வீரர்கள் மத்தியில் மாவீரர்

 ஒரு சிப்பாய்தான் ஒரு சண்டையில் எதிரியின் காலை வெட்டியதாகப்பெருமை பேசினான் . இதைக்கேட்ட ஒருவர் , “ எதிரியின் தலையை வெட்டாமல் காலைப்போய் வெட்டியிருக்கும் காரணம் என்ன ?” என்றார் .

அதற்கு அந்தச் சிப்பாய் “ நான் என்ன செய்வேன் ? எதிரியுடைய தலைமை வேறொருத்தன் எனக்கு முன்னமே வெட்டி விட்டானே ” என்றான் .

ஆனால் நமது வீரர்கள்இப்படிப்பட்டவர் அல்லர் . தேச பக்தியும் அபரிமிதமான ஆற்றலும் கொண்டு எதிரியை நேருக்கு நேர் நின்று போரிட்டு விரட்டி அடிப்பார்கள் .

1965 இல் இந்தியா - பாகிஸ்தான்போர் மூண்ட போது பஞ்சாபில் போர் முனையில் காமராசர் சூறாவளிச் சுற்றுப் பயணத்தை மேற்கொண்டார் . நூற்றுக்கணக்கான வீரர்களை சந்தித்துப்பேசி உற்சாகமூட்டினார் . அவரின் பேச்சை வீரர்கள் உற்சாகத்தோடும் , ஆர்வத்தோடும் கேட்டனர் .

ஒரு வீரர் தூய தமிழில் வணக்கம் என்று காமராசரின் கைகளைக் குலுக்கினார் . உடனே விழி விரிய அந்த வீரரிடம ஊர் , உறவினர்கள் முகவரி எல்லாம் கேட்டுக்கொண்டார் . வேறு பல வீரர்களின் தமிழக முகவரிகளையும் குறிததுக் கொண்டு , நான் அந்தப் பக்கம் போகும்போது அவர்களைச் சந்திக்கிறேன் என்று கூறினார் . வீரர்கள் மகிழ்ச்சிக் கூத்தாடி காமராசரை எங்கள் அண்ணன் என்று கூறினார்கள் .

1965 இல் லால் பகதூர் சாஸ்திரி சென்னைக்கு வந்தார் . யுத்த நிதியை தமிழக மக்கள் அவரிடம் கொடுத்தனர் . சென்னையில் இறுதி நிகழ்ச்சியாக அன்று மாளிகையில் காங்கிரஸ் ஊழியர் கூட்டம் நடந்தது . அங்கு சாஸ்திரி பேசிய பேச்சு கேட்பவர்கள் மனதை நெகிழச் செய்தது . காமராஜ் ஜீ , காமராஜ் ஜீ என்ற அவர் குறிப்பிட்ட போதெல்லாம் கரகோஷம் எழுந்தது .

“ யுத்த களத்தில் நம் வீரர்கள் முன்னேறிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் . அதற்குப் பிரதானமாக உதவியவை காமராஜ் ஜியின் யோசனைகளே . காமராஜ் ஜீ உடன் பிறவாச் சகோதரர் . அவர் எனக்கு வழி காட்டியாக விளங்கி என் மூலம் நாட்டை நடத்திச்செல்கிறார் . பகை முடிக்க அவர் கூறிய யோசனைகள் மிகப்பெரிய அளவில் உதவின ” என்று லால்பகதூர் சாஸ்திரி குறிப்பிட்டபோது எழுந்த கரவொலிஅடங்க நீண்ட நேரம் பிடித்தது .