant to go to the sewage.
Even now, this child has no sugar disease. Let us assume that this child studies well, grows into an adult and becomes the head of an organization. We often see that company owners normally do not take proper breakfast. During lunch time, they continue to be busy with the work and skip or delay the lunch even when they feel hungry. During night time, they will come home by 11.00 or 12.00 hours and then eat more than the required quantity. When such wrong eating habits are practiced regularly, the food does not get digested properly and the amount of bad sugar increases.
For example, let us assume that 300 units of bad sugars and 200 units of good sugars mix in the blood of a person. The 200 good units of sugar will get insulin and they will go into the cells. The 300 bad sugars will not get insulin and they will go out through the urine. But, today this person’s body needs 300 units of sugar. However, 200 good units of sugar only have gone into the cells and there is a shortage of 100 units of sugar. Under these conditions, what will the body do?
We will tear off the counterfeit currency of Rs.300 and dump it in the dust bin and use the good currency of Rs.200 for our expenses. Similarly, our body will reject the bad sugar as waste and send it out through the urine.
Suppose that we need Rs.300 for our household expenses but we have only Rs.200 as good currency and we have used it. Now, there is a deficit of Rs.100 in the budget. What do we do in such a situation? We will take Rs.100 out of the money earned earlier and saved in the cupboard, and spend it.
Similarly, whenever good sugar needed for the cells is not available in the blood, our body will make the pituitary gland (a pea-sized gland located at the base of the skull between the optic nerves) to secrete a liquid called ACTH (Adrenocorticotropic Hormone). This liquid activates the adrenal gland that is located above the kidneys. The adrenal gland will convert the glycogen (enriched glucose) stored in the liver, muscles, brain, etc. into glucose and spend it. Thus, right from our childhood, we always store the excess good sugar in our body as glycogen and use it whenever we face a shortage of sugar.
Therefore, one thing is clearly understood. Nobody ever faints due to low sugar. This is because, whenever the amount of sugar in our body goes down, the pituitary and adrenal glands take the stored sugar and spend it. When there is such a mechanism in our body, it is wrong to think that low sugar will make a person faint.
Thus, over the years, we may save excess sugar sometimes and spend it later on. As long as glycogen is present in our body, we will never faint. Let us see what happens when the glycogen stored in our body is exhausted at some point in time.
Suppose that we earn Rs.500 and bring it home. Out of that, we find that Rs.300 is counterfeit currency and Rs.200 is good currency.
For example, a person eats and 500 units of sugar mix in the blood. Out of these, 400 are bad sugars and 100 are good sugars. The 400 bad sugars do not get insulin and therefore go out through the urine. The 100 good sugars get insulin and go into the cells. But the body needs 300 sugars. So, there is a shortage of 200 sugars. Now, the body attempts to take out the stored glycogen. But, if the stored sugar is exhausted in the person’s body, then there will be nothing in the reserve.
What will happen then? Adrenal gland will inform that there is no stock of glycogen. At that time, just like the car without petrol and the fan without electricity, the cells will not get good sugar and the body will come to a sudden halt.
So, the fainting of sugar patients is not because the sugar in their blood is high or low. If there is no stored glycogen when there is a shortage of sugar in the body, only then a person will faint. Therefore, if sugar patients faint, there is no problem with the pancreas and it is also not due to sugar problem. It only means that the stored sugar in his body has been exhausted.
Many people suffer from sugar disease. Some people may not have sugar disease. Please do not think that those not having sugar problem need not read this section. You may not have sugar problem now. Somewhere, someday, you may come across a free sugar check-up camp. Once you test yourself there, from that day you will be made a sugar patient. Therefore, all those who have sugar problem and also those who do not have sugar problem are requested to read this completely. Our body is made up of millions of cells. It also has several million kilometres long blood veins. Each cell is similar to a house and the blood is similar to a road. The nutrients in the food we eat get digested in the small intestine and they mix in the blood through the liver. The food that we eat contains nutrients such as carbohydrates, proteins, vitamins, minerals, etc. Sugar and glucose are one and the same. Whenever the words sugar and glucose appear in this book, please keep in mind that both mean the same. What we call as sugar is called glucose by the doctors. The house called cell opens its door and takes nutrients needed by it from the blood. A cell can easily take items such as calcium, iron, sodium, magnesium, etc. But, it will not take sugar directly in. Before taking sugar inside, the cell will check to see whether it is a good sugar or a bad sugar. There are two kinds of sugar. They are good sugars and bad sugars. Good sugar is obtained when the carbohydrate in the food gets digested properly in the mouth, stomach and small intestine. Bad sugar is obtained when the food is not digested properly. Good sugar means good quality sugar and bad sugar means bad quality sugar. We use the words good and bad so that we can understand the concepts easily. We can also consider good sugar as sugar with high potency (power) and bad sugar as sugar with low potency. The sugar in the blood cannot directly enter into any cell. A cell will open its door, take one sugar from the blood and examine whether it is a properly digested, potent, good sugar or it is an improperly digested, less potent, bad sugar. The cell will ask the sugar, “Are you a good sugar or a bad sugar?” If someone asks us this question, what will be our reply? We will never say that we are bad. So, the sugar will say, “I do not know.” Cells do not have the intelligence to differentiate between good sugar and bad sugar. Therefore, the cell will tell the sugar, “There is an organ called pancreas in our body. Go to him. If you are a good sugar he will give you insulin. If you are a bad sugar, then he will not give you insulin.” Our body has an organ called pancreas. It does several jobs. One important job it does is the job of quality controller that finds out if a sugar in the blood is good sugar or bad sugar. Pancreas will analyze each and every unit of sugar in the blood. If it is good sugar, pancreas will give it a seal called insulin. If it is a bad sugar, pancreas will not issue insulin for it. In a garment factory, there will be a quality controller. Once a garment is ready, he will come and examine it. If it is of good quality and not having any defect, he will mark it as “Tested OK.” and he will allow it to be exported abroad. If it is having any defect, he will mark it as “Rejected” and he will dump it in the dust bin. Similarly, pancreas is the organ which functions as the quality control officer and it tests the quality of the sugar. Only the sugar which has been digested properly will be affixed with the seal called insulin. We can also consider the insulin as a key. Only that sugar which has the key called insulin can open the door of the house called cell and go inside. Only that sugar which has been digested properly and is a good sugar can get the key called insulin from the pancreas and enter the cell. A cell will take a sugar from the blood and check it. Only if that sugar has the seal called insulin, the cell will conclude that that particular sugar is a good sugar and will take it inside. Therefore, a bad sugar can never enter a cell. Thus, the organ called pancreas is very helpful in protecting all the cells from diseases and keeping them healthy. Some of you may get a doubt. “What is this new confusion? I am a sugar patient for more than 10 years. I have consulted many famous doctors and visited many big hospitals. So far no one told me anything about good sugar and bad sugar. What are you talking about?” We are not just blabbering around without knowing anything about sugar. Your sugar disease has not been cured for 10 years only because you have not learnt about good sugar and bad sugar so far. You have been consuming medicines and tablets for several years. Once you understand the difference between good sugar and bad sugar, from that moment your sugar disease will be cured. The chemical formula for sugar is C6H12O6. Sugar is an isomer. Those who have studied biochemistry will understand what we are saying. If we say that an item is an isomer, it means that there are different types of that item. No one can deny the fact that sugar is an isomer. By rearranging the positions of carbon, hydrogen and oxygen in the structure of sugar without changing their quantity as per the chemical formula, the type of sugar can be changed. There are different types of sugar namely single sugars such as glucose, fructose and galactose and complex sugars such as sucrose, lactose and maltose. By changing the base O from right to left position and by changing the base OH from left to right position in the structure of sugar the type of sugar can be changed. Thus, each type of sugar has a different structure. Only a few types of sugar are suitable for the human body. Some sugar types will not be suitable for the human body. Whatever types of sugar are suitable to the human body, those are all good sugars. Whatever types are not suitable for the human body, those are all bad sugars. Pancreas will issue insulin only to those sugars which are suitable for the human body. It will not issue insulin to all those sugars which can cause disease to the human body, which do not suit the human body and which are not needed by the human body. We go to the hospital to test our sugar level. They inform us that our sugar level is 100 or 200. But, no one measures and finds out which type of sugar is present in what quantity in our blood. There is no meaning in finding out how much is the total sugar. There is a separate machine to analyze and find out which type of sugar is in what quantity. This is called IR Study and UV Spectrum Study. The different types of sugar in the blood and their quantity can be seen only with the help of machines having this facility. These machines cannot be found in any hospital. These will be found only in very big laboratories and research institutes. Therefore, there is no use of examining the total sugar in a general way. In the hospitals, they give report on how much is the blood glucose level. But, no one checks the sugar level in the blood. The measure that is being seen now is called Plasma Glucose level. Plasma Glucose level is different from the sugar level in the blood. Sugar disease (diabetes) is not at all a disease connected to the pancreas. Sugar disease does not mean that your pancreas is not functioning properly. Please understand clearly that the pancreas refuses to give insulin to the sugar in the food that we eat if it has not been properly digested. If the pancreas does not issue insulin to a bad sugar it is not the mistake of the pancreas. Whenever there is insulin shortage in the body, it only means that we have not digested the food properly and there is nothing wrong with the pancreas. Therefore, sugar disease is nothing but the improper digestion of sugar and there is no link between this disease and any body part. So, just by learning one simple trick namely how to eat food so that it will mix with blood as good sugar, we can cure the sugar disease in a minute. Our pancreas is always having insulin and waiting to give it to the good sugar. Without giving it to our body, will it give it to someone else? But, mind you, it will give insulin only to the good sugar and not to the bad sugar. Now let us get some more clarification about good sugar and bad sugar through some examples. When we are children, the food we eat is digested well. This is because a child will not have tension, anger, fear, etc. Thus, when a small child eats food, it gets digested properly and only the good sugar mixes with the blood. For example, let us say that when a child eats, 500 units of sugar mix with the blood. Let us assume that the child has digested all the food properly. Now, 500 properly digested sugars mix in the blood. All these 500 sugars will attempt to go into the cells. But, even a good sugar cannot enter the cell without insulin. Therefore, all the 500 sugars will go to the pancreas. Pancreas will test the 500 sugars. Because all the 500 sugars are good sugars, pancreas will issue 500 units of insulin. Each unit of sugar will get only one unit of insulin. Pancreas will give it to only a good sugar. Since all the 500 sugars are good sugars, all of them have got insulin. Now, 500 good sugars are circulating in the blood of the child with the key called insulin. Let us assume that the child’s body needs only 300 sugars. Cells open their doors and take sugars which have insulin, for their work and for curing the diseases. Now, since the body needs 300 sugars, 300 sugars will enter the cells. The remaining 200 sugars will keep on circulating in the blood. Our cells will never take any items more than their actual requirement. Just because there are 500 sugars in the blood, the cells will not take all of them and store them for future use. Now, what will happen to the 200 good quality sugars that are going around in the blood? Let us assume that we earn Rs.500 and bring it home. But, we need only Rs.300 for our domestic expenses. Do we tear off the remaining Rs.200 and throw it in the dust bin just because we have earned more than our needs? No. If the money is in the form of ten rupee notes, we will convert it into two hundred rupee notes and save it in the cupboard. Similarly, the child’s body has earned 500 sugars, its expenditure is 300 sugars and the balance is 200 sugars. Sugar is also called glucose. The liver will combine the 200 units of glucose and convert it into an item called Glycogen. Glucose is one unit of sugar. Glycogen is an item obtained by combining several units of sugar. This is like the difference between a one rupee note and a hundred rupee note. Sugar is like a one rupee note. If hundred sugars are added, we will get a glycogen which has the value of 100 sugars. If 500 sugars are added, we will get a glycogen having the value of 500 sugars. Just as we convert 10 rupee notes into 100 rupee notes and save, individual sugars are added together to form glycogen which is nothing but an enriched form of sugar. Just as we keep the excess money in the safe, the cupboards in our body where the sugar is stored are the liver, the muscles and the brain. Thus, the child’s body stores the excess good sugar which has insulin. So, the child has no sugar disease. The first person who spoils the child’s digestion is its mother. To start with, the child that is playing and eating as it wishes is being sent to the school. We wake up the sleeping child and say, “The school van will come at 8 o’clock. Get ready fast!” We then forcibly give bath to the child and force it to eat the food against its wishes. Some mothers even beat the children when they do not eat the food. They force the child to swallow the food by forcing it to drink water in between. If the child eats the food when it is not hungry and when it does not wish to eat, that food will not be digested properly. Now, let us assume that 300 sugars got digested properly and 200 sugars did not get digested properly. What will happen now? There are 300 good sugars and 200 bad sugars now present in the blood of the child. The pancreas of the child will issue only 300 units of insulin now. Insulin will not be given to the 200 bad sugars. Therefore, if the pancreas gives less insulin, we need to understand that it is not the fault of the pancreas but the problem lies in the deficiency in digestion. The good sugars which got the 300 units of insulin will enter the cells. But, the 200 bad sugars which did not get insulin will keep on circulating in the blood. They cannot enter the cells. Also they cannot be converted into glycogen. The same liver which saved the excess good sugars in the cupboard will now earmark the sugars without insulin as bad sugars and conclude that they are not of any use to the body and it will send the bad sugars to the kidney. The kidney will send the bad sugars to the urinary bladder. The bad sugar mixes with the urine in the urinary bladder and then goes out of the body. Frequent urination by the sugar patients and the presence of sugar in their urine are not due to any problem in the pancreas, liver, kidney or urinary bladder. Just as the poor quality items manufactured in a company are being thrown out, our body rejects the bad sugar obtained through improper digestion of food and sends it out as waste. But this urine is tested and analyzed to see how much sugar is present in it and we are being labeled as a sugar patient based on this analysis. This is a totally wrong approach. We need to understand that all the sugar that is going out through the urine is useless sugar. We have already seen that our body has intelligence. Our kidney and urinary bladder will not foolishly send out a good sugar. All the sugar that gets converted into glycogen is good sugar. All the sugar that goes out through the urine is bad sugar. Our body will never send out good sugar through the urine. Therefore, please do not be afraid when sugar comes out in the urine. It is the sugar that is meant to go to the sewage. Even now, this child has no sugar disease. Let us assume that this child studies well, grows into an adult and becomes the head of an organization. We often see that company owners normally do not take proper breakfast. During lunch time, they continue to be busy with the work and skip or delay the lunch even when they feel hungry. During night time, they will come home by 11.00 or 12.00 hours and then eat more than the required quantity. When such wrong eating habits are practiced regularly, the food does not get digested properly and the amount of bad sugar increases. For example, let us assume that 300 units of bad sugars and 200 units of good sugars mix in the blood of a person. The 200 good units of sugar will get insulin and they will go into the cells. The 300 bad sugars will not get insulin and they will go out through the urine. But, today this person’s body needs 300 units of sugar. However, 200 good units of sugar only have gone into the cells and there is a shortage of 100 units of sugar. Under these conditions, what will the body do? We will tear off the counterfeit currency of Rs.300 and dump it in the dust bin and use the good currency of Rs.200 for our expenses. Similarly, our body will reject the bad sugar as waste and send it out through the urine. Suppose that we need Rs.300 for our household expenses but we have only Rs.200 as good currency and we have used it. Now, there is a deficit of Rs.100 in the budget. What do we do in such a situation? We will take Rs.100 out of the money earned earlier and saved in the cupboard, and spend it. Similarly, whenever good sugar needed for the cells is not available in the blood, our body will make the pituitary gland (a pea-sized gland located at the base of the skull between the optic nerves) to secrete a liquid called ACTH (Adrenocorticotropic Hormone). This liquid activates the adrenal gland that is located above the kidneys. The adrenal gland will convert the glycogen (enriched glucose) stored in the liver, muscles, brain, etc. into glucose and spend it. Thus, right from our childhood, we always store the excess good sugar in our body as glycogen and use it whenever we face a shortage of sugar. Therefore, one thing is clearly understood. Nobody ever faints due to low sugar. This is because, whenever the amount of sugar in our body goes down, the pituitary and adrenal glands take the stored sugar and spend it. When there is such a mechanism in our body, it is wrong to think that low sugar will make a person faint. Thus, over the years, we may save excess sugar sometimes and spend it later on. As long as glycogen is present in our body, we will never faint. Let us see what happens when the glycogen stored in our body is exhausted at some point in time. Suppose that we earn Rs.500 and bring it home. Out of that, we find that Rs.300 is counterfeit currency and Rs.200 is good currency. For example, a person eats and 500 units of sugar mix in the blood. Out of these, 400 are bad sugars and 100 are good sugars. The 400 bad sugars do not get insulin and therefore go out through the urine. The 100 good sugars get insulin and go into the cells. But the body needs 300 sugars. So, there is a shortage of 200 sugars. Now, the body attempts to take out the stored glycogen. But, if the stored sugar is exhausted in the person’s body, then there will be nothing in the reserve. What will happen then? Adrenal gland will inform that there is no stock of glycogen. At that time, just like the car without petrol and the fan without electricity, the cells will not get good sugar and the body will come to a sudden halt. So, the fainting of sugar patients is not because the sugar in their blood is high or low. If there is no stored glycogen when there is a shortage of sugar in the body, only then a person will faint. Therefore, if sugar patients faint, there is no problem with the pancreas and it is also not due to sugar problem. It only means that the stored sugar in his body has been exhausted.
|
||||||||
| by Swathi on 01 Feb 2014 3 Comments | ||||||||
Disclaimer: |
||||||||
| கருத்துகள் | |||||||||||||||
|
| உங்கள் கருத்துகள் பதிவு செய்ய | ||
|
