முற்றிய பேச்சு

தென்பாங்கு -- கண்ணிகள்

'உண்மையைச் சொல்லிடுவாய்! - எவன்தான்
    உன்னை அனுப்பிவைத்தான்?
    மண்ணிடை மாண்டானே - தெரியா
    மனிதன் உன்உறவா?
    எண்ணும்என் ஆட்சியிலே - செய்ததேன்
    இந்தக் கலகமடீ?
    திண்மை உனக்குளதோ?' - என்றந்தத்
    தேசிங்கு சொன்னவுடன்,

    'பொய்யினைச் சொல்வதில்லை - தமிழர்
    பொய்த்தொழில் செய்வதில்லை.
    மெய்யினைச் பேசுதற்கும் - தமிழர்
    மெய்பதைத் திட்டதில்லை.
    கையினில் வாளாலே - உனது
    காவல் தலைவன்தலை
    கொய்தவர் யார்எனிலோ - எனையே
    கொண்டவர் என்றறிவாய்!

    யாரும் அனுப்பவில்லை - எமையே
    இட்டுவந் தான்ஒருவன்
    சேரியில் ஓர்குடிசை - தந்துமே
    தீய இருமாதர்
    கோரிய வேலைசெய்வார் - எனவே
    கூட இருக்கவிட்டான்.
    சீரிய என்துணைக்கே - அவன்ஓர்
    சிப்பாய் உடைகொடுத்தான்.

    கோட்டைக் கழைத்தேகித் - திரும்பக்
    கூட்டிவ ராதிருந்தான்.
    வீட்டில்என் சோற்றினிலே - மயக்கம்
    மிஞ்சும் மருந்தையிட்டான்.
    ஆட்டம் கொடுத்ததுடல் - உணர்வும்
    அற்ற நிலையினிலே
    காட்டு மனிதன்அவன் - எனது
    கற்பை அழித்தானே!

    கற்பை அழித்தானே - தன்னைத்தான்
    காத்துக்கொள் ளும்திறமை
    அற்பனுக் கில்லைஅன்றோ! - திறமை
    ஆருக்கி ருக்கவில்லை?
    வெற்பை இடித்துவிடும் - உனது
    வீரத்தை யும்காணும்
    நிற்க மனமிருந்தால் - நின்றுபார்
    நெஞ்சைப் பிளக்கும்என்கை!

    குற்றம் புரிந்தவர்யார்? - உனது
    கோலை இகழ்ந்தவர்யார்?
    கற்பை இகழ்ந்தவர்யார்? - உனது
    கருத்தை மேற்கொண்டவன்!
    சொற்கள் பிழைபுரிந்தாய் - 'அடியே'
    என்றெனைச் சொல்லுகின்றாய்.
    நற்றமிழ் நாட்டவரை - இகழ்தல்
    நாவுக்குத் தீமை' என்றாள்.

    'சென்றஉன் கற்பினுக்கே - எத்தனை
    சிப்பாய்க ளைமடித்தாய்?'
    என்று வினவலுற்றான் - அதற்கே
    ஏந்திழை கூறுகின்றாள்:
    'என்னருங் கற்பினுக்கே - உன்னரும்
    இன்னலின் ஆட்சியையும்
    உன்னரும் ஆவியையும் - தரினும்
    ஒப்பில்லை' என்றுரைத்தாள்.

    'இந்த வடக்கத்தியான் - செஞ்சியினை
    ஆள்வதை ஏனிகழ்ந்தாய்?
    இந்து மதத்தவன்நான் - மதத்தின்
    எதிரி நானல்லவே!
    சொந்த அறிவிழந்தாய் - பிறரின்
    சூதையும் நீஅறியாய்.
    இந்தத் தமிழ்நாட்டில் - பிறரின்
    இன்னல் தவிர்ப்பவன்நான்.'

    சொல்லினன் இம்மொழிகள் - சுப்பம்மா
    சொல்லுகின் றாள்சிரித்தே:
    'தில்லித் துருக்கரையும் - மற்றுமொரு
    திப்புவின் பேரினையும்
    சொல்லிஇத் தென்னாட்டைப் - பலபல
    தொல்லையில் மாட்டிவிட்டார்;
    மெல்ல நுழைந்துவிட்டார் - தமிழரின்
    மேன்மைதனை அழித்தார்.

    அன்னவர் கூட்டத்திலே - உனைப்போல்
    ஆரும் தமிழ்நாட்டில்
    இன்றும் இருக்கவில்லை - பிறகும்
    இருக்கப் போவதில்லை.
    அன்று தொடங்கிஇந்தத் - தமிழர்
    அன்புறு நாடுபெற்ற
    இன்னலெல் லாம்வடக்கர் - இழைத்த
    இன்னல்கள்' என்றுரைத்தாள்.

    'ஆளும் நவாபினையோ - தமிழர்
    ஆரும் புகழுகின்றார்;
    தேளென அஞ்சுகின்றார் - செஞ்சியின்
    தேசிங்கின் பேருரைத்தால்!
    நாளும் வரும்;வடக்கர் - தொலையும்
    நாளும் வரும்;அதைஎம்
    கேளும் கிளைஞர்களும் - விரைவில்
    கிட்டிட வேண்டும்'என்றாள்.