நஞ்சுண்டு வீழ்ந்தாள்

தென்பாங்கு -- கண்ணிகள்

வாழை இலைதனில் சோற்றைச் - செங்கான்
    வட்டித்துக் கூப்பிட்ட போது
    சூழ நடந்தசுப் பம்மா - தன்
    துணைவன் நினைப்போடு வந்தாள்!
    ஆழும் அலைகட லுக்குள் - சூழல்
    ஆயிரம் வாய்த்திடக் கூடும்;
    ஏழைத் துணைவனை எண்ணி - நையும்
    ஏந்திழை எப்படிக் காண்பாள்?

    சோற்றினை உண்டனள் நங்கை - நீர்
    தூக்கிப் பருகிய பின்னர்
    காற்றினில் ஆடும் கிளைபோல் - அவள்
    கட்டுடல் ஆடிற்று! நெஞ்சம்
    மாற்றம் அடைந்தது! கண்ணில் - ஒளி
    மாறி மயங்கி விழுந்தாள்.
    சோற்றில் 'மயக்க மருந்தா?' - என்று
    சொல்லி விழுந்தனள் மண்ணில்!

    தன்னிலை தன்னைவிட் டோட - அதைத்
    தான்தொடர்ந் தேபற்றி வந்து
    மின்னல் அசைவது போலத் - தன்
    மேனி தள்ளாட எழுந்தாள்.
    சின்னதோர் பாயினை நோக்கிச் - சென்று
    திம்மனை எண்ணி விழுந்தாள்.
    பொன்னுடல் வாடிற்று! நெஞ்சு - துயில்
    புக்கு மறைந்திடு முன்னே

    மெல்லிடை யில்வைத்த கத்தி - தனை
    மென்கையி னால்தொட்டுப் பார்த்தாள்.
    சொல்லினில் தீயைக் கலந்து - சில
    சொற்களைச் சொல்லினள் மெல்ல:
    'கல்லிடை நார்உரிக் கின்றான்! - அனற்
    காற்றினில் நீர்வேண்டு கின்றான்.
    வல்லியைத் தொட்டிடு வானேல் - அவன்
    வாழ்வினை மீட்பவர் இல்லை!'

    இவ்வுரை சொன்ன மறத்தி - மயக்
    கேறினள்; மெய்ம்மறந் திட்டாள்!
    செவ்விதழ் சோர்ந்தது! கண்கள் - ஒளி
    தீர்ந்தன! வேர்வையின் நீரில்
    அவ்வுடல் மூழ்கிற்று! மேகம் - திசை
    ஆர்ந்தது போற்கருங் கூந்தல்
    எவ்விடத் தும்பரந் தோடி - நிறைந்
    திட்டது கட்டுக் குலைந்தே!

    செங்கான் உடல்பதைத் திட்டான் - என்ன
    செய்வதென் றேஅறி யாமல்
    அங்கும்இங் கும்பறந் தோடி - வீட்டின்
    அக்கம்பக் கம்சொல்லப் போனான்.
    சிங்கனைக் கண்டனன்! 'ஏடா - செங்கான்
    செல்'என்று கூறினன் சிங்கன்.
    செங்கான் பயந்து நடந்தான் - அந்தச்
    சின்னக் குடிசையின் பின்னே.

    சிங்கன்அவ் வீட்டில் நுழைந்தான் - உற்ற
    சேதிகள் யாவும் தெரிந்தான்.
    அங்குச்சுப் பம்மாவின் அண்டை - அவன்
    அண்டினன்! மற்றவர் இல்லை.
    பொங்கிற்று வானில் முழக்கம்! - மின்னல்
    பொல்லாங்கு காட்டிற்று! நல்ல
    மங்கைக் கிரங்கி இருட்டும் - அழும்
    வண்ணம் பொழிந்தது மாரி!

    காட்டை முறித்திடும் காற்றும் - அவன்
    கையை முறிப்பது போலே
    தோட்டத்து வாசலி னோடு - சென்று
    தூள்பட வைத்தது வீட்டை!
    கூட்ட மலர்ச்சிறு கொம்பை - வையம்
    கும்பிடத் தக்கஓர் தாயைத்
    தீட்டுப் படாத நெருப்பை - விரல்
    தீண்டக் கடித்திடும் பாம்பை

    ஒட்டுற வில்லா வடக்கன் - உல
    கொத்தது காணாத தீயன்
    எட்டுத் திசைகளில் எல்லாம் - பின்னர்
    'ஏஏ' எனச்சொல்லி ஏசக்
    கொட்டிக் கிடந்திட்ட பூப்போல் - அந்தக்
    கோதை கிடந்திட்ட போது
    தொட்டனன்! தொட்டனன்! மீளாப் - பழி
    சூழ்ந்தனன்! சூழ்ந்தனன்! சிங்கன்!

    பொழுது விடிந்திட வில்லை! - இன்னும்
    பொற்கோழி கூவிட வில்லை!
    எழுந்து வௌியினிற் சென்றான் - மாதர்
    இருவர் இருந்திடும் வீட்டில்
    நுழைந்தனன் அத்தீய சிங்கன் - இதை
    நோக்கி யிருந்தஅச் செங்கான்
    அழுத கண்ணீரில் நனைந்தான் - சுப்
    பம்மாவைக் கண்டிட நின்றான்.

    போயிற்று மங்கை மயக்கம்! - இன்னும்
    பொழுதோ வெளுத்திட வில்லை.
    போயிற்று மானம்! உணர்ந்தாள் - உடல்
    போயிற்று! நல்லுயிர் தானும்
    போயிற்றுப் போவதன் முன்னே - சென்று
    போக்கிடு வேன்அவ னாவி!
    வாயிலில் நின்ற செங்கானைச் - 'சிங்கன்
    வந்ததுண் டோ?'என்று கேட்டாள்.

    'உண்டதும் நீவிர் மயங்கிப் - பாயில்
    உருண்டதும் கண்டேன் துடித்தேன்.
    கண்டதும் இப்பாழும் கண்தான் - இக்
    கையில் வலியில்லை தாயே.
    அண்டையில் நானின் றிருந்தேன் - பின்னர்
    அச்சிங்கன் உள்ளே நுழைந்தான்.
    அண்டையில் நில்லாது போடா - என்ற
    அவன்சொல்லை மீறா திருந்தேன்.

    இருட்டோடு வௌிவந்த சிங்கன் - அவன்
    இங்கிருந் தேபுறப் பட்டான்.
    புரட்டனோ டேகினேன் நானும் - கால்
    பொத்தென்ற சத்தமில் லாமல்!
    திருட்டு நடைகொண்ட குப்பு - வீடு
    சென்றனன் நானிங்கு வந்தேன்.
    கருத்துக் கலங்கினேன் தாயே! - என்
    கடமையை நான்செய்ய வில்லை.

    சேரியெல் லாமிதைச் சொன்னேன். - அவர்
    சீறிக் குதித்தனர் தாயே!
    சேரியின் மக்களைப் பாரீர்! - இதோ
    தீயெனச் சீறிநிற் கின்றார்.
    ஊரும் கிளம்பிடும் தாயே! - மொழி
    ஒன்றுசொல் வீர்இந்த நேரம்
    வாரிக் குவிப்பார்கள் தாயே - அந்த
    வடக்கரை' என்றனன் செங்கான்.

    ஓடினள் சிங்கனை நோக்கி - உடன்
    ஓடினர் சேரியின் மக்கள்!
    ஓடினன் செங்கானும் அங்கே - உம்
    உம்என்று தட்டினள் கதவை.
    நாடித் திறந்தனன் சிங்கன் - கதவின்
    நடுநின்ற அவன்மார்பு நடுவைச்
    சாடிப் புகுந்ததே கத்தி! - குத்திச்
    சாய்த்தனள் பெண்இந்நி லத்தில்!

    காம்பில் வளைந்திட்ட கொடுவாள் - செங்கான்
    கையோடி ருந்திட்ட தாலே
    'பாம்புகாள் ஒழியுங்கள்!' என்றான் - இரு
    பழிமாத ரும்தீர்ந்து போனார்.
    தேம்பாத அழுகையும், நீரின் - துளி
    தெரியாத கண்களும் கொண்டாள்
    வேம்பாக எண்ணினாள் வாழ்வை - கோட்டை
    விடியாத முன்னமே சேர்ந்தாள்.

    கோட்டையின் வாசலைக் காப்போர் - பெருங்
    கொட்டாவி விட்டுக் கிடந்தார்.
    பாட்டையைப் பார்க்க்கவே யில்லை - உயிர்ப்
    பாவையும் காவல் கடந்தாள்.
    கோட்டைப் புறத்தினில் எங்கும் - தூக்கக்
    கோலமல் லால்விழிப் பில்லை.
    பூட்டும் படைவீடு கட்குள் - நெடும்
    புன்னை மரத்திற்கு நேரில்

    தன்கணவன் சேர்படை வீடும் - முற்றும்
    சாத்திக் கிடந்ததைக் கண்டாள்.
    'என்னுயிர்ப் பொருளே திறப்பீர்! - கதவை
    இன்னுமோ தூக்கம்என் அத்தான்?
    ஒன்று மறியேனைச் சிங்கன் - தொடும்
    உள்ளம் படைத்தனன் கேளீர்!
    என்னை மயக்கத்தில் ஆழ்த்திக் - கற்பை
    ஈடழித் தான்வெறும் பேடி!

    செந்தமிழ்ச் சேய்தொட்ட மேனி - தன்னைத்
    தீண்டிட்ட தீயனைக் கொன்றேன்.
    அந்தோ உமைக்காண வேண்டும் - என்றன்
    ஆவிதான் போய்ச்சேரு முன்னே!
    எந்த நிலைதனில் உள்ளீர்? - உம்மை
    என்னென்ன செய்தனன்? காணேன்!
    அந்தோ எனக்கூவி மங்கை - அவள்
    அங்குமிங் கும்பறக் கின்றாள்.