LOGO
  முதல் பக்கம்    இலக்கியம்    சங்க இலக்கியம் Print Friendly and PDF
- ஐஞ்சிறு காப்பியங்கள்

நீலகேசி பகுதி -1

 

நீலகேசி என்பது ஐஞ்சிறு காப்பியங்கள் எனப்படும் ஐந்து தமிழ் இலக்கிய நூல்களுள் ஒன்று. சமண சமய நூலான நீலகேசி ஒரு கதைப் பின்னணியில் சமணக் கொள்கைகளை விளக்குகின்றது. தமிழில் எழுதப்பட்ட முதலாவது தருக்க நூல் இதுவெனக் கூறப்படுகின்றது. பௌத்த சமயத்தின் பெருமை கூற எழுந்த காப்பியமான குண்டலகேசி எனும் நூலுக்கு மறுப்பாகவே நீலகேசி எழுதப்பட்டுள்ளது. எனினும் இதனை எழுதியவர் யார் எனத் தெரியவில்லை. 
இந்நூல் கடவுள் வாழ்த்து தவிரப் 10 பகுதிகளாக வகுக்கப்பட்டுள்ளது. இப் பதினொரு பகுதிகளிலும் மொத்தமாக 894 பாடல்கள் உள்ளன. 
கடவுள் வாழ்த்து
1 நல்லார் வணங்கப் படுவான்பிறப் பாதி நான்கு
மில்லா னுயிர்கட் கிடர்தீர்த்துய ரின்ப மாக்குஞ்
சொல்லான் றருமச் சுடரானெனுந் தொன்மை யினா
னெல்லா முணர்ந்தா னவனேயிறை யாக வேத்தி.
2 அன்னான் பயந்த வறவாரமிர் துண்டு நின்றார்
இன்னா ரினைய ரெனவேண்டுவ தில்லை யார்க்கும்
பன்னாந் துணையும் பணிந்தாகிய பத்தி யினா
னென்னா லுரைக்கப் படுகின்றதொன் றீங்கு ளதே.
3 பண்டாக மத்துட் பயிலாவுரை யென்று மிக்கார்
விண்டீங் கிதனை வெகுளார்விடல் வேண்டு வன்யான்
தண்டா மரைமே னடந்தான்றடந் தாள்வ ணங்கிக்
கண்டேன் கிடந்தேன் கனவின்னிது கண்ட வாறே.
4 ஆய்நீல வுண்க ணவளாயடங் காமை செய்யும்
பேய்நீல கேசி பெரியோனறங் கொண்ட பின்னைத் 
தீநீல வுள்ளந் திரிந்தேறு திருவத் தளாய்
மாஞால மெல்லா மறமாற்றிய மாட்சி யளா.
5 தேவன் னுரைப்பத் தெளிந்தேன்பிற் றெளிந்த வெல்லாம்
மாவென் றுகொண்டேன் மடனேவலி யாக நின்று
நாவல் புலவ ரவைநாப்பண்ணி நாட்ட லுற்றேன்
பாவின் னவென்று பழிப்பாரினி யில்லை யன்றே.
6 கண்டிங்கு நாளுங் கடல்வையகங் காதல் செய்யும்
வெண்டிங்க டானும் விமலந்தனக் கில்ல தன்றே
கொண்டென்சொ லெல்லாங் குணனேயெனக்கூறு கென்னே
னுண்டிங்கோர் குற்ற மெனில்யானுமொட் டாமை யுண்டோ.
7 தெள்ளி நரைத்துத் தெருளாதுறு தீமை செய்யும்
புள்ளி னுரையும் பொருளாமெனக் கோட லினா
லெள்ளுந் திறத்த.: துரையென்றிது நீக்க லின்றாய்க்
கொள்ளும் முலகங் குணமாணறம் வேண்டு மென்றால்.
கடவுள் வாழ்த்து
8 நாடும் மநாடா ளரசுந்நக ருந்நகர்சூழ்
காடுங் கடவுள் புகனீக்குதல் கார ணம்மாத்
தேடுஞ் சிறுபேய் பெரும்பேய்த்தியைச் சென்று பற்றும்
பாடும் மவடான் பகைகொண்டுபல் கால்வெ ருட்டி.
9 தான்கண்ட வன்செய் தவந்தன்னைக் கலக்க கில்லா
மான்கொண்ட நோக்கின் னவளாய்மற மாற்றி யபின்
னூன்கொண்ட காட்சி முதலாக வுடைத்த தெல்லாம்
யான்கண்ட வாறே யுரைப்பன்னவை யார்க் கிதனை.
தர்ம உரை
10 மாஞ்சோலை பொங்கி மருதங்கிளிப் பிள்ளை கள்வாய்த்
தீஞ்சா றொழுகுந் திணையின்னணி தங்கி யேங்குந்
தாஞ்சால வாழ்நா டளிரீனுந் தகைய துண்டு
பாஞ்சால மென்று பலரும்புகழ் பார்த்தி நாடே.
11 வாடா வளத்தான் மலர்ஞால மதிப்பின் மிக்க
நாடாவ தி·தா மதனன்னலஞ் சொன்ன லத்தாற்
கூடா தெனினுஞ் சிலகூறலும் வேண்டு மன்றே
பாடா விருந்தார் பரிவஞ்சும் படிய தன்றே.
12 வருபுனலன வளவயலிடை மறிவனவின வாளை
மருவினியன மகிழ்தகையன மலர்சிறையன நாரை
கருவரியன கடுநடையன கனைகுரலன கம்புள்
திருவுருவின தெரிகதிரின திசைதிசைதொறு செந்நெல்.
13 பணைநிலையன கமுகொடுபடு பழமுதிர்வன தெங்க
மிணைநிலையன சுளைகனியிவை யினியனபல வாழை
மணனயர்வன மனையயலன மதுவிரிமணி நீலந்
திணிநிலையன திரளரையன தெரிமலரன மருதம்.
14 கரைதழுவிய கழிமடலின கடிகமழ்வன கைதை
புரைதழுவிய பொதியவிழ்வன பொன்மலர்வன புன்னை
விரைதழுவிய விழைதகையன வெறிமலர்விரி ஞாழல்
நிரைதழுவிய நெறிகழியிடை நிகரலரன நெய்தல்.
15 குருவுடையன கொடிமிடைவொடு குலைவிரிவன கோடல்
தருசுடரன தளவயலின தகைமலரன தோன்றி
யருகுடையன வணியுருவின வயலனவலர் காயா
முருகுடையன முகைவிரிவன முறியலர்வன முல்லை.
16 நனைசினையன நகுவிரையன நலனுடையன நாகம்
வினையுடையன பொழுதிவையென விரிவனகணி வேங்கை
கனைசுடர்விடு கதிர்மணியறை களனயர்வன காந்த
ளினியனபல சுனையயலன விறுவிரையன குறிஞ்சி.
17 ஆடலொடு பாடலவை தாமறுத லின்றிக்
கேடில்புக ழாரவைகள் கண்டுமிசை கேட்டு
மூடலொடு கூடலுணர் வார்கள்புணர் வாராய்ச்
சேடரொடு சேடியருஞ் செல்வமிக நல்கி.
18 தானமொடு சீலமவை தாங்கிநல மோங்கி
மானமொடு மாயமில ராயமனை யாருங்
கானமொடு கல்லடரு ளில்லிடரு நீங்கி
ஞானமொடு செய்வினைக ணையமுயல் வாரும்.
19 அந்தணரு மல்லவரு மாகியுட னாய
மந்தமறு நால்வருண மாட்சியின ராகித்
தந்தநெறி யிற்றிரித றானுமில ராகி
நந்திமிசை சேறலுடை நன்மையத நாடே.
20 ஞாலமறி நன்மையுடை நாடதென லானு
மாலுமழை மூன்றுமுடை மாதமென லானுங்
காலமவை தாங்கடுமை காண்பருமை யாலும்
பாலைநில மொன்றுமவ ணின்மை பழுதன்றே.
21 இன்ன தன்மையி னாடினி தாளுமம்
மன்ன வன்னவன் யாரெனில் வானிடைச்
சொன்ன நீர்மைச் சுரேந்திரன் போன்றிவட்
டன்ன னாரில் சமுத்திர சாரனே.
22 ஆற்ற லாலரி மாவவ னாணையாற்
கூற்ற மேயெனக் கூறலு மாங்குடி
போற்ற றாயனை யான்பொருந் தார்கண்மேற்
சீற்றத் தாற்றெறு தீத்திர ளேயனான்.
23 தீய தீரத் திருவிளை யாடிய
தேயங் காவல னாய்த்திசை யாவினு
மீய நீண்டகை யேந்த னகர்திசை
போய புண்ட வருத்தன மென்பதே.
24 வளங்கெழு நெடுமதில் வாயில் யாவையு
முளம்புக விழுங்கியிட் டுமிழ்வ வொத்துமேல்
விளங்கிவெண் மதிசெலல் விலக்கி நீள்விசும்
பளந்ததன் றுணைமையு மறிவ தொத்தவே.
25 விரைசெல லிவுளியும் வேழ வீட்டமு
நிரைசெலற் கொடுஞ்சிநன் னேமி யூர்தியு
மரசுடைப் பெருங்கடை நெருங்கு மார்கலி
திரைபொரு கடலொலி யன்ன செம்மற்றே.
26 அகிற்புகை யளாவியு மணிகொள் வீதியிற்
றுகிற்கொடித் தொகுதியுந் தூய சுண்ணமு
முகிற்றலைக் கலலிவான் மூடி மாநகர்
பகற்கிடை கொடாததோர் பான்மை மிக்கதே.
27 ஆங்க மாநக ரணைந்தது பலாலைய மென்னும்
பங்கொள் பேரதவ் வூரது பிணம்படு பெருங்கா
டேங்கு கம்பலை யிரவினும் பகலினு மிகலி
யாங்கு நீர்வையத் தோசையிற் போயதொன் றுளதே.
28 விண்டு நீண்டன வேய்களும் வாகையும் விரவி
யிண்டு மீங்கையு மிருள்பட மிடைந்தவற் றிடையே
குண்டு கண்ணின பேய்களுங் கூகையுங் குழறிக்
கண்ட மாந்தர்தம் மனங்களைக் கலமலக் குறுக்கும்.
29 ஈமத் தூமமு மெரியினு மிருளொடு விளக்கா
வூமைக் கூகையு மோரியு முறழுறழ் கதிக்கும்
யாமத் தீண்டிவந் தாண்டலை மாண்பில வழைக்கும்
தீமைக் கேயிட னாயதோர் செம்மலை யுடைத்தே.
30 வெள்ளின் மாலையும் விரிந்தவெண் டலைகளுங் கரிந்த
கொள்ளி மலையுங் கொடிபடு கூறையு மகலும்
பள்ளி மாறிய பாடையு மெலும்புமே பரந்து
கள்ளி யாரிடைக் கலந்ததோர் தோற்றமுங் கடிதே.
31 காக்கை யார்ப்பன கழுதுதங் கிளையொடு கதறித்
தூக்க ளீர்ப்பன தொடர்ந்தபல் பிணங்களுந் தூங்கச்
சேக்கை கொள்வன செஞ்செவி யெருவையு மருவி
யாக்கை கொண்டவர்க் கணைதலுக் கரிதது பெரிதும்.
32 கோளி யாலமுங் கோழரை மரங்களும் குழுமித்
தூளி யார்த்தெழு சுடலையு முடலமுந் துவன்றி
மீளி யாக்கைய தாக்கியுண் பேய்க்கண மிகைசூழ்
கூளி தாய்க்கென வாக்கிய கோட்டமொன் றுளதே.
33 இறைவி கோட்டத்து ளீரிரு திங்கள தகவை
யுறையு ளாகவவ் வுறையருங் காட்டகத் துறைவான்
பொறையு மாற்றலும் பூமியு மேருவு மனையான் தான்.
சிறைசெய் சிந்தைய னந்தமில் பொருள்களைத் தெரிந்
34 அத்தி காயங்க ளளவைக ளாலளந் தறிவான்
குத்தி யாதிய குணங்களிற் பெரியவ னரிய
பத்தின் மேலிரு தவத்தினிற் பவத்தொட ரறுக்கும்
முத்தின் யான்முனிச் சந்திர னெனும்பெயர் முனிவன்.
35 அன்றக் கோட்டத்து ளறிவிலா மறிதலை யறுப்பான்
சென்ற தெய்வதைக் கெனச்சிலர் சிறப்பயர் பொழுதின்
நின்றக் கோண்மின மெனச் சொல்லி நெறியறி வுறுவோ
னொன்றற் பல்வகை யுயிர்க் கொலை யுரைமின மெனவே.
36 பண்டிந்நின்ற பணைத்தோளி பாலற்பெ றாமையைக்
கண்டியாமிக் கணமோடி தன்பாற்சொன் னோமாக
வுண்டதாயிற் றோர்குழவி யென்னவுவப் பித்தற்குக்
கொண்டுவந்தே மறியறுக்க வென்றார் கொலையாளர்.
37 ஊனுடம் போவுயிரோ வுறுகுழவி யாத
றேனொடுங்குங் குழலாட்குத் தேவர்மன னுந்தந்த
தூனுடம் பென்னி லுதிரமா முயிரென்னின்
மானிடமாம் வினைமேலைச் செய்தன்றோ வந்ததென்றான்.
38 ஏறியானை யிருங்கலைக ணேர்ந்தா ரவையிவையென்
றூறங்கி யுருவுருசெய் தாலுமுவந் தொழிபவான்
மாறுகோ ளிலைமண்ணான் மறியுருசெய் தீந்தக்காற்
பாறினீர்க் கும்மவர்க்கும் பழிபாவ மொன்றிலையே
39 கொன்ற வன்னே கொடியனென வுலகங் கூறு மதனாலு
மொன்ற நூலா ருரைகளோ டொப்ப முடியு மதனாலு
மின்றி னின்று மிதுவொழிதி ராயி னுங்கட் கிருமைக்கு
நன்றி தென்றான் வெந்நரகம் புகுதல் விலக்கு நாவினான்.
40 கோறல் பொய்த்தல் கொடுங்களவு
நீக்கிப் பிறர்ம னைகண்மேற்
சேற லின்றிச் செழும்பொருண்மேற்
சென்ற சிந்தை வேட்கையினை
யாறு கிற்பி னமருலக
நுங்கட் கடிய தாbமன்றான்
நீறு மோடு நிழன்மணியும்
பொன்னு நிகரா நோக்குவான்.
41 ஏத்து தற்கேற் றானிரங்கி யின்ன வைசொல் லக்கேட்டுப்
பாத்தி யோயெம் பழவினையும் பாறு கென்று பணிந்துதாம்
யாத்து நின்ற வம்மறியும் மறமு முடனே கொண்டுபோய்க் 
காத்து மென்றார் கருவினையு ணீங்கு நல்ல கருத்தினார்.
42 ஆய மெல்லா மதுசொல்லிப் போக வவணே வாழ்கின்ற
பேயுங் கூடிப் பெரிதுமகி சூழ்ந்து தம்பெற் றிசொல்லி
னாயு மாக்க ருத்துமில னாவ னிவனங் கட்கென்னிற்
றீயு மன்னென் றேற்றகரு மையாலெனுஞ்சிந் தையிலவாய்
43 நிரந்து வெங்கதி ரெழுதலி னிற்றலை யிலதாய்க்
கரந்த காரிருள் போற்கணங் காண்டலுக் கரிதாய்ப்
பரந்த நாம்பல நாடுகள் பாடிக ணாடி (றெண்ணி)
யிரந்தோர் வன்றெய்வங் கொணர்ந்திவற் கடிதுமென்
44 ஆசு மிங்கிருந் தினியென்னை எழுகவென் றயல
காசி நாட்டினுஞ் சேடிய நாட்டினுங் காணா
தேசந் தாம்பல திரியவத் தென்றிசை நீல
கேசி மாதெய்வந் தலைப்பட்டுக் கிளர்ந்தின்ன வுரைக்கும்.
45 வலிசெய் தெம்மிடம் புகுந்தடு மடையொடு முடைசேர்
பலியு மூட்டுதல் பாவமீ தெனப்பலர்க் குரைத்துக்
கலிகொள் காடுதன் காற்பொடி யாகவுங் கருதா
னலைசெய் தானெமை யாமுனக் கபயமென் றழுத.
46 அழுவ தென்செய அருந்தவம் வலித்தவ னிருந்து
பொழுது போக்குதல் புரிந்தனன் பொருத்தம· துடைத்தே
கழுகு தாமுணக் காட்டுவ னெனக்கைகள் புடையா
வெழுக வென்றுசென் றிடுபிணப் பறந்தலை யிருந்தாள்.
47 இருட்டி ருட்டென நடந்துசென் றெழுந்தெழுந் திருக்கும்
வெருட்ட லன்னினை விழுங்குவ னெனத்தன்னை வியக்கு
மருட்டி றம்மில னறியினி யருவரை நெடுங்கோட்
டுருட்டு வேனென வுயர்தவத் தவன்முன்னை யுரைக்கும்.
48 சீல நல்லன சினவரன் றிருமொழி தெளிந்தான்
கால மூன்றினுங் கடையில்பல் பொருளுணர் வுடையான் 
மேலு மின்னபல் வியந்தரம் வெருட்டுத லறிவான்
நீல கேசிதன் னெறியின்மை யிதுவென நினைந்தான்.
49 வெருட்டு மாகிலும் வெருட்டுக விகுர்வணை களினாற்
றெருட்டு வேனிவ டிறமின்மை சிறிதிடைப் படலும்
பொருட்டி றங்களைப் புலமையிற் புனைந்துரை பெறுமே
லருட்டி றந்நல வறநெறி பெறுதலு மறிந்தான்.
50 மாக மேயுற மலையன்ன சிலையொடு சிலையா
மேக மேயென விசும்பிடை வெடிபட விடியா
நாக மேயென நாவினை நீட்டுவ காட்டாப் 
பாக மேயெனப் பலவெனச் சிலவென வுலவும்.
51 இலங்கு நீளெயிற் றிடையிடை யழலெழச் சிரியாக்
கலங்கு மார்ப்பொடு சார்ப்படு மழையெனத் தெழியாப்
பிலங்கண் டன்னதன் பெருமுழை வாய்திறந் தழையா
மலங்க நின்றுதன் மடனெடு மயிர்க்கையிட் டுயிர்க்கும்.
52 பொங்கு பூமியுட்பொடிபட வடியிணை புடையாப்
பங்க மேசெய்து படபட வயிறடித் திறுகி
யங்கி போலவீழ்ந் தலறிநின் றுலறியங் காக்கு
மெங்குந் தானென வெரிகொள்ளி வளையெனத் திரியும்.
53 கல்லி னாற்கடுங் கனலினுங் கடுகென வெடிக்கும்
வில்லின் வாய்ப்பெய்து விளங்குவெண் பகழிகள் விடுக்கும்
மல்லி னாற்சென்று மறித்திடு வேனென நெறிக்கும்
பல்லி னாற்பல பிணங்களி னிணங்களைப் பகிரும்.
54 ஓடு முட்குடை யுருவுகொண் டருவென வொளிக்கும்
பாடு பாணியிற் பலபல கலகல வொலியா
ஆடு நாடக மரும்பசி களைகென விரும்பி
ஊடு போவனென் றுரைத்துரைத் துள்ளஞ்செய் தொழியும்.
55 குஞ்ச ரம்பெருங் கொடுவரி கடுவிடை கொலைசூ
ழஞ்சு தன்மைய வடலரி யெனவின்ன பிறவும்
வெஞ்சி னம்பெரி துடையன விவையினும் வெருளான்
றஞ்ச மன்றிவன் றவநிறை சுடுமெனத் தவிர்ந்தாள்.
56 அச்ச மேயுறுத் தழிக்குவன் தவமென அறியேன்
விச்சை வேறிலன் விழுக்குண முடையனிவ் விறலோன்
இச்சையாலன்றி யிவன்முன்னை நிலையெனக் கரிதா
நச்சு மெய்யென நடுங்கும் னுடம்பென வொடுங்கி.
57 ஆற்றல் சான்றவ னருந்தவ வழலெனை யடுமான்
மாற்று மாறென்கொ லெனநனி மனத்தினு ணினையாச்
சீற்றந் தீர்ந்தென்செய் கருவினை தணிகெனப் பணிந்தாள்
கூற்றம் போல்வதோர்கொடுமையையுடையவள் குறைந்தே.
58 சிந்தித் தாளிது செறியெயிற் றரிவைய துருவாய்ப்
பந்தித் தாகிய பழவினை கெடுகெனப் படிற்றால்
வந்தித் தியான்கொண்ட வடிவினின் மனநிறை யழித்தா
னொந்தித் தீநிகர் நோன்புகை விடுமிவ னெனவே.]
59 யாம நீங்கலு மரசன்ற னொருமக ளுரைசால்
காம லேகைதன் னுருவொடு திருவெனத் தோன்றித்
தாமஞ் சாந்துதண் மலரின்ன பலகொண்டு துணைசால்
சேமங் காவல சேவடி போற்றெனச் சென்றாள்.
60 வணங்கி வந்திடம் வலங்கொண்டு வழிபடு பொழுதில்
கணங்க டாம்பல கடன்சொல்லிக் கலந்தெடுத் தேத்தித்
துணங்கை யாடத்தன் றுகிலிடை மேகலை துளங்க
வணங்கு மெய்யவ ளருந்தவ னுழைவர நினைந்தாள்.
61 காவ லாளகுங் கடையிறந் திவண்வர வொழிக
வேவ லாளரு மிதற்கெய்து மியல்குறை முயல்க
கூலி யான்குறை யுளதெனக் குறுகுமி னமரென்
றோவில் பல்புக ழுறுதவ னறியநின் றுரைக்கும்.
62 ஆண்டைக் கோட்டத்தை அணைந்ததோ ரகலிலை யால
மாண்டைக் காயதோர் மரமுத லிருந்தமா தவனைக்
காண்டக் காயென்செய்கருவினை தணிக்கெனப் பணிந்தாள்
வேண்டிக் கொண்டவவ் வியத்தகுவிளங்குரு வுடையாள்
63 வேண்டிய வுருவத னாலும் வேட்கைசெய் யுருவத னாலுங்
காண்டகு மடவர லுருவங் காமுறு வதுநனி தாங்கி
யீண்டிய மிகுகுணத் திறைவ னியல்பினை யெனையது நினையா
நீண்டதோர் கொடியயற் கொடிபோ னிறைதவ வருளென நின்றாள்.
64 உடம்பொடு முயிரிடை மிடைந்த வொற்றுமை வேற்றுமை விகற்பிற்
றொடர்ந்தபல் வினைகளைத் துணிக்குஞ் சுதநெறி முறைமையு மறிவான்
படர்ந்ததன் யோகினை நிறுவிப்பணிந்தவரட் காசிடை மொழிந்தா
னிடம்பக மகளிவள் பெரிது மிராசபுத் திரியல ளெனவே.
65 என்னைஈண் டைக்கு வரவென் றருந்தவன் வினவலு மெழிலார்
பொன்னனாள் புடைபெயர்த் திட்ட பொலங்கல மனங்கலக் குவபோன்
மின்னொளி யோடுற மிழற்றமிழற்றுவ கிளியென மொழிந்தாள்
முன்னநான் பரவிய வரங்கண்முடிகுறை கொடுப்பதற் கெனவே.
66 யாதுநீ கொண்ட வரமென் றருந்தவ னியல்பினின் வினவ
வேதினாட் டிறையெங்க ளிறைமே லியல்பின்றி யெழலொழி கெனவே
போதுசாந் தவியொடு புகையும் பொருந்திய பொருந்தெய்வக் கெனலு
மோதிஞா னியிது வாயி னுரையழ கீதென மொழிந்தான்.
67 தோடுகொண் டொருசெவி விளங்கத் துளங்குவ மகரமொன் றாடப்
பாடுவண் டோடுசுரும் பரற்றப் பல்கலம் வயிரவில் வீச
வாடுகொம் பனையவ ருரைக்கு மச்சமோ பெரிதுடைத் தடிகள்
காடுகண் டாற்பிறர்க் கறியேன் கவற்றுவ தொக்குமீ தெனக்கே.
68 மணிநகு நெடுமுடி மறவேன் மன்னவன் மகளெனின் மடவாய்
அணிநகை யாயமோ டாடி அரும்பெறற் சுற்றமோ டிருப்பாய்
பிணிமிகு பேய்வன மிதனுட் போதுற லொருதலை பிறவோ
துணிவொடு துறந்தவர்க் கல்லாற் றுன்னதற் கரிதிது பிறர்க்கே.
69 வேணுவோ டினையன பிறவும் வியப்புறு பெருவனம் வினவிற்
பேணுதற் கரிதிது பெரிதும் பிணிதரு பேய்வன மெனவே
வாணுதன் மயிர்குளிர்த் துரைக்கும் மாதவத் தடிகளென் றானுங்
காணுதற் கரியன வுருவங் கண்டறி வனகளு முளவோ.
70 புக்கிருந் தொருமனை யுறைவார் போவதும் வருவதுங் கண்டான்
மக்களுந் தாயரந் தம்முள் மருள்வதும் வெருள்வது முளதோ
மிக்கபல் கதிகளு முயிரின் மெய்ம்மையு முணர்ந்தவர்க் கரிதே
ஒக்குமற் றவையுள வேனு முரைப்பது பொருத்தமின் றெமக்கே.
71 சந்திர முனிவர னுரைப்பத்தளிரியல் சாவுகள் சாரா
மந்திர முளதெனி னடிகள்மனத்தொடு பணிமின மெனவே
யந்தரத்தவர்களும் வணங்குமருந்தவ னவையுனை யடையா
இந்திரன் வேண்டினும் பேய்களென்னமற் றிலங்கிழை மடவோள்;
72 துப்படு துவரிதழ் துடிக்குந்துகிலிடை யகலல்கு றுளக்குஞ்
செப்படு வனமுலை செறிக்குஞ்சிதரரி மழைக்கணுஞ் சிறைக்கு
மொப்படு துடியிடை யொசிக்குமுவ்வுறு மதிமுக முழற்று
மிப்படி யவளிவை செயலுமிவையெனை யெமக்கென வுரைத்தான்.
73 காதின கனகப் பைந்தோடுங்கைவெள் வளைகளுங் கழலத்
தாதின வினமலர் பலவுந்தலையன நிலமிசை யுதிரப்
போதன புணரரி நெடுங்கண்புனல்வரப் பூந்துகிற் புடையா
வேதனை பெரிதுடைத் தடிகள்விளிகவிப் பிறப்பென வுரைத்தாள்.
74 பிறவியும் பிறவியுட் பிறக்கும் பிணியுமப் பிணியினைத் துணிக்கு
மறவியின் மருந்துமம் மருந்தின்மாட்சியுங் கேட்குறின் மடவா
யறவிய மனத்தினை யாகி அலங்கழித் தொழிலொழிந் தடங்கி
உறவினை யோம்பினை யிருவென்றுயர்தவ னுரைத்தலு மிருந்தாள்.
75 நாற்கதி யுள்ள நரகரை நாஞ்சொல்லின் மூன்றுவகைக்
காற்று வலையங்க ளேந்து நிரையக் கதிநிலந்தா
மேற்ற நிகோதத்தி னிம்ப ரிருளி னிரளிருண்மே
லாற்றப் புகையள றார்மணற் கூர்ம்பர லாய்மணியே.
76 ஏழா யவைவிரிந் தெண்பத்து நான்குநூ றாயிரமாம்
போழா மவற்றப் புரையின் விகற்பமும் பொற்றொடியாய்
கீழா ரலிகண் முழுச்செவி கிண்ணர்க ளெண்ணிகந்த
வூழாம் பிறப்புமுவ் வாதமல் லாருரு வொப்பினரே.
77 விலங்கின் வகையும் விரிவன யான்சொல்ல வேண்டுதியே
லலங்கலம் பூணா யிருவகை யாமவை யென்கொலென்னின்
நிலங்களி னிற்பவுஞ் செல்பவு மாமென நிற்பனதா
மிலம்பட லின்றியிவ் வையகத் தைந்தா யியன்றனவே.
78 இயங்கு வனவு மிருபொறி யையறி வெல்லையவாய்
மயங்கியிம் மத்திம நல்லுல கத்தின மற்றிவற்று
ணயம்படு நாவின் மூக்கில நந்து முரண்முதலா
வயங்கியங் கோடிய வாயிரண்டாய அறிவினவே.
79 உண்ணி முகுட்டை எறும்பெறி தேண்முத லாவுடைய
வெண்ணில் பல்கோடிய வாயவ் விரண்டொடு மூக்குடைய
கண்ணிய மூவறி வாமவை பெற்றாற் கருணமிலா
நண்ணிய வண்டொடு தேனீ யனையவு நாலறிவே.
80 இறப்பப்பல் காலின வெட்டி னிரண்டிரண் டேயிழிந்த
பறப்ப நடப்ப தவழ்வன வூர்வன பற்பலவாச்
சிறப்புடை யிந்திய மைந்தென வந்த செவியுடைய
மறப்பில் கடலொடு தீவினு மல்கிய பல்விலங்கே.
81 வெப்பமுந் தட்பமு மிக்கு விரவிய யோனியவாய்ச்
செப்புவ செப்பில் செய்கைக ளாற்றம செய்வினையைத்
துப்பன போர்த்தும் பொடித்தும் பொரித்து முன்றோன்றுவன
வொப்பவு மொப்பிலுடம்புடம் பேகொண் டுழல்வனவும்.
82 நல்லவர் தீயவர் திப்பிய ரொப்பில் குமானுயரோ
டல்லவ ருள்ளுறுத் தாடவ ரைவரு ளாதியினார்
சொல்லுக தன்மையென் பாயெனிற்சொல்லுவன் பல்வகையாற்
புல்லிய போகப் பெருநிலந் தன்னைப் பொருந்தினரே.
83 தீமா னுயர்திறந் தேற்றிடிற் றீவின் சிறுநிலத்தார்
கோமான் முதலார் குணங்களிற் குன்றிய குற்றத்தராய்த்
தாமாம் பெரிய தவந்தலை நிற்பினுந் தன்மைபெறா
ராமான் மடப்பிணை யன்னமென் னோக்கி யவரதிறமே.
84 திப்பிய ரென்னப் படுபவர் தீர்த்தந் திறப்பவரு
மப்பிய புண்ணியத் தாழிய ராழிய ரையவரும்
வெப்பிய வான் செலவ் விஞ்சையரெஞ்சலில் வெள்ளியரும்
பப்பிய ரேயவர் பான்மை வினவினும் பைந்தொடியே.
85 கோலமி னோன்றற் குமானுயர் தம்மையுங் கூறுவன்கேள்
வாலமுங் கோடும் வளைபல்லும் பெற்ற வடிவினராய்ச்
சீலமுங் காட்சியுந் தீண்டலு ரந்தரத் தீவிலுள்ளார்
நீலமும் வேலுங் கயலு நிகர்த்த நெடுங்கண்ணினாய்.
86 மானுய ரென்னப் படுபவர் தாமா விதையமென்னுங்
கானுயர் சோலைக் கரும நிலத்தார் கருவினை போய்த்
தானுய ரின்பந் தவத்தாற் றலைப்படுந் தன்மையினார்
வானுயர் தோன்றல் வளர்பிறை யேசிய வாணுதலாய்.
87 தூமாண் பவணர் வியந்தரர் சோதிடர் கற்பருப்பால்
வேமானியரென வைவரித் தேவர் விரித்துரைப்பிற்
றீமாண்குமரரோ டீரைவர் முன்னவ ரன்னவர்பின்
பூமாண் புனைகுழ லாய்க்கினிச்சொல்லற் பொல்லா துகொல்லாம்.
88 இன்குர லார்முத லாநும ரீறா விவருமெண்மர்
பொன்பிதிர்ந் தன்ன பொறிசுணங் காகத்துப் பூண்முலையா
யென்றலு மீரிழு தாரழ லுற்றாங் கினைபவளை
நின்றிறம் பின்னறி வாமறங் கேளென நேர்ந்தனளே.
89 அந்தர வாழ்க்கையர் சோதிடர் தாங்களு மைவகையர்
சந்திர சூரியர் கோளவர் நாளவ ரல்லவராய்
மந்தர மாமலை தன்னை வலமுறை சூழ்பவருஞ்
சிந்துபு நின்றுசெல் லாதே விளங்குந் திறலவரும்.
90 ஆரண னச்சுதன் சோதம னந்தமு மாதியுமாய்ப்
பாரணை நல்ல பதினறு கற்பத் தவரவர்மே (வோர்
லோரிண ராயமும் மூன்றொன்ப தைந்துக ளுள்ளுறை
வீரியர் வைமா னிகரெனக் கொண்ணீ விளங்கிழையாய்.
91 இப்ப டிப்பி றவியு 
ளொப்பி றீய நாரகர்
துப்ப ரிய மாதுயர்
செப்பு வாஞ் சிறிதினி.
92 ஈரி ருள்ளி னார்கடம்
பேர ளவ்வைஞ் ஞூறுவி
லோரு மோச னையவை
யூரும் வேத னையரே.
93 காள மான மெய்கடாம்
வாள வாய்க ளாற்பல
கீள வாப வாயினும்
மீளு மேனி நீரினே.
94 மல்ல வர்ம றஞ்செய்துங்
கொல்ல வாவ வல்லமெய்
பல்ல வாவு முள்ளன
சொல்ல வாவ வல்லவே.
95 பண்டை வோ¢ யர்கடாங்
கண்டு கண்க னல்களாய்
மண்டி மாம றஞ்செய்ப
வெண்ட வப்ப லவுமே.
96 பேடி வேத னைபெரி
தோடி யூறு மாதலாற்
சேடி யாடு வன்மையிற்
கூடி யாவ தில்லையே.
97 கொன்ற பாவ மென்றுமூன்
றின்ற பாவ மென்றுதீச்
சென்று வேவ வாயினு
ணின்று கூவ வாக்குவார்.
98 உண்ண வாவ நீரெனக்
கண்ண வாவ வாபவர்
நண்ண லாவ வல்லதே
ரெண்ண லாவ தில்லையே.
99 கரிவ கன்றி நின்றகம்
பொரிவ பொங்கி வீழ்ந்தழைத்
தெரிவ வின்ன மாதுயர்
பரிப வரு மில்லையே.
100 அங்கு வெங்க னலினுட்
டங்கி யுந்த லைத்தலை
பொங்கி யும்பு கைபுக
நுங்கி யுந்நு கர்வவே.
101 ஓச னைய பல்லுயிர்
வீவி னையு றவருங்
காய்சி னக்க டுவிடம்
பேசி னார்க்க ருளுணா.
102 ஓச னைய பல்லுயிர்
வீவி னையு றவருங்
காய்சி னக்க டுவிடம்
பேசி னார்க்க ருளுணா.
103 நலங்களில் பிறவியு ணஞ்சுணா ரகர்கள்பின்
விலங்கின்வே தனைகளும் விரிக்கல்வேண் டும்மெனிற்
கலங்கியொன் றொன்றினைக் கண்டுகாற் றென்னப்போ
மலங்கிநின் றும்மனம் மன்னுமஞ் சுங்களே.
104 தண்ணென்மா மழையினாற் றாமழிந் துழல்பவும்
புண்ணினா லழியமெய்ப் போரிடைப் புகுத்தவு
முண்ணல்கா ரணத்தினா லோட்டியிட் டொறுக்கவு
மெண்ணில்பல் வலையினு மிழக்குமவ் வுயிர்களே
105 வேதவா தியர்கடம் வேள்விவாய விட்டவும்
பூததே வர்கட்கெனாப் புல்லியோர்கள் கொல்லவு
மோதுநோய் மருந்தெனவ் வூட்டுதற் குரைப்பவும்
சாதலால் வரும்மிடர் தாமெனைப் பலவுமே.
106 நடுக்கமுறு நாற்கதியு ணரர்கள்படுந் துன்ப
மெடுக்கிலவை தாமிரண்டு பாகினவு மாகு
மடக்கமிலர்க் காவனவு மன்றிப்பொது வென்றும்
வடுப்பிளவு வாட்பகழி வாட்டியவொண் கண்ணாய்.
107 தீவினைசெய் வாயிலொடு செற்றமனக் குற்ற
மாவினையி னாம்வெகுளி மானமொடு மாய
மோவினையிற் பற்றவல மச்சமொடு மற்று
மாவனவெ லாமடக்க மில்லவர்த நோவே.
108 இழுக்கலுறு தீக்கதியி லுய்க்குமென வெண்ணார்
விழுக்குலங்கள் மாசுபடு மென்பதனை வேண்டார்
புழுக்குலங்க ளானிறைத்த போர்வையென வோரா
ரழுக்குடம்பிற் கேகெடுவ ராடவர்க ளந்தோ.
109 மதுவொன்றுங் கோதை மலரன்ன கண்ணாய்
பொதுவென்ற நோயும் புணர்ந்திரண்டு பாகா
மிதுவொன் றிடையூ றிரண்டாய் விரியு
மதுவன்றி மெய்ப்பிணியு மூன்றா யலரும்.
110 பெடையூடு சாயற் பிணையன்ன நோக்கி
யிடையூ றிரண்டு மினியாவை யென்னி
னடையா வுயிரதுவு மல்லதுவு மன்ன
நடையாய் முதலதுவு நாற்பூத மாமே.
111 பெருமழையு நீரும் பெரிதெறியுங் காற்றுங்
கருமலையுங் கல்லுங் கடுநவையு நஞ்சுஞ்
செருமலையும் பல்படையுஞ் செந்தீயும் வந்திங்
குருமிடியு மெல்லா முயிரல்ல வூறே.
112 செத்துவங்க டாக்கிச் செயிரி னணங்குதலும்
மக்கள் பலவகையின் மன்னு மலைகொலையுங்
துக்கஞ்செய் பல்விலங்கிற் றோன்று மிடையூறு
மொக்கவிவை மூன்று முயிருடைய வூறே.
113 தீர்வனவுந் தீராத் திறத்தனவுஞ் செய்ம்மருந்தி
னூர்வனவும் போலா துவசமத்தி னுய்ப்பனவும்
யார்வினவுங் காலு மவைமூன்று கூற்றவா 
நேர்வனவே யாகு நிழறிகழும் பூணாய்.
114 நல்லாய்நா ரின்றியே நாமுன் விரிசெய்த
வெல்லா விமையோர்க்குமென்று மிறுதி சார்ந்த
தல்லா லகன்றுன்ப மாகா நுமரன்றிப்
பொல்லா தவர்களுறு மல்லைப் புகலுறுங்கால்.
115 தீயே யெனவெவர்க்குஞ் செல்லல் பலவாக்கி
வேயே புரைதோளாய் மிக்க விடமெங்கும்
பேயே யெனப்பட்டுப் பேணா தனசெய்வர்
நீயே யெனினல்லை நின்போல்வ ரன்றோ.
116 பேர்தற் கரும்பிணி தாமிவை யப்பிணி
தீர்தற் குரியதிரி யோக மருந்திவை
யோர்தற் றெளிவோ டொழுக்க மிவையுண்டார்
பேர்த்த பிணியுட்பிற வார்பெரி தின்பமுற்றே.
117 மானொத்த நோக்கிமருந் தென்றவைமூன் றினுள்ளும்
ஞானத்தி னன்மைநனி கேட்குவை யாயினக்கா
லூனத்தை யின்றியுயி ராதிய வுள்பொருள்க
டானற் குணர்தலிது வாமதன் றத்துவம்மே.
118 காண்டலு மல்லதே யளவை காண்டன்முன்
பூண்டவைம் பொறிமன மவதி புண்ணிய
மாண்டகு மனப்பரி யாயங் கேவல
நாண்டகு மரிவைய ருருவ நண்ணினாய்.
119 நினைவு மீட்டுணர் வூக நேர்தரு
புனைவுசே ரணுமைபொய் யின்மை மெய்யுரை
முனைவர்தம் மாகம மொழியு மாகுமென்
றனையன காட்சியி லளவை யைந்துமே.
120 வைப்பு நயனள வைபுகு வாயிலென்றும்
பொய்ப்பி லுயிரே பொருவில்குண மார்க்கணை
செப்பி னிவற்றிற் றிரியாதுள் புகுபவாயி
னொப்பில் பெருமை யுணர்விற்குயர் மாட்சியாமே.
121 காட்சி வகைதான் கடவுண் முதலாய
மாட்சி யமைந்தபொரு ளெட்டு மனத்துவைத்து
மீட்சியில தாய்விரிந் துந்திய வின்பவெள்ள
வேட்கையது வாந்தெளி வென்றனர் வென்றவரே.
122 முந்துற்ற மூடப் புலிமூன்றும் பிழைத்த பின்னை
யன்பச்ச மாசை யுலகோடிலிங் காத்த ரொப்பு
மென்பெற்று மேத்த லிலராயெண் மயத்து நீங்க
லின்புற்ற காட்சி யுடையார்க்கியல் பாகு மன்றே.
123 ஐயுற்றல் வேட்கை யுவர்ப்பேமயக் கியாது மின்மை
செய்குற்ற நீக்க றிரிந்தாரை நிறுத்த லின்றிப்
பொய்யற்ற காதற் பொருவில்லறங் காட்ட லெட்டுங்
கையுற்ற வாயில் லதுகாட்சியின் மாட்சி யாமே.
124 நன்றாய காட்சி யுடனாகிய ஞானந் தன்னோ
டொன்றாகி யுள்ளத் தொழியாமை யொழுக்க மென்ப
குன்றாத வொன்றுங் குறைபாட்டதுங் கூறு பவ்வே
வென்றார்த நூலின் விதிமெய்ம்மை யுணர்ந்த வரே.
125 போற்றல் செறிவே பொறையாதிய நல்ல றமு
மேற்ற நினைப்போ டிருசார்வி ழுத்த வமு
மாற்றல் பரிசை முதலாகிய வன்ன வெல்லாம்
மாற்ற மறுக்கு மொழுக்கத்தின் மாட்சி யாமே.
126 யோக மிவற்றை யுடனுண்ட வுயிர்க ளெல்லாம்
மாக விசும்பி னவர்தம்மொடு மன்ன ரும்மாய்ப்
போக நுகர்ந்து பொருந்தாவினை புல்ல லின்றி
யேகநல் லின்ப மியைந்தாலிழ வில்லை நல்லாய்.
127 பிறவியா மாறும் பிணியாந் திறமும்
மறவிதா னில்லா மருந்தாம் வகையும்
திறவியாள் கேட்டுத் தெரிந்துள்ளங் கொள்ள
வறவியான் றானு மறவமிர்த மீந்தான்.
128 வண்டவாம் வார்குழலும் வாளெயிறும் பூண்முலையும்
தொண்டைவாய் நன்னலமுந் தோளுந் துடியிடையும்
கண்டவாங் காமுகரும் யாமுங் கணநரியும்
விண்டவாக் கொண்டுணரின் வேறுவே றாமன்றோ.
129 கரையவா வாங்குங் கயமகன் கைத்தூண்டி
லிரையவாப் பன்மீ னிடருறுவ தேபோல்
நுரையவா நுண்டுகிலு மேகலையுஞ் சூழ்ந்த
வரையவாய்ப் பட்டார்க்கு மாழ்துயரே கண்டீர்.
130 மட்டார் மலர்புனைவும் வாணெடுங்கண் மையணிவும்
பட்டார் கலையுடையும் பல்வளையும் பைந்தோடு
நட்டாரை யெல்லா நரகுக்கே யுய்க்கு நாய்க்
கொட்டார்த்தார் செய்யும் கோலங்கள் வண்ணம்.
131 ஆடினாய் நான மணிந்தாய் கலன்மாலை
சூடினா யேனுஞ் சுணங்கார் வனமுலையா
யூடினா யாக வொழுக் கூற்றைப் பல்பண்டம்
மூடினாய் தோலின் முகமனுரை யேனே.
132 மின்போ னுடங்கிடையும் வேயேய் திரடோளு
மென்றே யிவை மகிழ்ந்தீங் கென்முன்னே வந்தாயாற்
புன்றோலும் பல்லென்பும் போர்த்த புறங்காட்டு
ளன்றே யுறைவ னவற்றான் மருள்வேனோ.
133 மெழுகுருகு மண்பாவை மேதையான் காய்த்தி
யொழுகுருகு செம்பொன்னா லுண்ணிறைந்த தேபோல்
புழுகுருகு மெய்காட்டிப் பொல்லாத போக்கி
யழகுருவு கொண்டா ளறவமிர்த முண்டாள்.
134 காய்வ செயினுங் குழவிக்கட்கவன்று கழிகண் ணோட்டத்தாற்
றாய்தன் முலையி லமுதூட்டுந்தகைய னறவோன் றானென்று
மாய வுருவ மாறித்தன்மற்றை யுருவ மேகொண்டு
பேயேன் செய்த பிழையெல்லாம்பெரும பொறுவென் றிறைஞ்சினான்.
135 முழங்கு முந்நீர் வையத்து முனிதக் கார்தம் முன்னின்று
வழங்க வாட்ட மொழிவர்நமன்னும் பொறாத வகையுண்டோ
வழுங்க லென்ற வறவோன்றனலர்கொள் பாதம் பெரிதேத்தித்
தொழுங்கை யாளக் குணக்குன்றைத்துதிப்ப னென்று தொடங்கினாள்.
136 வெள்ள மாரி தரித்தோய்நீவினையின் வாயி லடைத்தோய்நீ
யுள்ள மாட்சி யுடையோய்நீயுயப்போம் வண்ண முரைத்தோய்நீ
நள்ளென் யாமத் தியான்செய்தநவைக ளெல்லா நனிகண்டு
மெள்ள லில்லாப் பெரியோய்நின்னிணையில் பாத மணைவல்யான்.
137 மூட மூன்று முரைத்தோய் நீமுரண்செய் தோற்ற முனிந்தோய் நீ
வீடுங் கட்டும் விரித்தோய் நீவினையி னின்பம் வெறுத்தோய் நீ
காடு கிளர்ந்து காட்டியான் கலக்க வொன்றுங் கலங்காத
பாடற் கரிய பெரியோய்நின்பழிப்பில் பாதம் பணிவல்யான்.
138 அல்லற் பிறவி யகன்றோய்நீஆசை வெவ்வே ரறுத்தோய்நீ
வெல்லற் கரிய வனங்கனைமெய் வெண்ணீ றாக வெகுண்டோய்நீ
கொல்லக் கருதி வந்தேனைக்குணங்க ளாலே வணங்குவித்த
சொல்லற் கரிய பெரியோய் நின்றோமில் பாதந் தொழுவல்யாள்.
139 உடம்பின் மெய்ம்மை யுணர்ந்தோய்ந £யுறங்க லார்வ மறுத்தோய்நீ
யிடங்கொ ளின்னா வினையெல்லா மெரிக்கும் வாயில் விரித்தோய்நீ
யடங்க லில்லேற் கருளினாலறங்கூர் மாரி பொழிந்தோய்நின்
றடங்கொள் செந்தா மரையடியென்றலைய வேயென் றலையவே.
140 தடம்படு மாரி தலைத்தலை நூற 
விடம்படு பல்லுயிர் மெய்வழி யேற
வுடம்பொடு வேறெனு மோர்ப்பினை யாகி
யடங்கிய நின்னடி யஞ்சலி செய்வேன்.
141 கல்லுரு கக்கடுங் காற்றெறி போதினி
னல்லிருள் கூர்சுடு காட்டிட மாகப்
பல்வினை யும்பறிப் போய்நின் பாதம்
நல்வினை யிற்றொழு வேனினி நாளும்.
142 மங்குன் மழைபொழி மாரிபெந் நாளிற்
கங்குலெண் ணில்லங் கவலைசெய் காட்டு
ளெங்கு மியங்கல னென்றிருந் தோய்நின்
பங்கயம் போல்வன பாதம் பணிவேன்.
143 இற்றவர் தம்முட றின்றிட யாமம்
முற்ற நரிமுர லும்முது காட்டுட்
பற்றற வேநினை வோயிரு பாதம்
சுற்றுபு யான்விதி யிற்றொழு வேனே.
144 திண்டிறல் சேர்சிறு பேயறை கீறி
வெண்டலை யால்விளை யாடிய காட்டு
ளெண்டுக ளும்மெரிப் போய்நின பாதம்
வண்டறை பூவொடு வந்தனை செய்வேன்.
145 பிணங்க ளிடையிடை போரழ லீமத்
தணங்கு துணங்கைசெய் தாடிய காட்டுட்
குணங்க ளுடையன குன்றுத லில்லாய்
வணங்குவ னின்னடி வைகலி னாளும்.
146 நுனித்தகு நன்னெறி நோக்கின ளாகி
முனிப்பிறை யோனடி மும்மையி னேத்திப்
பனிக்கட லன்னதொர் பாவமுஞ் செய்தே
னினிச்செய்வ தென்னுரை யாயெனக் கென்றாள்.
147 விலங்கு வெந்நர காதிக டம்முள்
விளிந்து தோன் றிவிழு நோயொடு முற்றுக்
கலங்கி யெங்குங் கண்ணில வாகிக்
கவலைவெள் ளக்கட லிற்குளித் தாழு
நலங்களில் லாவுயிர் தங்களுக் கெல்லா
நடுக்கநீக் கியுயர் நன்னிலை யீயுஞ்
சலங்களில் லாப்பெரி யோன்சரண் கொண்ணீ
சனங்கட் கெல்லா மவன்சர ணென்றான்.
148 உய்தல் வாயுரைத் தாயதன் மேலு
முயிருள்ளிட் டபல வுள்பொருள் சொன்னாய்
நைதலில் லாத்தெளி வோடுநன் ஞான
நானுங் கொண் டேனுன் னற்குண மெல்லாம்
பெய்துதந் தாய் பிழைத் தேற்கினி தாவோர்
பிராயச்சித் தம்பெரி யோயரு ளென்னச்
செய்த தீமை கெடக்கட னாட்டிற்
சினவ ரன்னெறி யேதெருட் டென்றான்.
149 யாஅ தடிக ளதருளா
லருந்துய ரகல்வகை யதனான்
மாஅ துடைஅடி யிவைதா
மறவலெ னெனவலங் கொண்டு
வேஎ தடவியன் மலைமேல்
விரிகதிர் மணிவிளக் காதி
தீஇ தடுதலை விலங்குஞ் சினகர
முவகையிற் சென்றாள்.
குண்டலகேசி வாதம்
150 கொல்லை முல்லைபைங் கோங்குருந்தங் கோடறண் குரவ
நல்ல மல்லிகை நறவம்ஞாழல் தாழைபுன் னாகம்
பல்லி தழ்ப்பனிக் குவளை பானல் பாதிரி பிறவு
மெல்லை யின்மல ரேந்தி றைவன திடவகைக் கெழுந்தாள்.
151 நீட்சி யோக்கமோ டகலநினையநின் றெங்கணு நோக்கி
மாட்சி யால்வலங் கொண்டுமாதவத் திறைவனிற் பிழையாக்
காட்சி யேனெனி லெல்லாக்கதவமுந் திறக்கெனத் திறப்ப
வாட்சி மூவுல குடையவடிகட மடியிணை தொழுதாள்.
152 அத்தி யாளியோ டாமானட்ட மங்கல மரிய
பத்தி பாவைபல் பறவைபயில்கொடி திமிசொடு பிறவும்
வித்த கம்பெரி துடையவசித்திர வுருவநன் மலராற்
சித்த நன்னெறி பயந்தான்திருவடிக்கு அருச்சனை செய்தாள்.
153 தூமஞ் சாந்தொடு சுண்ணந்துதியொடு பரவுபு தொழுதே
தாமந் தாழ்தர நாற்றித்தத்துவ தரிசிய துருவே
யாமென றையென வியந்தாங்கன்ன வாயிரத் தோரெண்
ணாம நல்லிசை தொடுத்துநாதகீ தங்களை நவிற்றும்.
154 கன்று காலனைக் கடந்தாய்காதற் காமனைக் கடிந்தாய்
தொன்று மூத்தலைத் துறந்தாய்தோற்ற மாக்கட லிறந்தா
யொன்ற நோய்பகை யொருங்கே யுடைந்து வெங்களத் துதிர
வென்றி ருந்தனை நீயே வீரர்தம் வீரர்க்கும் வீரா.
155 சாத னோய்சரை பிறவிதாஞ்செய் திவினைக் கடலுண்
மாது யருழந் துறுநோய்மறுகு மன்னுயிர்க் கெல்லாந்
தீதி னன்னெறி பயந்துதிரைசெய் நீள்கரை யொருவிப்
போத ரும்புணை படைத்தாய்புலவர்தம் புலவர்க்கும் புலவா.
156 அரிய வாயின செய்திட்டமரர் துந்துபி யறைந்து
புரிய பூமழை பொழியப்பொன்னெயில மண்டிலம் புதைந்த
விரிகொ டண்டளிர்ப் பிண்டிமரநிழ லிருந்திரு வினையும்
பிரியும் பெற்றியை யுரைத்தாய்பெரியவர்ப் பெரியவர்ப் பெரியாய்.
157 பொங்கு சாமரை யேந்திப் புடைபுடை யியக்கார்நின் றிரட்டச்
சிங்க வாசனத் திருந்துதெளிந்தொளி மண்டில நிழற்றத்
திங்கண் முக்குடை கவிப்பத்தேவர்தந் திருந்தவை தெருள
வங்க பூவம தறைந்தாயறிவர்தம் மறிவர்க்கு மறிவா.
158 ஊறி யாவது முணராயுறல்வகை யிதுவென வுரைத்தி
கூறு வேனெனக் கூறாய்குரன்முர சனையதோர் குணத்தை
செற லுள்ளமு மில்லையாய்த்திருமலர் மிசையடி யிடுதி
தேறு மாறென்னை நின்னைத்தேவர்தந் தேவர்க்குந் தேவா.
159 கண்ணி னாலொன்றும் காணாய்காணவு முளபொரு ளொருங்கே
பெண்ணு மல்லவுஞ் சாராய்பிரிதலில் போ¢ன்ப முடையை
யுண்ணல் யாவது மிலையாயொளிதிக ழுருவம· துனதா
லெண்ணில் யார்நினை யுணர்வா ரிறைவர்தம் மிறைவர்க்கு மிறைவா.
160 சொற்றி யாவதுங் கேளாய்சுதநயந் துணிவுமங் குரைத்தி
கற்றி யாவது மிலையாய்க்கடையில்பல் பொருளுணர் வுடையை
பற்றி யாவது மிலையாய்ப்பரந்தவெண் செல்வமு முடையை
முற்ற யார்நினை யுணர்வார்முனைவர்தம் முனைவர்க்கு முனைவா.
161 அன்மை யாரவர் தாந்தாமறிந்தன வுரைத்த பொய்யாக்கி
நின்மெ யாகிய ஞானநிகழ்ச்சி நீவிரித் துரைத்த
சொன்மை யாரிடை தெரிந்தார்தொடர்வினை முழுவதுஞ் சுடுநின்
றன்மை யார்பிற ரறிவார்தலைவர்தம் தலைவர்க்குந் தலைவா.
162 ஆதி யந்தளப் பரிய அருகந்த பகவர்த மறஞ்சால்
சேதி யம்புக்க வர்தந்திருந்தடி களைப்பெருந் துதிசேர்
போதி யிற்பணிந் திருந்தாள்புன்னெறி தாம்பல வவற்றுள்
யாதுகொ றான்மு னென்னாலடர்க்கற் பாலது வென்றாள்.
163 ஊன்றின்ற லிழுக்கென்னானுயிரினையு முளதென்னா
னோன்றலையு நோன்பென்னானோக்குடைய கணிகையரே
போன்றிருந்து பொதியறுக்கும்புத்தன்றன் புன்னெறியை
யான்சென்ற· தடிப்படுப்பறைக்கரும மிதுவென்றாள்.
164 மண்டலத்தி னோக்குவாள்யடுத்ததன தவதியால்
கண்டனடான் காம்பிலிக்காவலன் கடைமுகத்தோர்
தண்ட¨¡ய பொழில்நாவற்சாகைநட் டுரைபெறாக்
குண்டலகே சிப்பெயரைக்குறியாக வேகொண்டாள்.
165 தருமத்திற் றிரிவில்லாடயாச்செய்தற் பொருட்டாக
நிருமித்த வகையினதாநெடுநகரை வலஞ்செய்து
திருமுத்தப் பீடிகைக்கட்சித்தரையுஞ் சிந்தித்தோர்
பெருமுத்தப் பெண்ணுருவங்கொண் டியைந்த பெற்றியளாய்.
166 அந்தரமே யாறாச்சென்றழனுதிவே லரசர்கட்
கிந்திரனே போன்றிருந்தவிறைமகன திடமெய்திக்
கந்திருவ மகளேன் யான்காவலனைக் காண்குறுவேன்
வந்திருந்த துரைவிரைந்து வாயிலோ யெனச்சொன்னாள்.
167 கருங்களிறுங் களிமாவுங் கந்தோடு பந்தியவே
நெருங்குபுபோய் நீருண்ணாதேர்பண்ணா நெடுங்கடைக்குப்
பெரும்படையுஞ் சாராதிப் பெண்பாவி மரநட்டிங்
கிருந்ததன் றிறத்தினாலெனக்கரிது புகலென்றான்.
168 வாயிலோ னுரைகேட்டு வடிக்கண்ணாண் முகநோக்கி
கோயிலையான் புகவிலக்குங்குறையென்னை முறைதிருத்தும்
பூசலிங் குடையையோபொருளிழவோ வுயிரிழவோ
நீயிலையார் புதனடற்குநிமித்தமிங் கென்னென்றாள்.
169 என்கருமம் வினவுதியேலிலிங்கியரு ளென்னோடு
நன்குரைப்பார்த் தரவ்வேண்டிநாவற்கொம் பிதுநட்டே
னுன்கரும நீ செய்வாய்நுழைந்தறிவு முடையையேல்
மன்பெரியான் றிருந்தவையுண்மாற்றந்தா வெனச்சொன்னாள்.
170 அப்படித்தே யெனின்வாயிலடைப்பொழிக யானைதே
ரெப்படியு மியங்குகநும்மிறைமகற்கு மிசைமினென்
றிப்படியா லிவையுரையாவிலைநாவ லிறுத்திட்டா
டுப்போடு கனிதொண்டை துயில்கொண்ட துவர்வாயாள்.
171 வேந்தனு மதுகேட்டே விம்முயிர்த்த வுவகையனாய்ப்
பூந்தடங்க ணல்லார் புகுதுக வெனப்புகலும்
போந்திருக்க வெனவிருக்கை பொருந்திய வாறவர்கட்
கீந்துலகத் தியற்கையு மினிதினிற் செய்திருந்தான்.
172 முதலவனோ டவனூலுமந்நூலின் முடிபொருளு
நுதலிய பொருணிகழ்வுந்நுங்கோளு மெமக்கறியத்
திதலைமா ணல்குலீர்தெருட்டுமி னெனச்சொன்னா
னதலையும் பெருங்கதவமடைப்பொழித்திட் டலைவேலான்.
173 நன்றாக வுரைத்தனைநீநரதேவ நின்னவையுள்
வென்றார்க்கோர் விழுப்பொருளும்தோற்றார்க்கோர் பெரந்துயரும்
ஒன்றாக வுரையாக்காலுரையேன்யா னெனச்சொன்னாள்
குன்றாத மதிமுகத்துக்குண்டலமா கேசியே.
174 அறத்தகைய வரசனுமதுகேட்டாங் கவர்க்குரைப்பான்
சிறப்பயர்வ னன்றாகவென்றார்கட் கின்றேயான்
புறப்படுப்பன் றோற்றாரைப்பொல்லாங்கு செய்தென்றாற்
கிறப்பவும் பெருதுவந்தாரிலங்கிழையா ரிருவருமே.
175 வேனிரைத்த விரிதானைவேத்தவையார் வியப்பெய்தக்
கோனுரைத்த வுரைகேட்டே குண்டலமா கேசியுந்
தானுரைத்தாள் தான்வேண்டுந்தலைவனூற் பொருணிகழ்ச்சி
தேனிரைத்த கருங்குழலா டானும்பின றெருட்டினாள்.
176 ஆதிதான் பெரியனாயறக்கெடு மளவெல்லா
மூதியமே யுணர்ந்தவனுறுதரும மேயுரைத்தான்
யாதனையுந் தான்வேண்டானயலார்க்கே துன்புற்றான்
போதியா னெம்மிறைவன்பொருந்தினா ருயக்கொள்வான்.
177 முந்துரைத்தான் முந்நூலு மந்நூலின் முடிபொருடா
மைந்துரைப்பி லுருவுழப்பறிவோடு குறிசெய்கை
சிந்தனைகட் செலவோடுவரவுமே நிலையில்லை
தந்துரைப்பி னெரிநுதிபோற்றாங்கேடு நிகழ்வென்றாள்.
178 சொல்லியவந் நான்மைமேற்றுணிவினையுந் தான்பெயர்த்து
நல்லவையை மனங்கொளீஇநான்மையின் முதல்வைத்த
வெல்லையில் குணத்தலைவரிலக்கணமென் றெடுத்ததன்மேற்
பல்வகைய பெருங்குற்றம் பதம்பதமாயக் கேளென்றாள்.
179 முன்னெனப் படுவதுதான்முதலில்லாத் தடுமாற்றம்
அன்ன தன்கட் பெரியனேலறங்கொண்ட தவமாகும்
பின்னதன்கட் பெரியனேற்பிறழ்வெய்துங் காலச்சொ
லென்னென்றான் பெரியவாறிருமையினுந் திரிந்தென்றாள்.
180 பெருமைமுன் பெற்றனனேற்பின்னைத்தான் முடிப்பதோர்
கருமமிங் கெவனாகுங்காட்டுதியேற் பெற்றிலன்முன்
றருமந்தான் கருதிநீசொன்னாயேற் றலைவரே
யொருமையா லறந்தெளிந்தவுழப்புலையர் முதலானார்.
181 தான்கெடினுந் தக்கார்கே டெண்ணற்க வென்பதனை
யூன்கொடுமை யுரைத்தான்·துணர்ந்திலனே யாகாதோ
தான்கெடு மளவெல்லாநினைந்துரைத்த தத்துவந்தான்
மான்கடியு நோக்கினாய்வழியறக்கெட் டொழிவதோ.
182 வழிவாழக் கெடுகின்றார்மாந்தருள் மேலாயார்
பழிபாவ மோராதான்பற்றினார்ப் பாழ்செய்வான்
ஒழிபாவி தலைவனென்றுரைப்பதனை யுலகத்தார்
கிழியோடு மாறாக்காசென்றான்சொற் கேட்பவோ.
183 நுனைத்தலைய நுண்மயிரைநுனியுறீஇ விதிர்த்திட்டா
லனைத்துணைய தடங்கலுமறக்கிடந்த பிறந்துழப்பு
நினைக்குங்காற் பிறர்க்கேயாமென்றியா னீயன்னா
யனைத்துணைய பெரும்பாவமவன் செய்தா னாகானோ.
184 துன்பந்தான் றீவினையின் வழித்தோன்றுந் துன்பேயா
மென்பதனை நுமரேடீ யெப்பொழுது முரைப்பவாற்
பின்புந்தான் பிறர்பிறர்க்குப் பிறந்துழப்பே யாக்கினா
லன்பினான் முன்செய்த தருவினையே யாகாதோ.
185 தனக்கொன்றும் பயனின்றித்தளையாளென் றான்வருந்தி
யெனைப்பெருங் குப்பையுமெருச்சுமப்பாற் கண்டக்கால்
நினைப்பதொன் றுடைத்தவன்செய்நெடும்பாவ நிச்சலும்
மனக்கினிதா வவன்றன்னையாள்வார்மாண் புரையாயோ
186 அவ்வகையா லுழக்கின்றா னயலார்கள் படுகின்ற
வுய்வகையில் போ¢டரையொழிப்பதன் பொருட்டாக
விவ்வகையா லருள்செய்யு மென்பதனை யெடுத்துரைத்தாள்
கொவ்வையந் துவர்ச் செவ்வாய்க்குண்டலமா கேசியே.
187 அருளினாற் பிறர்க்குழக்குமனனென்ற வவ்வுரையைப்
புரளல்நீ பிறப்பொழியும்பொழுதின்க ணவ்வருளைப்
பொருளன்மை கண்டானோபுற்கலர்தா முலர்ந்தாரோ
தெருளநீ யுரைத்துக்காண்டிருந்தவையா ரிடையென்றாள்.
188 ஊடுபுக் குயிரடுந் துயரந்தா னொழிக்கின்றான்.
வீடுபெற் றிறந்தனனேல் விளிகவன தருள்பாவி
யோடுகிற் றிலனொன்றுந் தாதையையே யுழப்பித்தோ
னாடைபற் றெனவுரைத்த வவன்போன்றா னாகாதோ.
189 அங்கிருவ ருளரன்றோ வறப்போக்கிப் போவாரென்
றிங்கிருந்து நீயஙரைத்தா லிவனருள்யார் தெளிகிற்பார்
அங்கிருவ ருளரெனினு மவரின் முன் னவையீரே
நங்கரும முலைப்பித்து நாம்போது மெனநக்காள்.
190 முன்கொன்றான் றன்றாயைமுழுமெய்யும் போர்த்திருந்து
தின்கின்றான் பிணம்வீடுந்தெருட்டுங்காற் சூனியமே
யென்கின்றா னிவன்போல்வாரிறைவரில் லெனவுரைப்பாய்
தன்கன்று சாக்கறப்பான்றயாப்பிறிதிற் குடையவனோ.
191 கண்ணொடுகா திவையிலள்கரந்தன முலையிரண்டு
முன்னும்வா யுதட்டோடுமூக்கில ளுறுநோய்த்தி
பெண்ணழகிற் கிவள்பிறராற்பேசவும் படுவாளோ
எண்ணுங்கா லென்பேதையெனவுரைக்கு மவனொத்தாள்.
192 பருவரலொன் றிலன்றாயைப்பழுப்பறித்தான் தலைவனிவள்
கருவரைமேற் றன்கணவன்காலனையுங் கவிழ்த்திட்டாள்
இருவரையும் போல்வாரிவ்விருநிலத்தின் மேலெங்கும்
பெருவழியார் பேரருளார்பிறர்யாரே யெனநக்காள்.
193 ஒண்ணுதலா யுன்றலைவனொழிவின்றி யுணர்கலான்
கண்முதலா வுரையவிக்கருவியிற் கண்டுகேட்
டெண்ணியு முணர்தலாவிலைசுமக்கு மொருவன்போ
னுண்ணுணர்வு தனக்கில்லானுரைத்ததுதா னூலாமோ.
194 ஐங்கந்த மெனல்பிழைப்பா மறிவினின்வே றாதலாற்
சிங்குந்தன் குறியுழப்புச்செய்கையென் றிவைமூன்று
மிங்கொன்று முருவினோடிரண்டென்னாய் மிகவுரைத்தாய்
சங்கந்தா மல்லவேற்றத்துவமுந் தலைப்பட்டாய்.
195 முன்னைத்தன் முழுக்கேடுமுழுக்கேட்டின் வழித்தோன்றும்
பின்னைத்தன் பிறிதறிவும்பெயர்த்துரைத்தல் பெரும்பேதாய்
என்னொக்கு மெனினெருநலிற்புகுந்தா னிடையிராத்
தன்னைத்தந் தெனைக்கொண்டுதான்சென்றா னெனலன்றோ.
196 கள்ளனுந் தானேயாய்க்கையாப்புண் டவனேபோ
லுள்ளந்தா னின்றவற்றை யுணர்ந்தவற்றோ டறக்கெட்டிங்
கெள்ளனைத்து மில்லென்றாலிறப்பறித லெவனாகுந்
தெள்ளியாய் தெளிந்திருந்துசிந்தித்துக் காணாயோ.
197 கோன்பட்டான் குந்தத்தாற்கத்துண்டா னேனாதி
தான்பட்டான் றளவீரன்தப்பியோ டவனருகே
யான்பட்டே னென்பவன் போல்யாத்திருந்தே சொல்லுதியால்
தான்பட்டான் பட்டார்க்குத் தன்பாட்டை யுரைக்குமோ!
198 பிறைப்பிறப்பும் பிள்ளைகடம்பிறப்பினையு மெடுத்துரைப்பின்
மறைபொருள்கள் வெளிப்பட்டாமன்னுந்தாங் கருதுபவால்
குறையென்னை வான்வயிற்றாற்குண்டலமா கேசியித்
தறையகத்துப் பிறப்புரைத்தாள்றத்துவமாக் கொள்வாமோ.
199 பின்னசந் தானமும் பிறிதில் சந் தானமு
மின்னவென் றிரண்டுரைத்தெத்துணையோ பொழுதோதிச்
சொன்னதன் பொருளெல்லாஞ்சுவடின்றி யறக்கெடுத்தற்
கன்னதே யெனிலாதனாழிநாட் டாகாதோ.
200 எண்ணிலாப் பலகந்த மிடையறா வென்றுரைப்பிற்
கண்ணுறா தொன்றுதலாற்கலப்பிலவா மாகவே
திண்ணிதா மிடையறவுதீண்டுமேற் றிரண்டொன்றா
அண்ணறான் முடிந்தறக்கே டரியதே போலுமால்.
201 வாசனையி னாமெனினும் வழியதனின் முதலதொன்
றாசனைத்து மில்லையே லறிந்துரைப்பு மரிதரோ
பேசினைநீ உளதெனினும் பெருந்தாமத் துண்ணூல்போல்
லோசனையி னெடியதோ ருயிருரைத்தா யாகாயோ.
202 பாதிரிப்பூப் புத்தோடு பாழ்ப்பினுந்தான் பல்வழியும் 
தாதுரித்தாங் கேடின்மை யென்பதுநுன் றத்துவமோ
போதுரைத்த வோடுநீர் போலுடம்பு பொன்றிடினும்
மூதுரைத்த வாசம்போன் முடிவுயிர்க்கே யாகாதோ.
203 சத்திதான் சென்றதே யென்றியே லைந்தன்றிப்
பொத்திநீ யுரைக்கின்ற பொருளோடா றாகாவோ
சத்திதா னதுவன்றி யைந்துமே யாயினும்
பித்தியாய் முழுக்கேடு பேசினா யாகாயோ.
204 அலைபலவே யுரைத்தாளென்றருகிருந்தோர் கருதுதலுந்
தலைவனூல் பொருணிகழ்ச்சிதங்கண்மேற் குற்றங்க
ணிலைபெற வுரைத்தின்மைநிறுத்துவன்யா னென்றுதன்
தலைவனீ பொருள்களேதானாட்ட லுறவினால்.
205 கண்கொடுத்தான் றடிகொடுத்தான்கயப்புலிக்குத் தற்கொடுத்தான்
பெண்கொடுத்தா னுடம்பினையும் பிளந்திட்டுப் பிறர்க்கீந்தான்
மண்கொடுத்தான் மகக்கொடுத்தான்மன்னுந்தற் சேர்ந்தார்க்கு
விண்கொடுத்தா னவன்கொடுத்த விரித்துரைப்பன் கேளென்றாள்.
206 ஏதி லாரிடர் தீர்க்கு மெமவிறை
சாத கம்மிவை யென்று தலைத்தலை
யோகி னாணின் றொருபக லெல்லையுங் 
கோதை வார்குழற் குண்டல கேசியே.
207 நூலு நாரு மிசைத்தன வொத்தலா
னீல கேசி நெடுங்க ணாள்சொல்லு
மாலும் பேயு முடையவர் செய்கையே
போலு நீ சொன்ன புத்தர் சரிதையை.
208 போழுங் கண்ணுந் தலையுந் தடிகளுந் 
தாழ மின்றி யிவைதம்மி னோவென
வாழு மாந்த ருழைவரு வாரில்லை
கூழன் றன்னுழை யேகொளச் செல்பவோ.
209 பிளத்த லுள்ளிட்ட வாய்ச்செல் வதிந்திர
னளத்தற் கேலவன் றானறி யும்பிற
னுளத்தை யோரல னேலவன் றேவனாக்
கிளத்த றானோர் கிழமையும் போலுமே.
210 யாவ னாயினு மன்னவ னின்மையிற்
றேவ னென்று தெளியுந் தெளிந்தபின்
சாவ னென்பதோர் சங்கைய மின்றியே
யீவ னென்பதோ ரிச்சையுந் தோன்றுமே.
211 உறுதி யல்ல துணர்வடையான்றனக
கிறுதி யேலென்று மிந்திர னெண்ணலன்
மறுதி யின்மையின் மாணிழை நீயெங்குப்
பெறுதி முன்னெடு பின்னியை யாதவே.
212 ஆத னாற்குறந் தாங்கெழு வான்றும்ம
வேத மில்சுட ரேற்றொரு தாமென்றான்
சாத கம்மிவற் றானருள் சாதிப்பா
னோதி னார்க்கு முணர்வொருப் பாயதே.
213 எருது பாலின்மை யெண்ணலன் றும்மலே 
கருது மாதனுங் கண் முத லாயின
தருத லல்லது தங்குறை யீதெனார்
மருதின் வாழ்பகை யானவிம் மாந்தரே.
214 பாக மேபிளந் தாற்பர காயமொன்
றாகு மேயென வீவ· தாதன்மை
காக மேயுண்ணுங் கண்ணுமற் றன்னதே
யேக மெய்யும்விண் டாலியை யார்களே.
215 உள்ளந் தானிரு பாகினு முண்மையாற்
கொள்கின் றானிவ னேகொல்லு வான்றனை
யெள்ளி நேரு மறிவில்லை யேற்பிணங்
கொள்ளென் றீர்ந்து கொடுப்பினுங் கூடுமோ.
216 கூறு கூறுசெய் தாலுடம் புள்ளுயிர்
வேறு வேறு செலல்வெளி றாக்கொளாய்
பாறு வாயுரைக் கும்பர மாத்தங்க
டேறு வாருள ரோதெருண் டார்களே.
217 புத்த னார்வண்ணங் கண்ட புனையிழை
சித்த னேயென்னைச் சேர்மின மென்றலி
னத்த கன்னருள் செய்கல னாய்விடின்
மத்த கம்பிளந் தானென்றன் மாயமே.
218 ஆவ தின்மை யறிந்து மவத்தமே
சாவ தேயுங்கள் சத்துவர் சால்பெனிற்
காவல் பூண்ட கணவனோ டீமத்தின்
வேம வட்கும் விழுக்குண மாங்கொலோ.
219 சாந்தி யாகத் தரும முரைப்புழிக்
காந்தி பாவியைக் கண்டு கலகன்றா
னேந்தி வெம்படை யாலெறிந் தாற்கிடம்
போந்து கொண்டதும் பொய்யினுட் பொய்யன்றோ.
220 யானை யுள்ளா செங்குள தங்கெலாம்
வான நின்று வழிபடல் காண்டுமான்
மீனு மல்லவும் வேதனை யெய்துழித்
தான தாதற்றா தாகதர் தன்மையோ.
221 குரங்கு மாயவை கொல்லிய செல்வழி
யிரங்கி யேயுயக் கொண்டது மென்றியாற்
குரங்கு நேர்குதி யாக்குரங் கெங்குள
மரங்கள் பாய்ந்திடு மாண்பின வல்லவோ.
222 சீல நல்லவர் நீள்குவர் சேணெனிற்
கோல மில்குரங் காட்டிக் கொல் வார்களைக்
காலுங் கையு மெழற்கெனக் காண்கிலான்
வாலை நீட்டிக் கிடத்தறன் மாட்சியோ.
223 தாய்க்கொன் றான்றங்கு செங்குரு திப்புனல்
பேய்க்கொன் றீதல் பெருங்கொடை யென்பதை
வாய்க்கின் றாயினி மானுயர் மாசெலா
நாய்க்கென் றாலிது நல்லற மாங்கொலோ.
224 யான்செ யும்பொரு ளென்றங்கொ ரேகாந்தன்
தான்செய் திட்டனன் சாதக கற்பங்கள்
மான்செய் நோக்கி மதிப்பொழி நீயெனக்
கோன்சொ னானிது குண்டல கேசிக்கே.
225 முயலுரை யிதுவெனெ மூடிக் கொண்டிருக்ந்
தயலார்க் குரைப்பவ ராத ரல்லரோ
புயலிருங் கோந்தலி பொருந்தச் சொல்லினாள்
வியலவ ருரையொடு விரோத மில்லையே
226 அரசிறை யிட்ஜுசொலவவை நார்களு
முரைசெறி வுடையன வுரைத்த நீர்மைபூண்
முரைசொடு நெடுங்கொடி முலூங்க நாட்டுக
விரைவொடு படுகென வேந்த னேயினான்.
227 இருப்பதென் னினியன்னா யிதுநுமக் குரைத்தார்யார்
சும்க்கினைக் கடிதாகச் சொல்லெளூக் கெனலோடுக்
திருக்கிளர் மதிலுஞ்சை தென்றிசை யகனகரு
ளம்க்கசந் திரனென்னு மவாச்சிய னெளூச்சொன்னாள்
228 கட்டுரை பலசொல்லிக் காவல் நெடுங்கடை நாவலைமுன்
னட்டிவ ணகரிடை நகைசெய்து புகுந்தவிந் நன்னுதலை
வட்டிகொள் பறைகொட்டி வழுவுரை பலசொல்லி (வாரலென்று
பெட்டன பலசெய்து பெருநகர் வாயிலைப் புறப்படுத்தார்.
229 புனத்திடை நறுமலர்ப் பூங்கொடி யன்னதோர் பொற்பினளாய்
எனைப்பல நூல்களு மியல்பினி னறிபவ ளேதமில்லாள்
தனக்கினி யான்செயற் பாலதுதானென்னை யெனவுரைத்தான்
இனத்தகை யேற்றரி யிடியுறுமேறெனு மிவற்றை யொப்பான்.
230 ஆண்டகை அரசிறை அதுசொல்லக்கேட்டவவ் வறத்தகையா
டீண்டல னணிபிற புனைவெனுநினைவிலன் றினையனைத்தும்
வேண்டல னிலனொடு விழுநிதியினையவும் விறற்றகையா
யீண்டினி யறநெறி யுறுகெனவேந்திழை யியம்பினளே.
231 வந்தது மிதுபொருண் மன்னவயானென நன்னுதலா
ளிந்திர னனையநின் னிறைமையினறநெறி யிகழலென்றாங்
கந்தர நெறிசெலற் காயிழையரசனை விடுத்தருக்க
சந்திர னிருந்தவத் திசைமுன்னித்தளிரிய றானெழுந்தாள்.
அர்க்க சந்திர வாதம்
232 உஞ்சை மாநக ரெய்தின ளாயத
னிஞ்சி மாட்சியு மெல்லையில் செம்மலு
மஞ்சு தோய்நெடு மாடமும் வீதியு
மஞ்சி லோதி யவையவை கண்டபின்
233 பருக்கை மால்களி யானைப்பல் வேந்தரு
மிருக்க போதக வென்னும் பெருமையான்
றருக்க நீட்டமுந் தன்னிக ரில்லவ
னருக்க சந்திர னென்னு மவாச்சியன்.
234 போதி சத்துவர் புத்த ரெனப்படு
நீதி யிற்பெரி யாரன நீ¡;மையா
னோதி நூன்மும்மை யொப்ப வுணர்ந்தவன்
வாதி கட்கோர் வயப்புலி யேறனான்.
235 மாடமோங்கி மழைநுழைந் தின்குயில்
பாடு பூம்பொழிற் பாங்கரோர் பள்ளியுட்
பீட மேறிப் பெருந்தகை யார்க்கெலாம்
வீடு பேறும் வினையு முரைப்புழி.
236 சென்று தானெய்திச் சிற்பிடத் தாற்புக்குத்
துன்று நீண்மணித் தூணணிந் தெண்ணென
நின்று நீலவைம் பாற்பெய ராளுமங்
கொன்று பல்வகை யோத்துரை கேட்டனள்.
237 கொள்ளு மாறுந்தன் கோரகை யுட்கஞ்சி 
மொள்ளு மாறு முதுகு நெளித்துண்டு
னள்ளு மாறு மணலெடுத் திட்டவை
மெள்ள மெள்ள விழுங்கு மவைகளும்.
238 வழிக்கு மாறுந்தம் மண்டையி னுண்டுமன்
ஒழிக்கு மாறும· தூட்டு மவைகளும்
மழிக்கு மாறுந் தலைகளை மையிட்டு
விழிக்கு மாறும் வினைய விதியினால்.
239 இனைய வேசொல்லி யிட்ட தலையராய்
வினைய நூலை வியப்பெய்து வார்க்கெலா
மனைய தேநு மறநெறி யென்றனள்
முனைவன் றன்னெறி முன்ன முணர்ந்தவள்.
240 அவ்வு ரையம ரானுய ராசனச் 
செவ்வ ரைம்மிசைத் தீத்திரள் போல்பவ
னிவ்வு ரையிவ ணென்னெனச் சொல்லினான்
றெவ்வ ரைத்திறல் வாட்டிய திண்மையான்.
241 வீரஞ் செய்து விழியல் வினையநூல்
பேர த·தேல் பெரிது மழகிதே
யோரு ம·தோ ருறுவினை யென்பதைத்
தேரச் சொல்லுநின் றிண்பொரு ளென்றனள்.
242 வினைய தாகிய பெற்றி விரித்துநீ
தினையி னேரும் தெருட்டெனக் கென்னவே
அனைய வவ்விர தத்தோ டறிசல
மினைய கேளென் றெடுத்தன சொல்லுமே.
243 தன்னை யீந்ததும் தாரங்க ளீந்தது
மன்ன தன்பொருள் கேட்டறங் கொண்டவன்
மன்னு மில்லயன் மாந்தரைக் காணுமேற்
பின்னைச் செய்வன பேசலு மாகுமோ.
244 காம மூரிற் கணிகைய ரோடன்ன
தூய்மை யுண்மையிற் றோற்றங் கரந்தவட்
சேம மாவகைச் செல்கமற் றென்பதும்
வாம நூலின் மறைபொரு ளல்லவோ.
245 சிங்க தத்த ரெனப்படுந் தேரனார்
சங்க போதியி லாள்கட் டயாச்செய
விங்கி தென்னென வேழாய் தவசிகட்
கெங்கெங் காமி லெனவுரைத் தானரோ.
246 யாது மில்லை யுயிரென் றறநெறி
யோதி னானவ் வுயிரிலி தன்னொடு
வேத னைதணிப் பான்வினை வீட்டிற்கும்
சாத னைநிற்குஞ் சத்துவ னாமென்றீர்.
247 சித்த மோடிக் கலங்கித் திரியாத
நத்தம் பெற்றது நற்றவ மேற்கொண்டான்
பத்தின் மேலும் பழிசெய்யு மேற்பள்ளி
வத்தன கண்டீ¡; வழக்கின்கட் கூரியீர்.
248 போதி யாருரு வெய்திய புற்கலர்
வேதி யாற்கிடந் தாருள ராயினான்
ஞாதி யாரென நாட்டிய கூட்டமும்
ஓதி வைத்ததொன் றுண்மை யுணர்த்துமால்
249 ஆரம் பிச்சி யலிவிலங் கவ்வுருச்
சீரிற் கொத்தாள் கணிகை தெருண்டாள்பெண்
ஒரு மில்லா ளுயிரிலி யூமையுந்
தார மாக்கொ·டி ரென்றல் சலமதோ.
250 பிறந்த வில்லினுள் வாழ்க்கை பிழைப்பெனு
மறங்கொண் டான்கொண் டவாச்சிய வேடத்தாற்
சிறந்த வல்லன சிங்கின வெங்கணுந்
துறந்த வான்பொருள் சொல்லவும் வல்லையோ.
251 உரைப்ப பேரரு ளுண்பன மீனொடூன்
றிரைப்ப மெல்லனை செய்வ விழுத்தவம்
கரைப்ப தீவினை கண்டது சூனியம்
புரைப்பின் மார்க்கம் பொருத்த முடைத்தரோ.
252 எல்லா மசுசியு மென்ப வனவா
லல்லா லழுக்குற் றவனடிக் கேத்தலர்
சொல்லார் சுகமுஞ் சுகத னவனென்று
பல்லார் வருத்தம் பழுதெனப் பண்ணுப.
253 நிலையா வெனெச்சொல்லி நேர்ப்ப பொருடூயே
மலையோ ரனையந்ன் மாட மெடுப்ப
விலையே யுயிரென் றிறந்த நினைப
புலைசே யமர்ந்தவர் புத்தியின் வண்ணமே
254 மயித்திரம் பாவித்து மற்றவற் றூனை
யசிப்பன வேபோ லமர்ந்ததிருந்த துண்ணுஞ்
சயித்தியங் காணித் தலையினை முட்டும்
பயித்தியங் கொண்டவர் பண்புமா· தொக்கும்
255 புத்த ருருவுக்கும் போலிக்கும் போலியை
மத்தகத் தேத்தி வணங்கி வழிபடுஞ்
செத்த பொழுதினச் செந்தடி மென்றிடு
மத்த னுடைய வருள்வகை வண்ணம்.
256 பேனறாக் கூறை பெருமுடுகுநாறுமேற் றுக்கந் துக்கம்
மானறா நோக்கி மணற்சுமையுந்தான்பெரிதாற் றுக்கந் துக்கந்
கூனிறாக் கண்டாலுங் கொள்ளமுடியாதேற் றுக்கந் துக்கந்
தானறாப் ப·றொழிலுந் தான்றுக்கமாதலாற் சருவ்வந் துக்கம்.
257 பொய்பொத்திச் சொல்லினவும்போங்கூலி கொண்டனவும்
வையத்தஞ் சுட்டனவும்வாழ்மருது கொன்றனவும்
கையத்தி னூனுக்கேகன்றிக் கலாய்த்தனவு
மையத்தை யின்றியடுப வாலோவழல்நரகத் துள்ளேயடுப வாலோ.
258 பற்றே மிகப்பெருக்கிப் ப·றொடர்ப்பா டேயாக்கி
யற்றீர் போற் காட்டி யடைக்கலமே வவ்வுநீர்
பெற்றீரே பேயுடம் பன்றேற் பெரும்பாலு
மெற்றே யிருணரகிற் கீர்க்கு மாலோ
விரக்கமொன் றில்லீரை யீர்க்கு மாலோ.
259 ஆங்கவ ளறங்கூறக்கேட்ட வவாச்சியன்றான்
றேங்கம ழொலிகோதாய்சித்தமே யல்லதில்லை
தீங்கொழுக் கென்றதெல்லாந்தீவினையென் னல்வேண்டார்
பூங்கமழ் காராடைபோர்த்தவெம் புத்தரென்றான்
260 துத்தலே வேண்டிநின்றுதோந்தொடர்ப் பாடுநீக்காய்
சித்தமே நல்லதென்றாற்றேற்றலு மாவதுண்டோ
கத்திகொண்டில் லில்வாழ்பேய்காறலை வேறுசெய்து
குத்தவதின் னும்போழ்திற்கூடுமோகன் மையேடா.
261 உள்ளமும் பாயிரம்மு மொக்குமேல் வீடுமுண்டாம்
கொள்ளுமேற் குற்றம·தாக் கூடுமே பற்றுமாங்கண்
விள்ளுமேல் வேறதாய வேடமு மன்னதேயாங்
கள்ளமே சொல்லிநின்று கன்றினாற் காட்டலாமோ.
262 புனைந்துநீ சொல்லும் வீடும்போகவுண் டாக தந்தே
நினைந்துநாங் காணி னெல்லாநின்றதொன் றில்லை யென்றாற்
றுனைந்துதா னுண்மை நன்றுசூனிய மாதற் கென்றாட்
கினைந்தினைந் தேங்கி நல்லாயென்செயற் பால தென்றான்.
263 செத்தவ ரப்பொழுதே தேவருட் செல்பவேனு
மத்தலை யின்பநோக்கா ரஞ்சுவ மாக்களந்தோ
தொத்துள வாகவென்னான் சூனிய வீடுசொன்ன
புத்தனை நோதுமத்த புலம்பனீ போகவென்றாள்.
264 புன்னெறி யவைகளெல்லாம்போக்கிய பாக்கியத்தாய்
நன்னெறி நன்ஞானங்காட்சியு நன்குகொண்டென்
சொன்னெறி திரிவாயேற்சோர்வில்பே ரின்பமெய்தி
மன்னுதி யென்றுமற்றுங்கூறினாண் மாதராளே.
265 காட்டுழல் களிநல் யானைகால்கையி னோர்ப்பித் தேறித்
தோட்டியிட் டூர்வ தேபோற்சூரிய சோமன் றானும்
வாட்டடங் கண்ணி நல்லாள்வாக்கெனுந் தூக்க யிற்றாற்
பூட்டுபு கொள்ளப் பட்டான்போதியார்க் காதி யன்னான்.
266 அருக்கமா சந்திரனையறங்கொளீஇ யாங்கவனை
யிருக்கும்வா யொருப்படுத்திங்கீதுநுனக் குரைத்தாரைப்
பொருக்கநீ சொல்லென்னப்புத்தனார் முதன்மாணி
முருக்குவாய்சென் றவனாம்மொக்கல னெனச்சொன்னான்.
மொக்கல வாதம்
267
நீவருத லொழியென்றுநிறைபதும புரத்துக்கே
மாதிரந்தா னெறியாகமனம்போலச் சென்றெய்தி
மூதுரையுங் காரணமுமுழுதெழுதி யழகிதாய்ப்
போதுகளும் பொன்மணலும்புனைந்தினிய பொலிவிற்றாய்.
268 கொடிமகரக் கோபுரமும்நெடுமதிலுங் குடிஞைகளும்
தொடிமகரத் தூணிரையுஞ்சொலற்கரிதாய்ச் சுவர்க்கத்தின்
படிமகரப் படிமையதப்பள்ளிகண் டளியள்போய்க்
கடிமகரக் கடல்கடந்துகலந்தந்த நலமென்றாள்.
269 ஒழுக்கமுங் கல்விகளுமுரைத்தனவே யொப்பனகள்
இழுக்கில்லாப் பெருந்தவத்திலிங்கிகளைத் தான்கண்டு
முழுத்தாள தாய்ப்பள்ளிமுற்றத்தோ ரரைமரத்தின்
குழுக்கொம்பர் பிடித்தொருகாற்குஞ்சித்து நின்றுதான்.
270 துன்னஞ்செய் தாடையைத்துவர்தோய்த்துக் கொட்டியும்
பொன்னஞ்செய் புத்தங்கப்புகையூட்டிக் கைசெய்து
தன்னமு மளித்தாயதலைசொறியு மிடையிலையா
லென்னவற்றி னாம்பயனையெனக்கறிய வுரையென்றாள்.
271 ஆங்கவ ளதுவுரைப்பவதற்குரிய மறுமாற்றந்
தாங்களு மரைக்கில்லார் தலைசாய்த்தங் கிருந்தார்
மூங்கைமையான் மொழிகொண்டேன்மொக்கலநற் றேரயான்
பாங்கினால் வினவுவன்படிறின்றி யுரையென்றாள்.
272 வீடிற்கே யெனின் ஞானம்வேண்டாதே முடியுமாற்
பீடிற்கே யெனினின்னிற்பெருஞ்செல்வர் திருந்தினார்
மூடிற்றின் பயனென்னையெனவினவ மொக்கலன
மூடிற்றுஞ் சிறிதுளதாலுருவறிதற் கெனமொழிந்தான்.
273 படைப்பெளிதாற் கேடறிதாற்பலகள்வர் நவையாரா
லுடைக்கியைந்த வொலியற்றாலூன்றருவார்க் குணர்த்துமால்
விடக்கமர்ந்த வுள்ளத்தாய்வேடமு மறிவிக்குந்
தொடர்ப்பாடும் பெரிதன்றாற்றொட்டைந் பூணியோ.
274 பொன்கொண்டா ராயினும் போர்வைபூச் செனிற்புலையன்
வன்கண்மை யாற்செய்தவஞ்சமே யெனவளைப்பர்
தன்றன்மை யாகியதான்பழிப்பார் தாமுளரோ
வெண்கண்டு வந்திங்கணிதுகொண்டா யெனச்சொன்னாள்.
275 உண்ணன்மை தவமென்றங்குறுப்பெல்லா மறைக்கின்றாய்
திண்ணென்ற மனமிலைநீசிறைபலவுஞ் செய்தலால்
பெண்ணென்றும் பிறவென்றுந்தானோக்கிப் பெரும்பேதாய்
கண்ணன்றோ வுள்ளத்தைக்கலக்குவன வவைகாவாய்.
276 பெண்பாலார் கண்டக்காற் பேதுறுவ ரெனவுரைப்பாய்
திண்பான்மை யவர்க்கழியச்சிதையுநின் றவமாயின்
மண்பாலா ரவருள்ளமாண்புளதா யுரையாரா
லெண்பாலும் படாதாகியிழுக்குநின் குணமந்தோ.
277 இழுக்கினு மிழத்தியாலிடறினு மதுவேயால்
விழுக்கலமால் வினைபெரிதால்வினைக்கேடாந் தொழிறருமா
லொழுக்கிற்கு முரித்தன்றூணோரிடையூ றுடன்கொடுக்கும்
வழுக்கின்றித் தவஞ்செய்யின்மண்டையாற் பயனென்னோ.
278 நிறந்தூய்தா நீரினால்வாய்தூய்தாம் பாகாற்
பறைந்துபோய் மெல்கோலாற்பல்லெலாந் தூயவாம்
புறந்தூய்மை செய்தக்கால்புரிவள்ளந் தூய்தாமே
லறந்தூய்மை கணிகையர்க்கேயாற்றவு முளதாமால்.
279 சவருடைய மனைவாழ்க்கையெனப்போந்து தவம்புரிந்தாய்
பவருடைய விறகிறுத்துப்பலகலங்க ளொருப்படுத்துற்
றுவரோடு பல்கூறையுடன்புழுக்கி யொலித்திடு நீ
துவரடுதி பூவடுதிசோறடலே முனிந்தாயோ.
280 வண்ணாரம் துன்னாரம் மச்சிகமே கச்சாரஞ்
சண்ணார மெனப்பிறவுந் தவத்துள் நீ கற்றனவா
லெண்ணார்ந்த காரங்க ளில்லகத்தே பயின்றாயே
லுண்ணாயே வயிறார வோர்ப்பொன்று மிலையேகாண்.
281 சிறந்தாய்க்கீ துரைக்கலாஞ்சிந்தனையை முடிப்பதே
துறந்தார்க்குக் கடனாகிற்சோறலாற் பிறவேண்டா
லிறந்தார்க்கு மெதிரார்க்குமிவட்காலத் துள்ளார்வான்
பிறந்தார்க்கு மிதுவன்றிப்பிறிதொன்று சொல்லாயோ.
282 உண்டியா லுடம்புளதாலுடம்பினா லுணர்வாமென்
றெண்டிசையும் பரந்திசைப்பவீதுனக்கே தெரியாதோ
தண்டியாய்க் கழியாதுதவஞ்செய்த லுறுதியேற்
பண்டியாற் போக்குநின்ப·றொடர்ப்பா டெனச்சொன்னாள்.
283 அருளுடையா ளுரைப்பக்கேட்டாங்காரித் தவனுந்தன்
பொருளுடைமைத் தருக்கினும்புன்ஞானக் களிப்பினு
மருளுடையார் மதிப்பினுமாற்றந்தான் செயற்பொருட்டா
லிருளுடைந்த கூந்தலாளிட்டத்தை யெண்ணுவான்.
284 தரணென்று நன்றென்றாடன்றன்மை யுருவென்றாள்
அரணென்னத் தெளிந்ததுதானாருகத மேமன்னு
முரணின்ற துண்மையான்மொக்கலனு முனிந்துரைப்பா
னிரணியனைப் போல்வந்திங்கிடர்ப்பட்டா யென்றானே.
285 என்னாலும் வெலப்பட்டாரிருவருள ரிங்கவரைச்
சொன்னாலு மறிதிநீதுடிகடியு மிடையுடைய
கொன்னாணு நெடுவேற்கட்குண்டலமா கேசியு
மன்னாளுக் கறமுரைத்தவருக்கமா சந்திரனும்.
286 என்றாளை முகநோக்கியிதுபெரிதும் பொய்த்தனைநீ
யொன்றாத கொள்கையாருலகினுள் யாவரையும்
வென்றாள்மள் றிவள்சம்புவிரதியாய்த் திரிந்தெங்கும்
நன்றாரம் பிறர்க்கீந்தான்றருமங் கொண்டென்றானாய்.
287 வேதியரை முதலாகவெலப்பட்டா ரிவரிவரென்
றோதியாங் கவையவைதா மிவையிவையென் றுரைப்பக்கேட்
டாதிகா லாவணத்துளார்கதரை வென்றதனை
நீதியா லுரைத்தியேனின்னையான் வெல்லேனோ.
288 எனக்கேட்டாங் கெடுத்துரைப்பானிந்திரர்க டொழப்படுவான்
றனக்காய தர்மமுமதர்மமுங் காலமுங்
கனப்பாட்டிற் காயமேயுயிருருவே புண்ணியமே
நினைக்குங்காற் பாவமேகட்டுவீ டெனநிறுத்தி.
289 இப்பொருட்க ணிகழ்ச்சியு
மிவையிவையா மெனவிரித்துச்
செப்பினா னாதன்றன்
சிந்தைக் கெழுந்தவா
றப்பொருளு மந்நிகழ்வு
மவையவையா வறியாதை
வப்பிள வனமுலையார்
மணல்விளையாட் டதுவேபோல்.
290 மொக்கலனு மிதுகூற முல்லைநா றிருங்குழலா
ணக்கனளா யிதுகூறு நாதன தியல்பறியா
யிக்கிரமத் திந்திர னிருடிகளைத் தேவியரைத்
தக்கதாத் தொழுதக்கா லவர்தலைவ ரெனலாமோ.
291 எந்தலைவ ரியல்பொடுநூ
லின்னணமென் றறியாதாய்
சிந்தனைக்க ணாயினுந்
தீமையு முரைத்திலையாற்
றந்துரைத்த தலைவனூற் 
றத்துவமா மாகவே
முந்துரைத்த பொருணிகழ்வு
பிழைப்பின்மை முடியாவோ.
292 அத்தியைந் தெனினல்லவறுபொருளு மவையாகா
வுத்தியா வெடுத்தோதுமொன்பதனோ டொட்டலவாற்
குத்¢ய பல்குறையே யன்றியுமிப் பொருளெல்லாம்
பொத்தியுங் காட்டுவாய்பொருளியைவோ பெரிதென்றாள்.
293 சலம்படவே யுரைத்தனைநீதருமத்திற் செல்லுதுமென்
றிலம்படுமே லியக்கில்லையென்பதெம் முரையென்போம்
கலஞ்செல்லுங் கடலதனைக்காற்றேபோ லுந்தாதாம்
பலம்படு முரைநினக்குப்மாம்புண்ட பாலேபோல்.
294 அல்லதற்க மப்படியேயாமென்ற லதுகொள்ளாய்
செல்லவுஞ் செலுத்தவுநில்லவு நிறுத்தவுஞ்
சொல்லியவாய் தேய்க்குறுவாய்சொல்லிக்கொள் வலியதனால்
பல்லொடும் படத்தேய்த்தாற்பயம்பெரிதும் படுமன்றோ.
295 கடனிலமா காயமேயமையாவோ விவையிரண்டு
முடனில்லை யாயினுமூனமிங் கெவனென்பாய்
மடனுடையை நீபெரிதுமன்னுயிர்க்கும் புற்கலக்கு
மிடனெல்லா வுலகி னெல்லையும் புறப்படுமோ.
296 பலசொல்லிக் குறையென்னைப்பஞ்சமா கந்தமே
யலகில்லாப் பெரும்பரப்பினாகாய நினக்கில்லை
நிலைசெலவிற் கிவை வேண்டாநின்பொருளு மிவையல்லா
வுலகெல்லை யுரைப்பான்புக்குணர்வினையே வருத்துதியால்.
297 காலநீ வேண்டாயாய்க்கணிகமுங் கற்பமும்
சாலமும் புனைந்துரைத்தி சமழ்ப்பென்னு மிலையாகிப்
பாலமா பண்டிதனே பழநோன்பி யிவனென்பாய்
மாலுமிங் குடையையோமயக்குவதொன் றுண்டனையோ.
298 இக்கோட்க ளெழனோக்கியிவையிவையோ யாமென்றா
லக்கோட்க ளெழனோக்கியவையவையாக் கண்டிருந்
தெக்கோளு மில்லென்பாயாண்டெண்ணி யேத்துதியான்
மெய்க்கோளா லென்றியான்மிகைதெருட்டுந் திறங்காணேன்.
299 கருத்தினாற் பெற்றாமோ கண்கூடாக் கண்டோமோ
பொருத்தனையென் றுரைக்கின்றாயுறுநோயைத் தீர்ப்பதோர்
மருத்துநூ லில்லையான்மயங்கியே சொல்லாது
திருத்தியநின் னுணர்வின்மைதெருட்டிக்கா ணெனச் சொன்னாள்.
300 பொறியுணர்வின் புலமாயபுற்கலமே யுயிரறியு
மறிவினா லறியாதேயாமாகா தெனவுரைப்பாய்
நெறியென்னை யிந்திரன்றன்நெடுநகரக் கவன்றேவி
குறியளோ நெடியளோநூலொழிப்பாய் கூறிக்காண்.
301 மெய்யளவிற் றுயிரென்றுமெய்யகத் தடக்குரைத்தல்
பொய்யளவைக் குடங்குடத்திற்புகலருமை போலென்பாய்
மெய்யளவ்¢ன் மெய்யுணர்வைமெய்யகத் தடக்குரைத்தி
யையனையே யடங்கானென்றதுவாதன் வண்ணக்கால்.
302 அருவாத லாலடங்குமுணர்வுதா னங்கென்னிற்
பெருவாத மங்கில்லைபெற்றியொன் றறியாத
திருவாள னுரைவண்ணந்தீட்டொட்டுக் கலப்பியாப்
புருவாய வுடம்பினோடுணர்வினுக் குளதாமோ.
303 யாப்புண்டா லுழப்பதவ்வுயிரென்றேற் கதுவன்று
போய்ப்பிண்டத் துழப்புழப்பப்புலம்புவ தென்செயலென்பா
யேப்புண்பட் டான்படநோயேதிலர்க்காய்ச் சோமாகிச்
சாப்புண்பட் டேனென்றுசாற்றுவதுன் றத்துவமோ.
304 உழப்புழப்பச் செய்கையானுறுதுயருற் றேனென்றல்
பிழைப்பதுவாக் கருதாதேபெருவழியு ளிடறுதியா
லுழப்பறிவு குறிசெய்கையொருவனவே யெனச்சொன்னார்க்
கிழிக்குவதிங் கில்லாமையிதனாலே யறியனென்றாள்.
305 அருவாயில் யாப்பில்லையன்றாயிற் குறைபடூஉ
மிருவாறின் கூட்டமுந்தீதென்ப தெம்மிடமே
மருவாதா யுரைத்ததனைமனங்கொள்ளா யதுவன்றிப்
பொருவாறொன் றுரைத்தாலுமொருவாறு முணராயால்.
306 அறிவெழுந் தவலிக்குமென்பதூஉ மதுவெழப்
பிறிதொன்று பேதுறுமங்கென்பதூஉம் பெரும்பேதாய்
குறிகொண்டா ருரையன்றாற்குற்றமே கொளலுறுவாய்
பொறிகொண்டு காற்றினையும்போகாமற் சிமிழாயோ.
307 பிறன்சுமவான் றானடவான்பெருவினையு முய்க்கில்லா
வறஞ்செய்தா னமருலகிற்செல்லும்வா யரிதென்று
புறம்புறம்பே சொல்லியெம்பொருணிகழ்ச்சி யறியாயாற்
கறங்குகளி மல்லனவுங்காற்றெறியத் திரியாவோ.
308 மகனேயாய்ப் பிறப்பினு மாதுயரங் கேடில்லை
யவனாகா னாயினு மறஞ் செய்த லவமாகு
மெவனாகு மென்றெம திட்டமே யுரைத்தியா
னகைநாணி நீநின்னை நன்பகலே மறைக்கின்றாய்.
309 வீயுடம்பிட் டுயிர்சென்று வினையுடம்பு முளகாகத்
தாயுடம்பி னகத்துடம்பு தான்வைத்த தின்றியே
நீயுடம்பு பெற்றவா றுரையென்பாய் நிழல்போலும்
டேயுடம்பு பிறிதுடம்பிற் புகல்பேதாய் காணாயோ.
310 எப்பொருளு மொன்றொன்றிற்கிடங்கொடுத்த விரும்புண்ணீர்
புககிடங்கொண் டடங்குதலேபோலவும் தந்தைதாய்
சுக்கிலமுஞ் சோணிதமுந்தழீஇச்சுதையு ணெய்யனைத்தா
யொத்துடம்பி னகத்தடங்கியுடன்பெருக மெனவுரைத்தாள்.
311 செய்வினைதா னிற்பவே பயனெய்து மென்பதூஉ
மவ்வினை யறக்கெட்டா லதுவிளையு மென்பதூஉ
மிவ்விரண்டும் வேண்டுத லெமக்கில்லை யெடுத்துரைப்பி
னைவினையி னிலைதோற்ற நாசந்தா னாட்டுங்கால்.
312 பைம்பொன்செய் குடமழித்து;பன்மணிசேர் முடிசெய்தாற்
செம்பொன்னா னிலையுதலுஞ்சிதைவாக்க மவைபெறலு
நம்பான்றிங் கிவைபோலநரர்தேவ ருயிர்களையும்
வம்பென்று கருதனீவைகலும்யா முரையாமோ.
313 கொன்ற பாவமுண் டாயின் குறட்கண்ணும்
ஒன்று மேயென் றுரைப்பனெப் பாரியார்
பொன்றினும் புத்த ரேநீவி¡; சொல்லின
சென்று சேர்தலைச் சித்தம தின்மையால்.
314 சொன்ன சூனைத் துறந்தவற் றட்டன
பின்னை யுண்டல் பிழைப்புடைத் தென்றியா
னன்னு தல்லைத் துறந்தவ ளட்டது
தன்னை யுண்டுந் தவசியை யல்லையோ
315 கொன்ற பாவங் கெடுகெனக் கையிட்டு
நின்ற தென்பது நீயுரைப் பாயெனி
னன்று துன்னின தாதன்மை யாற்சொன்னாய்
சென்றும் வந்துந் தியானம் புகலென்றாள்.
316 இன்ப துன்ப மிருவினைக் காரிய
மென்ப வர்க்கென்னை யேதமுண் டென்றியேற்
பின்பு பேணுந் தவத்தினி னாகிய
துன்ப வர்க்குந் துதாங்கனத் தொன்றுமே.
317 செய்த தீவினை சென்றின்ப மாக்குமென்
றி·து ரைப்பவ ரீங்கில்லை யாயினும்
பொய்கள் சொல்லிப் புலைமக னேயெம்மை
வைதல் காரண மாநின்று வைதியோ.
318 இந்திரி யங்களை வென்றற் பொருட்டென
வந்து டம்பு வருத்தல் பழுதென்பாய்
தந்து ரைத்த தலைமழி யாதிய
சிந்த னைக்கிவை செய்வதெ னோசொல்லாய்.
319 புனைவு வேண்டலர் போக நுகர்விலர்
நினைவிற் கேயிடை கோளென நேர்தலா
லினைய வும்மல மேறினு மென்செய
மனைய தான்மக்கள் யாக்கையின் வண்ணமே.
320 பாவந் துய்த்துமென் றோமல்ல துய்ப்பினு
மாவ தின்மைக் கரசுரைத் தாயன்றோ
வோவ லின்பந் தருமெ னுயிரென்பாய்
தேவ னாகித் திரிந்துதான் காட்டிக்காண்.
321 அழிவு காலத் தறத்தொடர்ப் பாடெலா
மொழியல் வேண்டுமென் றொற்றுமை தாங்கொளீஇ
வழியுங் காட்டுமம் மாண்புடை யார்கண்மேற்
பழியிங் கிட்டுரைத் தாற்பய னென்னையோ.
322 சிந்த னையினுந் தீவினை யாமென்பார்க்
கைந்திற் காம மமையுமென் றீரென்பாய்
சுந்த மாகச் சுவடறு வீரென
வந்தி தோறும் புடைக்க வமையுமோ.
323 பெண்ம கள்ளிர் பிறகிட வுண்பவர்
கண்ணி னாலில்லுட் கந்தியைக் காணினு
முண்ண லம்மெனும் மோத்துடை யார்களைத்
திண்ண தாவைது தீவினை கோடியோ.
324 பிள்ளை பெண்ணலி யாயினும் மாண்வயிற்
றுள்ள தேயென் றொழுக்கங் கொடுத்தியாற்
பிள்ளை பெண்ணலி யன்மையை யாதினா
லுள்ளங் கொண்டிழ வூசி யுரைப்பதே.
325 மோனம் பொய்யஞ்சிக் கொண்டவன் மெய்யுரைக்
கூனந் தோன்றி லுரைத்தன னென்றியேற்
றானம் யாவர்க்குஞ் செய்வது நன்றனென்பா
யீன மென்னோ தெருச்சுமக் கிற்றியோ.
326 உய்யக் கொள்வ னெனச் சொல்லி யுள்ளத்தாற்
கையிற் காட்டல் கரவுள தாமெனிற்
பொய்சி தைத்ததென் சொல்லிப் பெயர்ந்துரை
பொய்யு ரைத்தில bனன்றல் பொருந்துமோ.
327 கொல்வினை யஞ்சிப் புலால் குற்ற மென்பதை
நல்வினை யேயென நாட்டலு மாமென்னை
வில்லினை யேற்றிநும் மெய்ம்மை கொளீஇயது
சொல்லினை யாதலிற் சொல்வன் யானே.
328 புத்தர்கட் பத்தியிற் போதி மரந்தொழிற்
புத்தர்கட் பத்தரை யேதொழு புத்தர்கட்
பத்தியை யாக்கு மதுவெனிற் (பற்றிய)
பத்தங் குடைசெருப் புந்தொழு பாவீ.
329 ஆங்கவர் போல வருள்செய் பவர்களை
நீங்குமி னென்பது நீர்மை யெனினது
வீங்கிதற் கெய்தா விடினிலை போதிக்கும்
தீங்கே நுமர்செய்கை தேரமற் றென்றாள்.
330 பல்லுடை யான்றன்னைப் பண்டுகண் டேத்தினுந்
தொல்லுரை கேட்டுறுப் பேதொழு தாலும்பி
னல்வினை யாமென்று நாட்டுதி யாய்விடிற்
கொல்வதுந் தின்பதுங் குற்றமற் றென்னாய்.
331 ஏத்தின ரேத்துக வென்றிறை போல்வன
பாத்தில பைம்பொற் படிமைசெய் தாலவை
யேத்துநர் பெய்தவ ரெய்துவ நன்றெனில்
வீத்தவர் தின்பவர் வெவ்வினைப் பட்டார்.
332 வெற்றுடம் புண்பதும் வேலின் விளிந்தவை
தெற்றென வுண்பதுந் தீமை தருமென்னை
யொற்றைநின் றாடுணை யூறு படுத்தவட்
குற்றமன் றோசென்று கூடுவ தேடா.
333 பிடிப்பது பீலி பிறவுயி ரோம்பி
முடிப்ப தருளது போன்முடை தின்று
கடிப்ப தெலும்பதன் காரண மேனி
தடிப்பத லாலரு டானுனக் குண்டோ.
334 ஆட்டொரு கான்மயிற் பீலி யுகமவை
ஈட்டுதல் போலுதிர்ந் துக்க விறைச்சியைக்
காட்டியுந் தின்னுங் கருத்திலை நீ தசை
வேட்டுநின் றேயழைத் தீவினை யாளோ.
335 மானொடு மீனில மன்னு முடம்பட
லூனடு வாரிடு வாரை யொளித்தலிற்
றானடை யாவினை யாமென்ற றத்துவந்
தீனிடை நீபட்ட தீச்செய்கை யென்னோ.
336 குறிக்கப் படாமையிற் கொல்வினை கூடான்
பறித்துத் தின்பானெனிற் பாவமாம் பூப்போற்
செறிக்கப் படுமுயிர் தீவினை பின்னு
நெறிக்கட் சென்றாறலைப் பாரொப்ப னேர்நீ.
337 விலையறம் போலு மெனின்வினை யாக்க
நிலையுமீ றென்பது நேர்குவை யாயின்
வலையினின் வாழ்நர்க்கும் வைகலு மீந்தாற்
கொலையென்றும் வேண்டலன் றோகுண மில்லாய்.
338 நும்பள்ளிக் கீபொரு ளாலுணர் வில்லவ
ரெம்பள்ளி தாஞ்சென் றெடுப்ப வெனினது
கம்பலை யாம்வினை யில்கறிக் கீபொருள்
செம்பக லேகொலை யாளரிற் சேரும்.
339 நாவின்கண் வைத்த தசைபய னேயென
வேவினை நீயுமற் றின்பம· தாதலிற்
றேவன்கண் வைத்த சிரத்தை செயலன்று
தூவென வெவ்வினை யைத்துடைத் தாயால்.
340 கன்றிய காமந்துய்ப் பான்முறைக் கன்னியை
யென்றுகொ லெய்துவ தோவெனுஞ் சிந்தையன்
முன்றினப் பட்ட முயன்முத லாயின
நின்றன வுந்தின நேர்ந்தனை நீயே.
341 தூய்மையி லாமுடை சுக்கில சோணித
மாமது போன்மெனி னான்முலைப் பாலன்ன
தூய்மைய தன்றது சொல்லுவன் சோர்வில
வாம னுரைவையந் தன்னொடு மாறே.
342 மேன்மக்க ணஞ்சொடு கள்வரைந் தாரது
போன்மக்க ளாரும் புலால்வரை யாரெனிற்
றான்மெய்க்க ணின்ற தவசிமற் றெங்குள
னூன்மெய்க்கொண் டுண்பவ னுன்னல தென்றாள்.
343 பார்ப்பனி யோத்துநின் னோத்தும் பயமெனி
னீப்பவுங் கொள்பவு நேர்து மவையவை
தூப்பெனு மில்லன வேசொல்லி நிற்குமோர்
கூர்ப்பினை நீயென்றுங் கோளிலை யென்றாள்.
344 தூவினி னுண்புழுத் துய்ப்பனென் னாமையிற்
றீவினை சேர்ந்திலன் றின்பவ னென்னினு
மோவெனு முன்விலை வாணிக ரென்றினர்
மேவினர் தாம்விலை யேவினை வேண்டார்.
345 அடங்கிய வம்பு பறித்தன் முதலா
வுடங்குசெய் தார்வினை யொட்டல ரென்பாய்
மடங்கினர் வாழ்க வெனுமாற் றார்போற்
கடஞ்சொல்லித் தின்பதிங் கியார்கட் டயாவோ.
346 தின்னு மனமுடைப் பேயெய்துந் தீவினை
மன்னு மிகவுடைத் தாய்வினைப் பட்டில்லா
ளென்னு முரைபெரி தேற்கு மிகழ்ச்சி
தன்னை வினைப்பட நீசொல்லி னாயால்.
347 அறஞ் சொல்லக் கொள்ளு மறமென் றறிந்தாங்
கறஞ்சொல்லி னார்க்கற மாமென் றறியாய்
புறஞ்சொல்லி தன்று புலால்குற்ற மென்று
துறந்தொழிந் தாற்கொலை துன்னினர் யாரோ.
348 அறந்தலை நின்றாங் கருளொடு கூடித்
துரந்தனள் யானென்னுஞ் சொல்லு முடையாய்
மறங்கொண்டி துண்டென்னை மன்னுயிர்க் காமே
சிறந்ததுண் டோவிது சிந்தித்துக் காணாய்.
349 பேயொப்ப நின்று பிணங்கிக்கண் டார்க்கெனு
மாயத்தி னூனுண்ண மன்னு மருமையி
னாயொப்பச் சீறி நறுநுத லாளொடு
காயக் கிலேசத்திற் கட்டுரைக் கின்றான்.
350 வெயிறெறவ் வுணங்கியும் வெள்ளிடைந் நனைந்துமூன்
டயிறலிற் பட்டினிகள் விட்டுமின்ன கட்டமாய்த்
துயிறுறந் திராப்பகற் றுன்பவெங் கடலினார்க்
கயிறெறுந் நெடுங்கணா யாவதில்லை யல்லதும்.
351 காயம்வாட்டி யுய்த்தலிற் கண்டநன்மை யுண்டெனின்
தீயினாற் சுடுதலுந் தெற்றியேறி வீழ்தலு
நோயினாற் றிரங்கலுந் நோன்மையென்ன லாம்பிற
நீயனா யிதற்கினி நேமியென்று சொல்லென.
352 புண்ணினைத் தடிதலும் போழவாற்றி நிற்றலும்
கண்ணினைக் கழிகள்ளான் மிண்டிக்கொண்டு நீட்டலும்
விண்ணுயர் நெடுவரைவ் வீற்றுவீற்று வீழ்தலும்
அண்ணலார்தஞ் செய்கையு மாவதில்லை யல்லதும்.
353 தூக்கடம்மை யாக்கலே தொல்லைநல் லறம்மெனின்
நாக்களைப் பறித்தலுந் நான்றுவீழ்ந்து பொன்றலுந்
தீக்கள் பாய்ந்துசாதலுந் தீயசெங் கழுவ்வின்மேன்
மேக்கினைக்கொண் டேறலு மேன்மையென்ன லாம்பிற.
354 தானஞ்சீல மும்பொறை தக்கதாய வீரியம்
மூனமில் தியானமே யுணர்ச்சியோ டுபாயமும்
மானமில் லருளினைவ் வைத்தலேவ லிம்மையுஞ்
ஞானமீரைம் பாரமீதை நாடுங்கா லிவைகளும்.
355 விருக்கமூலி யாகலும் வெள்ளிடை யுறைதலும்
மிருத்தனிற்ற லன்றியு மிட்டகூறை யெய்தலும்
மருக்கையின் மயானத்துட் சேக்கையும் மனைகளை
வருச்சியார் புகுதலும் மற்றவற்றொ டுண்டலும்.
356 அத்திட்டாடை கோடலும்மமையுமென்ன நீங்கலும்
பெற்றதன்னிற் சேக்கையும்பேர்த்துண்ணா தொழிதலும்
குற்றமென்னப் பிச்சையுங்குறித்துழிப் புகாதுதான்
றுற்றியுய்த்த றன்னொடுதுதாங்கென்றாத்தர் சொன்னவே.
357 பாரமீ துதாங்கொடு பற்பல கிலேசமும்
நேருமனையி லுண்மையா னீரும்வேண்டி னீரெனக்
கூரிமம் வெயில்பசி கூடலுங் கூடினாற்
சேர்தலில்லை நல்லறஞ் சிந்தையென்று செப்பலும்.
358 அருந்தடிக ளீரவும் மறஞ்செய்வாளிற் போழவும்
வருந்தவான துள்ளநீ மாட்சிநன்று மென்றியா
லிருந்துநின்று நன்னெறிக் கிடைப்படாத சிந்தையாற்
பெருந்தவங்கள் செய்ந்நரைப் பேசுவாயோர் பேதையே.
359 புத்தராகு மாண்பினா போதிகத்து வர்கட்காம்
பத்துமாய பாரமீதை பாரவட்ட மென்றலும்
சித்தராகு மாண்பினாற் சீலமும் வதங்களும்
மெத்துணையும் மாயிரம்மா மென்றுமியாமு மென்றனள்.
360 உடம்பினுள்ள பல்லுயிர் சாவவூனுண் மானுக்குத் 
தடங்கொண்மா வரைமிசைத் தன்னையீத னன்மையேற்
படம்புனைந்த வர்கடாம் பலருமுண்ணு நீரினுள்
விடம்பெய்தாற்கு நன்றுகொல் வியாதியாளன் றீர்கென.
361 அல்லவர்கள் சாதலை அறிந்தனன் னவனெனில்
நல்லதில்லை நஞ்சினா லென்றுநாட்டு வாயெனி
னெல்லையில்ல பல்லுயிர் தன்கணுள்ள வெஞ்சலுங்
கொல்லவந்த வூன்களும் குற்றமென்ற வாறுகொல்.
362 நீட்சி திரிவா மயிருகி¡; காட்டினை
மாட்சியில் லாமயிர் மன்னுயி ருள்வழித்
தாட்க ணிமிருந் தலைநிமி ராவெழல்
காட்சி மரத்திற்குக் காறலை யெங்கம்.
363 மரங்கள் வளருமென மன்னுங் கூம்பி
விரிந்த விலையின் வேற்றுமை சொன்னாய்
பொருந்து மிவையு மல்லவு மன்றோ
வொருங்கிவ் வுலகத் துயிர்களு மென்றாள்.
364 வயாத்திரு வாக்கி வளர்பூ சணிக்குத்
தயார்செய்கை தீதென்னுந் தத்துவங் கண்டா
யுயாப்பிழைத் தாய்மெழு கூனொடு பட்ட
வயாவதற் கீண்டுப் பயத்தலி லன்றே.
365 யாதினு மாழ்குமம் மாழ்கியு மென்றுழி
நீதின்னுந் தோலை நெருப்பொடு கூட்டத்தி
னோதினை தேறுற நீர்க்குரைத் தாய்மற்றுஞ்
சேதனை யில்லாய் திரிவென்னை வண்ணம்.
366 அரும்பு மலரு மரும்பிணி தீர்வு
மொருங்குதங் காரணத் தாக்க முணர்த்து
மரங்களு மன்னுயி ரெய்தின வென்ன
விரும்பொடு காந்த மியைவி றிரிவே.
367 ஒப்ப மரங்கட் குயிருண்மை யாமினி
யிப்படித் தோன்று மிருதுக்கள் சார்ந்தெனச்
செப்பிய வேதுத் திரிவெனக் காட்டிய
வெப்பங் குளிரவை தாமவை யேயால்.
368 மரங்களை யொப்புமை யாலுயி ரென்னக்
கிரந்தியும் வெப்பங் கிளக்குவை யாயி
னிரந்த வுடம்பின் விகார நினக்குப்
பரந்துண ருண்மையைப் பார்ப்படுத் தாயால்.
369 வாட்டங்க ளுண்மையின் வாழ்மரஞ் சேர்ந்தவை
நாட்டிய வாதலி னல்லுயி ரோவெனக்
காட்டிய தோலொத் திராமையும் வாடுமத்
தோட்டஞ்செய் சேம்புயிர் தொன்முடி வன்றோ.
370 அற்ற வுடம்புக ளாறுத லான்மரந்
தெற்ற வுயிருண்மை செப்பத்தி னாமெனப்
பெற்ற பிழைசொல்லிப் பித்தெழுந் தாரொப்பக்
குற்ற மிவையெனக் கூறிதி யன்றோ.
371 காட்டின மண்ணை முதலா வுடையன
வோட்டி யுரைத்த வுயிரென வொட்டலர்
நாட்டினுள் வாழ்பவ ரின்னரென் றாவந்த
நாட்டை யவரென்ன நாட்டிய வாறே.
372 தாவர மாய மரமிவை தாமென
யாவருஞ் சொல்லுப வ·து மறிந்திலை
நீவி ரெவர்சொல்லச் சொல்லினீ ரென்றுநின்
சீவரம்போற் கட்டில் செப்புவ தென்னோ.
373 மக்களுட் டோன்றிய போழ்த மரவுயிர்க்
கொப்ப வுடம்பறி வன்றியொன் றில்லெனிற்
றக்கதன் றன்மையுடைப் போதி சத்துவன்
மிக்கதென் னோதிக்கு வேற்றுமை வேண்டார்.
374 நாண முடைய மரமுத லியாவையும்
மூணின வாழ்ந்துமுண் ணாவிடிற் சாதலைக்
காணவும் பட்டது கஞ்சியோ டல்லதை
யாண மிலாப்பொரு ளாட்சியர் போன்றே.
375 மயக்குடை மாட்சியி னார்க்கு மரங்கட்கு மன்னுயிர்தாம்
பயப்பட வொக்கு மெனவே யெனமன்னும் பற்றிலனாய்
வியப்புடை யாகம மீதென நீயும் விரித்துரைக்கு
நயப்பிர மாணங்கண் மேற்குற்ற நாடுவன் யானெனவே.
376 நிற்றலுங் கேட்டினோ டுண்மையு மின்மையு நேர்தலினு
மொற்றுமை வேற்றுமை தம்மையு மொட்டப் படுதலினுங்
குற்ற மிவையிவை யாதலைக் கேளெனக் கூறினனே
முற்ற மவளது பக்க மறிதலில் மொக்கலனே.
377 வேயொத்த தோளி நிலையுதல் வேண்டப் படுதலினாற்
காயத்தின் றன்மைய வாயெக் கருமமுங் காண்பரிதா
நாசத் தவமெனிற் றோன்றுவ தாமு நவநவமாம்
தோசத்த வாநின் பொருளெனக் கேட்டிது சொல்லினனே.
378 நின்றன வேயென்று நில்லலவேயென்று நேர்பவர்க்கு
மொன்றென வேயும்பின் வேறெனவேயுந்தம் முண்மையின்கட்
சென்றன வேயென்றுஞ் செல்லலவேயென்றுஞ் செப்பினர்க்கே
அன்றென லாமோ வறைந்தபல்குற்ற மவையவையே.
379 நின்ற குணங்களி னித்தியமென்று நிலையிலவா
மென்ற குணங்க ளநியத மென்று மியம்புதலாற்
சென்ற குணங்க ளிருமையு மல்ல தவற்றினிற்றீர்ந்
தொன்றங்கு நின்ற பொருளுள்ள தேலா தெனவுரைத்தான்.
380 கேடில வாய குணத்தி னிலையுங் கெடுங்குணத்தி
னீடில வென்பது நேர்ந்தினி யப்பொரு ணேர்தலில்லாய்
மூடலை யாவதன் காரண மென்னை முடிகுணத்திற்
கூடல தாய குணிப்பொருள் கூறினர் யாவரென்றாள்.
381 குணங்களல் லாற்பொருள் வேறில்லை யாயிற் குறிப்பொருளாம்
பிணங்கல வாகிப் பிறபிற வாயிற பிறபொருளா
முணர்ந்தன தாமிகு சொல்லினு மொன்றெனி னொன்றவையா
நுணங்கிய கேள்வியி னாயொன் றுரையென நோக்கினனால்.
382 நிலையா தெனவு முயிரில்லையென்று நெறிமையினாற்
றொலையாத் துயரொடு தூய்தன்மையென்றின்ன தொக்குளவாக்
கலையா விழுப்பொருட் கந்தங்களைந்திற்கும் காட்டுதலான்
மலையா திதுநுங்கண் மார்க்கத்தொடென்றனள் மாணிழையே.
383 ஆரிய சத்தைய லாற்கந்தம்வேறில்லை யேற்குறியா
மாரிய சத்தையுங் கந்தமும்வேறெனின் வேறவையாம்
போ¢வை தாமிரண் டொன்றினுக்கேயெனி னொன்றவையாங்
கூரிய சிந்தையி னாயொன்றுசொல்லென்று கூறினளே.
384 சொல்லலன் யானெனச் சொல்லுவையாயினுஞ் சொன்மலைவாம்
சொல்லல னென்ன வினவினுமென்னினுஞ் சொல்லிலையாம்
சொல்லுவ னல்லன் ஒருவகையாச் சொலினவ் வகையாற்
சொல்லிய குற்றங்க டுன்னுமெனவது சொல்லினனே.
385 தன்மையி னன்மையுந் தன்னல்பொருள்களி னுண்மையுந்தம் 
பன்மை யுடையவப் பண்புகளெல்லா முடனுரையுஞ்
சொன்மை யுணரா தவர்கட்குத்தான்சொலற் பாடின்மையாற்
புன்மை யுடைய புறத்தீருரைக்கு முரையுமென்றாள்.
386 சேற்பொருள் போலரி சிந்தியகண்ணாய் சிதர்ந்துரைக்கு
நூற்பொரு டாம்பரி ணாமத்திரிவென நோக்குதியேற்
பாற்பொரு டான்றயி ராயபொழுதின்கட் பாழ்த்திலதேற்
பாற்பொரு ளேயின் றயிரெனச்சொல்லப் பழுததென்றான்.
387 உருவப் பிழம்பப் பொருளென்றுரைப்பனிப் பாறயிர்மோர்
பருவத்தி னாம்பரி யாயப்பெயரென்பன் பாலழிந்து
தருவித் துரைத்த தயிருருவாய்மும்மைத் தன்மையதாந்
திருவத்த தென்பொரு ளாதலைத்தேர தெளியிதென்றாள்.
388 பெற்றது தானுங்கும் மாயத்திரிபு பயற்றியல்டே
யிற்ற திதுவென திட்டமென்பாயிவ் விரும்மையினுந்
தெற்றெனத் தீர்ந்தோர் பொருளென்னைதேற்றினித் தேற்றிலையேன்
மற்றது வாமை மயிரெனச்சொல்லுவன் மன்னுமென்றான்.
389 கெட்ட திரிட்சியுந் தோன்றியசாந்தும் பொருளெனவும்
பட்டன வப்பொருள் பையைகளேஎன்னும் பான்மையினால்
விட்ட திரள்வினுந் தோன்றியசாந்தினும் வேற்றுமையாம்
நட்டமுந் தோற்றமு நாட்டேனுருவிற்கு நானுமென்றாள்.
390 திரியும் பொருள்க டிரிந்தாம்பயறுகும் மாயமுமாய்
விரியும் மெனவது வேண்டுகின்றாயறக் கேட்டமைக்கேற்
கரியும் முடையன் பயறொடுநீருங் கலந்துபெய்தா
லெரியுறு கின்றதன் றேயிதுவோவொப்ப விற்றதென்றான்.
391 பருமை யுடைய பயற்றின்வழியொன்று பாவியுண்டா
யருமை யுடையவந் நீருக்குமாவியன் றோவதன்றி
யிருமையுங் கெட்டுட னாயிற்கும்மாயமு மில்லற்கனும்
பெருமையி னாலொன்று பெற்றொன்றுபேறின்மை பேதைமையே.
392 கெடுவன தோன்றுவ நிற்பன தாமுங் குணமென்றியேற்
கெடுவன தோன்றுவ நிற்பன தாங்குண மாயினற்காற்
கெடுவது தோற்ற நிலையுத றானப் பொருளெனவும்
படுவ· தாக வுரைப்ப தியாதின் பவத்ததென்றான்.
393 கூறிய தெக்குண மக்குணந்தானக் குணிப்பொருளே
தேறிய தெக்குணி யக்குணிதீர்ந்தில பல்குணமும்
வேறென வொன்றென வில்வகைவேண்டுகின் றேற்கவைதா
மாறென்னுங் கொள்ளா முடிபுமொழிநின் மயக்கமென்றாள்.
394 புற்கல மாய முதற்பொருடத்தமுட் புல்லினவாய்க்
கற்களு நீருந் நிலத்தொடுகற்றழ லென்றினைய
பற்பல கூற்றாற் பிறங்கிப்பரக்குந் தியமென்னையோ
வுற்றவை யொன்றொன்றி னுட்புகுமோத்துடை யாய்க்கெனலும்.
395 யாத்தற் கமைந்த குணத்தின வாய வணுப்பொருள்க
ணீத்தற் கரியன நீத்த வருக்க நெறிமையினா
லேத்தற் கியைந்த விரண்டணு வாதியி னின்னணமா
மோத்திற்கிடந்த வகையிது கேளென் றுரைத்தனளே.
396 இரண்டணு வாதியி னின்னணமேறுநின் கந்தமெனிற்
றிரண்டன வாய்த்தம்முட் சென்றுடன்றீண்டு மிடத்தவைதா
முருண்டன தாமொன்றி னுள்ளும்புடையு முடைமையினாற்
றெருண்டனம் பாகுபா டுற்றற்குமென்றனன் றேரனுமே.
397 ஓரிட மாய முதற் பொருட் குள்ளும் புடையுஞ்சொல்லிப்
போ¢ட மாக்கிப் பிளப்ப னெனவும் பிதற்றுகின்றா
யாரிட மாய வறிவிற்கு மின்னண மாதலினா
னோ¢டத் தாற்பன்மை யெய்தி யுருவா நெறியுமென்றாள்.
398 வண்டாயுங் கோதாய் வரைநெல்லியின் காய தங்கை
யுண்டாய போதே யுறையூரகத் தில்லை யென்பாய்
கண்டாயிம் மெய்ம்மை பிறர்காண்டற் கரிய தென்றான்
பெண்டான மீயு மறங்கொண்ட பெருமை யினான்.
399 வெய்தாய தீயுங் குளிராகிய நீரும் விண்டோய்ந்
தைதாய காற்று மவையாரு மறிப வென்றாற்
பொய்யாகு மென்னா யவைபுத்த வசன மென்பாய்
செய்தாய் முழுக்கூ ழதுபோலச் சிதைக்க வென்றான்.
400 கந்தின்கட்ட காணாய் களியானையை யில்லை யென்பாய்
வந்திங்க ணின்ற பொழுதுண்மை மறுக்க லாமோ
தந்திங் குரைத்த வுரைதானுங் கெடுக வென்றான்
வெந்திங்கு வித்தின் னனைத்தாகிய வீடு கண்டான்.
401 ஆண்டில்லை யென்பன் னதுவுள்வழி யுண்டு மென்ப
னீண்டின்மை யுண்மை யிவையாக விசைத்து நின்றேன்
வேண்டி யனவே முடிப்பாய்விரி பொன்னெ யிலு
ளீண்டி யிமையோர் தொழுவானெம் மிறையு மென்னாய்.
402 கொல்லேற்றின் கோடு குழக்கன்றது வாயி னக்கா
லில்லாகு மென்றி யிவையிங்ஙன முண்மை யின்மை
சொல்லேனு மல்லே னதுசொல்லுவன் யானு மன்னாய்
கொல்லேற தாகப் பொழுதேயுடன் கூறு கென்றான்.
403 ஏறாய காலத் தெழினல்லது வத்து பேதங்
கூறாரெ ழாத குழக்கன்றினுக் கின்மை முன்னா
வீறாகி நிற்கும் முதலுண்மையிற் கின்மை யெங்கு
மாறியாது மில்லை கலைக்குண்மையு மற்றுமென்றாள்.
404 கன்று முயலுங் கழுதைப்பெயர் பெற்ற னவுங்
குன்றுந் தலையுட் பெறப்பாடெய்தல் கோடு றுப்பா
வென்றும் மவற்றுக் கெழலில்லைநின் பேத மென்றாற்
சென்றுஞ் சிலவிற் சிலவின்மையு மாகு மென்றான்.
405 இல்லாத கோட்டை யுளதாக வெடுத்து மென்று
சொல்லார்கள் பேதம் சொலவேண்டுவை யாயி னக்காற்
புல்லாது நில்லாப் பொருடங்களுக் குண்மைக் கின்மை
கல்லாது நீயுங் கழுதைக்கருள் செய்தி யென்றாள்.
406 இல்லை வலக்கை யிடக்கைவகை யால தென்றுஞ்
சொல்லின் னதற்கு மதுவேயெனுஞ் சூழ்ச்சி மிக்கா
யொல்லை யிரண்டு முளவாக வுணர்ந்தனை நீ
நல்லை பெரிதும் மெனமொக்கல னக்க னனே.
407 இக்கை வகையா லதுதானுள தாயி னக்காற்
றொக்க விரண்டும் முடனாதலிற் றூய்தொ ருபால்
பக்கம் மதுவும் படுபாழினிக் காலு மற்றாய்ச்
செக்கின்கணைபோன்றினிச் சென்றுருள் சேம மென்றாள்.
408 கைகால் வகையால் பெறப்பாடிலை காலு மற்றாய்
மெய்தா மொழிய வவைபாறெய்தல் வேண்டு தலாற்
கொய்தார் நறும்பூங் குழலாய்குழ மண்ணர் களாச்
செய்தா யுலகிற் சிறுமானுயர் தம்மை யென்றான்.
409 கால்கால் வகையா லுளகைகளுங் கையி னற்றாய்ப்
பாலாய் முடியு மவைபண்டை யியல்பி னாலே
யேலா திவைதா முளவெத்திறத் தானு மென்னி
னாலாவ தான முடிவி னாயொடு நண்டு மொத்தாய்..
410 அல்லென் றுரைத்த வுரைதானுமெம் மாக மத்து
ளில்லென்ற வாறென் றிவையிங்ஙனம் வேண்டு கின்றாய்
சொல்லன்று நாயைந் நரிதானென்னச் சொல்லு கின்றா
னில்லென்ற வாறோ நரிதன்னையு மென்ற னனே.
411 நாய்கொன் னரிகொல் லெனத்தோன்றுமுணர்வு நண்ணி
யாய்சொல் லிரண்டின் னுணர்ந்தல்லதுவன்மை யென்றாய்
நீசொல் லறியா யறிவார்நெறிநேடு கில்லாய்
பேய்சொல் லுபவே பலசொல்லிப்பிதற்ற லென்றாள்.
412 பேரும் உணர்வும் பொருளில்லதற் கில்லை யென்றி
சார்வும் மகல்வுந் தலைப்பெய்தலோ டுள்ள மின்மை
நோ¢ங் கிவையு முணராமையிற் கென்ற னனாய்த்
தேரன் சிறிதே தெரிகோதையை நக்க னனே.
413 ஆத்தன் னுரைத்த பொருடன்னையவ் வாக மத்தாற்
சாத்தன் பயின்றா லறியாவிடுந் தன்மை யுண்டோ
வீர்த்திங் குரைத்த பலதம்முளொன் றின்ன தென்னா
யோத்தின் வகையாற் பெயரோடுணர் வின்மைக் கென்றாள்
414 ஒன்றி னியற்கை யொருவான்பொருட் கில்லை யென்றே
யென்று முரைத்தி யிரும்பெய்திய வெம்மை யந்நீர்
சென்றும் மறுகித் தீக்குணஞ் சேர்ந்த தற்றேற்
குன்றும் பிறவோ வினிநீண்ட கோளு மென்றான்.
415 கொண்ட வுடம்போடுயிர் தானுடன் கூடி நின்றாற்
கண்டு முணர்ந்து மவையாவதென் கல்வி யில்லா
யுண்டங்க ணின்ற வுயிர்க்காக வுரைப்ப தொக்கும்
பிண்டந் நிகழ்ச்சி பிழைப்பாகு நினக்கு மென்றாள்.
416 மெச்சி யிடத்தாற் பிறிதின்மை விளம்பு கின்றாய்
பிச்சை முதலாப் பெரிதாவறஞ் செய்த வன்றா
னச்செல் கதியுள் ளமரன்னெனப் பாடு மின்றே
விச்செய்கை யெல்லா மிகழ்வாம்பிற வென்ற னனே.
417 ஊனத்தை யின்றி வழங்காவுழல் கின்ற போழ்து
மானத்தி னீங்கி வதங்காத்து வருந்தும் போழ்தும்
வானத்த தாய பொழுதுமன் னுயிர தென்றா
டானத்தி னுண்மை யிதுதத்துவ மாக்கொ ளென்றாள்.
418 காலம் பிறிதிற் பொருளில்லெனக் காட்டு கின்றாய்
ஞால மறியத் தவஞ்செய்தவ னல்லு யிர்தா
னேலங்கொள் கோதா யெதிர்காலத்தி னின்மை யாமேற்
சீலங்கள் காத்தல் வருத்தஞ்சிதை வாக வென்றான்.
419 ஆற்ற வருந்தித் தவஞ்செய்து மரிய காத்துந்
நோற்றும் பெரிதுந் நுணுகாநின்ற பொழுதி னானும்
மேற்ற முடைய விமையானெனப் பட்ட போழ்துஞ்
சாற்றி னுயிர்தன் பொழுதே யுண்மை தங்கு மென்றாள்.
420 நூறா னிரும்பாய் நிகழாமை நொடிதி யாங்கே
பாறான் றயிரா மெனநின்று பயிற்று தியான்
மாறா னுடையா ருரையொக்குநின் மாற்ற மென்னாத்
தேறார் தெருண்டா ரெனச் சொல்லினன் றேர னும்மே.
421 தத்தந் நிமித்தந் தலைப்பெய்துதங் காரி யம்மா
யொத்த பொருள்க ணிகழ்வாக்க முரைத்து நின்றேன்
பித்தனி னோப்பப் பிறிதிற்பிறி தாமென் பனோ
வித்தின் வழியா னுரைநீயும்வெள் யானை யென்றாள்.
422 கூடா பொருள்கள் பிறிதின்குணத் துண்மை யென்பாய்
பாடாஅலப் புட்பத் தனவாகிய பண்பு நாற்றம்
மோடாவ தெய்திற் றெனவையமுரைக் கின்ற த·தா
னாடாது சொன்னா யதனன்மை யொழிக வென்றான்.
423 போதுக்க வாசம் புதுவோட்டைப் பொருந்தினாலும்
மேதக்க நாற்ற மிதுபூவின தென்ப மிக்கார்
தாதுக்க நின்று மவைபோக்குந் ததாக தற்கென்
றேதுக்கள் காட்டி முடித்தாளிணை யில்ல நல்லாள்.
424 வீட்டிட மென்று நின்னால்வேண்டவும் பட்ட தன்னை
நாட்டுவ னதுவு நாயிற்கென்றுநன் றென்றி யாயிற்
சூட்டடு நரகந் தானுஞ்சுடர்ந்தநற் சுவர்க்கந் தானும்
பூட்டின முரைத்த வக்காற்போந்ததங் கென்னை யென்றான்.
425 கதியின வகைய வாறுங்கந்தபிண் டங்கள் சொன்னான்
பதியின வென்ன நின்றாய்பாக்கனாய் காட்டு தீயால்
விதியினின் விளையட் டார்தம்வீட்டிட மின்ன தென்றாற்
கதுவென்னை யென்னச் சொன்னாலாகம மல்ல தாமோ.
426 பேர்த்தினவண் வார லில்லாப்பிறவியாந் தான மென்னிற்
றீர்த்திவண் வார லின்மைசேர்விடக் குண்மை யாமோ
கூர்த்தலில் வினையி னின்மைகூறுவ னென்றி யாயி
னார்த்துள னவனே யாயினண்ணுமே வினையு மென்றான்.
427 பிறப்பதை வீடு மென்னேனவ்விடம் பேர்ப்பின் றென்னே
னுறத்தகு வினைக டாமுமுண்மையா லொட்டு மென்னேன்
மறத்தலில் யோக பாவமாசதா மீட்டு மென்ப
திறப்பவும் வேண்டு கின்றேற்கெய்தல நின்சொ லென்றாள்.
428 பிறக்குந்தன் ஞானத் தாலும்பின்னுந்தன் னுண்மை யாலும்
புறப்பொருள் கொண்டு நின்றுபுல்லிய சிந்தை யாலுஞ்
சிறப்புடை வீடி தென்றுசெப்புநீ தீவி னையைத்
துறக்குமா றில்லை நல்லாய்சொல்லுநீ வல்ல தென்றான்.
429 நன்றியில் கார ணங்கணாட்டிநீ காட்டி னவ்வு
மொன்றுநா னொட்டல் செல்லேன்யோடுகொடு பாவ நின்றாற்
குன்றினிற் கூர்ங்கை நாட்டாற்கூடுநோ யாதிற் குண்டோ
வொன்றுநீ யுணர மாட்டாயொழிகநின் னுரையு மென்றாள்.
430 கருவிதா னொன்று மின்றிக்கடையிலாப் பொருளை யெல்லா
மருவிய ஞானந் தன்னாலறியுமெம் மிறைவ னென்பாய்
கருவிதா னகத்தி னாயகடையிலா ஞான மன்றோ
மருவியார்க் கமிர்த மொப்பாய்மாற்றந்தா விதனுக் கென்றான்.
431 வினையுமவ் வினையி னாயவிகலஞா னங்க டாமு
மினையவே கருவி யென்றாலிங்குநின் னுள்ளம் வையாய்
முனைவனாய் மூர்த்தி யல்லான்மூடுமே மாசு மென்பாய்
கனைகட லென்லை காணுங்காக்கையொத் தாங்கொ லென்றாள்.
432 கொண்டதன் கரணந் தானுமில்லையேற் கூற்று மில்லை
மண்டினர் வினவு வார்க்குமலைச்சிலம் பனைய னென்றா
லுண்டுதன் கரணந் தானுமுரைக்குநர்க் குறுவ னென்னிற்
பண்டுசெய் நல்வி னையைப்பகவனே யென்று மென்றான்.
433 தனுவெனுங் கருவி தன்னாற்றன்னடைந் தார்க டன்னை
வினவின வுணர்ந்து சொல்லும்வினையினுக் கின்ன துண்டோ
சினவினுந் தேர வொன்றுசெப்புவன் செல்க தீயுட்
கனவினு நின்ன னாரைக்காணல னாக வென்றாள்.
434 முறையினா லறிய லன்னேன் மூத்தலே யிளமை சாக்கா
டுறையல வொருவன் கண்ணே யுடனவை யாக வொட்டி
னிறைவனா ருணர்வு தானுமின்மைமே லெழலும் வேண்டி
யறைதுநா மன்ன மன்னா யன்னண மாக வென்றான்.
435 சீலவான் றெய்வ யாக்கைதிண்ணிதா வெய்தி நின்றார்
காலமூன் றானு முய்த்துக்காட்டலுங் காண்டு மன்றோ
ஞாலமூன் றானு மிக்கஞானவா னான நாதன்
போலுமென் றோர்தல் செல்லாய்போர்த்தனை யகமு மென்றாள்.
436 நாளெல்லா மாகி நின்றநன்பொரு டம்மை யெல்லாங்
கோளெல்லாந் தானொ ருங்கேகொள்ளுமே லீர்ங்கு வள்ளைத்
தாளெல்லாந் தானொ ருங்கேதானுநல் லானோர் நல்ல
வாளினா லேறு முண்டேல்வாய்க்குநின் னுரையு மென்றான்.
437 நீருநீர் தோறு முவ்வாநலையிற்றே திங்க ளென்று
மூரினூர் தோறு மொவ்வாவொளியிற்றே ஞாயி றென்றும்
யாரின்யார் கேட்ட றீவாரன்னனே யண்ண லென்றார்
தேரனீ சொன்ன தன்னம்சேரல வாக வென்றாள்.
438 அளவிலாப் பல்பொ ருள்கட்காகுபண் பாகி நின்ற
வுளவெலாப் பொதுக்கு ணத்தானொருங்குகோ ளீயுமென்னிற்
பிளவெலா மாகு மன்றேபெற்றிதா மொத்த லில்லேற்
கொளவெலா ஞானந் தானுங்கொள்ளுமா றெவன்கொ லென்றான்.
439 ஒன்றல்லாப் பலபொ ருளுமொத்தொவ்வாப் பெற்றி யாலே
நின்றுகோட் செய்யு மென்றானீடிய குற்ற மாகா
தென்றலா லின்ன தன்மையிறைவன தறிவு மெய்ம்மை
யின்றெலாங் கேட்டு மோராயேடனீ யென்று சொன்னாள்.
440 எல்லையில் பொருள்க டம்மை எல்லையி லறிவி னாலே
யெல்லையின் றறியு மெங்க ளெல்லையி லறிவ னென்பாய்
எல்லையில் பொருள்க டம்மை யெல்லையின் றறியி னின்ற
வெல்லையி லறிவு தானு மெங்ஙன மெய்து மென்றான்.
441 துளக்கில்லாப் பலபொ ருளுந்தொக்கதன் றன்மை யெல்லாம்
விளக்குமே ஞாயி றொப்பவென்பது மேலுஞ் சொன்னேற்
களக்கிவர் தன்ன மன்னாயாத்தன தறிவு மென்றென்
றிளக்கிநீ யின்னு ம·தேசொல்லுதி யேழை யென்றாள்.
442 ஓதலி லுணர்வு மின்றேலூறவற் குண்டு மாகு
மோதலி லுணர்வு முண்டேலொன்றுமே பலவும் வேண்டா
மோதலி லுணர்பொ ரூடாமுள்ளவும் மில்ல வும்மே
லேதமா மில்பொ ருண்மேனிகழ்ச்சிதா னிறைவற் கென்றான்.
443 சென்றவக் குணங்க டாமுஞ்செல்லுமக் குணங்க டாமு
மன்றையக் குணங்க டாமுமப்பொருட் டன்மை யாலே
நின்றதன் ஞானந் தன்னானிருமல னுணரு மென்றாற்
பொன்றின வெதிர்வ வென்றல்பொருள்களுக் கில்லை யென்றாள்.
444 பிறவிதா னொன்று மில்லான்பெரியனே யென்று நின்றான்
மறவிதா னில்லை யோனிமன்னுநான் கென்னு மில்லா
னறவியா யுந்த நூலுள் ளாத்தனா மாயி னக்காற்
புறவினிற் புரளுங் கல்லும்புண்ணிய னாக வென்றான்.
445 பிறத்தலே தலைமை யாயிற்பிள்ளைக ளல்ல தென்னை
யறக்கெட றான தென்னிலட்டக வித்து வெந்தாம்
புறப்படும் போர்வை யாலேற்புண்டொழு நோய ராகச்
சிறப்புடை யண்ண றன்னைக்கல்லெனச் சொல்லு வாய்க்கே.
446 அடைவிலா யோனி யானாயாருமொப் பாரு மின்றிக்
கடையிலா ஞான மெய்திக்கணங்கணான் மூன்றுஞ் சூழ்ந்து
புடையெலாம் போற்றி யேத்தப்பொன்னெயிற் பிண்டி மூன்று
குடையினா னிறைவ னென்றாற்குற்றமிங் கென்னை யென்றாள்.
447 கோதியிட் டுள்ள தெல்லாங்குண்டல கேசி யென்பா
ளாதிசா லாவ ணத்துளார்கதர் தம்மை வென்ற
வீதியீ தென்று சொல்லிவீழ்ந்தனை நீயு மென்றா
ணீதியாற் சொல்லி வென்றநீலமா கேசி நல்லாள்.
448 பேதைக ளுரைப்பன வேசொல்லிப்பெரிதலப் பாட்டினைநீ
பேதைமற் றிவன்பெரி தெனப்படும்கருத்துடை மிகுதியினாய்
தாதையைத் தலைவனைத் தத்துவதரிசியைத் தவநெறியி
னீதியை யருளிய நிருமலன்றகைநினக் குரைப்ப னென்றாள்.
449 பகைபசி பிணியொடு பரிவின பலகெட
முகைமலர் தளிரொடு முறிமரம் வெறிசெய
மிசைநிலம் விளைவெய்த விழைவொடு மகிழ்வன
திசைதொறு மிவைபிற சுகதன செலவே.
450 குழுவன பிரிவன குறைவில நிலையின
எழுவன விழுவன விறுதியி லியல்பின
வழுவலில் பொருள்களை மலர்கையின் மணியென
முழுவது முணருமெ முனைவர னறிவே.
451 நிறைபொறி யுளவவை யறிதலி னெறிமைய
முறைபொரு ணிகழினு முறைபடு மறிவிலன்
மறைபொரு ளுளவவ னறிவினை மறையல
விறைபொருண் முழுவது மறிதிற மிதுவே.
452 பிணிதரு பிறவிய மறுசுழி யறுவதொர்
துணிவிது வெனநம துயர்கெடு முறைமையு
மணிதரு சிவகதி யடைதலு மருளுதல்
பணிதரு பரமன தருள்படு வகையே.
453 சொரிவன மலர்மழை துளிகளு நறுவிரை
புரிவன வமரர்கள் புகழ்தகு குணமிவை
விரிவன துதியொலி விளைவது சிவகதி
எரிவன மணியிதெ மிறைவன திடமே.
454 அரசரு மமரரு மமர்வனர் வினவலின்
வரைவில பிறர்களு மனநிலை மகிழ்வெய்த
உரைபல வகையினு முளபொரு ளுணரவொர்
முரைசென வதிருமெ முனைவரன் மொழியே.
455 வினையிரு ளடுவன விரிகதி ரியல்பொடு
கனையிருள் கடிவன கடுநவை யடுவன
மனையிரு ணெறிபெற மதிகெட வடைவன
வினையமெ யிறையவ னிணையடி யிவையே.
456 ஆத்த னிவனென் றடிக ளிடமிசைப்
பூத்தனைத் தூவிப் பொருந்து துதிகளி
னேத்துநர் கண்டா யிருவினை யுங்கெடப்
பாத்தில் சிவகதிப் பான்மைய ரென்றாள்.
457 ஏந்த றிறங்க ளிவையே லமைந்தன
போந்த வகையாற் பொருளும் பிழைப்பில
வீந்த விவற்றினின் வேற்றுமை வீட்டிற்கு 
மாய்ந்த வகையா லறிவிமற் றென்றான்.
458 வித்தென்றும் வெந்தால் முளையல தாயெண்மை
யொத்தினி துண்டா முயிரும் பிறப்பின்றிச்
சித்தி யகத்துச் சிதைவிலெண் டன்மையி
னித்திய மாகி நிலையுள தென்னாய்.
459 ஒக்கு மிதுவென வுள்ளங் குளிர்ந்தினி
மொக்கலன் சொல்லுமிம் மோக்கத்தைப் பாழ்செய்த
தக்கில தாகுந் தலைவ ரியல்பென
நக்கன னாய்க்கென்று நன்னுத லென்றான்.
460 பண்டே யெனக்கிம் மயக்கம் பயந்தவன்
கண்டார் மயங்குங் கபில புரமென்ப
துண்டாங் கதனகத் தோத்துரைக் கின்றனன்
றண்டா தவனொடு தாக்கெனச் சொல்லி.
461 சிறப்பின தென்பதைச் செப்பலுந் தெற்றெனப்
பிறப்பறுத் தின்பெய்தும் பெற்றியின் மிக்க
வறப்புணை யாகிய வாயிழை யாயான்
மறப்பில னென்று வலஞ்செய் தொழிந்தான்.
462 அருளே யுடைய னறனே யறிவா
டெருளா தவரைத் தெருட்டல் லதுவே
பொருளா வுடையாள் புலனே நிறைந்தாள்
இருடீர் சுடர்போ லெழுந்தா ளவன்மேல்.

நீலகேசி என்பது ஐஞ்சிறு காப்பியங்கள் எனப்படும் ஐந்து தமிழ் இலக்கிய நூல்களுள் ஒன்று. சமண சமய நூலான நீலகேசி ஒரு கதைப் பின்னணியில் சமணக் கொள்கைகளை விளக்குகின்றது. தமிழில் எழுதப்பட்ட முதலாவது தருக்க நூல் இதுவெனக் கூறப்படுகின்றது. பௌத்த சமயத்தின் பெருமை கூற எழுந்த காப்பியமான குண்டலகேசி எனும் நூலுக்கு மறுப்பாகவே நீலகேசி எழுதப்பட்டுள்ளது. எனினும் இதனை எழுதியவர் யார் எனத் தெரியவில்லை. 
இந்நூல் கடவுள் வாழ்த்து தவிரப் 10 பகுதிகளாக வகுக்கப்பட்டுள்ளது. இப் பதினொரு பகுதிகளிலும் மொத்தமாக 894 பாடல்கள் உள்ளன. 


கடவுள் வாழ்த்து
1 நல்லார் வணங்கப் படுவான்பிறப் பாதி நான்குமில்லா னுயிர்கட் கிடர்தீர்த்துய ரின்ப மாக்குஞ்சொல்லான் றருமச் சுடரானெனுந் தொன்மை யினானெல்லா முணர்ந்தா னவனேயிறை யாக வேத்தி.
2 அன்னான் பயந்த வறவாரமிர் துண்டு நின்றார்இன்னா ரினைய ரெனவேண்டுவ தில்லை யார்க்கும்பன்னாந் துணையும் பணிந்தாகிய பத்தி யினானென்னா லுரைக்கப் படுகின்றதொன் றீங்கு ளதே.
3 பண்டாக மத்துட் பயிலாவுரை யென்று மிக்கார்விண்டீங் கிதனை வெகுளார்விடல் வேண்டு வன்யான்தண்டா மரைமே னடந்தான்றடந் தாள்வ ணங்கிக்கண்டேன் கிடந்தேன் கனவின்னிது கண்ட வாறே.
4 ஆய்நீல வுண்க ணவளாயடங் காமை செய்யும்பேய்நீல கேசி பெரியோனறங் கொண்ட பின்னைத் தீநீல வுள்ளந் திரிந்தேறு திருவத் தளாய்மாஞால மெல்லா மறமாற்றிய மாட்சி யளா.
5 தேவன் னுரைப்பத் தெளிந்தேன்பிற் றெளிந்த வெல்லாம்மாவென் றுகொண்டேன் மடனேவலி யாக நின்றுநாவல் புலவ ரவைநாப்பண்ணி நாட்ட லுற்றேன்பாவின் னவென்று பழிப்பாரினி யில்லை யன்றே.
6 கண்டிங்கு நாளுங் கடல்வையகங் காதல் செய்யும்வெண்டிங்க டானும் விமலந்தனக் கில்ல தன்றேகொண்டென்சொ லெல்லாங் குணனேயெனக்கூறு கென்னேனுண்டிங்கோர் குற்ற மெனில்யானுமொட் டாமை யுண்டோ.
7 தெள்ளி நரைத்துத் தெருளாதுறு தீமை செய்யும்புள்ளி னுரையும் பொருளாமெனக் கோட லினாலெள்ளுந் திறத்த.: துரையென்றிது நீக்க லின்றாய்க்கொள்ளும் முலகங் குணமாணறம் வேண்டு மென்றால்.

கடவுள் வாழ்த்து
8 நாடும் மநாடா ளரசுந்நக ருந்நகர்சூழ்காடுங் கடவுள் புகனீக்குதல் கார ணம்மாத்தேடுஞ் சிறுபேய் பெரும்பேய்த்தியைச் சென்று பற்றும்பாடும் மவடான் பகைகொண்டுபல் கால்வெ ருட்டி.
9 தான்கண்ட வன்செய் தவந்தன்னைக் கலக்க கில்லாமான்கொண்ட நோக்கின் னவளாய்மற மாற்றி யபின்னூன்கொண்ட காட்சி முதலாக வுடைத்த தெல்லாம்யான்கண்ட வாறே யுரைப்பன்னவை யார்க் கிதனை.

தர்ம உரை
10 மாஞ்சோலை பொங்கி மருதங்கிளிப் பிள்ளை கள்வாய்த்தீஞ்சா றொழுகுந் திணையின்னணி தங்கி யேங்குந்தாஞ்சால வாழ்நா டளிரீனுந் தகைய துண்டுபாஞ்சால மென்று பலரும்புகழ் பார்த்தி நாடே.
11 வாடா வளத்தான் மலர்ஞால மதிப்பின் மிக்கநாடாவ தி·தா மதனன்னலஞ் சொன்ன லத்தாற்கூடா தெனினுஞ் சிலகூறலும் வேண்டு மன்றேபாடா விருந்தார் பரிவஞ்சும் படிய தன்றே.
12 வருபுனலன வளவயலிடை மறிவனவின வாளைமருவினியன மகிழ்தகையன மலர்சிறையன நாரைகருவரியன கடுநடையன கனைகுரலன கம்புள்திருவுருவின தெரிகதிரின திசைதிசைதொறு செந்நெல்.
13 பணைநிலையன கமுகொடுபடு பழமுதிர்வன தெங்கமிணைநிலையன சுளைகனியிவை யினியனபல வாழைமணனயர்வன மனையயலன மதுவிரிமணி நீலந்திணிநிலையன திரளரையன தெரிமலரன மருதம்.
14 கரைதழுவிய கழிமடலின கடிகமழ்வன கைதைபுரைதழுவிய பொதியவிழ்வன பொன்மலர்வன புன்னைவிரைதழுவிய விழைதகையன வெறிமலர்விரி ஞாழல்நிரைதழுவிய நெறிகழியிடை நிகரலரன நெய்தல்.
15 குருவுடையன கொடிமிடைவொடு குலைவிரிவன கோடல்தருசுடரன தளவயலின தகைமலரன தோன்றியருகுடையன வணியுருவின வயலனவலர் காயாமுருகுடையன முகைவிரிவன முறியலர்வன முல்லை.
16 நனைசினையன நகுவிரையன நலனுடையன நாகம்வினையுடையன பொழுதிவையென விரிவனகணி வேங்கைகனைசுடர்விடு கதிர்மணியறை களனயர்வன காந்தளினியனபல சுனையயலன விறுவிரையன குறிஞ்சி.
17 ஆடலொடு பாடலவை தாமறுத லின்றிக்கேடில்புக ழாரவைகள் கண்டுமிசை கேட்டுமூடலொடு கூடலுணர் வார்கள்புணர் வாராய்ச்சேடரொடு சேடியருஞ் செல்வமிக நல்கி.
18 தானமொடு சீலமவை தாங்கிநல மோங்கிமானமொடு மாயமில ராயமனை யாருங்கானமொடு கல்லடரு ளில்லிடரு நீங்கிஞானமொடு செய்வினைக ணையமுயல் வாரும்.
19 அந்தணரு மல்லவரு மாகியுட னாயமந்தமறு நால்வருண மாட்சியின ராகித்தந்தநெறி யிற்றிரித றானுமில ராகிநந்திமிசை சேறலுடை நன்மையத நாடே.
20 ஞாலமறி நன்மையுடை நாடதென லானுமாலுமழை மூன்றுமுடை மாதமென லானுங்காலமவை தாங்கடுமை காண்பருமை யாலும்பாலைநில மொன்றுமவ ணின்மை பழுதன்றே.
21 இன்ன தன்மையி னாடினி தாளுமம்மன்ன வன்னவன் யாரெனில் வானிடைச்சொன்ன நீர்மைச் சுரேந்திரன் போன்றிவட்டன்ன னாரில் சமுத்திர சாரனே.
22 ஆற்ற லாலரி மாவவ னாணையாற்கூற்ற மேயெனக் கூறலு மாங்குடிபோற்ற றாயனை யான்பொருந் தார்கண்மேற்சீற்றத் தாற்றெறு தீத்திர ளேயனான்.
23 தீய தீரத் திருவிளை யாடியதேயங் காவல னாய்த்திசை யாவினுமீய நீண்டகை யேந்த னகர்திசைபோய புண்ட வருத்தன மென்பதே.
24 வளங்கெழு நெடுமதில் வாயில் யாவையுமுளம்புக விழுங்கியிட் டுமிழ்வ வொத்துமேல்விளங்கிவெண் மதிசெலல் விலக்கி நீள்விசும்பளந்ததன் றுணைமையு மறிவ தொத்தவே.
25 விரைசெல லிவுளியும் வேழ வீட்டமுநிரைசெலற் கொடுஞ்சிநன் னேமி யூர்தியுமரசுடைப் பெருங்கடை நெருங்கு மார்கலிதிரைபொரு கடலொலி யன்ன செம்மற்றே.
26 அகிற்புகை யளாவியு மணிகொள் வீதியிற்றுகிற்கொடித் தொகுதியுந் தூய சுண்ணமுமுகிற்றலைக் கலலிவான் மூடி மாநகர்பகற்கிடை கொடாததோர் பான்மை மிக்கதே.
27 ஆங்க மாநக ரணைந்தது பலாலைய மென்னும்பங்கொள் பேரதவ் வூரது பிணம்படு பெருங்காடேங்கு கம்பலை யிரவினும் பகலினு மிகலியாங்கு நீர்வையத் தோசையிற் போயதொன் றுளதே.
28 விண்டு நீண்டன வேய்களும் வாகையும் விரவியிண்டு மீங்கையு மிருள்பட மிடைந்தவற் றிடையேகுண்டு கண்ணின பேய்களுங் கூகையுங் குழறிக்கண்ட மாந்தர்தம் மனங்களைக் கலமலக் குறுக்கும்.
29 ஈமத் தூமமு மெரியினு மிருளொடு விளக்காவூமைக் கூகையு மோரியு முறழுறழ் கதிக்கும்யாமத் தீண்டிவந் தாண்டலை மாண்பில வழைக்கும்தீமைக் கேயிட னாயதோர் செம்மலை யுடைத்தே.
30 வெள்ளின் மாலையும் விரிந்தவெண் டலைகளுங் கரிந்தகொள்ளி மலையுங் கொடிபடு கூறையு மகலும்பள்ளி மாறிய பாடையு மெலும்புமே பரந்துகள்ளி யாரிடைக் கலந்ததோர் தோற்றமுங் கடிதே.
31 காக்கை யார்ப்பன கழுதுதங் கிளையொடு கதறித்தூக்க ளீர்ப்பன தொடர்ந்தபல் பிணங்களுந் தூங்கச்சேக்கை கொள்வன செஞ்செவி யெருவையு மருவியாக்கை கொண்டவர்க் கணைதலுக் கரிதது பெரிதும்.
32 கோளி யாலமுங் கோழரை மரங்களும் குழுமித்தூளி யார்த்தெழு சுடலையு முடலமுந் துவன்றிமீளி யாக்கைய தாக்கியுண் பேய்க்கண மிகைசூழ்கூளி தாய்க்கென வாக்கிய கோட்டமொன் றுளதே.
33 இறைவி கோட்டத்து ளீரிரு திங்கள தகவையுறையு ளாகவவ் வுறையருங் காட்டகத் துறைவான்பொறையு மாற்றலும் பூமியு மேருவு மனையான் தான்.சிறைசெய் சிந்தைய னந்தமில் பொருள்களைத் தெரிந்
34 அத்தி காயங்க ளளவைக ளாலளந் தறிவான்குத்தி யாதிய குணங்களிற் பெரியவ னரியபத்தின் மேலிரு தவத்தினிற் பவத்தொட ரறுக்கும்முத்தின் யான்முனிச் சந்திர னெனும்பெயர் முனிவன்.
35 அன்றக் கோட்டத்து ளறிவிலா மறிதலை யறுப்பான்சென்ற தெய்வதைக் கெனச்சிலர் சிறப்பயர் பொழுதின்நின்றக் கோண்மின மெனச் சொல்லி நெறியறி வுறுவோனொன்றற் பல்வகை யுயிர்க் கொலை யுரைமின மெனவே.
36 பண்டிந்நின்ற பணைத்தோளி பாலற்பெ றாமையைக்கண்டியாமிக் கணமோடி தன்பாற்சொன் னோமாகவுண்டதாயிற் றோர்குழவி யென்னவுவப் பித்தற்குக்கொண்டுவந்தே மறியறுக்க வென்றார் கொலையாளர்.
37 ஊனுடம் போவுயிரோ வுறுகுழவி யாதறேனொடுங்குங் குழலாட்குத் தேவர்மன னுந்தந்ததூனுடம் பென்னி லுதிரமா முயிரென்னின்மானிடமாம் வினைமேலைச் செய்தன்றோ வந்ததென்றான்.
38 ஏறியானை யிருங்கலைக ணேர்ந்தா ரவையிவையென்றூறங்கி யுருவுருசெய் தாலுமுவந் தொழிபவான்மாறுகோ ளிலைமண்ணான் மறியுருசெய் தீந்தக்காற்பாறினீர்க் கும்மவர்க்கும் பழிபாவ மொன்றிலையே
39 கொன்ற வன்னே கொடியனென வுலகங் கூறு மதனாலுமொன்ற நூலா ருரைகளோ டொப்ப முடியு மதனாலுமின்றி னின்று மிதுவொழிதி ராயி னுங்கட் கிருமைக்குநன்றி தென்றான் வெந்நரகம் புகுதல் விலக்கு நாவினான்.
40 கோறல் பொய்த்தல் கொடுங்களவுநீக்கிப் பிறர்ம னைகண்மேற்சேற லின்றிச் செழும்பொருண்மேற்சென்ற சிந்தை வேட்கையினையாறு கிற்பி னமருலகநுங்கட் கடிய தாbமன்றான்நீறு மோடு நிழன்மணியும்பொன்னு நிகரா நோக்குவான்.
41 ஏத்து தற்கேற் றானிரங்கி யின்ன வைசொல் லக்கேட்டுப்பாத்தி யோயெம் பழவினையும் பாறு கென்று பணிந்துதாம்யாத்து நின்ற வம்மறியும் மறமு முடனே கொண்டுபோய்க் காத்து மென்றார் கருவினையு ணீங்கு நல்ல கருத்தினார்.
42 ஆய மெல்லா மதுசொல்லிப் போக வவணே வாழ்கின்றபேயுங் கூடிப் பெரிதுமகி சூழ்ந்து தம்பெற் றிசொல்லினாயு மாக்க ருத்துமில னாவ னிவனங் கட்கென்னிற்றீயு மன்னென் றேற்றகரு மையாலெனுஞ்சிந் தையிலவாய்
43 நிரந்து வெங்கதி ரெழுதலி னிற்றலை யிலதாய்க்கரந்த காரிருள் போற்கணங் காண்டலுக் கரிதாய்ப்பரந்த நாம்பல நாடுகள் பாடிக ணாடி (றெண்ணி)யிரந்தோர் வன்றெய்வங் கொணர்ந்திவற் கடிதுமென்
44 ஆசு மிங்கிருந் தினியென்னை எழுகவென் றயலகாசி நாட்டினுஞ் சேடிய நாட்டினுங் காணாதேசந் தாம்பல திரியவத் தென்றிசை நீலகேசி மாதெய்வந் தலைப்பட்டுக் கிளர்ந்தின்ன வுரைக்கும்.
45 வலிசெய் தெம்மிடம் புகுந்தடு மடையொடு முடைசேர்பலியு மூட்டுதல் பாவமீ தெனப்பலர்க் குரைத்துக்கலிகொள் காடுதன் காற்பொடி யாகவுங் கருதானலைசெய் தானெமை யாமுனக் கபயமென் றழுத.
46 அழுவ தென்செய அருந்தவம் வலித்தவ னிருந்துபொழுது போக்குதல் புரிந்தனன் பொருத்தம· துடைத்தேகழுகு தாமுணக் காட்டுவ னெனக்கைகள் புடையாவெழுக வென்றுசென் றிடுபிணப் பறந்தலை யிருந்தாள்.
47 இருட்டி ருட்டென நடந்துசென் றெழுந்தெழுந் திருக்கும்வெருட்ட லன்னினை விழுங்குவ னெனத்தன்னை வியக்குமருட்டி றம்மில னறியினி யருவரை நெடுங்கோட்டுருட்டு வேனென வுயர்தவத் தவன்முன்னை யுரைக்கும்.
48 சீல நல்லன சினவரன் றிருமொழி தெளிந்தான்கால மூன்றினுங் கடையில்பல் பொருளுணர் வுடையான் மேலு மின்னபல் வியந்தரம் வெருட்டுத லறிவான்நீல கேசிதன் னெறியின்மை யிதுவென நினைந்தான்.
49 வெருட்டு மாகிலும் வெருட்டுக விகுர்வணை களினாற்றெருட்டு வேனிவ டிறமின்மை சிறிதிடைப் படலும்பொருட்டி றங்களைப் புலமையிற் புனைந்துரை பெறுமேலருட்டி றந்நல வறநெறி பெறுதலு மறிந்தான்.
50 மாக மேயுற மலையன்ன சிலையொடு சிலையாமேக மேயென விசும்பிடை வெடிபட விடியாநாக மேயென நாவினை நீட்டுவ காட்டாப் பாக மேயெனப் பலவெனச் சிலவென வுலவும்.
51 இலங்கு நீளெயிற் றிடையிடை யழலெழச் சிரியாக்கலங்கு மார்ப்பொடு சார்ப்படு மழையெனத் தெழியாப்பிலங்கண் டன்னதன் பெருமுழை வாய்திறந் தழையாமலங்க நின்றுதன் மடனெடு மயிர்க்கையிட் டுயிர்க்கும்.
52 பொங்கு பூமியுட்பொடிபட வடியிணை புடையாப்பங்க மேசெய்து படபட வயிறடித் திறுகியங்கி போலவீழ்ந் தலறிநின் றுலறியங் காக்குமெங்குந் தானென வெரிகொள்ளி வளையெனத் திரியும்.
53 கல்லி னாற்கடுங் கனலினுங் கடுகென வெடிக்கும்வில்லின் வாய்ப்பெய்து விளங்குவெண் பகழிகள் விடுக்கும்மல்லி னாற்சென்று மறித்திடு வேனென நெறிக்கும்பல்லி னாற்பல பிணங்களி னிணங்களைப் பகிரும்.
54 ஓடு முட்குடை யுருவுகொண் டருவென வொளிக்கும்பாடு பாணியிற் பலபல கலகல வொலியாஆடு நாடக மரும்பசி களைகென விரும்பிஊடு போவனென் றுரைத்துரைத் துள்ளஞ்செய் தொழியும்.
55 குஞ்ச ரம்பெருங் கொடுவரி கடுவிடை கொலைசூழஞ்சு தன்மைய வடலரி யெனவின்ன பிறவும்வெஞ்சி னம்பெரி துடையன விவையினும் வெருளான்றஞ்ச மன்றிவன் றவநிறை சுடுமெனத் தவிர்ந்தாள்.
56 அச்ச மேயுறுத் தழிக்குவன் தவமென அறியேன்விச்சை வேறிலன் விழுக்குண முடையனிவ் விறலோன்இச்சையாலன்றி யிவன்முன்னை நிலையெனக் கரிதாநச்சு மெய்யென நடுங்கும் னுடம்பென வொடுங்கி.
57 ஆற்றல் சான்றவ னருந்தவ வழலெனை யடுமான்மாற்று மாறென்கொ லெனநனி மனத்தினு ணினையாச்சீற்றந் தீர்ந்தென்செய் கருவினை தணிகெனப் பணிந்தாள்கூற்றம் போல்வதோர்கொடுமையையுடையவள் குறைந்தே.
58 சிந்தித் தாளிது செறியெயிற் றரிவைய துருவாய்ப்பந்தித் தாகிய பழவினை கெடுகெனப் படிற்றால்வந்தித் தியான்கொண்ட வடிவினின் மனநிறை யழித்தானொந்தித் தீநிகர் நோன்புகை விடுமிவ னெனவே.]
59 யாம நீங்கலு மரசன்ற னொருமக ளுரைசால்காம லேகைதன் னுருவொடு திருவெனத் தோன்றித்தாமஞ் சாந்துதண் மலரின்ன பலகொண்டு துணைசால்சேமங் காவல சேவடி போற்றெனச் சென்றாள்.
60 வணங்கி வந்திடம் வலங்கொண்டு வழிபடு பொழுதில்கணங்க டாம்பல கடன்சொல்லிக் கலந்தெடுத் தேத்தித்துணங்கை யாடத்தன் றுகிலிடை மேகலை துளங்கவணங்கு மெய்யவ ளருந்தவ னுழைவர நினைந்தாள்.
61 காவ லாளகுங் கடையிறந் திவண்வர வொழிகவேவ லாளரு மிதற்கெய்து மியல்குறை முயல்ககூலி யான்குறை யுளதெனக் குறுகுமி னமரென்றோவில் பல்புக ழுறுதவ னறியநின் றுரைக்கும்.
62 ஆண்டைக் கோட்டத்தை அணைந்ததோ ரகலிலை யாலமாண்டைக் காயதோர் மரமுத லிருந்தமா தவனைக்காண்டக் காயென்செய்கருவினை தணிக்கெனப் பணிந்தாள்வேண்டிக் கொண்டவவ் வியத்தகுவிளங்குரு வுடையாள்
63 வேண்டிய வுருவத னாலும் வேட்கைசெய் யுருவத னாலுங்காண்டகு மடவர லுருவங் காமுறு வதுநனி தாங்கியீண்டிய மிகுகுணத் திறைவ னியல்பினை யெனையது நினையாநீண்டதோர் கொடியயற் கொடிபோ னிறைதவ வருளென நின்றாள்.
64 உடம்பொடு முயிரிடை மிடைந்த வொற்றுமை வேற்றுமை விகற்பிற்றொடர்ந்தபல் வினைகளைத் துணிக்குஞ் சுதநெறி முறைமையு மறிவான்படர்ந்ததன் யோகினை நிறுவிப்பணிந்தவரட் காசிடை மொழிந்தானிடம்பக மகளிவள் பெரிது மிராசபுத் திரியல ளெனவே.
65 என்னைஈண் டைக்கு வரவென் றருந்தவன் வினவலு மெழிலார்பொன்னனாள் புடைபெயர்த் திட்ட பொலங்கல மனங்கலக் குவபோன்மின்னொளி யோடுற மிழற்றமிழற்றுவ கிளியென மொழிந்தாள்முன்னநான் பரவிய வரங்கண்முடிகுறை கொடுப்பதற் கெனவே.
66 யாதுநீ கொண்ட வரமென் றருந்தவ னியல்பினின் வினவவேதினாட் டிறையெங்க ளிறைமே லியல்பின்றி யெழலொழி கெனவேபோதுசாந் தவியொடு புகையும் பொருந்திய பொருந்தெய்வக் கெனலுமோதிஞா னியிது வாயி னுரையழ கீதென மொழிந்தான்.
67 தோடுகொண் டொருசெவி விளங்கத் துளங்குவ மகரமொன் றாடப்பாடுவண் டோடுசுரும் பரற்றப் பல்கலம் வயிரவில் வீசவாடுகொம் பனையவ ருரைக்கு மச்சமோ பெரிதுடைத் தடிகள்காடுகண் டாற்பிறர்க் கறியேன் கவற்றுவ தொக்குமீ தெனக்கே.
68 மணிநகு நெடுமுடி மறவேன் மன்னவன் மகளெனின் மடவாய்அணிநகை யாயமோ டாடி அரும்பெறற் சுற்றமோ டிருப்பாய்பிணிமிகு பேய்வன மிதனுட் போதுற லொருதலை பிறவோதுணிவொடு துறந்தவர்க் கல்லாற் றுன்னதற் கரிதிது பிறர்க்கே.
69 வேணுவோ டினையன பிறவும் வியப்புறு பெருவனம் வினவிற்பேணுதற் கரிதிது பெரிதும் பிணிதரு பேய்வன மெனவேவாணுதன் மயிர்குளிர்த் துரைக்கும் மாதவத் தடிகளென் றானுங்காணுதற் கரியன வுருவங் கண்டறி வனகளு முளவோ.
70 புக்கிருந் தொருமனை யுறைவார் போவதும் வருவதுங் கண்டான்மக்களுந் தாயரந் தம்முள் மருள்வதும் வெருள்வது முளதோமிக்கபல் கதிகளு முயிரின் மெய்ம்மையு முணர்ந்தவர்க் கரிதேஒக்குமற் றவையுள வேனு முரைப்பது பொருத்தமின் றெமக்கே.
71 சந்திர முனிவர னுரைப்பத்தளிரியல் சாவுகள் சாராமந்திர முளதெனி னடிகள்மனத்தொடு பணிமின மெனவேயந்தரத்தவர்களும் வணங்குமருந்தவ னவையுனை யடையாஇந்திரன் வேண்டினும் பேய்களென்னமற் றிலங்கிழை மடவோள்;
72 துப்படு துவரிதழ் துடிக்குந்துகிலிடை யகலல்கு றுளக்குஞ்செப்படு வனமுலை செறிக்குஞ்சிதரரி மழைக்கணுஞ் சிறைக்குமொப்படு துடியிடை யொசிக்குமுவ்வுறு மதிமுக முழற்றுமிப்படி யவளிவை செயலுமிவையெனை யெமக்கென வுரைத்தான்.
73 காதின கனகப் பைந்தோடுங்கைவெள் வளைகளுங் கழலத்தாதின வினமலர் பலவுந்தலையன நிலமிசை யுதிரப்போதன புணரரி நெடுங்கண்புனல்வரப் பூந்துகிற் புடையாவேதனை பெரிதுடைத் தடிகள்விளிகவிப் பிறப்பென வுரைத்தாள்.
74 பிறவியும் பிறவியுட் பிறக்கும் பிணியுமப் பிணியினைத் துணிக்குமறவியின் மருந்துமம் மருந்தின்மாட்சியுங் கேட்குறின் மடவாயறவிய மனத்தினை யாகி அலங்கழித் தொழிலொழிந் தடங்கிஉறவினை யோம்பினை யிருவென்றுயர்தவ னுரைத்தலு மிருந்தாள்.
75 நாற்கதி யுள்ள நரகரை நாஞ்சொல்லின் மூன்றுவகைக்காற்று வலையங்க ளேந்து நிரையக் கதிநிலந்தாமேற்ற நிகோதத்தி னிம்ப ரிருளி னிரளிருண்மேலாற்றப் புகையள றார்மணற் கூர்ம்பர லாய்மணியே.
76 ஏழா யவைவிரிந் தெண்பத்து நான்குநூ றாயிரமாம்போழா மவற்றப் புரையின் விகற்பமும் பொற்றொடியாய்கீழா ரலிகண் முழுச்செவி கிண்ணர்க ளெண்ணிகந்தவூழாம் பிறப்புமுவ் வாதமல் லாருரு வொப்பினரே.
77 விலங்கின் வகையும் விரிவன யான்சொல்ல வேண்டுதியேலலங்கலம் பூணா யிருவகை யாமவை யென்கொலென்னின்நிலங்களி னிற்பவுஞ் செல்பவு மாமென நிற்பனதாமிலம்பட லின்றியிவ் வையகத் தைந்தா யியன்றனவே.
78 இயங்கு வனவு மிருபொறி யையறி வெல்லையவாய்மயங்கியிம் மத்திம நல்லுல கத்தின மற்றிவற்றுணயம்படு நாவின் மூக்கில நந்து முரண்முதலாவயங்கியங் கோடிய வாயிரண்டாய அறிவினவே.
79 உண்ணி முகுட்டை எறும்பெறி தேண்முத லாவுடையவெண்ணில் பல்கோடிய வாயவ் விரண்டொடு மூக்குடையகண்ணிய மூவறி வாமவை பெற்றாற் கருணமிலாநண்ணிய வண்டொடு தேனீ யனையவு நாலறிவே.
80 இறப்பப்பல் காலின வெட்டி னிரண்டிரண் டேயிழிந்தபறப்ப நடப்ப தவழ்வன வூர்வன பற்பலவாச்சிறப்புடை யிந்திய மைந்தென வந்த செவியுடையமறப்பில் கடலொடு தீவினு மல்கிய பல்விலங்கே.
81 வெப்பமுந் தட்பமு மிக்கு விரவிய யோனியவாய்ச்செப்புவ செப்பில் செய்கைக ளாற்றம செய்வினையைத்துப்பன போர்த்தும் பொடித்தும் பொரித்து முன்றோன்றுவனவொப்பவு மொப்பிலுடம்புடம் பேகொண் டுழல்வனவும்.
82 நல்லவர் தீயவர் திப்பிய ரொப்பில் குமானுயரோடல்லவ ருள்ளுறுத் தாடவ ரைவரு ளாதியினார்சொல்லுக தன்மையென் பாயெனிற்சொல்லுவன் பல்வகையாற்புல்லிய போகப் பெருநிலந் தன்னைப் பொருந்தினரே.
83 தீமா னுயர்திறந் தேற்றிடிற் றீவின் சிறுநிலத்தார்கோமான் முதலார் குணங்களிற் குன்றிய குற்றத்தராய்த்தாமாம் பெரிய தவந்தலை நிற்பினுந் தன்மைபெறாராமான் மடப்பிணை யன்னமென் னோக்கி யவரதிறமே.
84 திப்பிய ரென்னப் படுபவர் தீர்த்தந் திறப்பவருமப்பிய புண்ணியத் தாழிய ராழிய ரையவரும்வெப்பிய வான் செலவ் விஞ்சையரெஞ்சலில் வெள்ளியரும்பப்பிய ரேயவர் பான்மை வினவினும் பைந்தொடியே.
85 கோலமி னோன்றற் குமானுயர் தம்மையுங் கூறுவன்கேள்வாலமுங் கோடும் வளைபல்லும் பெற்ற வடிவினராய்ச்சீலமுங் காட்சியுந் தீண்டலு ரந்தரத் தீவிலுள்ளார்நீலமும் வேலுங் கயலு நிகர்த்த நெடுங்கண்ணினாய்.
86 மானுய ரென்னப் படுபவர் தாமா விதையமென்னுங்கானுயர் சோலைக் கரும நிலத்தார் கருவினை போய்த்தானுய ரின்பந் தவத்தாற் றலைப்படுந் தன்மையினார்வானுயர் தோன்றல் வளர்பிறை யேசிய வாணுதலாய்.
87 தூமாண் பவணர் வியந்தரர் சோதிடர் கற்பருப்பால்வேமானியரென வைவரித் தேவர் விரித்துரைப்பிற்றீமாண்குமரரோ டீரைவர் முன்னவ ரன்னவர்பின்பூமாண் புனைகுழ லாய்க்கினிச்சொல்லற் பொல்லா துகொல்லாம்.
88 இன்குர லார்முத லாநும ரீறா விவருமெண்மர்பொன்பிதிர்ந் தன்ன பொறிசுணங் காகத்துப் பூண்முலையாயென்றலு மீரிழு தாரழ லுற்றாங் கினைபவளைநின்றிறம் பின்னறி வாமறங் கேளென நேர்ந்தனளே.
89 அந்தர வாழ்க்கையர் சோதிடர் தாங்களு மைவகையர்சந்திர சூரியர் கோளவர் நாளவ ரல்லவராய்மந்தர மாமலை தன்னை வலமுறை சூழ்பவருஞ்சிந்துபு நின்றுசெல் லாதே விளங்குந் திறலவரும்.
90 ஆரண னச்சுதன் சோதம னந்தமு மாதியுமாய்ப்பாரணை நல்ல பதினறு கற்பத் தவரவர்மே (வோர்லோரிண ராயமும் மூன்றொன்ப தைந்துக ளுள்ளுறைவீரியர் வைமா னிகரெனக் கொண்ணீ விளங்கிழையாய்.
91 இப்ப டிப்பி றவியு ளொப்பி றீய நாரகர்துப்ப ரிய மாதுயர்செப்பு வாஞ் சிறிதினி.
92 ஈரி ருள்ளி னார்கடம்பேர ளவ்வைஞ் ஞூறுவிலோரு மோச னையவையூரும் வேத னையரே.
93 காள மான மெய்கடாம்வாள வாய்க ளாற்பலகீள வாப வாயினும்மீளு மேனி நீரினே.
94 மல்ல வர்ம றஞ்செய்துங்கொல்ல வாவ வல்லமெய்பல்ல வாவு முள்ளனசொல்ல வாவ வல்லவே.
95 பண்டை வோ¢ யர்கடாங்கண்டு கண்க னல்களாய்மண்டி மாம றஞ்செய்பவெண்ட வப்ப லவுமே.
96 பேடி வேத னைபெரிதோடி யூறு மாதலாற்சேடி யாடு வன்மையிற்கூடி யாவ தில்லையே.
97 கொன்ற பாவ மென்றுமூன்றின்ற பாவ மென்றுதீச்சென்று வேவ வாயினுணின்று கூவ வாக்குவார்.
98 உண்ண வாவ நீரெனக்கண்ண வாவ வாபவர்நண்ண லாவ வல்லதேரெண்ண லாவ தில்லையே.
99 கரிவ கன்றி நின்றகம்பொரிவ பொங்கி வீழ்ந்தழைத்தெரிவ வின்ன மாதுயர்பரிப வரு மில்லையே.
100 அங்கு வெங்க னலினுட்டங்கி யுந்த லைத்தலைபொங்கி யும்பு கைபுகநுங்கி யுந்நு கர்வவே.
101 ஓச னைய பல்லுயிர்வீவி னையு றவருங்காய்சி னக்க டுவிடம்பேசி னார்க்க ருளுணா.
102 ஓச னைய பல்லுயிர்வீவி னையு றவருங்காய்சி னக்க டுவிடம்பேசி னார்க்க ருளுணா.
103 நலங்களில் பிறவியு ணஞ்சுணா ரகர்கள்பின்விலங்கின்வே தனைகளும் விரிக்கல்வேண் டும்மெனிற்கலங்கியொன் றொன்றினைக் கண்டுகாற் றென்னப்போமலங்கிநின் றும்மனம் மன்னுமஞ் சுங்களே.
104 தண்ணென்மா மழையினாற் றாமழிந் துழல்பவும்புண்ணினா லழியமெய்ப் போரிடைப் புகுத்தவுமுண்ணல்கா ரணத்தினா லோட்டியிட் டொறுக்கவுமெண்ணில்பல் வலையினு மிழக்குமவ் வுயிர்களே
105 வேதவா தியர்கடம் வேள்விவாய விட்டவும்பூததே வர்கட்கெனாப் புல்லியோர்கள் கொல்லவுமோதுநோய் மருந்தெனவ் வூட்டுதற் குரைப்பவும்சாதலால் வரும்மிடர் தாமெனைப் பலவுமே.
106 நடுக்கமுறு நாற்கதியு ணரர்கள்படுந் துன்பமெடுக்கிலவை தாமிரண்டு பாகினவு மாகுமடக்கமிலர்க் காவனவு மன்றிப்பொது வென்றும்வடுப்பிளவு வாட்பகழி வாட்டியவொண் கண்ணாய்.
107 தீவினைசெய் வாயிலொடு செற்றமனக் குற்றமாவினையி னாம்வெகுளி மானமொடு மாயமோவினையிற் பற்றவல மச்சமொடு மற்றுமாவனவெ லாமடக்க மில்லவர்த நோவே.
108 இழுக்கலுறு தீக்கதியி லுய்க்குமென வெண்ணார்விழுக்குலங்கள் மாசுபடு மென்பதனை வேண்டார்புழுக்குலங்க ளானிறைத்த போர்வையென வோராரழுக்குடம்பிற் கேகெடுவ ராடவர்க ளந்தோ.
109 மதுவொன்றுங் கோதை மலரன்ன கண்ணாய்பொதுவென்ற நோயும் புணர்ந்திரண்டு பாகாமிதுவொன் றிடையூ றிரண்டாய் விரியுமதுவன்றி மெய்ப்பிணியு மூன்றா யலரும்.
110 பெடையூடு சாயற் பிணையன்ன நோக்கியிடையூ றிரண்டு மினியாவை யென்னினடையா வுயிரதுவு மல்லதுவு மன்னநடையாய் முதலதுவு நாற்பூத மாமே.
111 பெருமழையு நீரும் பெரிதெறியுங் காற்றுங்கருமலையுங் கல்லுங் கடுநவையு நஞ்சுஞ்செருமலையும் பல்படையுஞ் செந்தீயும் வந்திங்குருமிடியு மெல்லா முயிரல்ல வூறே.
112 செத்துவங்க டாக்கிச் செயிரி னணங்குதலும்மக்கள் பலவகையின் மன்னு மலைகொலையுங்துக்கஞ்செய் பல்விலங்கிற் றோன்று மிடையூறுமொக்கவிவை மூன்று முயிருடைய வூறே.
113 தீர்வனவுந் தீராத் திறத்தனவுஞ் செய்ம்மருந்தினூர்வனவும் போலா துவசமத்தி னுய்ப்பனவும்யார்வினவுங் காலு மவைமூன்று கூற்றவா நேர்வனவே யாகு நிழறிகழும் பூணாய்.
114 நல்லாய்நா ரின்றியே நாமுன் விரிசெய்தவெல்லா விமையோர்க்குமென்று மிறுதி சார்ந்ததல்லா லகன்றுன்ப மாகா நுமரன்றிப்பொல்லா தவர்களுறு மல்லைப் புகலுறுங்கால்.
115 தீயே யெனவெவர்க்குஞ் செல்லல் பலவாக்கிவேயே புரைதோளாய் மிக்க விடமெங்கும்பேயே யெனப்பட்டுப் பேணா தனசெய்வர்நீயே யெனினல்லை நின்போல்வ ரன்றோ.
116 பேர்தற் கரும்பிணி தாமிவை யப்பிணிதீர்தற் குரியதிரி யோக மருந்திவையோர்தற் றெளிவோ டொழுக்க மிவையுண்டார்பேர்த்த பிணியுட்பிற வார்பெரி தின்பமுற்றே.
117 மானொத்த நோக்கிமருந் தென்றவைமூன் றினுள்ளும்ஞானத்தி னன்மைநனி கேட்குவை யாயினக்காலூனத்தை யின்றியுயி ராதிய வுள்பொருள்கடானற் குணர்தலிது வாமதன் றத்துவம்மே.
118 காண்டலு மல்லதே யளவை காண்டன்முன்பூண்டவைம் பொறிமன மவதி புண்ணியமாண்டகு மனப்பரி யாயங் கேவலநாண்டகு மரிவைய ருருவ நண்ணினாய்.
119 நினைவு மீட்டுணர் வூக நேர்தருபுனைவுசே ரணுமைபொய் யின்மை மெய்யுரைமுனைவர்தம் மாகம மொழியு மாகுமென்றனையன காட்சியி லளவை யைந்துமே.
120 வைப்பு நயனள வைபுகு வாயிலென்றும்பொய்ப்பி லுயிரே பொருவில்குண மார்க்கணைசெப்பி னிவற்றிற் றிரியாதுள் புகுபவாயினொப்பில் பெருமை யுணர்விற்குயர் மாட்சியாமே.
121 காட்சி வகைதான் கடவுண் முதலாயமாட்சி யமைந்தபொரு ளெட்டு மனத்துவைத்துமீட்சியில தாய்விரிந் துந்திய வின்பவெள்ளவேட்கையது வாந்தெளி வென்றனர் வென்றவரே.
122 முந்துற்ற மூடப் புலிமூன்றும் பிழைத்த பின்னையன்பச்ச மாசை யுலகோடிலிங் காத்த ரொப்புமென்பெற்று மேத்த லிலராயெண் மயத்து நீங்கலின்புற்ற காட்சி யுடையார்க்கியல் பாகு மன்றே.
123 ஐயுற்றல் வேட்கை யுவர்ப்பேமயக் கியாது மின்மைசெய்குற்ற நீக்க றிரிந்தாரை நிறுத்த லின்றிப்பொய்யற்ற காதற் பொருவில்லறங் காட்ட லெட்டுங்கையுற்ற வாயில் லதுகாட்சியின் மாட்சி யாமே.
124 நன்றாய காட்சி யுடனாகிய ஞானந் தன்னோடொன்றாகி யுள்ளத் தொழியாமை யொழுக்க மென்பகுன்றாத வொன்றுங் குறைபாட்டதுங் கூறு பவ்வேவென்றார்த நூலின் விதிமெய்ம்மை யுணர்ந்த வரே.
125 போற்றல் செறிவே பொறையாதிய நல்ல றமுமேற்ற நினைப்போ டிருசார்வி ழுத்த வமுமாற்றல் பரிசை முதலாகிய வன்ன வெல்லாம்மாற்ற மறுக்கு மொழுக்கத்தின் மாட்சி யாமே.
126 யோக மிவற்றை யுடனுண்ட வுயிர்க ளெல்லாம்மாக விசும்பி னவர்தம்மொடு மன்ன ரும்மாய்ப்போக நுகர்ந்து பொருந்தாவினை புல்ல லின்றியேகநல் லின்ப மியைந்தாலிழ வில்லை நல்லாய்.
127 பிறவியா மாறும் பிணியாந் திறமும்மறவிதா னில்லா மருந்தாம் வகையும்திறவியாள் கேட்டுத் தெரிந்துள்ளங் கொள்ளவறவியான் றானு மறவமிர்த மீந்தான்.
128 வண்டவாம் வார்குழலும் வாளெயிறும் பூண்முலையும்தொண்டைவாய் நன்னலமுந் தோளுந் துடியிடையும்கண்டவாங் காமுகரும் யாமுங் கணநரியும்விண்டவாக் கொண்டுணரின் வேறுவே றாமன்றோ.
129 கரையவா வாங்குங் கயமகன் கைத்தூண்டிலிரையவாப் பன்மீ னிடருறுவ தேபோல்நுரையவா நுண்டுகிலு மேகலையுஞ் சூழ்ந்தவரையவாய்ப் பட்டார்க்கு மாழ்துயரே கண்டீர்.
130 மட்டார் மலர்புனைவும் வாணெடுங்கண் மையணிவும்பட்டார் கலையுடையும் பல்வளையும் பைந்தோடுநட்டாரை யெல்லா நரகுக்கே யுய்க்கு நாய்க்கொட்டார்த்தார் செய்யும் கோலங்கள் வண்ணம்.
131 ஆடினாய் நான மணிந்தாய் கலன்மாலைசூடினா யேனுஞ் சுணங்கார் வனமுலையாயூடினா யாக வொழுக் கூற்றைப் பல்பண்டம்மூடினாய் தோலின் முகமனுரை யேனே.
132 மின்போ னுடங்கிடையும் வேயேய் திரடோளுமென்றே யிவை மகிழ்ந்தீங் கென்முன்னே வந்தாயாற்புன்றோலும் பல்லென்பும் போர்த்த புறங்காட்டுளன்றே யுறைவ னவற்றான் மருள்வேனோ.
133 மெழுகுருகு மண்பாவை மேதையான் காய்த்தியொழுகுருகு செம்பொன்னா லுண்ணிறைந்த தேபோல்புழுகுருகு மெய்காட்டிப் பொல்லாத போக்கியழகுருவு கொண்டா ளறவமிர்த முண்டாள்.
134 காய்வ செயினுங் குழவிக்கட்கவன்று கழிகண் ணோட்டத்தாற்றாய்தன் முலையி லமுதூட்டுந்தகைய னறவோன் றானென்றுமாய வுருவ மாறித்தன்மற்றை யுருவ மேகொண்டுபேயேன் செய்த பிழையெல்லாம்பெரும பொறுவென் றிறைஞ்சினான்.
135 முழங்கு முந்நீர் வையத்து முனிதக் கார்தம் முன்னின்றுவழங்க வாட்ட மொழிவர்நமன்னும் பொறாத வகையுண்டோவழுங்க லென்ற வறவோன்றனலர்கொள் பாதம் பெரிதேத்தித்தொழுங்கை யாளக் குணக்குன்றைத்துதிப்ப னென்று தொடங்கினாள்.
136 வெள்ள மாரி தரித்தோய்நீவினையின் வாயி லடைத்தோய்நீயுள்ள மாட்சி யுடையோய்நீயுயப்போம் வண்ண முரைத்தோய்நீநள்ளென் யாமத் தியான்செய்தநவைக ளெல்லா நனிகண்டுமெள்ள லில்லாப் பெரியோய்நின்னிணையில் பாத மணைவல்யான்.
137 மூட மூன்று முரைத்தோய் நீமுரண்செய் தோற்ற முனிந்தோய் நீவீடுங் கட்டும் விரித்தோய் நீவினையி னின்பம் வெறுத்தோய் நீகாடு கிளர்ந்து காட்டியான் கலக்க வொன்றுங் கலங்காதபாடற் கரிய பெரியோய்நின்பழிப்பில் பாதம் பணிவல்யான்.
138 அல்லற் பிறவி யகன்றோய்நீஆசை வெவ்வே ரறுத்தோய்நீவெல்லற் கரிய வனங்கனைமெய் வெண்ணீ றாக வெகுண்டோய்நீகொல்லக் கருதி வந்தேனைக்குணங்க ளாலே வணங்குவித்தசொல்லற் கரிய பெரியோய் நின்றோமில் பாதந் தொழுவல்யாள்.
139 உடம்பின் மெய்ம்மை யுணர்ந்தோய்ந £யுறங்க லார்வ மறுத்தோய்நீயிடங்கொ ளின்னா வினையெல்லா மெரிக்கும் வாயில் விரித்தோய்நீயடங்க லில்லேற் கருளினாலறங்கூர் மாரி பொழிந்தோய்நின்றடங்கொள் செந்தா மரையடியென்றலைய வேயென் றலையவே.
140 தடம்படு மாரி தலைத்தலை நூற விடம்படு பல்லுயிர் மெய்வழி யேறவுடம்பொடு வேறெனு மோர்ப்பினை யாகியடங்கிய நின்னடி யஞ்சலி செய்வேன்.
141 கல்லுரு கக்கடுங் காற்றெறி போதினினல்லிருள் கூர்சுடு காட்டிட மாகப்பல்வினை யும்பறிப் போய்நின் பாதம்நல்வினை யிற்றொழு வேனினி நாளும்.
142 மங்குன் மழைபொழி மாரிபெந் நாளிற்கங்குலெண் ணில்லங் கவலைசெய் காட்டுளெங்கு மியங்கல னென்றிருந் தோய்நின்பங்கயம் போல்வன பாதம் பணிவேன்.
143 இற்றவர் தம்முட றின்றிட யாமம்முற்ற நரிமுர லும்முது காட்டுட்பற்றற வேநினை வோயிரு பாதம்சுற்றுபு யான்விதி யிற்றொழு வேனே.
144 திண்டிறல் சேர்சிறு பேயறை கீறிவெண்டலை யால்விளை யாடிய காட்டுளெண்டுக ளும்மெரிப் போய்நின பாதம்வண்டறை பூவொடு வந்தனை செய்வேன்.
145 பிணங்க ளிடையிடை போரழ லீமத்தணங்கு துணங்கைசெய் தாடிய காட்டுட்குணங்க ளுடையன குன்றுத லில்லாய்வணங்குவ னின்னடி வைகலி னாளும்.
146 நுனித்தகு நன்னெறி நோக்கின ளாகிமுனிப்பிறை யோனடி மும்மையி னேத்திப்பனிக்கட லன்னதொர் பாவமுஞ் செய்தேனினிச்செய்வ தென்னுரை யாயெனக் கென்றாள்.
147 விலங்கு வெந்நர காதிக டம்முள்விளிந்து தோன் றிவிழு நோயொடு முற்றுக்கலங்கி யெங்குங் கண்ணில வாகிக்கவலைவெள் ளக்கட லிற்குளித் தாழுநலங்களில் லாவுயிர் தங்களுக் கெல்லாநடுக்கநீக் கியுயர் நன்னிலை யீயுஞ்சலங்களில் லாப்பெரி யோன்சரண் கொண்ணீசனங்கட் கெல்லா மவன்சர ணென்றான்.
148 உய்தல் வாயுரைத் தாயதன் மேலுமுயிருள்ளிட் டபல வுள்பொருள் சொன்னாய்நைதலில் லாத்தெளி வோடுநன் ஞானநானுங் கொண் டேனுன் னற்குண மெல்லாம்பெய்துதந் தாய் பிழைத் தேற்கினி தாவோர்பிராயச்சித் தம்பெரி யோயரு ளென்னச்செய்த தீமை கெடக்கட னாட்டிற்சினவ ரன்னெறி யேதெருட் டென்றான்.
149 யாஅ தடிக ளதருளாலருந்துய ரகல்வகை யதனான்மாஅ துடைஅடி யிவைதாமறவலெ னெனவலங் கொண்டுவேஎ தடவியன் மலைமேல்விரிகதிர் மணிவிளக் காதிதீஇ தடுதலை விலங்குஞ் சினகரமுவகையிற் சென்றாள்.

குண்டலகேசி வாதம்
150 கொல்லை முல்லைபைங் கோங்குருந்தங் கோடறண் குரவநல்ல மல்லிகை நறவம்ஞாழல் தாழைபுன் னாகம்பல்லி தழ்ப்பனிக் குவளை பானல் பாதிரி பிறவுமெல்லை யின்மல ரேந்தி றைவன திடவகைக் கெழுந்தாள்.
151 நீட்சி யோக்கமோ டகலநினையநின் றெங்கணு நோக்கிமாட்சி யால்வலங் கொண்டுமாதவத் திறைவனிற் பிழையாக்காட்சி யேனெனி லெல்லாக்கதவமுந் திறக்கெனத் திறப்பவாட்சி மூவுல குடையவடிகட மடியிணை தொழுதாள்.
152 அத்தி யாளியோ டாமானட்ட மங்கல மரியபத்தி பாவைபல் பறவைபயில்கொடி திமிசொடு பிறவும்வித்த கம்பெரி துடையவசித்திர வுருவநன் மலராற்சித்த நன்னெறி பயந்தான்திருவடிக்கு அருச்சனை செய்தாள்.
153 தூமஞ் சாந்தொடு சுண்ணந்துதியொடு பரவுபு தொழுதேதாமந் தாழ்தர நாற்றித்தத்துவ தரிசிய துருவேயாமென றையென வியந்தாங்கன்ன வாயிரத் தோரெண்ணாம நல்லிசை தொடுத்துநாதகீ தங்களை நவிற்றும்.
154 கன்று காலனைக் கடந்தாய்காதற் காமனைக் கடிந்தாய்தொன்று மூத்தலைத் துறந்தாய்தோற்ற மாக்கட லிறந்தாயொன்ற நோய்பகை யொருங்கே யுடைந்து வெங்களத் துதிரவென்றி ருந்தனை நீயே வீரர்தம் வீரர்க்கும் வீரா.
155 சாத னோய்சரை பிறவிதாஞ்செய் திவினைக் கடலுண்மாது யருழந் துறுநோய்மறுகு மன்னுயிர்க் கெல்லாந்தீதி னன்னெறி பயந்துதிரைசெய் நீள்கரை யொருவிப்போத ரும்புணை படைத்தாய்புலவர்தம் புலவர்க்கும் புலவா.
156 அரிய வாயின செய்திட்டமரர் துந்துபி யறைந்துபுரிய பூமழை பொழியப்பொன்னெயில மண்டிலம் புதைந்தவிரிகொ டண்டளிர்ப் பிண்டிமரநிழ லிருந்திரு வினையும்பிரியும் பெற்றியை யுரைத்தாய்பெரியவர்ப் பெரியவர்ப் பெரியாய்.
157 பொங்கு சாமரை யேந்திப் புடைபுடை யியக்கார்நின் றிரட்டச்சிங்க வாசனத் திருந்துதெளிந்தொளி மண்டில நிழற்றத்திங்கண் முக்குடை கவிப்பத்தேவர்தந் திருந்தவை தெருளவங்க பூவம தறைந்தாயறிவர்தம் மறிவர்க்கு மறிவா.
158 ஊறி யாவது முணராயுறல்வகை யிதுவென வுரைத்திகூறு வேனெனக் கூறாய்குரன்முர சனையதோர் குணத்தைசெற லுள்ளமு மில்லையாய்த்திருமலர் மிசையடி யிடுதிதேறு மாறென்னை நின்னைத்தேவர்தந் தேவர்க்குந் தேவா.
159 கண்ணி னாலொன்றும் காணாய்காணவு முளபொரு ளொருங்கேபெண்ணு மல்லவுஞ் சாராய்பிரிதலில் போ¢ன்ப முடையையுண்ணல் யாவது மிலையாயொளிதிக ழுருவம· துனதாலெண்ணில் யார்நினை யுணர்வா ரிறைவர்தம் மிறைவர்க்கு மிறைவா.
160 சொற்றி யாவதுங் கேளாய்சுதநயந் துணிவுமங் குரைத்திகற்றி யாவது மிலையாய்க்கடையில்பல் பொருளுணர் வுடையைபற்றி யாவது மிலையாய்ப்பரந்தவெண் செல்வமு முடையைமுற்ற யார்நினை யுணர்வார்முனைவர்தம் முனைவர்க்கு முனைவா.
161 அன்மை யாரவர் தாந்தாமறிந்தன வுரைத்த பொய்யாக்கிநின்மெ யாகிய ஞானநிகழ்ச்சி நீவிரித் துரைத்தசொன்மை யாரிடை தெரிந்தார்தொடர்வினை முழுவதுஞ் சுடுநின்றன்மை யார்பிற ரறிவார்தலைவர்தம் தலைவர்க்குந் தலைவா.
162 ஆதி யந்தளப் பரிய அருகந்த பகவர்த மறஞ்சால்சேதி யம்புக்க வர்தந்திருந்தடி களைப்பெருந் துதிசேர்போதி யிற்பணிந் திருந்தாள்புன்னெறி தாம்பல வவற்றுள்யாதுகொ றான்மு னென்னாலடர்க்கற் பாலது வென்றாள்.
163 ஊன்றின்ற லிழுக்கென்னானுயிரினையு முளதென்னானோன்றலையு நோன்பென்னானோக்குடைய கணிகையரேபோன்றிருந்து பொதியறுக்கும்புத்தன்றன் புன்னெறியையான்சென்ற· தடிப்படுப்பறைக்கரும மிதுவென்றாள்.
164 மண்டலத்தி னோக்குவாள்யடுத்ததன தவதியால்கண்டனடான் காம்பிலிக்காவலன் கடைமுகத்தோர்தண்ட¨¡ய பொழில்நாவற்சாகைநட் டுரைபெறாக்குண்டலகே சிப்பெயரைக்குறியாக வேகொண்டாள்.
165 தருமத்திற் றிரிவில்லாடயாச்செய்தற் பொருட்டாகநிருமித்த வகையினதாநெடுநகரை வலஞ்செய்துதிருமுத்தப் பீடிகைக்கட்சித்தரையுஞ் சிந்தித்தோர்பெருமுத்தப் பெண்ணுருவங்கொண் டியைந்த பெற்றியளாய்.
166 அந்தரமே யாறாச்சென்றழனுதிவே லரசர்கட்கிந்திரனே போன்றிருந்தவிறைமகன திடமெய்திக்கந்திருவ மகளேன் யான்காவலனைக் காண்குறுவேன்வந்திருந்த துரைவிரைந்து வாயிலோ யெனச்சொன்னாள்.
167 கருங்களிறுங் களிமாவுங் கந்தோடு பந்தியவேநெருங்குபுபோய் நீருண்ணாதேர்பண்ணா நெடுங்கடைக்குப்பெரும்படையுஞ் சாராதிப் பெண்பாவி மரநட்டிங்கிருந்ததன் றிறத்தினாலெனக்கரிது புகலென்றான்.
168 வாயிலோ னுரைகேட்டு வடிக்கண்ணாண் முகநோக்கிகோயிலையான் புகவிலக்குங்குறையென்னை முறைதிருத்தும்பூசலிங் குடையையோபொருளிழவோ வுயிரிழவோநீயிலையார் புதனடற்குநிமித்தமிங் கென்னென்றாள்.
169 என்கருமம் வினவுதியேலிலிங்கியரு ளென்னோடுநன்குரைப்பார்த் தரவ்வேண்டிநாவற்கொம் பிதுநட்டேனுன்கரும நீ செய்வாய்நுழைந்தறிவு முடையையேல்மன்பெரியான் றிருந்தவையுண்மாற்றந்தா வெனச்சொன்னாள்.
170 அப்படித்தே யெனின்வாயிலடைப்பொழிக யானைதேரெப்படியு மியங்குகநும்மிறைமகற்கு மிசைமினென்றிப்படியா லிவையுரையாவிலைநாவ லிறுத்திட்டாடுப்போடு கனிதொண்டை துயில்கொண்ட துவர்வாயாள்.
171 வேந்தனு மதுகேட்டே விம்முயிர்த்த வுவகையனாய்ப்பூந்தடங்க ணல்லார் புகுதுக வெனப்புகலும்போந்திருக்க வெனவிருக்கை பொருந்திய வாறவர்கட்கீந்துலகத் தியற்கையு மினிதினிற் செய்திருந்தான்.
172 முதலவனோ டவனூலுமந்நூலின் முடிபொருளுநுதலிய பொருணிகழ்வுந்நுங்கோளு மெமக்கறியத்திதலைமா ணல்குலீர்தெருட்டுமி னெனச்சொன்னானதலையும் பெருங்கதவமடைப்பொழித்திட் டலைவேலான்.
173 நன்றாக வுரைத்தனைநீநரதேவ நின்னவையுள்வென்றார்க்கோர் விழுப்பொருளும்தோற்றார்க்கோர் பெரந்துயரும்ஒன்றாக வுரையாக்காலுரையேன்யா னெனச்சொன்னாள்குன்றாத மதிமுகத்துக்குண்டலமா கேசியே.
174 அறத்தகைய வரசனுமதுகேட்டாங் கவர்க்குரைப்பான்சிறப்பயர்வ னன்றாகவென்றார்கட் கின்றேயான்புறப்படுப்பன் றோற்றாரைப்பொல்லாங்கு செய்தென்றாற்கிறப்பவும் பெருதுவந்தாரிலங்கிழையா ரிருவருமே.
175 வேனிரைத்த விரிதானைவேத்தவையார் வியப்பெய்தக்கோனுரைத்த வுரைகேட்டே குண்டலமா கேசியுந்தானுரைத்தாள் தான்வேண்டுந்தலைவனூற் பொருணிகழ்ச்சிதேனிரைத்த கருங்குழலா டானும்பின றெருட்டினாள்.
176 ஆதிதான் பெரியனாயறக்கெடு மளவெல்லாமூதியமே யுணர்ந்தவனுறுதரும மேயுரைத்தான்யாதனையுந் தான்வேண்டானயலார்க்கே துன்புற்றான்போதியா னெம்மிறைவன்பொருந்தினா ருயக்கொள்வான்.
177 முந்துரைத்தான் முந்நூலு மந்நூலின் முடிபொருடாமைந்துரைப்பி லுருவுழப்பறிவோடு குறிசெய்கைசிந்தனைகட் செலவோடுவரவுமே நிலையில்லைதந்துரைப்பி னெரிநுதிபோற்றாங்கேடு நிகழ்வென்றாள்.
178 சொல்லியவந் நான்மைமேற்றுணிவினையுந் தான்பெயர்த்துநல்லவையை மனங்கொளீஇநான்மையின் முதல்வைத்தவெல்லையில் குணத்தலைவரிலக்கணமென் றெடுத்ததன்மேற்பல்வகைய பெருங்குற்றம் பதம்பதமாயக் கேளென்றாள்.
179 முன்னெனப் படுவதுதான்முதலில்லாத் தடுமாற்றம்அன்ன தன்கட் பெரியனேலறங்கொண்ட தவமாகும்பின்னதன்கட் பெரியனேற்பிறழ்வெய்துங் காலச்சொலென்னென்றான் பெரியவாறிருமையினுந் திரிந்தென்றாள்.
180 பெருமைமுன் பெற்றனனேற்பின்னைத்தான் முடிப்பதோர்கருமமிங் கெவனாகுங்காட்டுதியேற் பெற்றிலன்முன்றருமந்தான் கருதிநீசொன்னாயேற் றலைவரேயொருமையா லறந்தெளிந்தவுழப்புலையர் முதலானார்.
181 தான்கெடினுந் தக்கார்கே டெண்ணற்க வென்பதனையூன்கொடுமை யுரைத்தான்·துணர்ந்திலனே யாகாதோதான்கெடு மளவெல்லாநினைந்துரைத்த தத்துவந்தான்மான்கடியு நோக்கினாய்வழியறக்கெட் டொழிவதோ.
182 வழிவாழக் கெடுகின்றார்மாந்தருள் மேலாயார்பழிபாவ மோராதான்பற்றினார்ப் பாழ்செய்வான்ஒழிபாவி தலைவனென்றுரைப்பதனை யுலகத்தார்கிழியோடு மாறாக்காசென்றான்சொற் கேட்பவோ.
183 நுனைத்தலைய நுண்மயிரைநுனியுறீஇ விதிர்த்திட்டாலனைத்துணைய தடங்கலுமறக்கிடந்த பிறந்துழப்புநினைக்குங்காற் பிறர்க்கேயாமென்றியா னீயன்னாயனைத்துணைய பெரும்பாவமவன் செய்தா னாகானோ.
184 துன்பந்தான் றீவினையின் வழித்தோன்றுந் துன்பேயாமென்பதனை நுமரேடீ யெப்பொழுது முரைப்பவாற்பின்புந்தான் பிறர்பிறர்க்குப் பிறந்துழப்பே யாக்கினாலன்பினான் முன்செய்த தருவினையே யாகாதோ.
185 தனக்கொன்றும் பயனின்றித்தளையாளென் றான்வருந்தியெனைப்பெருங் குப்பையுமெருச்சுமப்பாற் கண்டக்கால்நினைப்பதொன் றுடைத்தவன்செய்நெடும்பாவ நிச்சலும்மனக்கினிதா வவன்றன்னையாள்வார்மாண் புரையாயோ
186 அவ்வகையா லுழக்கின்றா னயலார்கள் படுகின்றவுய்வகையில் போ¢டரையொழிப்பதன் பொருட்டாகவிவ்வகையா லருள்செய்யு மென்பதனை யெடுத்துரைத்தாள்கொவ்வையந் துவர்ச் செவ்வாய்க்குண்டலமா கேசியே.
187 அருளினாற் பிறர்க்குழக்குமனனென்ற வவ்வுரையைப்புரளல்நீ பிறப்பொழியும்பொழுதின்க ணவ்வருளைப்பொருளன்மை கண்டானோபுற்கலர்தா முலர்ந்தாரோதெருளநீ யுரைத்துக்காண்டிருந்தவையா ரிடையென்றாள்.
188 ஊடுபுக் குயிரடுந் துயரந்தா னொழிக்கின்றான்.வீடுபெற் றிறந்தனனேல் விளிகவன தருள்பாவியோடுகிற் றிலனொன்றுந் தாதையையே யுழப்பித்தோனாடைபற் றெனவுரைத்த வவன்போன்றா னாகாதோ.
189 அங்கிருவ ருளரன்றோ வறப்போக்கிப் போவாரென்றிங்கிருந்து நீயஙரைத்தா லிவனருள்யார் தெளிகிற்பார்அங்கிருவ ருளரெனினு மவரின் முன் னவையீரேநங்கரும முலைப்பித்து நாம்போது மெனநக்காள்.
190 முன்கொன்றான் றன்றாயைமுழுமெய்யும் போர்த்திருந்துதின்கின்றான் பிணம்வீடுந்தெருட்டுங்காற் சூனியமேயென்கின்றா னிவன்போல்வாரிறைவரில் லெனவுரைப்பாய்தன்கன்று சாக்கறப்பான்றயாப்பிறிதிற் குடையவனோ.
191 கண்ணொடுகா திவையிலள்கரந்தன முலையிரண்டுமுன்னும்வா யுதட்டோடுமூக்கில ளுறுநோய்த்திபெண்ணழகிற் கிவள்பிறராற்பேசவும் படுவாளோஎண்ணுங்கா லென்பேதையெனவுரைக்கு மவனொத்தாள்.
192 பருவரலொன் றிலன்றாயைப்பழுப்பறித்தான் தலைவனிவள்கருவரைமேற் றன்கணவன்காலனையுங் கவிழ்த்திட்டாள்இருவரையும் போல்வாரிவ்விருநிலத்தின் மேலெங்கும்பெருவழியார் பேரருளார்பிறர்யாரே யெனநக்காள்.
193 ஒண்ணுதலா யுன்றலைவனொழிவின்றி யுணர்கலான்கண்முதலா வுரையவிக்கருவியிற் கண்டுகேட்டெண்ணியு முணர்தலாவிலைசுமக்கு மொருவன்போனுண்ணுணர்வு தனக்கில்லானுரைத்ததுதா னூலாமோ.
194 ஐங்கந்த மெனல்பிழைப்பா மறிவினின்வே றாதலாற்சிங்குந்தன் குறியுழப்புச்செய்கையென் றிவைமூன்றுமிங்கொன்று முருவினோடிரண்டென்னாய் மிகவுரைத்தாய்சங்கந்தா மல்லவேற்றத்துவமுந் தலைப்பட்டாய்.
195 முன்னைத்தன் முழுக்கேடுமுழுக்கேட்டின் வழித்தோன்றும்பின்னைத்தன் பிறிதறிவும்பெயர்த்துரைத்தல் பெரும்பேதாய்என்னொக்கு மெனினெருநலிற்புகுந்தா னிடையிராத்தன்னைத்தந் தெனைக்கொண்டுதான்சென்றா னெனலன்றோ.
196 கள்ளனுந் தானேயாய்க்கையாப்புண் டவனேபோலுள்ளந்தா னின்றவற்றை யுணர்ந்தவற்றோ டறக்கெட்டிங்கெள்ளனைத்து மில்லென்றாலிறப்பறித லெவனாகுந்தெள்ளியாய் தெளிந்திருந்துசிந்தித்துக் காணாயோ.
197 கோன்பட்டான் குந்தத்தாற்கத்துண்டா னேனாதிதான்பட்டான் றளவீரன்தப்பியோ டவனருகேயான்பட்டே னென்பவன் போல்யாத்திருந்தே சொல்லுதியால்தான்பட்டான் பட்டார்க்குத் தன்பாட்டை யுரைக்குமோ!
198 பிறைப்பிறப்பும் பிள்ளைகடம்பிறப்பினையு மெடுத்துரைப்பின்மறைபொருள்கள் வெளிப்பட்டாமன்னுந்தாங் கருதுபவால்குறையென்னை வான்வயிற்றாற்குண்டலமா கேசியித்தறையகத்துப் பிறப்புரைத்தாள்றத்துவமாக் கொள்வாமோ.
199 பின்னசந் தானமும் பிறிதில் சந் தானமுமின்னவென் றிரண்டுரைத்தெத்துணையோ பொழுதோதிச்சொன்னதன் பொருளெல்லாஞ்சுவடின்றி யறக்கெடுத்தற்கன்னதே யெனிலாதனாழிநாட் டாகாதோ.
200 எண்ணிலாப் பலகந்த மிடையறா வென்றுரைப்பிற்கண்ணுறா தொன்றுதலாற்கலப்பிலவா மாகவேதிண்ணிதா மிடையறவுதீண்டுமேற் றிரண்டொன்றாஅண்ணறான் முடிந்தறக்கே டரியதே போலுமால்.
201 வாசனையி னாமெனினும் வழியதனின் முதலதொன்றாசனைத்து மில்லையே லறிந்துரைப்பு மரிதரோபேசினைநீ உளதெனினும் பெருந்தாமத் துண்ணூல்போல்லோசனையி னெடியதோ ருயிருரைத்தா யாகாயோ.
202 பாதிரிப்பூப் புத்தோடு பாழ்ப்பினுந்தான் பல்வழியும் தாதுரித்தாங் கேடின்மை யென்பதுநுன் றத்துவமோபோதுரைத்த வோடுநீர் போலுடம்பு பொன்றிடினும்மூதுரைத்த வாசம்போன் முடிவுயிர்க்கே யாகாதோ.
203 சத்திதான் சென்றதே யென்றியே லைந்தன்றிப்பொத்திநீ யுரைக்கின்ற பொருளோடா றாகாவோசத்திதா னதுவன்றி யைந்துமே யாயினும்பித்தியாய் முழுக்கேடு பேசினா யாகாயோ.
204 அலைபலவே யுரைத்தாளென்றருகிருந்தோர் கருதுதலுந்தலைவனூல் பொருணிகழ்ச்சிதங்கண்மேற் குற்றங்கணிலைபெற வுரைத்தின்மைநிறுத்துவன்யா னென்றுதன்தலைவனீ பொருள்களேதானாட்ட லுறவினால்.
205 கண்கொடுத்தான் றடிகொடுத்தான்கயப்புலிக்குத் தற்கொடுத்தான்பெண்கொடுத்தா னுடம்பினையும் பிளந்திட்டுப் பிறர்க்கீந்தான்மண்கொடுத்தான் மகக்கொடுத்தான்மன்னுந்தற் சேர்ந்தார்க்குவிண்கொடுத்தா னவன்கொடுத்த விரித்துரைப்பன் கேளென்றாள்.
206 ஏதி லாரிடர் தீர்க்கு மெமவிறைசாத கம்மிவை யென்று தலைத்தலையோகி னாணின் றொருபக லெல்லையுங் கோதை வார்குழற் குண்டல கேசியே.
207 நூலு நாரு மிசைத்தன வொத்தலானீல கேசி நெடுங்க ணாள்சொல்லுமாலும் பேயு முடையவர் செய்கையேபோலு நீ சொன்ன புத்தர் சரிதையை.
208 போழுங் கண்ணுந் தலையுந் தடிகளுந் தாழ மின்றி யிவைதம்மி னோவெனவாழு மாந்த ருழைவரு வாரில்லைகூழன் றன்னுழை யேகொளச் செல்பவோ.
209 பிளத்த லுள்ளிட்ட வாய்ச்செல் வதிந்திரனளத்தற் கேலவன் றானறி யும்பிறனுளத்தை யோரல னேலவன் றேவனாக்கிளத்த றானோர் கிழமையும் போலுமே.
210 யாவ னாயினு மன்னவ னின்மையிற்றேவ னென்று தெளியுந் தெளிந்தபின்சாவ னென்பதோர் சங்கைய மின்றியேயீவ னென்பதோ ரிச்சையுந் தோன்றுமே.
211 உறுதி யல்ல துணர்வடையான்றனககிறுதி யேலென்று மிந்திர னெண்ணலன்மறுதி யின்மையின் மாணிழை நீயெங்குப்பெறுதி முன்னெடு பின்னியை யாதவே.
212 ஆத னாற்குறந் தாங்கெழு வான்றும்மவேத மில்சுட ரேற்றொரு தாமென்றான்சாத கம்மிவற் றானருள் சாதிப்பானோதி னார்க்கு முணர்வொருப் பாயதே.
213 எருது பாலின்மை யெண்ணலன் றும்மலே கருது மாதனுங் கண் முத லாயினதருத லல்லது தங்குறை யீதெனார்மருதின் வாழ்பகை யானவிம் மாந்தரே.
214 பாக மேபிளந் தாற்பர காயமொன்றாகு மேயென வீவ· தாதன்மைகாக மேயுண்ணுங் கண்ணுமற் றன்னதேயேக மெய்யும்விண் டாலியை யார்களே.
215 உள்ளந் தானிரு பாகினு முண்மையாற்கொள்கின் றானிவ னேகொல்லு வான்றனையெள்ளி நேரு மறிவில்லை யேற்பிணங்கொள்ளென் றீர்ந்து கொடுப்பினுங் கூடுமோ.
216 கூறு கூறுசெய் தாலுடம் புள்ளுயிர்வேறு வேறு செலல்வெளி றாக்கொளாய்பாறு வாயுரைக் கும்பர மாத்தங்கடேறு வாருள ரோதெருண் டார்களே.
217 புத்த னார்வண்ணங் கண்ட புனையிழைசித்த னேயென்னைச் சேர்மின மென்றலினத்த கன்னருள் செய்கல னாய்விடின்மத்த கம்பிளந் தானென்றன் மாயமே.
218 ஆவ தின்மை யறிந்து மவத்தமேசாவ தேயுங்கள் சத்துவர் சால்பெனிற்காவல் பூண்ட கணவனோ டீமத்தின்வேம வட்கும் விழுக்குண மாங்கொலோ.
219 சாந்தி யாகத் தரும முரைப்புழிக்காந்தி பாவியைக் கண்டு கலகன்றானேந்தி வெம்படை யாலெறிந் தாற்கிடம்போந்து கொண்டதும் பொய்யினுட் பொய்யன்றோ.
220 யானை யுள்ளா செங்குள தங்கெலாம்வான நின்று வழிபடல் காண்டுமான்மீனு மல்லவும் வேதனை யெய்துழித்தான தாதற்றா தாகதர் தன்மையோ.
221 குரங்கு மாயவை கொல்லிய செல்வழியிரங்கி யேயுயக் கொண்டது மென்றியாற்குரங்கு நேர்குதி யாக்குரங் கெங்குளமரங்கள் பாய்ந்திடு மாண்பின வல்லவோ.
222 சீல நல்லவர் நீள்குவர் சேணெனிற்கோல மில்குரங் காட்டிக் கொல் வார்களைக்காலுங் கையு மெழற்கெனக் காண்கிலான்வாலை நீட்டிக் கிடத்தறன் மாட்சியோ.
223 தாய்க்கொன் றான்றங்கு செங்குரு திப்புனல்பேய்க்கொன் றீதல் பெருங்கொடை யென்பதைவாய்க்கின் றாயினி மானுயர் மாசெலாநாய்க்கென் றாலிது நல்லற மாங்கொலோ.
224 யான்செ யும்பொரு ளென்றங்கொ ரேகாந்தன்தான்செய் திட்டனன் சாதக கற்பங்கள்மான்செய் நோக்கி மதிப்பொழி நீயெனக்கோன்சொ னானிது குண்டல கேசிக்கே.
225 முயலுரை யிதுவெனெ மூடிக் கொண்டிருக்ந்தயலார்க் குரைப்பவ ராத ரல்லரோபுயலிருங் கோந்தலி பொருந்தச் சொல்லினாள்வியலவ ருரையொடு விரோத மில்லையே
226 அரசிறை யிட்ஜுசொலவவை நார்களுமுரைசெறி வுடையன வுரைத்த நீர்மைபூண்முரைசொடு நெடுங்கொடி முலூங்க நாட்டுகவிரைவொடு படுகென வேந்த னேயினான்.
227 இருப்பதென் னினியன்னா யிதுநுமக் குரைத்தார்யார்சும்க்கினைக் கடிதாகச் சொல்லெளூக் கெனலோடுக்திருக்கிளர் மதிலுஞ்சை தென்றிசை யகனகருளம்க்கசந் திரனென்னு மவாச்சிய னெளூச்சொன்னாள்
228 கட்டுரை பலசொல்லிக் காவல் நெடுங்கடை நாவலைமுன்னட்டிவ ணகரிடை நகைசெய்து புகுந்தவிந் நன்னுதலைவட்டிகொள் பறைகொட்டி வழுவுரை பலசொல்லி (வாரலென்றுபெட்டன பலசெய்து பெருநகர் வாயிலைப் புறப்படுத்தார்.
229 புனத்திடை நறுமலர்ப் பூங்கொடி யன்னதோர் பொற்பினளாய்எனைப்பல நூல்களு மியல்பினி னறிபவ ளேதமில்லாள்தனக்கினி யான்செயற் பாலதுதானென்னை யெனவுரைத்தான்இனத்தகை யேற்றரி யிடியுறுமேறெனு மிவற்றை யொப்பான்.
230 ஆண்டகை அரசிறை அதுசொல்லக்கேட்டவவ் வறத்தகையாடீண்டல னணிபிற புனைவெனுநினைவிலன் றினையனைத்தும்வேண்டல னிலனொடு விழுநிதியினையவும் விறற்றகையாயீண்டினி யறநெறி யுறுகெனவேந்திழை யியம்பினளே.
231 வந்தது மிதுபொருண் மன்னவயானென நன்னுதலாளிந்திர னனையநின் னிறைமையினறநெறி யிகழலென்றாங்கந்தர நெறிசெலற் காயிழையரசனை விடுத்தருக்கசந்திர னிருந்தவத் திசைமுன்னித்தளிரிய றானெழுந்தாள்.

அர்க்க சந்திர வாதம்
232 உஞ்சை மாநக ரெய்தின ளாயதனிஞ்சி மாட்சியு மெல்லையில் செம்மலுமஞ்சு தோய்நெடு மாடமும் வீதியுமஞ்சி லோதி யவையவை கண்டபின்
233 பருக்கை மால்களி யானைப்பல் வேந்தருமிருக்க போதக வென்னும் பெருமையான்றருக்க நீட்டமுந் தன்னிக ரில்லவனருக்க சந்திர னென்னு மவாச்சியன்.
234 போதி சத்துவர் புத்த ரெனப்படுநீதி யிற்பெரி யாரன நீ¡;மையானோதி நூன்மும்மை யொப்ப வுணர்ந்தவன்வாதி கட்கோர் வயப்புலி யேறனான்.
235 மாடமோங்கி மழைநுழைந் தின்குயில்பாடு பூம்பொழிற் பாங்கரோர் பள்ளியுட்பீட மேறிப் பெருந்தகை யார்க்கெலாம்வீடு பேறும் வினையு முரைப்புழி.
236 சென்று தானெய்திச் சிற்பிடத் தாற்புக்குத்துன்று நீண்மணித் தூணணிந் தெண்ணெனநின்று நீலவைம் பாற்பெய ராளுமங்கொன்று பல்வகை யோத்துரை கேட்டனள்.
237 கொள்ளு மாறுந்தன் கோரகை யுட்கஞ்சி மொள்ளு மாறு முதுகு நெளித்துண்டுனள்ளு மாறு மணலெடுத் திட்டவைமெள்ள மெள்ள விழுங்கு மவைகளும்.
238 வழிக்கு மாறுந்தம் மண்டையி னுண்டுமன்ஒழிக்கு மாறும· தூட்டு மவைகளும்மழிக்கு மாறுந் தலைகளை மையிட்டுவிழிக்கு மாறும் வினைய விதியினால்.
239 இனைய வேசொல்லி யிட்ட தலையராய்வினைய நூலை வியப்பெய்து வார்க்கெலாமனைய தேநு மறநெறி யென்றனள்முனைவன் றன்னெறி முன்ன முணர்ந்தவள்.
240 அவ்வு ரையம ரானுய ராசனச் செவ்வ ரைம்மிசைத் தீத்திரள் போல்பவனிவ்வு ரையிவ ணென்னெனச் சொல்லினான்றெவ்வ ரைத்திறல் வாட்டிய திண்மையான்.
241 வீரஞ் செய்து விழியல் வினையநூல்பேர த·தேல் பெரிது மழகிதேயோரு ம·தோ ருறுவினை யென்பதைத்தேரச் சொல்லுநின் றிண்பொரு ளென்றனள்.
242 வினைய தாகிய பெற்றி விரித்துநீதினையி னேரும் தெருட்டெனக் கென்னவேஅனைய வவ்விர தத்தோ டறிசலமினைய கேளென் றெடுத்தன சொல்லுமே.
243 தன்னை யீந்ததும் தாரங்க ளீந்ததுமன்ன தன்பொருள் கேட்டறங் கொண்டவன்மன்னு மில்லயன் மாந்தரைக் காணுமேற்பின்னைச் செய்வன பேசலு மாகுமோ.
244 காம மூரிற் கணிகைய ரோடன்னதூய்மை யுண்மையிற் றோற்றங் கரந்தவட்சேம மாவகைச் செல்கமற் றென்பதும்வாம நூலின் மறைபொரு ளல்லவோ.
245 சிங்க தத்த ரெனப்படுந் தேரனார்சங்க போதியி லாள்கட் டயாச்செயவிங்கி தென்னென வேழாய் தவசிகட்கெங்கெங் காமி லெனவுரைத் தானரோ.
246 யாது மில்லை யுயிரென் றறநெறியோதி னானவ் வுயிரிலி தன்னொடுவேத னைதணிப் பான்வினை வீட்டிற்கும்சாத னைநிற்குஞ் சத்துவ னாமென்றீர்.
247 சித்த மோடிக் கலங்கித் திரியாதநத்தம் பெற்றது நற்றவ மேற்கொண்டான்பத்தின் மேலும் பழிசெய்யு மேற்பள்ளிவத்தன கண்டீ¡; வழக்கின்கட் கூரியீர்.
248 போதி யாருரு வெய்திய புற்கலர்வேதி யாற்கிடந் தாருள ராயினான்ஞாதி யாரென நாட்டிய கூட்டமும்ஓதி வைத்ததொன் றுண்மை யுணர்த்துமால்
249 ஆரம் பிச்சி யலிவிலங் கவ்வுருச்சீரிற் கொத்தாள் கணிகை தெருண்டாள்பெண்ஒரு மில்லா ளுயிரிலி யூமையுந்தார மாக்கொ·டி ரென்றல் சலமதோ.
250 பிறந்த வில்லினுள் வாழ்க்கை பிழைப்பெனுமறங்கொண் டான்கொண் டவாச்சிய வேடத்தாற்சிறந்த வல்லன சிங்கின வெங்கணுந்துறந்த வான்பொருள் சொல்லவும் வல்லையோ.
251 உரைப்ப பேரரு ளுண்பன மீனொடூன்றிரைப்ப மெல்லனை செய்வ விழுத்தவம்கரைப்ப தீவினை கண்டது சூனியம்புரைப்பின் மார்க்கம் பொருத்த முடைத்தரோ.
252 எல்லா மசுசியு மென்ப வனவாலல்லா லழுக்குற் றவனடிக் கேத்தலர்சொல்லார் சுகமுஞ் சுகத னவனென்றுபல்லார் வருத்தம் பழுதெனப் பண்ணுப.
253 நிலையா வெனெச்சொல்லி நேர்ப்ப பொருடூயேமலையோ ரனையந்ன் மாட மெடுப்பவிலையே யுயிரென் றிறந்த நினைபபுலைசே யமர்ந்தவர் புத்தியின் வண்ணமே
254 மயித்திரம் பாவித்து மற்றவற் றூனையசிப்பன வேபோ லமர்ந்ததிருந்த துண்ணுஞ்சயித்தியங் காணித் தலையினை முட்டும்பயித்தியங் கொண்டவர் பண்புமா· தொக்கும்
255 புத்த ருருவுக்கும் போலிக்கும் போலியைமத்தகத் தேத்தி வணங்கி வழிபடுஞ்செத்த பொழுதினச் செந்தடி மென்றிடுமத்த னுடைய வருள்வகை வண்ணம்.
256 பேனறாக் கூறை பெருமுடுகுநாறுமேற் றுக்கந் துக்கம்மானறா நோக்கி மணற்சுமையுந்தான்பெரிதாற் றுக்கந் துக்கந்கூனிறாக் கண்டாலுங் கொள்ளமுடியாதேற் றுக்கந் துக்கந்தானறாப் ப·றொழிலுந் தான்றுக்கமாதலாற் சருவ்வந் துக்கம்.
257 பொய்பொத்திச் சொல்லினவும்போங்கூலி கொண்டனவும்வையத்தஞ் சுட்டனவும்வாழ்மருது கொன்றனவும்கையத்தி னூனுக்கேகன்றிக் கலாய்த்தனவுமையத்தை யின்றியடுப வாலோவழல்நரகத் துள்ளேயடுப வாலோ.
258 பற்றே மிகப்பெருக்கிப் ப·றொடர்ப்பா டேயாக்கியற்றீர் போற் காட்டி யடைக்கலமே வவ்வுநீர்பெற்றீரே பேயுடம் பன்றேற் பெரும்பாலுமெற்றே யிருணரகிற் கீர்க்கு மாலோவிரக்கமொன் றில்லீரை யீர்க்கு மாலோ.
259 ஆங்கவ ளறங்கூறக்கேட்ட வவாச்சியன்றான்றேங்கம ழொலிகோதாய்சித்தமே யல்லதில்லைதீங்கொழுக் கென்றதெல்லாந்தீவினையென் னல்வேண்டார்பூங்கமழ் காராடைபோர்த்தவெம் புத்தரென்றான்
260 துத்தலே வேண்டிநின்றுதோந்தொடர்ப் பாடுநீக்காய்சித்தமே நல்லதென்றாற்றேற்றலு மாவதுண்டோகத்திகொண்டில் லில்வாழ்பேய்காறலை வேறுசெய்துகுத்தவதின் னும்போழ்திற்கூடுமோகன் மையேடா.
261 உள்ளமும் பாயிரம்மு மொக்குமேல் வீடுமுண்டாம்கொள்ளுமேற் குற்றம·தாக் கூடுமே பற்றுமாங்கண்விள்ளுமேல் வேறதாய வேடமு மன்னதேயாங்கள்ளமே சொல்லிநின்று கன்றினாற் காட்டலாமோ.
262 புனைந்துநீ சொல்லும் வீடும்போகவுண் டாக தந்தேநினைந்துநாங் காணி னெல்லாநின்றதொன் றில்லை யென்றாற்றுனைந்துதா னுண்மை நன்றுசூனிய மாதற் கென்றாட்கினைந்தினைந் தேங்கி நல்லாயென்செயற் பால தென்றான்.
263 செத்தவ ரப்பொழுதே தேவருட் செல்பவேனுமத்தலை யின்பநோக்கா ரஞ்சுவ மாக்களந்தோதொத்துள வாகவென்னான் சூனிய வீடுசொன்னபுத்தனை நோதுமத்த புலம்பனீ போகவென்றாள்.
264 புன்னெறி யவைகளெல்லாம்போக்கிய பாக்கியத்தாய்நன்னெறி நன்ஞானங்காட்சியு நன்குகொண்டென்சொன்னெறி திரிவாயேற்சோர்வில்பே ரின்பமெய்திமன்னுதி யென்றுமற்றுங்கூறினாண் மாதராளே.
265 காட்டுழல் களிநல் யானைகால்கையி னோர்ப்பித் தேறித்தோட்டியிட் டூர்வ தேபோற்சூரிய சோமன் றானும்வாட்டடங் கண்ணி நல்லாள்வாக்கெனுந் தூக்க யிற்றாற்பூட்டுபு கொள்ளப் பட்டான்போதியார்க் காதி யன்னான்.
266 அருக்கமா சந்திரனையறங்கொளீஇ யாங்கவனையிருக்கும்வா யொருப்படுத்திங்கீதுநுனக் குரைத்தாரைப்பொருக்கநீ சொல்லென்னப்புத்தனார் முதன்மாணிமுருக்குவாய்சென் றவனாம்மொக்கல னெனச்சொன்னான்.
மொக்கல வாதம்267
நீவருத லொழியென்றுநிறைபதும புரத்துக்கேமாதிரந்தா னெறியாகமனம்போலச் சென்றெய்திமூதுரையுங் காரணமுமுழுதெழுதி யழகிதாய்ப்போதுகளும் பொன்மணலும்புனைந்தினிய பொலிவிற்றாய்.
268 கொடிமகரக் கோபுரமும்நெடுமதிலுங் குடிஞைகளும்தொடிமகரத் தூணிரையுஞ்சொலற்கரிதாய்ச் சுவர்க்கத்தின்படிமகரப் படிமையதப்பள்ளிகண் டளியள்போய்க்கடிமகரக் கடல்கடந்துகலந்தந்த நலமென்றாள்.
269 ஒழுக்கமுங் கல்விகளுமுரைத்தனவே யொப்பனகள்இழுக்கில்லாப் பெருந்தவத்திலிங்கிகளைத் தான்கண்டுமுழுத்தாள தாய்ப்பள்ளிமுற்றத்தோ ரரைமரத்தின்குழுக்கொம்பர் பிடித்தொருகாற்குஞ்சித்து நின்றுதான்.
270 துன்னஞ்செய் தாடையைத்துவர்தோய்த்துக் கொட்டியும்பொன்னஞ்செய் புத்தங்கப்புகையூட்டிக் கைசெய்துதன்னமு மளித்தாயதலைசொறியு மிடையிலையாலென்னவற்றி னாம்பயனையெனக்கறிய வுரையென்றாள்.
271 ஆங்கவ ளதுவுரைப்பவதற்குரிய மறுமாற்றந்தாங்களு மரைக்கில்லார் தலைசாய்த்தங் கிருந்தார்மூங்கைமையான் மொழிகொண்டேன்மொக்கலநற் றேரயான்பாங்கினால் வினவுவன்படிறின்றி யுரையென்றாள்.
272 வீடிற்கே யெனின் ஞானம்வேண்டாதே முடியுமாற்பீடிற்கே யெனினின்னிற்பெருஞ்செல்வர் திருந்தினார்மூடிற்றின் பயனென்னையெனவினவ மொக்கலனமூடிற்றுஞ் சிறிதுளதாலுருவறிதற் கெனமொழிந்தான்.
273 படைப்பெளிதாற் கேடறிதாற்பலகள்வர் நவையாராலுடைக்கியைந்த வொலியற்றாலூன்றருவார்க் குணர்த்துமால்விடக்கமர்ந்த வுள்ளத்தாய்வேடமு மறிவிக்குந்தொடர்ப்பாடும் பெரிதன்றாற்றொட்டைந் பூணியோ.
274 பொன்கொண்டா ராயினும் போர்வைபூச் செனிற்புலையன்வன்கண்மை யாற்செய்தவஞ்சமே யெனவளைப்பர்தன்றன்மை யாகியதான்பழிப்பார் தாமுளரோவெண்கண்டு வந்திங்கணிதுகொண்டா யெனச்சொன்னாள்.
275 உண்ணன்மை தவமென்றங்குறுப்பெல்லா மறைக்கின்றாய்திண்ணென்ற மனமிலைநீசிறைபலவுஞ் செய்தலால்பெண்ணென்றும் பிறவென்றுந்தானோக்கிப் பெரும்பேதாய்கண்ணன்றோ வுள்ளத்தைக்கலக்குவன வவைகாவாய்.
276 பெண்பாலார் கண்டக்காற் பேதுறுவ ரெனவுரைப்பாய்திண்பான்மை யவர்க்கழியச்சிதையுநின் றவமாயின்மண்பாலா ரவருள்ளமாண்புளதா யுரையாராலெண்பாலும் படாதாகியிழுக்குநின் குணமந்தோ.
277 இழுக்கினு மிழத்தியாலிடறினு மதுவேயால்விழுக்கலமால் வினைபெரிதால்வினைக்கேடாந் தொழிறருமாலொழுக்கிற்கு முரித்தன்றூணோரிடையூ றுடன்கொடுக்கும்வழுக்கின்றித் தவஞ்செய்யின்மண்டையாற் பயனென்னோ.
278 நிறந்தூய்தா நீரினால்வாய்தூய்தாம் பாகாற்பறைந்துபோய் மெல்கோலாற்பல்லெலாந் தூயவாம்புறந்தூய்மை செய்தக்கால்புரிவள்ளந் தூய்தாமேலறந்தூய்மை கணிகையர்க்கேயாற்றவு முளதாமால்.
279 சவருடைய மனைவாழ்க்கையெனப்போந்து தவம்புரிந்தாய்பவருடைய விறகிறுத்துப்பலகலங்க ளொருப்படுத்துற்றுவரோடு பல்கூறையுடன்புழுக்கி யொலித்திடு நீதுவரடுதி பூவடுதிசோறடலே முனிந்தாயோ.
280 வண்ணாரம் துன்னாரம் மச்சிகமே கச்சாரஞ்சண்ணார மெனப்பிறவுந் தவத்துள் நீ கற்றனவாலெண்ணார்ந்த காரங்க ளில்லகத்தே பயின்றாயேலுண்ணாயே வயிறார வோர்ப்பொன்று மிலையேகாண்.
281 சிறந்தாய்க்கீ துரைக்கலாஞ்சிந்தனையை முடிப்பதேதுறந்தார்க்குக் கடனாகிற்சோறலாற் பிறவேண்டாலிறந்தார்க்கு மெதிரார்க்குமிவட்காலத் துள்ளார்வான்பிறந்தார்க்கு மிதுவன்றிப்பிறிதொன்று சொல்லாயோ.
282 உண்டியா லுடம்புளதாலுடம்பினா லுணர்வாமென்றெண்டிசையும் பரந்திசைப்பவீதுனக்கே தெரியாதோதண்டியாய்க் கழியாதுதவஞ்செய்த லுறுதியேற்பண்டியாற் போக்குநின்ப·றொடர்ப்பா டெனச்சொன்னாள்.
283 அருளுடையா ளுரைப்பக்கேட்டாங்காரித் தவனுந்தன்பொருளுடைமைத் தருக்கினும்புன்ஞானக் களிப்பினுமருளுடையார் மதிப்பினுமாற்றந்தான் செயற்பொருட்டாலிருளுடைந்த கூந்தலாளிட்டத்தை யெண்ணுவான்.
284 தரணென்று நன்றென்றாடன்றன்மை யுருவென்றாள்அரணென்னத் தெளிந்ததுதானாருகத மேமன்னுமுரணின்ற துண்மையான்மொக்கலனு முனிந்துரைப்பானிரணியனைப் போல்வந்திங்கிடர்ப்பட்டா யென்றானே.
285 என்னாலும் வெலப்பட்டாரிருவருள ரிங்கவரைச்சொன்னாலு மறிதிநீதுடிகடியு மிடையுடையகொன்னாணு நெடுவேற்கட்குண்டலமா கேசியுமன்னாளுக் கறமுரைத்தவருக்கமா சந்திரனும்.
286 என்றாளை முகநோக்கியிதுபெரிதும் பொய்த்தனைநீயொன்றாத கொள்கையாருலகினுள் யாவரையும்வென்றாள்மள் றிவள்சம்புவிரதியாய்த் திரிந்தெங்கும்நன்றாரம் பிறர்க்கீந்தான்றருமங் கொண்டென்றானாய்.
287 வேதியரை முதலாகவெலப்பட்டா ரிவரிவரென்றோதியாங் கவையவைதா மிவையிவையென் றுரைப்பக்கேட்டாதிகா லாவணத்துளார்கதரை வென்றதனைநீதியா லுரைத்தியேனின்னையான் வெல்லேனோ.
288 எனக்கேட்டாங் கெடுத்துரைப்பானிந்திரர்க டொழப்படுவான்றனக்காய தர்மமுமதர்மமுங் காலமுங்கனப்பாட்டிற் காயமேயுயிருருவே புண்ணியமேநினைக்குங்காற் பாவமேகட்டுவீ டெனநிறுத்தி.
289 இப்பொருட்க ணிகழ்ச்சியுமிவையிவையா மெனவிரித்துச்செப்பினா னாதன்றன்சிந்தைக் கெழுந்தவாறப்பொருளு மந்நிகழ்வுமவையவையா வறியாதைவப்பிள வனமுலையார்மணல்விளையாட் டதுவேபோல்.
290 மொக்கலனு மிதுகூற முல்லைநா றிருங்குழலாணக்கனளா யிதுகூறு நாதன தியல்பறியாயிக்கிரமத் திந்திர னிருடிகளைத் தேவியரைத்தக்கதாத் தொழுதக்கா லவர்தலைவ ரெனலாமோ.
291 எந்தலைவ ரியல்பொடுநூலின்னணமென் றறியாதாய்சிந்தனைக்க ணாயினுந்தீமையு முரைத்திலையாற்றந்துரைத்த தலைவனூற் றத்துவமா மாகவேமுந்துரைத்த பொருணிகழ்வுபிழைப்பின்மை முடியாவோ.
292 அத்தியைந் தெனினல்லவறுபொருளு மவையாகாவுத்தியா வெடுத்தோதுமொன்பதனோ டொட்டலவாற்குத்¢ய பல்குறையே யன்றியுமிப் பொருளெல்லாம்பொத்தியுங் காட்டுவாய்பொருளியைவோ பெரிதென்றாள்.
293 சலம்படவே யுரைத்தனைநீதருமத்திற் செல்லுதுமென்றிலம்படுமே லியக்கில்லையென்பதெம் முரையென்போம்கலஞ்செல்லுங் கடலதனைக்காற்றேபோ லுந்தாதாம்பலம்படு முரைநினக்குப்மாம்புண்ட பாலேபோல்.
294 அல்லதற்க மப்படியேயாமென்ற லதுகொள்ளாய்செல்லவுஞ் செலுத்தவுநில்லவு நிறுத்தவுஞ்சொல்லியவாய் தேய்க்குறுவாய்சொல்லிக்கொள் வலியதனால்பல்லொடும் படத்தேய்த்தாற்பயம்பெரிதும் படுமன்றோ.
295 கடனிலமா காயமேயமையாவோ விவையிரண்டுமுடனில்லை யாயினுமூனமிங் கெவனென்பாய்மடனுடையை நீபெரிதுமன்னுயிர்க்கும் புற்கலக்குமிடனெல்லா வுலகி னெல்லையும் புறப்படுமோ.
296 பலசொல்லிக் குறையென்னைப்பஞ்சமா கந்தமேயலகில்லாப் பெரும்பரப்பினாகாய நினக்கில்லைநிலைசெலவிற் கிவை வேண்டாநின்பொருளு மிவையல்லாவுலகெல்லை யுரைப்பான்புக்குணர்வினையே வருத்துதியால்.
297 காலநீ வேண்டாயாய்க்கணிகமுங் கற்பமும்சாலமும் புனைந்துரைத்தி சமழ்ப்பென்னு மிலையாகிப்பாலமா பண்டிதனே பழநோன்பி யிவனென்பாய்மாலுமிங் குடையையோமயக்குவதொன் றுண்டனையோ.
298 இக்கோட்க ளெழனோக்கியிவையிவையோ யாமென்றாலக்கோட்க ளெழனோக்கியவையவையாக் கண்டிருந்தெக்கோளு மில்லென்பாயாண்டெண்ணி யேத்துதியான்மெய்க்கோளா லென்றியான்மிகைதெருட்டுந் திறங்காணேன்.
299 கருத்தினாற் பெற்றாமோ கண்கூடாக் கண்டோமோபொருத்தனையென் றுரைக்கின்றாயுறுநோயைத் தீர்ப்பதோர்மருத்துநூ லில்லையான்மயங்கியே சொல்லாதுதிருத்தியநின் னுணர்வின்மைதெருட்டிக்கா ணெனச் சொன்னாள்.
300 பொறியுணர்வின் புலமாயபுற்கலமே யுயிரறியுமறிவினா லறியாதேயாமாகா தெனவுரைப்பாய்நெறியென்னை யிந்திரன்றன்நெடுநகரக் கவன்றேவிகுறியளோ நெடியளோநூலொழிப்பாய் கூறிக்காண்.
301 மெய்யளவிற் றுயிரென்றுமெய்யகத் தடக்குரைத்தல்பொய்யளவைக் குடங்குடத்திற்புகலருமை போலென்பாய்மெய்யளவ்¢ன் மெய்யுணர்வைமெய்யகத் தடக்குரைத்தியையனையே யடங்கானென்றதுவாதன் வண்ணக்கால்.
302 அருவாத லாலடங்குமுணர்வுதா னங்கென்னிற்பெருவாத மங்கில்லைபெற்றியொன் றறியாததிருவாள னுரைவண்ணந்தீட்டொட்டுக் கலப்பியாப்புருவாய வுடம்பினோடுணர்வினுக் குளதாமோ.
303 யாப்புண்டா லுழப்பதவ்வுயிரென்றேற் கதுவன்றுபோய்ப்பிண்டத் துழப்புழப்பப்புலம்புவ தென்செயலென்பாயேப்புண்பட் டான்படநோயேதிலர்க்காய்ச் சோமாகிச்சாப்புண்பட் டேனென்றுசாற்றுவதுன் றத்துவமோ.
304 உழப்புழப்பச் செய்கையானுறுதுயருற் றேனென்றல்பிழைப்பதுவாக் கருதாதேபெருவழியு ளிடறுதியாலுழப்பறிவு குறிசெய்கையொருவனவே யெனச்சொன்னார்க்கிழிக்குவதிங் கில்லாமையிதனாலே யறியனென்றாள்.
305 அருவாயில் யாப்பில்லையன்றாயிற் குறைபடூஉமிருவாறின் கூட்டமுந்தீதென்ப தெம்மிடமேமருவாதா யுரைத்ததனைமனங்கொள்ளா யதுவன்றிப்பொருவாறொன் றுரைத்தாலுமொருவாறு முணராயால்.
306 அறிவெழுந் தவலிக்குமென்பதூஉ மதுவெழப்பிறிதொன்று பேதுறுமங்கென்பதூஉம் பெரும்பேதாய்குறிகொண்டா ருரையன்றாற்குற்றமே கொளலுறுவாய்பொறிகொண்டு காற்றினையும்போகாமற் சிமிழாயோ.
307 பிறன்சுமவான் றானடவான்பெருவினையு முய்க்கில்லாவறஞ்செய்தா னமருலகிற்செல்லும்வா யரிதென்றுபுறம்புறம்பே சொல்லியெம்பொருணிகழ்ச்சி யறியாயாற்கறங்குகளி மல்லனவுங்காற்றெறியத் திரியாவோ.
308 மகனேயாய்ப் பிறப்பினு மாதுயரங் கேடில்லையவனாகா னாயினு மறஞ் செய்த லவமாகுமெவனாகு மென்றெம திட்டமே யுரைத்தியானகைநாணி நீநின்னை நன்பகலே மறைக்கின்றாய்.
309 வீயுடம்பிட் டுயிர்சென்று வினையுடம்பு முளகாகத்தாயுடம்பி னகத்துடம்பு தான்வைத்த தின்றியேநீயுடம்பு பெற்றவா றுரையென்பாய் நிழல்போலும்டேயுடம்பு பிறிதுடம்பிற் புகல்பேதாய் காணாயோ.
310 எப்பொருளு மொன்றொன்றிற்கிடங்கொடுத்த விரும்புண்ணீர்புககிடங்கொண் டடங்குதலேபோலவும் தந்தைதாய்சுக்கிலமுஞ் சோணிதமுந்தழீஇச்சுதையு ணெய்யனைத்தாயொத்துடம்பி னகத்தடங்கியுடன்பெருக மெனவுரைத்தாள்.
311 செய்வினைதா னிற்பவே பயனெய்து மென்பதூஉமவ்வினை யறக்கெட்டா லதுவிளையு மென்பதூஉமிவ்விரண்டும் வேண்டுத லெமக்கில்லை யெடுத்துரைப்பினைவினையி னிலைதோற்ற நாசந்தா னாட்டுங்கால்.
312 பைம்பொன்செய் குடமழித்து;பன்மணிசேர் முடிசெய்தாற்செம்பொன்னா னிலையுதலுஞ்சிதைவாக்க மவைபெறலுநம்பான்றிங் கிவைபோலநரர்தேவ ருயிர்களையும்வம்பென்று கருதனீவைகலும்யா முரையாமோ.
313 கொன்ற பாவமுண் டாயின் குறட்கண்ணும்ஒன்று மேயென் றுரைப்பனெப் பாரியார்பொன்றினும் புத்த ரேநீவி¡; சொல்லினசென்று சேர்தலைச் சித்தம தின்மையால்.
314 சொன்ன சூனைத் துறந்தவற் றட்டனபின்னை யுண்டல் பிழைப்புடைத் தென்றியானன்னு தல்லைத் துறந்தவ ளட்டதுதன்னை யுண்டுந் தவசியை யல்லையோ
315 கொன்ற பாவங் கெடுகெனக் கையிட்டுநின்ற தென்பது நீயுரைப் பாயெனினன்று துன்னின தாதன்மை யாற்சொன்னாய்சென்றும் வந்துந் தியானம் புகலென்றாள்.
316 இன்ப துன்ப மிருவினைக் காரியமென்ப வர்க்கென்னை யேதமுண் டென்றியேற்பின்பு பேணுந் தவத்தினி னாகியதுன்ப வர்க்குந் துதாங்கனத் தொன்றுமே.
317 செய்த தீவினை சென்றின்ப மாக்குமென்றி·து ரைப்பவ ரீங்கில்லை யாயினும்பொய்கள் சொல்லிப் புலைமக னேயெம்மைவைதல் காரண மாநின்று வைதியோ.
318 இந்திரி யங்களை வென்றற் பொருட்டெனவந்து டம்பு வருத்தல் பழுதென்பாய்தந்து ரைத்த தலைமழி யாதியசிந்த னைக்கிவை செய்வதெ னோசொல்லாய்.
319 புனைவு வேண்டலர் போக நுகர்விலர்நினைவிற் கேயிடை கோளென நேர்தலாலினைய வும்மல மேறினு மென்செயமனைய தான்மக்கள் யாக்கையின் வண்ணமே.
320 பாவந் துய்த்துமென் றோமல்ல துய்ப்பினுமாவ தின்மைக் கரசுரைத் தாயன்றோவோவ லின்பந் தருமெ னுயிரென்பாய்தேவ னாகித் திரிந்துதான் காட்டிக்காண்.
321 அழிவு காலத் தறத்தொடர்ப் பாடெலாமொழியல் வேண்டுமென் றொற்றுமை தாங்கொளீஇவழியுங் காட்டுமம் மாண்புடை யார்கண்மேற்பழியிங் கிட்டுரைத் தாற்பய னென்னையோ.
322 சிந்த னையினுந் தீவினை யாமென்பார்க்கைந்திற் காம மமையுமென் றீரென்பாய்சுந்த மாகச் சுவடறு வீரெனவந்தி தோறும் புடைக்க வமையுமோ.
323 பெண்ம கள்ளிர் பிறகிட வுண்பவர்கண்ணி னாலில்லுட் கந்தியைக் காணினுமுண்ண லம்மெனும் மோத்துடை யார்களைத்திண்ண தாவைது தீவினை கோடியோ.
324 பிள்ளை பெண்ணலி யாயினும் மாண்வயிற்றுள்ள தேயென் றொழுக்கங் கொடுத்தியாற்பிள்ளை பெண்ணலி யன்மையை யாதினாலுள்ளங் கொண்டிழ வூசி யுரைப்பதே.
325 மோனம் பொய்யஞ்சிக் கொண்டவன் மெய்யுரைக்கூனந் தோன்றி லுரைத்தன னென்றியேற்றானம் யாவர்க்குஞ் செய்வது நன்றனென்பாயீன மென்னோ தெருச்சுமக் கிற்றியோ.
326 உய்யக் கொள்வ னெனச் சொல்லி யுள்ளத்தாற்கையிற் காட்டல் கரவுள தாமெனிற்பொய்சி தைத்ததென் சொல்லிப் பெயர்ந்துரைபொய்யு ரைத்தில bனன்றல் பொருந்துமோ.
327 கொல்வினை யஞ்சிப் புலால் குற்ற மென்பதைநல்வினை யேயென நாட்டலு மாமென்னைவில்லினை யேற்றிநும் மெய்ம்மை கொளீஇயதுசொல்லினை யாதலிற் சொல்வன் யானே.
328 புத்தர்கட் பத்தியிற் போதி மரந்தொழிற்புத்தர்கட் பத்தரை யேதொழு புத்தர்கட்பத்தியை யாக்கு மதுவெனிற் (பற்றிய)பத்தங் குடைசெருப் புந்தொழு பாவீ.
329 ஆங்கவர் போல வருள்செய் பவர்களைநீங்குமி னென்பது நீர்மை யெனினதுவீங்கிதற் கெய்தா விடினிலை போதிக்கும்தீங்கே நுமர்செய்கை தேரமற் றென்றாள்.
330 பல்லுடை யான்றன்னைப் பண்டுகண் டேத்தினுந்தொல்லுரை கேட்டுறுப் பேதொழு தாலும்பினல்வினை யாமென்று நாட்டுதி யாய்விடிற்கொல்வதுந் தின்பதுங் குற்றமற் றென்னாய்.
331 ஏத்தின ரேத்துக வென்றிறை போல்வனபாத்தில பைம்பொற் படிமைசெய் தாலவையேத்துநர் பெய்தவ ரெய்துவ நன்றெனில்வீத்தவர் தின்பவர் வெவ்வினைப் பட்டார்.
332 வெற்றுடம் புண்பதும் வேலின் விளிந்தவைதெற்றென வுண்பதுந் தீமை தருமென்னையொற்றைநின் றாடுணை யூறு படுத்தவட்குற்றமன் றோசென்று கூடுவ தேடா.
333 பிடிப்பது பீலி பிறவுயி ரோம்பிமுடிப்ப தருளது போன்முடை தின்றுகடிப்ப தெலும்பதன் காரண மேனிதடிப்பத லாலரு டானுனக் குண்டோ.
334 ஆட்டொரு கான்மயிற் பீலி யுகமவைஈட்டுதல் போலுதிர்ந் துக்க விறைச்சியைக்காட்டியுந் தின்னுங் கருத்திலை நீ தசைவேட்டுநின் றேயழைத் தீவினை யாளோ.
335 மானொடு மீனில மன்னு முடம்படலூனடு வாரிடு வாரை யொளித்தலிற்றானடை யாவினை யாமென்ற றத்துவந்தீனிடை நீபட்ட தீச்செய்கை யென்னோ.
336 குறிக்கப் படாமையிற் கொல்வினை கூடான்பறித்துத் தின்பானெனிற் பாவமாம் பூப்போற்செறிக்கப் படுமுயிர் தீவினை பின்னுநெறிக்கட் சென்றாறலைப் பாரொப்ப னேர்நீ.
337 விலையறம் போலு மெனின்வினை யாக்கநிலையுமீ றென்பது நேர்குவை யாயின்வலையினின் வாழ்நர்க்கும் வைகலு மீந்தாற்கொலையென்றும் வேண்டலன் றோகுண மில்லாய்.
338 நும்பள்ளிக் கீபொரு ளாலுணர் வில்லவரெம்பள்ளி தாஞ்சென் றெடுப்ப வெனினதுகம்பலை யாம்வினை யில்கறிக் கீபொருள்செம்பக லேகொலை யாளரிற் சேரும்.
339 நாவின்கண் வைத்த தசைபய னேயெனவேவினை நீயுமற் றின்பம· தாதலிற்றேவன்கண் வைத்த சிரத்தை செயலன்றுதூவென வெவ்வினை யைத்துடைத் தாயால்.
340 கன்றிய காமந்துய்ப் பான்முறைக் கன்னியையென்றுகொ லெய்துவ தோவெனுஞ் சிந்தையன்முன்றினப் பட்ட முயன்முத லாயினநின்றன வுந்தின நேர்ந்தனை நீயே.
341 தூய்மையி லாமுடை சுக்கில சோணிதமாமது போன்மெனி னான்முலைப் பாலன்னதூய்மைய தன்றது சொல்லுவன் சோர்விலவாம னுரைவையந் தன்னொடு மாறே.
342 மேன்மக்க ணஞ்சொடு கள்வரைந் தாரதுபோன்மக்க ளாரும் புலால்வரை யாரெனிற்றான்மெய்க்க ணின்ற தவசிமற் றெங்குளனூன்மெய்க்கொண் டுண்பவ னுன்னல தென்றாள்.
343 பார்ப்பனி யோத்துநின் னோத்தும் பயமெனினீப்பவுங் கொள்பவு நேர்து மவையவைதூப்பெனு மில்லன வேசொல்லி நிற்குமோர்கூர்ப்பினை நீயென்றுங் கோளிலை யென்றாள்.
344 தூவினி னுண்புழுத் துய்ப்பனென் னாமையிற்றீவினை சேர்ந்திலன் றின்பவ னென்னினுமோவெனு முன்விலை வாணிக ரென்றினர்மேவினர் தாம்விலை யேவினை வேண்டார்.
345 அடங்கிய வம்பு பறித்தன் முதலாவுடங்குசெய் தார்வினை யொட்டல ரென்பாய்மடங்கினர் வாழ்க வெனுமாற் றார்போற்கடஞ்சொல்லித் தின்பதிங் கியார்கட் டயாவோ.
346 தின்னு மனமுடைப் பேயெய்துந் தீவினைமன்னு மிகவுடைத் தாய்வினைப் பட்டில்லாளென்னு முரைபெரி தேற்கு மிகழ்ச்சிதன்னை வினைப்பட நீசொல்லி னாயால்.
347 அறஞ் சொல்லக் கொள்ளு மறமென் றறிந்தாங்கறஞ்சொல்லி னார்க்கற மாமென் றறியாய்புறஞ்சொல்லி தன்று புலால்குற்ற மென்றுதுறந்தொழிந் தாற்கொலை துன்னினர் யாரோ.
348 அறந்தலை நின்றாங் கருளொடு கூடித்துரந்தனள் யானென்னுஞ் சொல்லு முடையாய்மறங்கொண்டி துண்டென்னை மன்னுயிர்க் காமேசிறந்ததுண் டோவிது சிந்தித்துக் காணாய்.
349 பேயொப்ப நின்று பிணங்கிக்கண் டார்க்கெனுமாயத்தி னூனுண்ண மன்னு மருமையினாயொப்பச் சீறி நறுநுத லாளொடுகாயக் கிலேசத்திற் கட்டுரைக் கின்றான்.
350 வெயிறெறவ் வுணங்கியும் வெள்ளிடைந் நனைந்துமூன்டயிறலிற் பட்டினிகள் விட்டுமின்ன கட்டமாய்த்துயிறுறந் திராப்பகற் றுன்பவெங் கடலினார்க்கயிறெறுந் நெடுங்கணா யாவதில்லை யல்லதும்.
351 காயம்வாட்டி யுய்த்தலிற் கண்டநன்மை யுண்டெனின்தீயினாற் சுடுதலுந் தெற்றியேறி வீழ்தலுநோயினாற் றிரங்கலுந் நோன்மையென்ன லாம்பிறநீயனா யிதற்கினி நேமியென்று சொல்லென.
352 புண்ணினைத் தடிதலும் போழவாற்றி நிற்றலும்கண்ணினைக் கழிகள்ளான் மிண்டிக்கொண்டு நீட்டலும்விண்ணுயர் நெடுவரைவ் வீற்றுவீற்று வீழ்தலும்அண்ணலார்தஞ் செய்கையு மாவதில்லை யல்லதும்.
353 தூக்கடம்மை யாக்கலே தொல்லைநல் லறம்மெனின்நாக்களைப் பறித்தலுந் நான்றுவீழ்ந்து பொன்றலுந்தீக்கள் பாய்ந்துசாதலுந் தீயசெங் கழுவ்வின்மேன்மேக்கினைக்கொண் டேறலு மேன்மையென்ன லாம்பிற.
354 தானஞ்சீல மும்பொறை தக்கதாய வீரியம்மூனமில் தியானமே யுணர்ச்சியோ டுபாயமும்மானமில் லருளினைவ் வைத்தலேவ லிம்மையுஞ்ஞானமீரைம் பாரமீதை நாடுங்கா லிவைகளும்.
355 விருக்கமூலி யாகலும் வெள்ளிடை யுறைதலும்மிருத்தனிற்ற லன்றியு மிட்டகூறை யெய்தலும்மருக்கையின் மயானத்துட் சேக்கையும் மனைகளைவருச்சியார் புகுதலும் மற்றவற்றொ டுண்டலும்.
356 அத்திட்டாடை கோடலும்மமையுமென்ன நீங்கலும்பெற்றதன்னிற் சேக்கையும்பேர்த்துண்ணா தொழிதலும்குற்றமென்னப் பிச்சையுங்குறித்துழிப் புகாதுதான்றுற்றியுய்த்த றன்னொடுதுதாங்கென்றாத்தர் சொன்னவே.
357 பாரமீ துதாங்கொடு பற்பல கிலேசமும்நேருமனையி லுண்மையா னீரும்வேண்டி னீரெனக்கூரிமம் வெயில்பசி கூடலுங் கூடினாற்சேர்தலில்லை நல்லறஞ் சிந்தையென்று செப்பலும்.
358 அருந்தடிக ளீரவும் மறஞ்செய்வாளிற் போழவும்வருந்தவான துள்ளநீ மாட்சிநன்று மென்றியாலிருந்துநின்று நன்னெறிக் கிடைப்படாத சிந்தையாற்பெருந்தவங்கள் செய்ந்நரைப் பேசுவாயோர் பேதையே.
359 புத்தராகு மாண்பினா போதிகத்து வர்கட்காம்பத்துமாய பாரமீதை பாரவட்ட மென்றலும்சித்தராகு மாண்பினாற் சீலமும் வதங்களும்மெத்துணையும் மாயிரம்மா மென்றுமியாமு மென்றனள்.
360 உடம்பினுள்ள பல்லுயிர் சாவவூனுண் மானுக்குத் தடங்கொண்மா வரைமிசைத் தன்னையீத னன்மையேற்படம்புனைந்த வர்கடாம் பலருமுண்ணு நீரினுள்விடம்பெய்தாற்கு நன்றுகொல் வியாதியாளன் றீர்கென.
361 அல்லவர்கள் சாதலை அறிந்தனன் னவனெனில்நல்லதில்லை நஞ்சினா லென்றுநாட்டு வாயெனினெல்லையில்ல பல்லுயிர் தன்கணுள்ள வெஞ்சலுங்கொல்லவந்த வூன்களும் குற்றமென்ற வாறுகொல்.
362 நீட்சி திரிவா மயிருகி¡; காட்டினைமாட்சியில் லாமயிர் மன்னுயி ருள்வழித்தாட்க ணிமிருந் தலைநிமி ராவெழல்காட்சி மரத்திற்குக் காறலை யெங்கம்.
363 மரங்கள் வளருமென மன்னுங் கூம்பிவிரிந்த விலையின் வேற்றுமை சொன்னாய்பொருந்து மிவையு மல்லவு மன்றோவொருங்கிவ் வுலகத் துயிர்களு மென்றாள்.
364 வயாத்திரு வாக்கி வளர்பூ சணிக்குத்தயார்செய்கை தீதென்னுந் தத்துவங் கண்டாயுயாப்பிழைத் தாய்மெழு கூனொடு பட்டவயாவதற் கீண்டுப் பயத்தலி லன்றே.
365 யாதினு மாழ்குமம் மாழ்கியு மென்றுழிநீதின்னுந் தோலை நெருப்பொடு கூட்டத்தினோதினை தேறுற நீர்க்குரைத் தாய்மற்றுஞ்சேதனை யில்லாய் திரிவென்னை வண்ணம்.
366 அரும்பு மலரு மரும்பிணி தீர்வுமொருங்குதங் காரணத் தாக்க முணர்த்துமரங்களு மன்னுயி ரெய்தின வென்னவிரும்பொடு காந்த மியைவி றிரிவே.
367 ஒப்ப மரங்கட் குயிருண்மை யாமினியிப்படித் தோன்று மிருதுக்கள் சார்ந்தெனச்செப்பிய வேதுத் திரிவெனக் காட்டியவெப்பங் குளிரவை தாமவை யேயால்.
368 மரங்களை யொப்புமை யாலுயி ரென்னக்கிரந்தியும் வெப்பங் கிளக்குவை யாயினிரந்த வுடம்பின் விகார நினக்குப்பரந்துண ருண்மையைப் பார்ப்படுத் தாயால்.
369 வாட்டங்க ளுண்மையின் வாழ்மரஞ் சேர்ந்தவைநாட்டிய வாதலி னல்லுயி ரோவெனக்காட்டிய தோலொத் திராமையும் வாடுமத்தோட்டஞ்செய் சேம்புயிர் தொன்முடி வன்றோ.
370 அற்ற வுடம்புக ளாறுத லான்மரந்தெற்ற வுயிருண்மை செப்பத்தி னாமெனப்பெற்ற பிழைசொல்லிப் பித்தெழுந் தாரொப்பக்குற்ற மிவையெனக் கூறிதி யன்றோ.
371 காட்டின மண்ணை முதலா வுடையனவோட்டி யுரைத்த வுயிரென வொட்டலர்நாட்டினுள் வாழ்பவ ரின்னரென் றாவந்தநாட்டை யவரென்ன நாட்டிய வாறே.
372 தாவர மாய மரமிவை தாமெனயாவருஞ் சொல்லுப வ·து மறிந்திலைநீவி ரெவர்சொல்லச் சொல்லினீ ரென்றுநின்சீவரம்போற் கட்டில் செப்புவ தென்னோ.
373 மக்களுட் டோன்றிய போழ்த மரவுயிர்க்கொப்ப வுடம்பறி வன்றியொன் றில்லெனிற்றக்கதன் றன்மையுடைப் போதி சத்துவன்மிக்கதென் னோதிக்கு வேற்றுமை வேண்டார்.
374 நாண முடைய மரமுத லியாவையும்மூணின வாழ்ந்துமுண் ணாவிடிற் சாதலைக்காணவும் பட்டது கஞ்சியோ டல்லதையாண மிலாப்பொரு ளாட்சியர் போன்றே.
375 மயக்குடை மாட்சியி னார்க்கு மரங்கட்கு மன்னுயிர்தாம்பயப்பட வொக்கு மெனவே யெனமன்னும் பற்றிலனாய்வியப்புடை யாகம மீதென நீயும் விரித்துரைக்குநயப்பிர மாணங்கண் மேற்குற்ற நாடுவன் யானெனவே.
376 நிற்றலுங் கேட்டினோ டுண்மையு மின்மையு நேர்தலினுமொற்றுமை வேற்றுமை தம்மையு மொட்டப் படுதலினுங்குற்ற மிவையிவை யாதலைக் கேளெனக் கூறினனேமுற்ற மவளது பக்க மறிதலில் மொக்கலனே.
377 வேயொத்த தோளி நிலையுதல் வேண்டப் படுதலினாற்காயத்தின் றன்மைய வாயெக் கருமமுங் காண்பரிதாநாசத் தவமெனிற் றோன்றுவ தாமு நவநவமாம்தோசத்த வாநின் பொருளெனக் கேட்டிது சொல்லினனே.
378 நின்றன வேயென்று நில்லலவேயென்று நேர்பவர்க்குமொன்றென வேயும்பின் வேறெனவேயுந்தம் முண்மையின்கட்சென்றன வேயென்றுஞ் செல்லலவேயென்றுஞ் செப்பினர்க்கேஅன்றென லாமோ வறைந்தபல்குற்ற மவையவையே.
379 நின்ற குணங்களி னித்தியமென்று நிலையிலவாமென்ற குணங்க ளநியத மென்று மியம்புதலாற்சென்ற குணங்க ளிருமையு மல்ல தவற்றினிற்றீர்ந்தொன்றங்கு நின்ற பொருளுள்ள தேலா தெனவுரைத்தான்.
380 கேடில வாய குணத்தி னிலையுங் கெடுங்குணத்தினீடில வென்பது நேர்ந்தினி யப்பொரு ணேர்தலில்லாய்மூடலை யாவதன் காரண மென்னை முடிகுணத்திற்கூடல தாய குணிப்பொருள் கூறினர் யாவரென்றாள்.
381 குணங்களல் லாற்பொருள் வேறில்லை யாயிற் குறிப்பொருளாம்பிணங்கல வாகிப் பிறபிற வாயிற பிறபொருளாமுணர்ந்தன தாமிகு சொல்லினு மொன்றெனி னொன்றவையாநுணங்கிய கேள்வியி னாயொன் றுரையென நோக்கினனால்.
382 நிலையா தெனவு முயிரில்லையென்று நெறிமையினாற்றொலையாத் துயரொடு தூய்தன்மையென்றின்ன தொக்குளவாக்கலையா விழுப்பொருட் கந்தங்களைந்திற்கும் காட்டுதலான்மலையா திதுநுங்கண் மார்க்கத்தொடென்றனள் மாணிழையே.
383 ஆரிய சத்தைய லாற்கந்தம்வேறில்லை யேற்குறியாமாரிய சத்தையுங் கந்தமும்வேறெனின் வேறவையாம்போ¢வை தாமிரண் டொன்றினுக்கேயெனி னொன்றவையாங்கூரிய சிந்தையி னாயொன்றுசொல்லென்று கூறினளே.
384 சொல்லலன் யானெனச் சொல்லுவையாயினுஞ் சொன்மலைவாம்சொல்லல னென்ன வினவினுமென்னினுஞ் சொல்லிலையாம்சொல்லுவ னல்லன் ஒருவகையாச் சொலினவ் வகையாற்சொல்லிய குற்றங்க டுன்னுமெனவது சொல்லினனே.
385 தன்மையி னன்மையுந் தன்னல்பொருள்களி னுண்மையுந்தம் பன்மை யுடையவப் பண்புகளெல்லா முடனுரையுஞ்சொன்மை யுணரா தவர்கட்குத்தான்சொலற் பாடின்மையாற்புன்மை யுடைய புறத்தீருரைக்கு முரையுமென்றாள்.
386 சேற்பொருள் போலரி சிந்தியகண்ணாய் சிதர்ந்துரைக்குநூற்பொரு டாம்பரி ணாமத்திரிவென நோக்குதியேற்பாற்பொரு டான்றயி ராயபொழுதின்கட் பாழ்த்திலதேற்பாற்பொரு ளேயின் றயிரெனச்சொல்லப் பழுததென்றான்.
387 உருவப் பிழம்பப் பொருளென்றுரைப்பனிப் பாறயிர்மோர்பருவத்தி னாம்பரி யாயப்பெயரென்பன் பாலழிந்துதருவித் துரைத்த தயிருருவாய்மும்மைத் தன்மையதாந்திருவத்த தென்பொரு ளாதலைத்தேர தெளியிதென்றாள்.
388 பெற்றது தானுங்கும் மாயத்திரிபு பயற்றியல்டேயிற்ற திதுவென திட்டமென்பாயிவ் விரும்மையினுந்தெற்றெனத் தீர்ந்தோர் பொருளென்னைதேற்றினித் தேற்றிலையேன்மற்றது வாமை மயிரெனச்சொல்லுவன் மன்னுமென்றான்.
389 கெட்ட திரிட்சியுந் தோன்றியசாந்தும் பொருளெனவும்பட்டன வப்பொருள் பையைகளேஎன்னும் பான்மையினால்விட்ட திரள்வினுந் தோன்றியசாந்தினும் வேற்றுமையாம்நட்டமுந் தோற்றமு நாட்டேனுருவிற்கு நானுமென்றாள்.
390 திரியும் பொருள்க டிரிந்தாம்பயறுகும் மாயமுமாய்விரியும் மெனவது வேண்டுகின்றாயறக் கேட்டமைக்கேற்கரியும் முடையன் பயறொடுநீருங் கலந்துபெய்தாலெரியுறு கின்றதன் றேயிதுவோவொப்ப விற்றதென்றான்.
391 பருமை யுடைய பயற்றின்வழியொன்று பாவியுண்டாயருமை யுடையவந் நீருக்குமாவியன் றோவதன்றியிருமையுங் கெட்டுட னாயிற்கும்மாயமு மில்லற்கனும்பெருமையி னாலொன்று பெற்றொன்றுபேறின்மை பேதைமையே.
392 கெடுவன தோன்றுவ நிற்பன தாமுங் குணமென்றியேற்கெடுவன தோன்றுவ நிற்பன தாங்குண மாயினற்காற்கெடுவது தோற்ற நிலையுத றானப் பொருளெனவும்படுவ· தாக வுரைப்ப தியாதின் பவத்ததென்றான்.
393 கூறிய தெக்குண மக்குணந்தானக் குணிப்பொருளேதேறிய தெக்குணி யக்குணிதீர்ந்தில பல்குணமும்வேறென வொன்றென வில்வகைவேண்டுகின் றேற்கவைதாமாறென்னுங் கொள்ளா முடிபுமொழிநின் மயக்கமென்றாள்.
394 புற்கல மாய முதற்பொருடத்தமுட் புல்லினவாய்க்கற்களு நீருந் நிலத்தொடுகற்றழ லென்றினையபற்பல கூற்றாற் பிறங்கிப்பரக்குந் தியமென்னையோவுற்றவை யொன்றொன்றி னுட்புகுமோத்துடை யாய்க்கெனலும்.
395 யாத்தற் கமைந்த குணத்தின வாய வணுப்பொருள்கணீத்தற் கரியன நீத்த வருக்க நெறிமையினாலேத்தற் கியைந்த விரண்டணு வாதியி னின்னணமாமோத்திற்கிடந்த வகையிது கேளென் றுரைத்தனளே.
396 இரண்டணு வாதியி னின்னணமேறுநின் கந்தமெனிற்றிரண்டன வாய்த்தம்முட் சென்றுடன்றீண்டு மிடத்தவைதாமுருண்டன தாமொன்றி னுள்ளும்புடையு முடைமையினாற்றெருண்டனம் பாகுபா டுற்றற்குமென்றனன் றேரனுமே.
397 ஓரிட மாய முதற் பொருட் குள்ளும் புடையுஞ்சொல்லிப்போ¢ட மாக்கிப் பிளப்ப னெனவும் பிதற்றுகின்றாயாரிட மாய வறிவிற்கு மின்னண மாதலினானோ¢டத் தாற்பன்மை யெய்தி யுருவா நெறியுமென்றாள்.
398 வண்டாயுங் கோதாய் வரைநெல்லியின் காய தங்கையுண்டாய போதே யுறையூரகத் தில்லை யென்பாய்கண்டாயிம் மெய்ம்மை பிறர்காண்டற் கரிய தென்றான்பெண்டான மீயு மறங்கொண்ட பெருமை யினான்.
399 வெய்தாய தீயுங் குளிராகிய நீரும் விண்டோய்ந்தைதாய காற்று மவையாரு மறிப வென்றாற்பொய்யாகு மென்னா யவைபுத்த வசன மென்பாய்செய்தாய் முழுக்கூ ழதுபோலச் சிதைக்க வென்றான்.
400 கந்தின்கட்ட காணாய் களியானையை யில்லை யென்பாய்வந்திங்க ணின்ற பொழுதுண்மை மறுக்க லாமோதந்திங் குரைத்த வுரைதானுங் கெடுக வென்றான்வெந்திங்கு வித்தின் னனைத்தாகிய வீடு கண்டான்.
401 ஆண்டில்லை யென்பன் னதுவுள்வழி யுண்டு மென்பனீண்டின்மை யுண்மை யிவையாக விசைத்து நின்றேன்வேண்டி யனவே முடிப்பாய்விரி பொன்னெ யிலுளீண்டி யிமையோர் தொழுவானெம் மிறையு மென்னாய்.
402 கொல்லேற்றின் கோடு குழக்கன்றது வாயி னக்காலில்லாகு மென்றி யிவையிங்ஙன முண்மை யின்மைசொல்லேனு மல்லே னதுசொல்லுவன் யானு மன்னாய்கொல்லேற தாகப் பொழுதேயுடன் கூறு கென்றான்.
403 ஏறாய காலத் தெழினல்லது வத்து பேதங்கூறாரெ ழாத குழக்கன்றினுக் கின்மை முன்னாவீறாகி நிற்கும் முதலுண்மையிற் கின்மை யெங்குமாறியாது மில்லை கலைக்குண்மையு மற்றுமென்றாள்.
404 கன்று முயலுங் கழுதைப்பெயர் பெற்ற னவுங்குன்றுந் தலையுட் பெறப்பாடெய்தல் கோடு றுப்பாவென்றும் மவற்றுக் கெழலில்லைநின் பேத மென்றாற்சென்றுஞ் சிலவிற் சிலவின்மையு மாகு மென்றான்.
405 இல்லாத கோட்டை யுளதாக வெடுத்து மென்றுசொல்லார்கள் பேதம் சொலவேண்டுவை யாயி னக்காற்புல்லாது நில்லாப் பொருடங்களுக் குண்மைக் கின்மைகல்லாது நீயுங் கழுதைக்கருள் செய்தி யென்றாள்.
406 இல்லை வலக்கை யிடக்கைவகை யால தென்றுஞ்சொல்லின் னதற்கு மதுவேயெனுஞ் சூழ்ச்சி மிக்காயொல்லை யிரண்டு முளவாக வுணர்ந்தனை நீநல்லை பெரிதும் மெனமொக்கல னக்க னனே.
407 இக்கை வகையா லதுதானுள தாயி னக்காற்றொக்க விரண்டும் முடனாதலிற் றூய்தொ ருபால்பக்கம் மதுவும் படுபாழினிக் காலு மற்றாய்ச்செக்கின்கணைபோன்றினிச் சென்றுருள் சேம மென்றாள்.
408 கைகால் வகையால் பெறப்பாடிலை காலு மற்றாய்மெய்தா மொழிய வவைபாறெய்தல் வேண்டு தலாற்கொய்தார் நறும்பூங் குழலாய்குழ மண்ணர் களாச்செய்தா யுலகிற் சிறுமானுயர் தம்மை யென்றான்.
409 கால்கால் வகையா லுளகைகளுங் கையி னற்றாய்ப்பாலாய் முடியு மவைபண்டை யியல்பி னாலேயேலா திவைதா முளவெத்திறத் தானு மென்னினாலாவ தான முடிவி னாயொடு நண்டு மொத்தாய்..
410 அல்லென் றுரைத்த வுரைதானுமெம் மாக மத்துளில்லென்ற வாறென் றிவையிங்ஙனம் வேண்டு கின்றாய்சொல்லன்று நாயைந் நரிதானென்னச் சொல்லு கின்றானில்லென்ற வாறோ நரிதன்னையு மென்ற னனே.
411 நாய்கொன் னரிகொல் லெனத்தோன்றுமுணர்வு நண்ணியாய்சொல் லிரண்டின் னுணர்ந்தல்லதுவன்மை யென்றாய்நீசொல் லறியா யறிவார்நெறிநேடு கில்லாய்பேய்சொல் லுபவே பலசொல்லிப்பிதற்ற லென்றாள்.
412 பேரும் உணர்வும் பொருளில்லதற் கில்லை யென்றிசார்வும் மகல்வுந் தலைப்பெய்தலோ டுள்ள மின்மைநோ¢ங் கிவையு முணராமையிற் கென்ற னனாய்த்தேரன் சிறிதே தெரிகோதையை நக்க னனே.
413 ஆத்தன் னுரைத்த பொருடன்னையவ் வாக மத்தாற்சாத்தன் பயின்றா லறியாவிடுந் தன்மை யுண்டோவீர்த்திங் குரைத்த பலதம்முளொன் றின்ன தென்னாயோத்தின் வகையாற் பெயரோடுணர் வின்மைக் கென்றாள்
414 ஒன்றி னியற்கை யொருவான்பொருட் கில்லை யென்றேயென்று முரைத்தி யிரும்பெய்திய வெம்மை யந்நீர்சென்றும் மறுகித் தீக்குணஞ் சேர்ந்த தற்றேற்குன்றும் பிறவோ வினிநீண்ட கோளு மென்றான்.
415 கொண்ட வுடம்போடுயிர் தானுடன் கூடி நின்றாற்கண்டு முணர்ந்து மவையாவதென் கல்வி யில்லாயுண்டங்க ணின்ற வுயிர்க்காக வுரைப்ப தொக்கும்பிண்டந் நிகழ்ச்சி பிழைப்பாகு நினக்கு மென்றாள்.
416 மெச்சி யிடத்தாற் பிறிதின்மை விளம்பு கின்றாய்பிச்சை முதலாப் பெரிதாவறஞ் செய்த வன்றானச்செல் கதியுள் ளமரன்னெனப் பாடு மின்றேவிச்செய்கை யெல்லா மிகழ்வாம்பிற வென்ற னனே.
417 ஊனத்தை யின்றி வழங்காவுழல் கின்ற போழ்துமானத்தி னீங்கி வதங்காத்து வருந்தும் போழ்தும்வானத்த தாய பொழுதுமன் னுயிர தென்றாடானத்தி னுண்மை யிதுதத்துவ மாக்கொ ளென்றாள்.
418 காலம் பிறிதிற் பொருளில்லெனக் காட்டு கின்றாய்ஞால மறியத் தவஞ்செய்தவ னல்லு யிர்தானேலங்கொள் கோதா யெதிர்காலத்தி னின்மை யாமேற்சீலங்கள் காத்தல் வருத்தஞ்சிதை வாக வென்றான்.
419 ஆற்ற வருந்தித் தவஞ்செய்து மரிய காத்துந்நோற்றும் பெரிதுந் நுணுகாநின்ற பொழுதி னானும்மேற்ற முடைய விமையானெனப் பட்ட போழ்துஞ்சாற்றி னுயிர்தன் பொழுதே யுண்மை தங்கு மென்றாள்.
420 நூறா னிரும்பாய் நிகழாமை நொடிதி யாங்கேபாறான் றயிரா மெனநின்று பயிற்று தியான்மாறா னுடையா ருரையொக்குநின் மாற்ற மென்னாத்தேறார் தெருண்டா ரெனச் சொல்லினன் றேர னும்மே.
421 தத்தந் நிமித்தந் தலைப்பெய்துதங் காரி யம்மாயொத்த பொருள்க ணிகழ்வாக்க முரைத்து நின்றேன்பித்தனி னோப்பப் பிறிதிற்பிறி தாமென் பனோவித்தின் வழியா னுரைநீயும்வெள் யானை யென்றாள்.
422 கூடா பொருள்கள் பிறிதின்குணத் துண்மை யென்பாய்பாடாஅலப் புட்பத் தனவாகிய பண்பு நாற்றம்மோடாவ தெய்திற் றெனவையமுரைக் கின்ற த·தானாடாது சொன்னா யதனன்மை யொழிக வென்றான்.
423 போதுக்க வாசம் புதுவோட்டைப் பொருந்தினாலும்மேதக்க நாற்ற மிதுபூவின தென்ப மிக்கார்தாதுக்க நின்று மவைபோக்குந் ததாக தற்கென்றேதுக்கள் காட்டி முடித்தாளிணை யில்ல நல்லாள்.
424 வீட்டிட மென்று நின்னால்வேண்டவும் பட்ட தன்னைநாட்டுவ னதுவு நாயிற்கென்றுநன் றென்றி யாயிற்சூட்டடு நரகந் தானுஞ்சுடர்ந்தநற் சுவர்க்கந் தானும்பூட்டின முரைத்த வக்காற்போந்ததங் கென்னை யென்றான்.
425 கதியின வகைய வாறுங்கந்தபிண் டங்கள் சொன்னான்பதியின வென்ன நின்றாய்பாக்கனாய் காட்டு தீயால்விதியினின் விளையட் டார்தம்வீட்டிட மின்ன தென்றாற்கதுவென்னை யென்னச் சொன்னாலாகம மல்ல தாமோ.
426 பேர்த்தினவண் வார லில்லாப்பிறவியாந் தான மென்னிற்றீர்த்திவண் வார லின்மைசேர்விடக் குண்மை யாமோகூர்த்தலில் வினையி னின்மைகூறுவ னென்றி யாயினார்த்துள னவனே யாயினண்ணுமே வினையு மென்றான்.
427 பிறப்பதை வீடு மென்னேனவ்விடம் பேர்ப்பின் றென்னேனுறத்தகு வினைக டாமுமுண்மையா லொட்டு மென்னேன்மறத்தலில் யோக பாவமாசதா மீட்டு மென்பதிறப்பவும் வேண்டு கின்றேற்கெய்தல நின்சொ லென்றாள்.
428 பிறக்குந்தன் ஞானத் தாலும்பின்னுந்தன் னுண்மை யாலும்புறப்பொருள் கொண்டு நின்றுபுல்லிய சிந்தை யாலுஞ்சிறப்புடை வீடி தென்றுசெப்புநீ தீவி னையைத்துறக்குமா றில்லை நல்லாய்சொல்லுநீ வல்ல தென்றான்.
429 நன்றியில் கார ணங்கணாட்டிநீ காட்டி னவ்வுமொன்றுநா னொட்டல் செல்லேன்யோடுகொடு பாவ நின்றாற்குன்றினிற் கூர்ங்கை நாட்டாற்கூடுநோ யாதிற் குண்டோவொன்றுநீ யுணர மாட்டாயொழிகநின் னுரையு மென்றாள்.
430 கருவிதா னொன்று மின்றிக்கடையிலாப் பொருளை யெல்லாமருவிய ஞானந் தன்னாலறியுமெம் மிறைவ னென்பாய்கருவிதா னகத்தி னாயகடையிலா ஞான மன்றோமருவியார்க் கமிர்த மொப்பாய்மாற்றந்தா விதனுக் கென்றான்.
431 வினையுமவ் வினையி னாயவிகலஞா னங்க டாமுமினையவே கருவி யென்றாலிங்குநின் னுள்ளம் வையாய்முனைவனாய் மூர்த்தி யல்லான்மூடுமே மாசு மென்பாய்கனைகட லென்லை காணுங்காக்கையொத் தாங்கொ லென்றாள்.
432 கொண்டதன் கரணந் தானுமில்லையேற் கூற்று மில்லைமண்டினர் வினவு வார்க்குமலைச்சிலம் பனைய னென்றாலுண்டுதன் கரணந் தானுமுரைக்குநர்க் குறுவ னென்னிற்பண்டுசெய் நல்வி னையைப்பகவனே யென்று மென்றான்.
433 தனுவெனுங் கருவி தன்னாற்றன்னடைந் தார்க டன்னைவினவின வுணர்ந்து சொல்லும்வினையினுக் கின்ன துண்டோசினவினுந் தேர வொன்றுசெப்புவன் செல்க தீயுட்கனவினு நின்ன னாரைக்காணல னாக வென்றாள்.
434 முறையினா லறிய லன்னேன் மூத்தலே யிளமை சாக்காடுறையல வொருவன் கண்ணே யுடனவை யாக வொட்டினிறைவனா ருணர்வு தானுமின்மைமே லெழலும் வேண்டியறைதுநா மன்ன மன்னா யன்னண மாக வென்றான்.
435 சீலவான் றெய்வ யாக்கைதிண்ணிதா வெய்தி நின்றார்காலமூன் றானு முய்த்துக்காட்டலுங் காண்டு மன்றோஞாலமூன் றானு மிக்கஞானவா னான நாதன்போலுமென் றோர்தல் செல்லாய்போர்த்தனை யகமு மென்றாள்.
436 நாளெல்லா மாகி நின்றநன்பொரு டம்மை யெல்லாங்கோளெல்லாந் தானொ ருங்கேகொள்ளுமே லீர்ங்கு வள்ளைத்தாளெல்லாந் தானொ ருங்கேதானுநல் லானோர் நல்லவாளினா லேறு முண்டேல்வாய்க்குநின் னுரையு மென்றான்.
437 நீருநீர் தோறு முவ்வாநலையிற்றே திங்க ளென்றுமூரினூர் தோறு மொவ்வாவொளியிற்றே ஞாயி றென்றும்யாரின்யார் கேட்ட றீவாரன்னனே யண்ண லென்றார்தேரனீ சொன்ன தன்னம்சேரல வாக வென்றாள்.
438 அளவிலாப் பல்பொ ருள்கட்காகுபண் பாகி நின்றவுளவெலாப் பொதுக்கு ணத்தானொருங்குகோ ளீயுமென்னிற்பிளவெலா மாகு மன்றேபெற்றிதா மொத்த லில்லேற்கொளவெலா ஞானந் தானுங்கொள்ளுமா றெவன்கொ லென்றான்.
439 ஒன்றல்லாப் பலபொ ருளுமொத்தொவ்வாப் பெற்றி யாலேநின்றுகோட் செய்யு மென்றானீடிய குற்ற மாகாதென்றலா லின்ன தன்மையிறைவன தறிவு மெய்ம்மையின்றெலாங் கேட்டு மோராயேடனீ யென்று சொன்னாள்.
440 எல்லையில் பொருள்க டம்மை எல்லையி லறிவி னாலேயெல்லையின் றறியு மெங்க ளெல்லையி லறிவ னென்பாய்எல்லையில் பொருள்க டம்மை யெல்லையின் றறியி னின்றவெல்லையி லறிவு தானு மெங்ஙன மெய்து மென்றான்.
441 துளக்கில்லாப் பலபொ ருளுந்தொக்கதன் றன்மை யெல்லாம்விளக்குமே ஞாயி றொப்பவென்பது மேலுஞ் சொன்னேற்களக்கிவர் தன்ன மன்னாயாத்தன தறிவு மென்றென்றிளக்கிநீ யின்னு ம·தேசொல்லுதி யேழை யென்றாள்.
442 ஓதலி லுணர்வு மின்றேலூறவற் குண்டு மாகுமோதலி லுணர்வு முண்டேலொன்றுமே பலவும் வேண்டாமோதலி லுணர்பொ ரூடாமுள்ளவும் மில்ல வும்மேலேதமா மில்பொ ருண்மேனிகழ்ச்சிதா னிறைவற் கென்றான்.
443 சென்றவக் குணங்க டாமுஞ்செல்லுமக் குணங்க டாமுமன்றையக் குணங்க டாமுமப்பொருட் டன்மை யாலேநின்றதன் ஞானந் தன்னானிருமல னுணரு மென்றாற்பொன்றின வெதிர்வ வென்றல்பொருள்களுக் கில்லை யென்றாள்.
444 பிறவிதா னொன்று மில்லான்பெரியனே யென்று நின்றான்மறவிதா னில்லை யோனிமன்னுநான் கென்னு மில்லானறவியா யுந்த நூலுள் ளாத்தனா மாயி னக்காற்புறவினிற் புரளுங் கல்லும்புண்ணிய னாக வென்றான்.
445 பிறத்தலே தலைமை யாயிற்பிள்ளைக ளல்ல தென்னையறக்கெட றான தென்னிலட்டக வித்து வெந்தாம்புறப்படும் போர்வை யாலேற்புண்டொழு நோய ராகச்சிறப்புடை யண்ண றன்னைக்கல்லெனச் சொல்லு வாய்க்கே.
446 அடைவிலா யோனி யானாயாருமொப் பாரு மின்றிக்கடையிலா ஞான மெய்திக்கணங்கணான் மூன்றுஞ் சூழ்ந்துபுடையெலாம் போற்றி யேத்தப்பொன்னெயிற் பிண்டி மூன்றுகுடையினா னிறைவ னென்றாற்குற்றமிங் கென்னை யென்றாள்.
447 கோதியிட் டுள்ள தெல்லாங்குண்டல கேசி யென்பாளாதிசா லாவ ணத்துளார்கதர் தம்மை வென்றவீதியீ தென்று சொல்லிவீழ்ந்தனை நீயு மென்றாணீதியாற் சொல்லி வென்றநீலமா கேசி நல்லாள்.
448 பேதைக ளுரைப்பன வேசொல்லிப்பெரிதலப் பாட்டினைநீபேதைமற் றிவன்பெரி தெனப்படும்கருத்துடை மிகுதியினாய்தாதையைத் தலைவனைத் தத்துவதரிசியைத் தவநெறியினீதியை யருளிய நிருமலன்றகைநினக் குரைப்ப னென்றாள்.
449 பகைபசி பிணியொடு பரிவின பலகெடமுகைமலர் தளிரொடு முறிமரம் வெறிசெயமிசைநிலம் விளைவெய்த விழைவொடு மகிழ்வனதிசைதொறு மிவைபிற சுகதன செலவே.
450 குழுவன பிரிவன குறைவில நிலையினஎழுவன விழுவன விறுதியி லியல்பினவழுவலில் பொருள்களை மலர்கையின் மணியெனமுழுவது முணருமெ முனைவர னறிவே.
451 நிறைபொறி யுளவவை யறிதலி னெறிமையமுறைபொரு ணிகழினு முறைபடு மறிவிலன்மறைபொரு ளுளவவ னறிவினை மறையலவிறைபொருண் முழுவது மறிதிற மிதுவே.
452 பிணிதரு பிறவிய மறுசுழி யறுவதொர்துணிவிது வெனநம துயர்கெடு முறைமையுமணிதரு சிவகதி யடைதலு மருளுதல்பணிதரு பரமன தருள்படு வகையே.
453 சொரிவன மலர்மழை துளிகளு நறுவிரைபுரிவன வமரர்கள் புகழ்தகு குணமிவைவிரிவன துதியொலி விளைவது சிவகதிஎரிவன மணியிதெ மிறைவன திடமே.
454 அரசரு மமரரு மமர்வனர் வினவலின்வரைவில பிறர்களு மனநிலை மகிழ்வெய்தஉரைபல வகையினு முளபொரு ளுணரவொர்முரைசென வதிருமெ முனைவரன் மொழியே.
455 வினையிரு ளடுவன விரிகதி ரியல்பொடுகனையிருள் கடிவன கடுநவை யடுவனமனையிரு ணெறிபெற மதிகெட வடைவனவினையமெ யிறையவ னிணையடி யிவையே.
456 ஆத்த னிவனென் றடிக ளிடமிசைப்பூத்தனைத் தூவிப் பொருந்து துதிகளினேத்துநர் கண்டா யிருவினை யுங்கெடப்பாத்தில் சிவகதிப் பான்மைய ரென்றாள்.
457 ஏந்த றிறங்க ளிவையே லமைந்தனபோந்த வகையாற் பொருளும் பிழைப்பிலவீந்த விவற்றினின் வேற்றுமை வீட்டிற்கு மாய்ந்த வகையா லறிவிமற் றென்றான்.
458 வித்தென்றும் வெந்தால் முளையல தாயெண்மையொத்தினி துண்டா முயிரும் பிறப்பின்றிச்சித்தி யகத்துச் சிதைவிலெண் டன்மையினித்திய மாகி நிலையுள தென்னாய்.
459 ஒக்கு மிதுவென வுள்ளங் குளிர்ந்தினிமொக்கலன் சொல்லுமிம் மோக்கத்தைப் பாழ்செய்ததக்கில தாகுந் தலைவ ரியல்பெனநக்கன னாய்க்கென்று நன்னுத லென்றான்.

460 பண்டே யெனக்கிம் மயக்கம் பயந்தவன்கண்டார் மயங்குங் கபில புரமென்பதுண்டாங் கதனகத் தோத்துரைக் கின்றனன்றண்டா தவனொடு தாக்கெனச் சொல்லி.
461 சிறப்பின தென்பதைச் செப்பலுந் தெற்றெனப்பிறப்பறுத் தின்பெய்தும் பெற்றியின் மிக்கவறப்புணை யாகிய வாயிழை யாயான்மறப்பில னென்று வலஞ்செய் தொழிந்தான்.
462 அருளே யுடைய னறனே யறிவாடெருளா தவரைத் தெருட்டல் லதுவேபொருளா வுடையாள் புலனே நிறைந்தாள்இருடீர் சுடர்போ லெழுந்தா ளவன்மேல்.

by C.Malarvizhi   on 27 Mar 2012  0 Comments
 தொடர்புடையவை-Related Articles
நல்வழி 24 நீறில்லா நெற்றிபாழ் நல்வழி 24 நீறில்லா நெற்றிபாழ்
கண்ணனை பல்வேறு நிலைகளில் நிறுத்தி பாரதி பாடியுள்ளது கண்ணனை பல்வேறு நிலைகளில் நிறுத்தி பாரதி பாடியுள்ளது
சங்க இலக்கிய நூல்கள் ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்த  வைதேகி ஹெர்பெர்ட் சங்க இலக்கிய நூல்கள் ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்த வைதேகி ஹெர்பெர்ட்
சங்க இலக்கிய நூல்கள் ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்த  வைதேகி ஹெர்பெர்ட் சங்க இலக்கிய நூல்கள் ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்த வைதேகி ஹெர்பெர்ட்
சங்க இலக்கிய நூல்கள் ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்த  வைதேகி ஹெர்பெர்ட் சங்க இலக்கிய நூல்கள் ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்த வைதேகி ஹெர்பெர்ட்
சங்க இலக்கிய நூல்கள் ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்த  வைதேகி ஹெர்பெர்ட் சங்க இலக்கிய நூல்கள் ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்த வைதேகி ஹெர்பெர்ட்
சங்க இலக்கிய விழுமியங்கள் நிகழ்வு:1 கல்வியின் சிறப்பு பற்றி புறநாநூறு என்ன சொல்கிறது? சங்க இலக்கிய விழுமியங்கள் நிகழ்வு:1 கல்வியின் சிறப்பு பற்றி புறநாநூறு என்ன சொல்கிறது?
ஏலாதி -மருத்துவ நூல் ஏலாதி -மருத்துவ நூல்
கருத்துகள்
No Comments found.
உங்கள் கருத்துகள் பதிவு செய்ய
பெயர் *
இமெயில் *
கருத்து *

(Maximum characters: 1000)   You have characters left.
Write reCAPTCHA code *
 
இயல்பாக நீங்கள் டைப் செய்யும் எழுத்துக்கள் Space bar அழுத்தியவுடன் தமிழில் தோன்றும். உங்கள் எழுத்துக்கள் ஆங்கிலத்தில் இருக்க CTRL+G press செய்யவும்.
முக்கிய குறிப்பு:

வலைத்தமிழ் இணையதளத்தில் செய்திகளுக்கும் கட்டுரைகளுக்கும் வாசகர்கள் பதிவு செய்யும் கருத்துக்கள் தணிக்கை இன்றி உடனடியாக பிரசுரமாகும் வகையில் மென்பொருள் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. எனவே, வாசகர்களின் கருத்துக்களுக்கு வலைதமிழ் நிர்வாகமோ அல்லது அதன் ஆசிரியர் குழுவோ எந்தவிதத்திலும் பொறுப்பாக மாட்டார்கள்.  பிறர் மனதை புண்படுத்தகூடிய கருத்துகளை / வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்துவதை தவிர்க்கும்படி வாசகர்களை கேட்டுக்கொள்கிறோம். வாசகர்கள் பதிவு செய்யும் கருத்துக்கள் தொடர்பான சட்டரீதியான நடவடிக்கைகளுக்கு வாசகர்களே முழுப்பொறுப்பு. கடுமையான கருத்துக்கள் குறித்து எங்கள் கவனத்திற்கு கொண்டு வந்தால் அவற்றை நீக்க நடவடிக்கை எடுக்கப்படும். கடுமையான கருத்துக்களை நீக்குவதற்கு info@ValaiTamil.com என்ற  இ-மெயில் முகவரிக்கு தொடர்பு கொள்ளவும்.