ஆறாம் திருமுறை-26

6.026.திருவாரூர் 

திருத்தாண்டகம் 

திருச்சிற்றம்பலம் 

இத்தலம் சோழநாட்டிலுள்ளது. 

சுவாமிபெயர் - முல்லைவனேசுவரர். 

தேவியார் - கரும்பனையாளம்மை. 

2348 பாதித்தன் திருவுருவிற் பெண்கொண் டானைப்

பண்டொருகால் தசமுகனை அழுவித் தானை

வாதித்துத் தடமலரான் சிரங்கொண் டானை

வன்கருப்புச் சிலைக்காம னுடல் அட்டானைச்

சோதிச்சந் திரன்மேனி மறுச்செய் தானைச்

சுடரங்கி தேவனையோர் கைக்கொண் டானை

ஆதித்தன் பற்கொண்ட அம்மான் தன்னை

ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே.

6.026.1

  பார்வதி பாகனாய்ப் பண்டு இராவணனை வருத்தியவனாய், வருத்திப் பிரமன் தலை ஒன்றை நீக்கியவனாய், வலிய கரும்பு வில்லை உடைய மன்மதன் உடலை எரித்தவனாய், ஒளி பொருந்திய சந்திரனுடைய உடலில் களங்கத்தை உண்டாக்கியவனாய், ஒளி வீசும் அக்கினி தேவனுடைய கை ஒன்றனைப் போக்கிச் சூரியன் ஒருவனுடைய பற்களை நீக்கிய அப்பெருமானைத் திருவாரூரில் அடியேன் தரிசித்து அவனைத் தவிர ஏனையவற்றை எல்லாம் மறந்தேன்.

2349 வெற்புறுத்த திருவடியாற் கூற்றட் டானை

விளக்கினொளி மின்னினொளி முத்தின் சோதி

ஒப்புறுத்த திருவுருவத் தொருவன் தன்னை

ஓதாதே வேத முணர்ந்தான் தன்னை

அப்புறுத்த கடல்நஞ்ச முண்டான் தன்னை

அமுதுண்டார் உலந்தாலும் உலவா தானை

அப்புறுத்த நீரகத்தே அழலா னானை

ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே.

6.026.2

  இராவணன் பொருட்டு மலையை அழுத்திய திருவடியால் கூற்றுவனை உதைத்தவனாய், விளக்கு மின்னல் முத்து இவற்றை ஒத்த திருமேனி ஒளியினனாய், வேதங்களை ஓதாது உணர்ந்தவனாய், நீரை மிகுதியாக நிறைத்த கடலில் தோன்றிய விடத்தை உண்டு அமுதமுண்ட தேவர் இறந்த போதும் தான் இறவாதவனாய், கடல் நீரினுள் இருக்கும் பெண் குதிரை முக வடிவினதாகிய தீயாகவும் உள்ள பெருமானை அடியேன் ஆரூரில் கண்டு அயர்த்தேன்.

2350 ஒருகாலத் தொருதேவர் கண்கொண் டானை

யூழிதோ றூழி யுயர்ந்தான் தன்னை

வருகாலஞ் செல்கால மாயி னானை

வன்கருப்புச் சிலைக்காம னுடலட் டானைப்

பொருவேழக் களிற்றுரிவைப் போர்வை யானைப்

புள்ளரைய னுடல்தன்னைப் பொடிசெய் தானை

அருவேள்வி தகர்த்தெச்சன் தலைகொண் டானை

ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே.

6.026.3

  தக்கன் வேள்வி செய்த காலத்தில் சூரியன் ஒருவனுடைய கண்களை நீக்கியவனாய், ஊழிகள் தோறும் மேம்பட்டுத் தோன்றுபவனாய், எதிர்காலமும் இறந்த காலமும் ஆயினவனாய், வலிய கரும்பு வில்லை ஏந்திய மன்மதனுடைய உடலை நலிவித்தவனாய், தன்னோடு பொரவந்த யானையை உரித்துப் போர்த்தவனாய், செருக்கொடு வந்த கருடன் உடலைப் பொடி செய்தவனாய், அரிய வேள்வியை அழித்து வேள்வித் தேவனின் தலையை நீக்கிய பெருமானை அடியேன் ஆரூரில் கண்டு அயர்த்தேன்.

2351 மெய்ப்பால்வெண் ணீறணிந்த மேனி யானை

வெண்பளிங்கி னுட்பதித்த சோதி யானை

ஒப்பானை யொப்பிலா வொருவன் தன்னை

உத்தமனை நித்திலத்தை யுலக மெல்லாம்

வைப்பானைக் களைவானை வருவிப் பானை

வல்வினையேன் மனத்தகத்தே மன்னி னானை

அப்பாலைக் கப்பாலைக் கப்பா லானை

ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே.

6.026.4

  திருநீறணிந்த மேனியனாய்ப் பளிங்கினுள் பதித்தாற் போன்ற செஞ்சோதியனாய்த் தன்னொப்பார் பிறர் இல்லாதானாய், உத்தமனாய், முத்துப் போன்று இயற்கை ஒளி உடையவனாய், உலகங்களை எல்லாம் காத்து அழித்துப் படைப்பவனாய்த் தீவினையை உடைய அடியேன் மனத்தில் நிலைபெற்றவனாய், மாயைக்கு அப்பாற்பட்ட உயிருக்கு அப்பாற்பட்டவனை அடியேன் ஆரூரில் கண்டு அயர்த்தேன்.

2352 பிண்டத்திற் பிறந்ததொரு பொருளை மற்றைப்

பிண்டத்தைப் படைத்ததனைப் பெரிய வேதத்

துண்டத்திற் றுணிபொருளைச் சுடுதீ யாகிச்

சுழல்காலாய் நீராகிப் பாரா யிற்றைக்

கண்டத்தில் தீதினஞ் சமுது செய்து

கண்மூன்று படைத்ததொரு கரும்பைப் பாலை

அண்டத்துக் கப்புறத்தார் தமக்கு வித்தை

ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே.

6.026.5

  மனித உடலில் பிறந்த உயிர் கொண்டு உணரும் உணர்விற்குத் தோன்றுபவனாய், அவ்வுடலையும் படைத்தவனாய்ப் பெரிய வேதங்களின் யாப்பினுள் துணியப்படும் பரம்பொருளாகக் கூறப்படுபவனாய்ச் சுடு தீயாகியும் சுழன்றடிக்கும் காற்றாகியும் நீராகியும் மண்ணாகியும் இருப்பவனாய்த் தீமைக்கு இருப்பிடமாகிய நஞ்சினை உண்டு அதனைக் கழுத்தளவில் இருத்தியவனாய், முக்கண்ணனாய்க் கரும்பும் பாலும் போல இனியனாய், முத்தர்களுக்குப் பயன் தரும் பொருளாய் உள்ள பெருமானை அடியேன் ஆரூரில்கண்டு அயர்த்தேன்.

2353 நீதியாய் நிலனாகி நெருப்பாய் நீராய்

நிறைகாலாய் இவையிற்றின் நியம மாகிப்

பாதியா யொன்றாகி யிரண்டாய் மூன்றாய்ப்

பரமாணு வாய்ப்பழுத்த பண்க ளாகிச்

சோதியா யிருளாகிச் சுவைக ளாகிச்

சுவைகலந்த அப்பாலாய் வீடாய் வீட்டின்

ஆதியாய் அந்தமாய் நின்றான் தன்னை

ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே.

6.026.6

  ஒழுங்குக்கு ஓர் உறைவிடமாய், நிலம் நெருப்பு நீர் எங்கும் நிறைந்த காற்று என்ற இவற்றின் ஒழுங்குகளையும் பண்புகளையும் நிருவகிப்பவனாய், எல்லாப் பொருள்களுக்கும் பற்றுக் கோடாய்ப் பரசிவமாகிய ஒன்றாய்ச் சிவமும் சத்தியும் என இரண்டாய், அயன்மால் அரன் என்ற மும்மூர்த்திகளாய், அணுவுக்கும் அணுவாய் நிறைந்திருப்பவனாய், செவ்வனம் நிரம்பிய ஏழிசை வடிவினனாய்ச் சோதியாகியும் இருளாகியும் பொருள்களின் சுவைகளாகியும் அடியார்களுக்கு எத்திறத்தினும் சுவைக்கும் திறம் கலந்த பகுதியனாய், வீட்டுலகம் அருளுபவனாய், வீட்டிற்கு வாயிலாகிய ஞானமும் அந்தஞானத்தால் அடையத்தக்க பயனுமாய், அடியார்க்குத் தன்னை அடையத்தானே ஆறும் பேறுமாக (உபாயமும்உபமேயமும்) இருக்கும் பெருமானைத் திருவாரூரில் அடியேன் கண்டு அவனைத் தவிர ஏனைய எல்லாவற்றையும் மறந்தேன்.

திருச்சிற்றம்பலம்